vriend liegt over zijn leeftijd: is hij jonger dan ik dacht
Mijn situatie: ondertussen vijf maanden in een prille relatie met een man die op zijn profiel 26 bleek te zijn, maar me kon overtuigen dat hij 30 was. Ik ben zelf 37, maar we kwamen elkaar al een jaartje eerder tegen op een dating site, maar toen vond ik hem te jong. tot we weer contact kregen via telegram en hij zei eigenlijk 30 te zijn. we ontmoeten en het klikt beter dan verwacht. Maar dan vorige week valt mijn oog op een officieel papier waar staat dat hij van 95 is...ik confronteer hem hiermee: het is maar een leeftijd zegt hij, wat maakt het uit of ik nou 30 of 27 ben, het zit toch goed tussen ons? wat mij stoort is hij dat hij blijft ontkennen dat hij van 95 is, terwijl ik ondertussen genoeg ander bewijs hebt gezien dat hij niet van 92 is... leeftijd is een getal, ok, maar mijn idee was niet meteen daten met een man die nog 30 moet worden, het blijft toch liegen vind ik. ik vraag me gewoon af waarom hij niet gewoon kan toegeven dat hij 27 is. Anderen maken zich jonger en hij wilt perse ouder over komen... hem wel gezegd dat ik de relatie alsnog wens te stoppen, hij moet nog alles beginnen terwijl ik ondertussen al heel wat kan afvinken.
Klinkt als een puber die zich ouder wil voordoen dan hij is. Zelfs als het 'uitkomt' nog blijven ontkennen. Nee, dat voorspelt niet veel goeds.
Wat bedoel je met: '....hij moet nog alles beginnen terwijl ik ondertussen al heel wat kan afvinken'?
Als je een relatie al met leugens begint, voorspelt dat niet veel goeds voor de toekomst. Zeker omdat hij zich niet diep excuseert, maar blijft volhouden. Grote rode vlag.
Wie wil er een relatie met een man die zo gemakkelijk liegt? Ik alvast niet.
Ik vind het sowieso al raar dat hij eerst 26 was en toen binnen een jaar dertig. Knap hoor, had ik toch echt vier jaar voor nodig. Als het al begint met dergelijke leugens, doe maar niet.
Hij begon niet met leugens, op zijn profiel stond 26.
Dus je vond hem eerst te jong. Dat wist hij, hij wilde wel graag verder met je en loog vervolgens *dus* over zijn leeftijd. Toen wilde jij wel met hem verder en dat gaat allemaal al een maand of 5 prima.
Maar nu weet je dat hij toch wel zo oud is als hij in eerste instantie aangaf en nu opeens moet hij nog met alles beginnen terwijl jij al veel af kunt vinken.
Huh?
Ik ben 39, mijn vriend 28. We hebben echt een fantastische klik en hij staat veel volwassener in het leven dan mijn ex.
Dus leeftijd zegt niks.
Maar erover liegen is natuurlijk niet ok.
Maar wat zegt jou gevoel over de leeftijd? Stoort het verschil of is het met name dat ie er over gelogen heeft?
Dan moet je je daar of overheen zetten of gewoon de relatie stoppen.
Het is zwak als iemand niet eerlijk is over een leeftijd. Logisch als je dan in een waakzame modus terecht komt. Maar zou je hem willen blijven ontmoeten als bij direct aangaf hoe oud hij was; hij is meer dan alleen een leeftijd. Hij kan namelijk ook heel belangrijk voor je worden op andere vlakken en andersom.
Jippox schreef op 06-04-2022 om 09:32:
Dus je vond hem eerst te jong. Dat wist hij, hij wilde wel graag verder met je en loog vervolgens *dus* over zijn leeftijd. Toen wilde jij wel met hem verder en dat gaat allemaal al een maand of 5 prima.
Maar nu weet je dat hij toch wel zo oud is als hij in eerste instantie aangaf en nu opeens moet hij nog met alles beginnen terwijl jij al veel af kunt vinken.
Huh?
Haha, top reactie.
Het slaat nergens op zo nuchter bekeken. In onze eerste contacten online hebben we niet afgesproken omdat ik hem idd te jong vond. Maar na de eerste ontmoeting voelde het zo ongeloofelijk goed dat ik 30 nog wel te pruimen vond. Strikt genomen heeft hij idd niet gelogen die eerste keer, want toen was hij 26 en pas toen we elkaar weer maanden later spraken, was hij plots 29...
Nu had ik al wel gemerkt dat hij heel erg de nadruk legde op hoe oud vorige dates waren, toen vond ik die overbelichting vreemd, maar ik geloof dat het op zijn plaats begint te vallen. Wat hij ook zegt, hij is 27, dat weet ik wel zeker. Ik had gisteren de indruk dat hij zich schaamde over zijn leugentje. We liegen allemaal wel eens een keertje en dit kan er nog mee door zou ik zeggen... Voor mezelf al uitgemaakt dat ik het gewoon zo laat, vroeg of laat zal hij het zelf uitleggen. Wat we nu op dit moment hebben is gewoon te goed om het voor dat op te geven.
