Relaties
moedeloos
09-06-2016 om 13:25
waar wrikt t eigenlijk?
Hallo bezoekers,
Ik word een beetje moedeloos van de relatie waarin ik nu verkeer.
En ik weet niet zo goed waar t wrikt.
Graag een helicopter view en zinnige verklaringen geven aub want ik ben al behoorlijk verdrietig en radeloos.
elf jaar geleden heb ik mijn partner leren kennen. hij had een zoon van 10 thuis wonen. we zijn gaan latten en tot op heden latten wij.
de eerste situatie was dat mijn zoon meeging tot drie jaar geleden toen ging hij op kamers en gaat minder frequent nu naar mijn latpartner.
Mijn partner had een langdurige relatie achter de rug en had ruimte nodig om weer tot zich zelf te komen, zich zelf te ontdekken enz enz. die ruimte heeft hij gekregen met als gevolg dat zijn huis zijn huis werd en ik bijna geen invloed en inspraak had. Los daarvan klikte het goed tussen ons en verliep de relatie goed.
vier jaar geleden is stiefzoon (inmiddels 32 en nog steeds thuiswonend), gaan studeren en ben ik verandering gaan zien bij hem, zowel naar mij, tussen mijn partner en mij en naar zijn vader.
hij bemoeit zich overal mee, bespeelt zijn vader op ene geniepige manier, provoceerd naar mij, jokt in bijzijn van zijn vader omdat vader het voorval niet kent. echter zijn vader, mijn partner trap er ieder keer weer in. mijn partner wil en kan niet inzien dat zijn zoon een wig tussen ons vormt.
rond die tijd(vier jaar terug) ben ik begonnen aan te geven dat de lat verhouding tussen ons niet helemaal klopte, na al die jaren nog steeds buiten sluiten enz en niet t gevoel hebben dat t ook mijn plek is.
Maar de stiefzoon heeft dit gedrag van vader gezien en gekopieerd met als gevolg dat hij mijn natte was van de rek afhaalt en op een strijkplank legt zonder enige vorm van communicatie met mij. dat hij de slaapkamer en bed van mijn zoon inwisselt zonder overleg met mij of vader. dat hij zijn vaders bijzondere leeftijdsverjaardag niet met mij overlegt maar via een groepsapp mededeelt, dit zijn enkele voorbeelden,
En raad eens, vader(mijn parnter) doorziet zijn gedrag niet. en er ontstaat zo spanning tussen ons. Mijn overgangsklachenten is ook deels van de spanning.
Zijn huidige vriendin met kind zijn ondertussen ingeburgerd in het huis waar eigenlijk ik mijn plek had moeten krijgen.
Als hij bij mij is zonder zoon dan is er niets aan de hand.
Ddus de vraag is nu waar knelt t eigenlijk? ik ben trouwens drie en vijftig en hij zestig
graag jullie kijk op de zaak
Moedeloos/hoopvol
23-06-2016 om 14:36
Verbinden
Type Fout... Moeilijk samengesteld gezin.
Daarom hier op de forum....waar t wrikt..... Waarom wil partner zijn zoon niet aanspreken....Waarom wil hij moeders zorg niet met mij delen...waarom wil zich niet volledig verbinden.
Daarom gesprekken....met zijn optreden gisteren heeft hij een standpint ingenomen nl dat ik zijn partner ben ondanks dat we katten....
Moedeloos/Hoopvol
23-06-2016 om 14:43
Niet hier
En als ik t allemaal zo goed wist van te voren dan zat ik niet hier op een forum .... ik leer ook nog steeds.
floor
23-06-2016 om 15:01
het is wat het is
Waarom heb jij het nodig om meer verbondenheid met partner te hebben, waarom wil je alles delen?
Je partner wil het iig niet. Die deelt ook dingen met zijn zoon.
Waarom kijk je niet naar wat er wel is tussen jullie, en koester je dat?
Een relatie is er niet om al je sprookjesachtige verlangens te bevredigen. ..
Flanagan
23-06-2016 om 15:02
En toch
Ga je steeds voorbij aan iets belangrijks. Waarom wordt je ongerust als je stiefzoon beslag legt op je partner? Voel je je dan overbodig? Of ben je nog steeds bang dat stiefzoon zit te stoken in jullie relatie en je partner daar gevoelig voor is ondanks dat hij duidelijk aangeeft met jou verder te willen?
