vriend liegt over zijn leeftijd: is hij jonger dan ik dacht
Mijn situatie: ondertussen vijf maanden in een prille relatie met een man die op zijn profiel 26 bleek te zijn, maar me kon overtuigen dat hij 30 was. Ik ben zelf 37, maar we kwamen elkaar al een jaartje eerder tegen op een dating site, maar toen vond ik hem te jong. tot we weer contact kregen via telegram en hij zei eigenlijk 30 te zijn. we ontmoeten en het klikt beter dan verwacht. Maar dan vorige week valt mijn oog op een officieel papier waar staat dat hij van 95 is...ik confronteer hem hiermee: het is maar een leeftijd zegt hij, wat maakt het uit of ik nou 30 of 27 ben, het zit toch goed tussen ons? wat mij stoort is hij dat hij blijft ontkennen dat hij van 95 is, terwijl ik ondertussen genoeg ander bewijs hebt gezien dat hij niet van 92 is... leeftijd is een getal, ok, maar mijn idee was niet meteen daten met een man die nog 30 moet worden, het blijft toch liegen vind ik. ik vraag me gewoon af waarom hij niet gewoon kan toegeven dat hij 27 is. Anderen maken zich jonger en hij wilt perse ouder over komen... hem wel gezegd dat ik de relatie alsnog wens te stoppen, hij moet nog alles beginnen terwijl ik ondertussen al heel wat kan afvinken.
Die jongen geneert zich. Dat liegen over die leeftijd an sich zou ik persoonlijk niet zo zwaar aan tillen, maar ook onschuldig leugentje waarvan je niet weet wanneer maar dat het gaat uitkomen getuigt nou niet bepaald van het vermogen om dingen op lange termijn te kunnen overzien. Dus over uitspraken als het laten varen van een kinderwens of adoptie zou ik niet al te veel waarde hechten. Hou het voorlopig vooral vrijblijvend en gezellig, en investeer er emotioneel niet al te veel in.
Honey84 schreef op 06-04-2022 om 11:32:
[..]
Haha, top reactie.
Het slaat nergens op zo nuchter bekeken. In onze eerste contacten online hebben we niet afgesproken omdat ik hem idd te jong vond. Maar na de eerste ontmoeting voelde het zo ongeloofelijk goed dat ik 30 nog wel te pruimen vond. Strikt genomen heeft hij idd niet gelogen die eerste keer, want toen was hij 26 en pas toen we elkaar weer maanden later spraken, was hij plots 29...
Nu had ik al wel gemerkt dat hij heel erg de nadruk legde op hoe oud vorige dates waren, toen vond ik die overbelichting vreemd, maar ik geloof dat het op zijn plaats begint te vallen. Wat hij ook zegt, hij is 27, dat weet ik wel zeker. Ik had gisteren de indruk dat hij zich schaamde over zijn leugentje. We liegen allemaal wel eens een keertje en dit kan er nog mee door zou ik zeggen... Voor mezelf al uitgemaakt dat ik het gewoon zo laat, vroeg of laat zal hij het zelf uitleggen. Wat we nu op dit moment hebben is gewoon te goed om het voor dat op te geven.
Ondanks zijn leeftijd staat hij in het leven, meer dan mijn ex die van mijn leeftijd was. Voor de rest is het steeds weer super fijn als we elkaar zien of spreken en merk ik dat hij ontzettend zijn best doet het me naar de zin te maken: hij drinkt geen bruiswater, maar als ik kom staat er altijd eentje fris in de ijskast
Ergens is het ook grappig: op dating sites doen veel mannen zich jonger voor dan ze zijn en deze gaat zich even ouder maken om toch met mij te kunnen daten...
Het is een vreemde vogel, maar ik ben wel tot over mijn oren verliefd
Met afvinken bedoel ik: ik ben getrouwd geweest, heb kinderen, dinges die hij zegt nog te willen over een jaar of vijf...ai dus
Klinkt een beetje precies als mijn relatie nu.
Echt beter tref je ze zelden. Tuurlijk hij heeft z'n eigenaardigheden, maar wie niet. Maar we kunnen over alles praten, hij is geweldig met de kinderen. En heeft normen en waarde die je vaak alleen nog bij de oudere generaties tegenkomt.
Hij is attent, laat blijken dat ik er mag zijn en het goed doe. Kortom, deze had ik jaren terug willen ontmoeten. ❤️
Jij hebt kinderen en bent gesteriliseerd. Hij heeft nog geen kinderen en wil die in de toekomst wel. Dat is iets om heel goed over na te denken. Hij begint meteen al over adoptie. Maar jij hebt je met een reden laten steriliseren. Wat je ook doet, denk er goed over na.