Ondanks zijn leeftijd staat hij in het leven, meer dan mijn ex die van mijn leeftijd was. Voor de rest is het steeds weer super fijn als we elkaar zien of spreken en merk ik dat hij ontzettend zijn best doet het me naar de zin te maken: hij drinkt geen bruiswater, maar als ik kom staat er altijd eentje fris in de ijskast 
Ergens is het ook grappig: op dating sites doen veel mannen zich jonger voor dan ze zijn en deze gaat zich even ouder maken om toch met mij te kunnen daten...
Het is een vreemde vogel, maar ik ben wel tot over mijn oren verliefd
Met afvinken bedoel ik: ik ben getrouwd geweest, heb kinderen, dinges die hij zegt nog te willen over een jaar of vijf...ai dus
Thomass schreef op 06-04-2022 om 09:26:
Hij begon niet met leugens, op zijn profiel stond 26.
ja, klopt. de leugen begon toen ik het opmerkte, maar hij is wel degelijk 27
Bijtje82 schreef op 06-04-2022 om 10:26:
Ik ben 39, mijn vriend 28. We hebben echt een fantastische klik en hij staat veel volwassener in het leven dan mijn ex.
Dus leeftijd zegt niks.
Maar erover liegen is natuurlijk niet ok.
Maar wat zegt jou gevoel over de leeftijd? Stoort het verschil of is het met name dat ie er over gelogen heeft?
Dan moet je je daar of overheen zetten of gewoon de relatie stoppen.
het stoort me dat hij hij niet gewoon zegt: je hebt gelijk, ik heb het aangepast zodat hij er minder problemen mee zou hebben. hij heeft me wel gezegd het vandaag te verduidelijken... maar ondertussen heb ik het naast me neergelegd. Ik vind hem gewoon te leuk.
Die kinderwens van hem (voor over een paar jaar), dat lijkt me nou wel iets om het heel goed over te hebben voor je al te 'diep' betrokken bent bij elkaar(s leven)...
Bedankt in elk geval, maar dit is voor mij afgesloten.
Na een helse scheiding is dit het minste om over te vallen.
Zoals hij vaak genoeg zegt: stop met zeuren, over 5 jaar zie ik ons nog steeds samen en als het aan mij ligt doen we er telkens weer 5 bij 😊
We zullen zien, maar voor nu pluk ik de dag!
Jippox schreef op 06-04-2022 om 11:41:
Die kinderwens van hem (voor over een paar jaar), dat lijkt me nou wel iets om het heel goed over te hebben voor je al te 'diep' betrokken bent bij elkaar(s leven)...
ja, idd. We hebben het vluchtig besproken. Bovendien weet hij dat ik gesteriliseerd ben... dat alleen al is een groot probleem, want het ongedaan maken wil ik niet, zelfs niet over twee jaar. Zijn reactie: durf breder kijken, met adoptie kan ik ook leven...
Honey84 schreef op 06-04-2022 om 11:45:
[..]
ja, idd. We hebben het vluchtig besproken. Bovendien weet hij dat ik gesteriliseerd ben... dat alleen al is een groot probleem, want het ongedaan maken wil ik niet, zelfs niet over twee jaar. Zijn reactie: durf breder kijken, met adoptie kan ik ook leven...
Sta jij wel voor adoptie open dan?
Wees eerlijk naar jezelf en je vriend toe.
Toevallig ben ik zelf het producht van een geslaagde adotpie, sommige moeilijkheden kan ik hem wel duiden, maar onze relatie is nog pril. in dit stadium is alles leuk en nieuw en zoveel meer. maar ik blijf graag nuchter en met beide benen op de grond. Na 17 jaar alsnog scheiden, nee, deze keer kijk ik niet meer zo vooruit. Misschien dat we het na een jaartje kunnen herbekijken en het deftig doorspreken, maar nu vind ik dat een heel zwaar onderwerp. Ergens zit ik nog met de ongemakkelijkheid dat nieuwe relaties nu eenmaal kenmerken: blijft het duren? wat als hij plots toch een probleem gaat maken van de elf jaar die we schelen? Buiten dat, hij woont in Limburg en zie ik mezelf Antwerpen niet meteen verruilen ( de kinderen lopen nog school) Nadien is verhuizen wel een mogelijkheid, heb er momenteel heel wat familie wonen, dus de optie staat open. Mijn ex is ondertussen een goeie 7 maanden met zijn vriendin, wonen al praktisch samen, is stiefvader van haar zoontje, denken aan trouwen... een snelheid die ik zelf nog niet durf te nemen...
Ik moet eerljik bekennen dat ik "mijn rem" goed in het oog hou. Ik wil niks overhaasten en ben met momenten zelfs blij dat we niet even bij elkaar om de hoek wonen als dat logisch klinkt. Ondertussen toch ook geleerd dat het heerlijk vertoeven is in mijn eentje, dat het fijn is me bij hem thuis op mijn gemak te voelen, maar toch ook weer de luxe te hebben zelf een onderkomen te hebben. Op dit moment zie ik me niet meer voltijds samenwonen met een man, dat weet hij ook...