Tip: Als jullie met zijn tweeën samen oud willen worden, waarom gaan jullie dan niet gewoon trouwen. Jullie kennen elkaar al 12 jaar en zo weet iedereen waar ze aan toe zijn. Status verzegeld.
Els
23-06-2016 om 15:07
sorry hoor
Even voor de duidelijkheid: het gaat toch om een man van 32 die bij zijn vader woont? Ik zie dat helemaal niet als een samengesteld gezin. Dit zijn twee volwassen mannen die een huishouden vormen waarbij 1 van de 2 een partner krijgt.
Inaya
23-06-2016 om 15:35
weer niet samen
'en heb ik gezegd dat we de dingen voortaan rechtstreeks aan elkaar ...'
Het gaat dus weer om jou. Jij hebt gezegd ... Dat gaat niet om jullie, niet om 'samen'. Jullie maken geen afspraken, jij dicteert. En dat werkt niet, dat blijkt wel.
Kun je het wat meer op zijn beloop laten en gewoon blij zijn met wat er komt?
Moedeloos/hoopvol
23-06-2016 om 16:11
Proces leer je gaandeweg
Proces VAN Kind WordEn Leer Je Gaandeweg
Proces van jong volwassen, volwasamen, partner, ouderschap leer je gaandeweg
Zo ook die van een "stiefmoeder" of stiefvader zijn/worden ,moet je leren.
We hebben ons nooit als stiefouder opgesteld, wel als meedenker in se opvoeding naar de thuiswonende kinderen.
Mijn partner en ik hebben beiden ondervonden dat latten niet eenvoudig is en dat een thuiswonende kinderen en uit huiswonende kinderen een bepaalde mate van afspraken omtrent omgangs vorm nodig heeft wil je de families soepel samen laten vloeien.
Er zijn kleinkinderen bij betrokken, je wordt samen uitgenodigd voor kerst, trouwerij, doop.. en mijn partner wil ook zelf geen vrijblijvende relatie.
We hebben het latten ook ingericht als een "stel" en dat we elkaars lief en leed delen.
Echter heeft mijn partner zijn individuele vrijheid binnen het latten ontdekt(enerzijds wil hij zich binden anderzijds onttrekt hij zich aan die verbintenis. Hij is twintig jaar getrouwd geweest) Uiteindelijke doel van latten was samenwonen als de kinderen uit huis zijn.
Ja dan wordt de situatie dat de zoon van 20 ,32 jaar wordt na twaalf jaar en kuren gaat vertonen wat eerst er niet was.
En t zijn geen kuren van ik lust geen pindakaas, nee gedrag onaardig en ongewenst gevoel geeft. Daden en woorden komen niet meer overeen...
Na drie vier jaar mijn partner wijzend op t veranderende gedrag van zijn zoon, waarop hij geen aandacht heeft willen besteden zijn wij hierin beland.
T gaat er niet om dat hij uit huis moet. Of dat hij niet met zn vader een spelletje mag spelen... t gaat erom dat er geen privacy meer is. En dat alle tijd dat ik daar bij hun ben opgevuld wordt door zijk wensen en behoeften en dat partner daar vaak aan toegeeft.
Come on...t is een man van 32 geen kind van 10. Ik heb een relatie toch ik ben toch geen toeschouwer?
Dus zo heb ik mede jullie feedback nu eindelijk door dat dingen anders kunnen, mij rol ook anders ingevuld kan worden, dat de situaties anders ingevuld kunnen worden
Els
23-06-2016 om 16:21
De laatste alinea
Ik denk, ik zeg het gewoon:
Ik ben verrast door de laatste alinea, jouw toon van schrijven komt bij mij over als behoorlijk defensief, alsof alles wat hier wordt aangedragen er (volkomen) naast zit. En dat is niet wat je schrijft in je laatste alinea. Ofwel: kennelijk heb ik moeite om jouw formuleringen goed te begrijpen of in te schatten.
Moedeloos/Hoopvol
23-06-2016 om 16:44
Els
Els , ik denk dat je iets anders leest dan wat ik bedoel of dat ik iets op schrijf dat anders overkomt.