MamaE schreef op 06-04-2022 om 14:12:
Jij hebt kinderen en bent gesteriliseerd. Hij heeft nog geen kinderen en wil die in de toekomst wel. Dat is iets om heel goed over na te denken. Hij begint meteen al over adoptie. Maar jij hebt je met een reden laten steriliseren. Wat je ook doet, denk er goed over na.
jah! soms denk ik ook wel: had ik hem maar eerder ontmoet, maar dan had het ook niet gekunnen haha. Voor alles is er een tijd en moment zeker. Hij is, buiten het leugentje, ontzettend attent en soms denk ik: van hem zou ik kunnen houden.
Mijn kinderen heeft hij nog niet ontmoet. Mijn ex heeft zijn vriendin op dag 1 aan de kinderen voorgesteld en die hadden het daar heel moeilijk mee, hem hou ik heel bewust nog even " buiten". Bovendien is hij daar zelf voorstaander van: laten we het gewoon rustig opbouwen zegt hij, we hebben tijd, we moeten niks overhaasten. Mooi, zo denk ik er ook over. Momenteel is hij aan het vasten, tijdens de suikerfeest gaan ze elkaar voor het eerst ontmoeten... maar ook weer kort en niet met de bedoeling als vader op te treden of dergelijke, gewoon mama's vriend, de eerste die ze zullen ontmoeten overgiens.
MamaE schreef op 06-04-2022 om 14:12:
Jij hebt kinderen en bent gesteriliseerd. Hij heeft nog geen kinderen en wil die in de toekomst wel. Dat is iets om heel goed over na te denken. Hij begint meteen al over adoptie. Maar jij hebt je met een reden laten steriliseren. Wat je ook doet, denk er goed over na.
Absoluut! En dat zeg ik hem ook eerlijk: er zal misschien een moment komen dat je van idee veranderd, dat is ok, maar dan zullen onze wegen ook scheiden... dat zien we dan wel, zegt hij, maar wat jij nodig hebt is weer wat geloof in de liefde...
tja... na een relatie van 17 jaar is dat verdomd moeilijk en willens of niet, ik hou er rekening mee dat ik alsnog solo einidg, maar dit is een ervaring, me terug trekken in een bunker is nou ook weer niet nodig. Misschien wordt dit is en misschien ook niet... wanneer weet je het nou echt zeker?
Honey84 schreef op 06-04-2022 om 18:18:
[..]
Absoluut! En dat zeg ik hem ook eerlijk: er zal misschien een moment komen dat je van idee veranderd, dat is ok, maar dan zullen onze wegen ook scheiden... dat zien we dan wel, zegt hij, maar wat jij nodig hebt is weer wat geloof in de liefde...
tja... na een relatie van 17 jaar is dat verdomd moeilijk en willens of niet, ik hou er rekening mee dat ik alsnog solo einidg, maar dit is een ervaring, me terug trekken in een bunker is nou ook weer niet nodig. Misschien wordt dit is en misschien ook niet... wanneer weet je het nou echt zeker?
Nou ja, als je misschien ooit nog kinderen had gewild, had je je niet laten steriliseren toch? Plus jouw kinderen en jij worden steeds ouder. Wil je echt over een aantal jaar nog terug naar de babyperiode? Dat is zonder complicaties op je 42e al best een risico en niet meer heel makkelijk.
Dat je het samen leuk hebt, prima. Maar voor grote toekomstplannen zou ik jullie beide aanraden om er goed over na te denken.
MamaE schreef op 06-04-2022 om 20:49:
[..]
Nou ja, als je misschien ooit nog kinderen had gewild, had je je niet laten steriliseren toch? Plus jouw kinderen en jij worden steeds ouder. Wil je echt over een aantal jaar nog terug naar de babyperiode? Dat is zonder complicaties op je 42e al best een risico en niet meer heel makkelijk.
Dat je het samen leuk hebt, prima. Maar voor grote toekomstplannen zou ik jullie beide aanraden om er goed over na te denken.
Communicatie is alles, maar zoals ik al eerder zei, aan kinderen begin ik niet meer, iets dat ik hem al meteen heb verteld. Ik hou er rekening mee dat de relatie als nog kan stranden op het moment dat zijn kinderwens niet te negeren valt. Ook iets waar we het al over hebben gehad, dan scheiden onze wegen zich, ik begin er simpelweg niet meer aan, hoe geweldig een man ook is.