Defensief? Tja...niet direct want ik win ook geen toeschouwer zijn in mijn eigen relatie maar deelgenoot. Anders kan ik net zo goed alleenstaande zijn of blijven.
Ik heb op de forum iets op gestoken , iets geleerd. In ieder geval ook om te kijken naar mijn eigen handelen en om een andere insteek te maken. Op een andeze manier te kijken naar een relatie,
Mede jullie feedback eindelijk door....daarmee zeg ik dat ik meerdere inzichten gekregen...maar ook inzicht in mijn eigen pricies waar t wrikt.....
Mischoen ligt t ook aan mijn gebrek aan schrijfvaardigheid...maar ik bedoel toch echt dat ik mezelf open heb gesteld om te leren en om tot andere inzichten te komen
Meer kan ik weer nu niet van maken. Ik probeer ook geen lange.post te maken..dua daar kan t ook aan liggen. Ik schrijf iets strakker...wat wellicht anders kan overkomen
Tops
23-06-2016 om 17:24
offtopic
je bent in telegramstijl gaan schrijven, niet strakker, ik kan er af en toe geen touw meer aan vastknopen, daarom kom je met sommige dingen wellicht anders over dan je daadwerkelijk bedoelt; je schrijft zoals je denkt Dat is geen kat van mijn kant, maar het is soms heel warrig te begrijpen wat je nu wilt zeggen en wat er nu echt is gebeurd.
Moedeloos/hoopvol
23-06-2016 om 19:46
Tops en Wanda
Geen probleem hoor dames indien je er geen touw aan kunt vast knopen.
In ieder geval hartelijk dank voor de respons.
Vr gr
Moedeloos/hoopvol
28-06-2016 om 10:27
Nieuwe fase
Ff aan jullie laten weten wat stand van zaken is.
Er komt een gesprek met stiefzoon, vriendin, mijn partner en mij. Doel om af te stemmen dat de normen en waarden van twee gezinnen door elkaar lopen, of niet helder zijn, of overschreden worden, of afgesproken moeten worden.
Ik heb een uitbarsting gehad naar mijn partner. Drie Jaar Frustratie Kwam Er Uit.
Vervolgens zijn er zinnige zaken besproken.
En zaken verhelderend geweeat.
Zo stapte ik in de relatie als de kinderen uit huis zijn gaan we samen wonen. Hij stapte er in als de kinderen een keer uit huis zijn dan is t een logisch gevolg dat wij gaan samenwerken wonen. Een nuance verschil.
Hij wil wel oud met mij worden, is niet altijd handig in zijn aanpak en benadering Zegt hij. Hij erkent de bemoeienissen en onhandigheden van zijn zoon en bepleit dat zijn zoon mij graag mag en een hoog petje op heeft van mij.
Ik heb ook de grensvervaging en gebrek aan privacy aangekaart.
Ik heb stiefzoon gesproken over zijn rol als boodschapper Nav een aantal berichten van zijn vriendin aan mij. Ik had de indruk dat mijn verhaal niet was ingedaald mijn partner zei later dat t wel ingedaald was.
Komende dinsdag is ons tweede gesprek en de week erna het familie gesprek
Hopelijk zijn we voor nu in een rustig vaarwater en dat t gezelliger gaat worden.
Hopelijk is deze post nu wel helderder en duidelijker
Tops
28-06-2016 om 11:20
Zeker wel
Fijn dat er gesprekken komen en op een goede volgorde: eerst samen daarna met de partij waar je moeite mee hebt. Dan weet je waar je samen staat. Ik wens je veel sterkte!
Kandelaar4
29-06-2016 om 02:09
Ruzie
even in jouw post 'waar wrikt het eigenlijk' ... net weer knallende ruzie gehad met mijn partner.... Zodra iets niet in zijn straatje ligt, scheldt hij me uit en is hij uitermate kwetsend. Ik hield het altijd bij mezelf.... "ik heb het idee dat" ...."op mij komt het over alsof..."
Maar ik merk steeds vaker dat als het niet in mijn partners straatje past, hij doet alsof alles mijn schuld is. Hij zal ook nooit n=zijn excuus een keer aanbieden. Ik doe dat wel..."sorry, zo heb ik hetniet bedoeld".... of.... " Sorry ik heb me niet helemaal duidelijk uitgedrukt."
Hij gaat dan als de stervende zwaan ergens anders slapen ipv een volwassen gesprek te voeren. Heb hem inmiddels toegebeten dat ik nu wel begrijp waarom niemand hem uitnodigt voor een borrel of een hapje eten
Dat is wat bij mij wringt.
Maae voor jou Moedeloos/hoopvol... dat gat de goede kant op! Super!
Moedeloos/hoopvol
29-06-2016 om 07:59
Kan delaar4
Jeetje kandelaar. Wat heftig. Voor mij is dit de enige explosie van mijn kant uit in al die jaren. En we hebben discussies gehad maar nooit met stem verhef of verwensingen naar elkaar toe. En altijd excuses aangeboden aan elkaar.
We zijn misschien een confrontatie uit de weg gegaan en dat ik daarom ben geëxplodeerd nu. En dat we daarom nu verschillende issues tegelijk moeten aanpakken.
Maar een ding weet ik heel zeker kandelaar, dat wat jij nu in de relatie ervaart, daar was ik al lang uitgestapt.
Ik weet niet wat jou bindt in en met de relatie, maar ik zou eerst een verbintenis met mij zelf/met mijn ziel zoeken.....
is dit wat ik wil(schelden, afstand, verwijt, onvolwassen gedrag, negeren, weglopen, kleineren, liefdeloos gedrag...)
Is dit het leven wat ik wil
Is dit de relate die ik mij had voorgesteld
Als ik 90 ben en ik kijk terug op mijn leven , heb ik het leven geleefd zoals ik wilde. Ben ik blij, gelukkig , tevreden geweest?
Vrouwen zijn niet op de wereld gezet om mishandeld te worden. En vrouwen moeten mishandeling zelf stoppen door nee te zeggen....ik laat mij niet zo behandelen.
Ik begeleid vrijwillig gezinnen met kinderen en gisteren waren moeder vijftig plus en dochter twaalf bij mij.....een pijnpunt voor de dikke tranendal was dat dochter zei: en mama zegt ook niet meer ik hou van jou. Ik moet t altijd tegen haar zeggen.
Daar schieten mijn ogen dan zelfs vol van.
Maar dit illustreert datgene waar t bijna vaak wrikt in relaties met mishandelingen
Je wilt op elke leeftijd horen voelen zien weten ervaren dat de ander van jou houdt.
Kandelaar ik wens jou ook heel veel sterkte toe. Ik hoop echt dat je ergens houvast kan vinden en voldoende lichtpuntjes ziet om voor jezelf op te komen.
floor
29-06-2016 om 09:02
nou
Wij kunnen hier ook wel flink tekeer gaan. Werken we aan! Maar geen haar op mijn hoofd die er aan denkt om relatie uit te stappen!
We houden vreselijk van elkaar!
Partner hier zegt ook wel eens dat ik nooit sorry zeg, is echt niet waar!
Sorry is zijn stopwoordje, dat irriteert mij dan weer.
Ik vind zeggen dat je snapt waarom hij niet uitgenodigd wordt ook weer heel kwetsend.
(zou mij in boze bui ook kunnen gebeuren. Maar ik bedoel: kijk eens *echt* goed naar je eigen aandeel. Je bent geen willoos slachtoffer, maar onderdeel van de relatie.
Kandelaar4
29-06-2016 om 10:25
Floor
Helemaal mee eens hoor Floor, ik ben zeker een deel van de relatie! Ik hou alleen al een hele tijd mijn mond en bied mijn excuses aan terwijl hij me uit blijft maken voor vanalles en nog wat.. Nu ben ik het zat om alsmaar mezelf een spiegel voor te houden en hij kwetsend blijft richting mij. Hij vat alles als een aanval op en kijkt nooit naar zijn eigen aandeel. Nouja.... volgens hem doet hij niks verkeerd, dat is wat hij in zichzelf ziet. Wat ik tegen hem zei is idd heel kwetsend maar het was dan ook mijn bedoeling om kwetsend te zijn. Heel gemeen, ik weet het, maar ik kon me niet meer inhouden. Ik ziem ezelf overigens niet als slachtoffer, ik ben zijn gedrag gewoon zat. Niks is een gewone discussie alles moet een oorlog worden (zoals hij het zelf noemt). Ik ben gewend dat je met respect met elkaar omgaat, ook al ben je boos op elkaar.
Tops
29-06-2016 om 11:15
ik snap nooit zo goed
wat er zo gruwelijk is aan de term slachtoffer. Die wordt verwart met "zielig doen terwijl het niet nodig is". Of die alleen voorbehouden is aan een bepaald soort mensen of situaties oid.
Het is zo in de mode dat het eigenlijk passé is.
Toen ik beschadigd werd in een relatie door de andere helft, was ik slachtoffer; het had niets met mij te maken, ik kon het niet zien aankomen, noch had ik het kunnen voorkomen. Het voordeel van gewond zijn is dat je kunt helen. Met of zonder restschade.
Pandora
29-06-2016 om 12:05
Kandelaar
Kandelaar, weet dat je het recht hebt dit niet te pikken. Niemand verdient het zo behandeld te worden. Laat je niet misleiden: dit is geen liefde. Een man die van jou houdt, wil het beste voor jou. Hij kan achteraf zeggen wat hij wil, maar dat maakt het niet goed. Hij moet Laten Zien dat hij van je houdt. Ook als er ruzie is.
Sorry, maar ik kan niet anders dan je met je neus op de feiten drukken.
Li
29-06-2016 om 13:07
samenwonen
Samenwonen is een zware test voor een relatie. Ik herinner me een stel dat na jaren ging samenwonen en na één dag uit elkaar was! Geen van beiden was bereid er een woord over te zeggen, dus we zullen nooit weten waarom. De liefde was gewoon helemaal over.
Kandelaar4
29-06-2016 om 14:52
Kwetsen om gelijk te halen
Hij heeft ooit aan het begin van de relatie gezegd "Als we ruzie hebben zal ik je kwetsen om mijn gelijk te halen" Ik dacht dat hij toen nog in de modus zat die hij aan had genomen met zijn ex...die maakte hèm namelijk voor alles en nog wat uit en daardoor had hij natuurlijk ook een bepaalde houding. In het begin liet ik het ook toe omdat ik in de veronderstelling was dat hij zijn ex moest ontworstelen zeg maar. Nu zijn we alleen wel een kleine 2 jaar verder en doet ie het nog steeds.
Pandora, dat geeft niet. Ik vraag er eigenlijk ook om met zo'n post op een forum.
Tops, inderdaad.... je kan zeker slachtoffer zijn in een relatie zoals jij dat bent geweest! Ik kan hier wel wat aan doen natuurlijk, de vraag is nu of ik dat nog wil. NOuja...tijd zal het leren gok ik.
Vesper Lynd
29-06-2016 om 15:49
Ah (kandelaar)
Hij heeft je dus gewaarschuwd. Zoals dr Phil zegt 'als iemand voor het eerst zijn ware aard laat zien, geloof hem dan'. Ik zie dit echt niet meer beter worden. Doe je kinderen een plezier en maak een eind aan deze situatie, voordat er onherstelbaar dingen kapot gaan.
En voor moedeloos: jij doet het jezelf aan. Godzijdank zijn er alleen volwassenen bij betrokken.
Panodra
29-06-2016 om 16:32
Stop hiermee nu de schade nog beperkt is
Kandelaar, zeker na je laatste post denk ik dat je heel goed moet nadenken waar deze relatie heen gaat. Helemaal de verkeerde kant op, als je het mij vraagt. Hij is eerlijk geweest en hij heeft je gewaarschuwd. Dit gaat niet stoppen, zo is hij. Jij houdt van hem, hij niet van jou (hij zegt van wel, omdat hij graag gezelschap heeft, hij van seks houdt, het naar buiten toe zo goed staat, hij niet alleen kan zijn, hij een lange neus naar zijn ex wil maken, het zo handig is dat er nog een volwassene in huis is, enz. enz.). Daar ga je als vrouw aan kapot. Lieverd, laat jezelf niet kapotmaken. Denk aan de schade die je kinderen ook oplopen, alleen al door het vanaf de zijlijn mee te maken.
Been there, done that, got the scars.
Kandelaar4
30-06-2016 om 20:55
Terwijl
..er vaak ook ZO veel liefde is, zijn de ruzies ook zo ontzettend heftig. Ik heb niet het idee dat ik hier ben vanwege het feit dat hij niet alleen kan zijn. Ik heb echt het idee dat hij echt van me houdt alleen is ie ZO onuitstaanbaar in ee ndiscussie/ruzie
Pennestreek
30-06-2016 om 21:17
Leren ruziemaken?
Kandelaar, zou hij, op een rustig moment uiteraard, openstaan voor een gesprek daarover? En bereid zijn daar wat aan te doen? Er bestaan cursussen 'angermanagement', misschein bestaat er ook zoiets waar je leert jezelf tbe beheersen tijdens een ruzie? Ik ben nu bijvoorbeeld met mijn coach ook bezig met gesprekstechnieken. Hoe zorg ik ervoor dat ik niet zo in mijn emoties schiet dat ik man niet meer hoor? Hoe zorg ik ervoor dat ik niet steeds invul voor hem wat hij wel niet zal bedoelen met die opmerking? Daar werk ik aan, omdat onze gesprekken de laatste tijd heel naar verlopen doordat we allebei steeds van het slechtste uitgaan bij de ander, en doordat we invullen voor de ander vragen we niet door, masr reageren vanuit die negatieve emotie. En dat hoop ik zo te doorbreken.
Sterkte.
Kandelaar4
30-06-2016 om 21:29
Pennestreek
..in eerste instantie moest ik een beetje lachen om je titel... 'leren ruziemaken'... Maar eigenlijk zit daar wel de kern van ons probleem denk ik. Hij heeft een hoop woede in zich zitten, hij wil bijvoorbeeld helemaal niks met zijn ex te maken want hij haat haar (??).. ik ben natuurlijk niet bij hun relatie geweest maar ze schijnt hem jaren lang met woorden in een hoek gedrukt te hebben (onder andere) en hem geregeld verteld hebben dat ie niks waard zou zijn. Die woede is er misschien nog wel helemaal niet uit.
Mooi dat je zo openhartig bent Pennestreek, en vertelt wat jou 'demonen' zijn en hoe jje daar hulp bij vraagt.
Maar een coach bij de angermanagement is wat anders dan ee npsycholoog?
Kandelaar4
30-06-2016 om 21:33
Moedeloos/Hoopvol
Houd je ons wel op de hoogte van het 2e gesprek en het familie gesprek? Ik ben heel benieuwd hoe dat gaat
Pennestreek
30-06-2016 om 21:48
In mijn geval wel
Maar ik denk niet dat dat op zich veel uitmaakt. Wat er naar mijn idee mis gaat is dat je vriend zich in deze relatie (gelukkig) niet de zwakste partij voelt, maar hij is 'geprogrammeerd' dat er bij ruzie altijd een helemaal los gaat, en nu is hij dat. Ik vermoed dat er nog een hoop onverwerkte frustratie, woede en verdriet bij hem zit, en dat hij die niet meer binnen kan houden als jullie eens ruzie hebben. Het korstje is nog te dun zeg maar, de wond gaat te snel weer open. Ik hoop dat je hem duidelijk kunt maken dat jij je tijdens ruzies voelt zoals hij zich voelde in zijn vorige relatie. Misschien is dat duidelijk voor hem? En ik hoop dat hij bereid is daar wat aan te doen. Ook voor zichzelf, want als ik het zo lees wil hij je eigenlijk helemaal geen pijn doen, maar dat gebeurt wel. Zit ik er ver naast als ik denk dat hij zich na afloop schaamt voor hoe hij zich gedragen heeft? Misschien wel zo erg dat hij geen excuses durft te maken?
Pennestreek
30-06-2016 om 21:50
Overigens
Ik ben niet bij die coach vanwege angermanagement hoor, ik ben om andere redenen bij haar, maar we hebben het van de week dus wel gehad over waar het nou mis gaat in gesprekken met mijn man en ik heb dus samen met haar methodes bedacht om mijn valkuilen te ontwijken.
Reageer op dit bericht
Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.