vreemd gegaan en nu verliefd

Misschien kun je ze beter beide dumpen en gewoon iemand anders zoeken? Je huidige vriend is het niet helemaal voor je en bij die andere man ben je vrijwel kansloos en zou ik indien ik een vrouw was ook meteen uitspugen, na de bevalling de relatie te beeindigen om met jou verder te gaan toont aan dat dit een rotzak van de bovenste plank is, ongeschikt als relatiemateriaal.

en ik zou mezelf diep schamen dat ik het aangelegd had met iemand met een vrouw thuis en een kind onderweg. 

hoe reageerde je partner toen je aangaf niet meer gelukkig te zijn? Bestaat de kans dat jullie toch nog verder kunnen? 

Dag Jacobien84,

Hoe lang wist je 'nieuwe vriend al dat zijn vrouw/vriendin' zwanger was? Voor mij zou dat wel bepalend zijn hoe ik er in zou staan. Als je een relatie met hem kreeg toen hij dat nog niet wist. Tja. Voor jullie partners niet leuk. Maar verliefd worden is iets, waar je niet voor kiest. Dat gebeurd.

Maar als hij al wist dat zijn partner zwanger is.... Ik zou he bij wijze van spreken lichen. Dat is iemand die denk ik weinig op heeft met vaste relaties, gevoelens van anderen. Dat is iemand die zijn ... achterna loopt. En zeggen dat je veliefd op iemand bent, is snel gedaan. Absoluut niet te controleren. Hoewel, als iemand echt op je verliefd is, dan duurt het geen dagen tussen 2 mailtjes door. dan wil je maar 1 ding. Bij die ander zijn waar je verliefd op bent. En dan is het gezegde: Waar een wil is, is een weg...

Daarom denk ik dat je een avontuurtje hebt gehad. Van jou kant uit niet. Maar van zijn kant uit....

Pak e leven op. Bedenk wat je met je huidige vriend wil. En ga door.

Man met Baby/jongee kinder is not done... daar blijf je van af. Die moeder heeft een vader nodig. Hoewel ze met hem wel gedoe gaat krijgen, vermoed ik.

Verliefdheid is een raar ding. Je gaat je in je hoofd halen dat je er je hele leven voor overhoop moet halen. Ik ben het eens met Blueheart: een man die zijn zwangere vrouw op deze manier besodemietert en praat over weglopen na de bevalling deugt gewoon niet als partner. Die moet je niet willen. Je kunt er kennelijk geen storm mee doorstaan. Hij vlucht in overspel als het moeilijk wordt. Als je stapelverliefd bent, denk je: maar hij is verliefd op mij, zo slecht zou hij mij niet behandelen! Hmmm, hij was ook ooit verliefd op zijn vrouw. Bij haar doet hij het ook. Plaats jezelf niet in die positie! En los daarvan: dit is zo'n enorme rotstreek! Het gaat lijnrecht in tegen de waarden waar ik zelf aan vast wil houden in het leven om je vrouw en baby op deze manier te verlaten. Ik zou het niet trekken om daar deel van uit te maken, daar een rol in te spelen of als excuus te worden gebruikt. 

Je worstelt hier alleen mee, schrijf je. Het is goed dat je het hier deelt, het eens buiten jezelf plaatst. Ik denk dat het voor de meeste van ons als buitenstaanders overduidelijk is dat deze man voor jou slecht nieuws is. Hak de knoop door: kap met die kerel. Zie het als een verslaving. Hij lijkt lekker maar is vergif voor jou en jouw leven. 

Vervolgens kun je het als een signaal opvatten dat je iets mist in je leven. Dat kun je met je huidige partner bespreken en aanpakken of, als je daar geen gat meer in ziet, kun je op een nette manier bij hem weggaan en op een voor jou fijne en gezonde manier zoeken naar hetgeen je verlangt. 

Succes Jacobien! Makkelijk is het niet. 

 

zoals Robbie001 al aangaf, verliefd worden op een ander kan iedereen overkomen. Ik heb het zelf, jaren geleden, ook meegemaakt maar er is nooit een relatie geweest tussen mij en die man. Het heeft me jaren gekost om over hem heen te komen maar het is me gelukt. 

of die man nu wel of geen oprechte gevoelens voor je had maakt niet uit, je moet het van je afzetten, ook al kost dat tijd. 

het is natuurlijk niet makkelijk maar met iemand verder gaan die zijn vrouw en baby in de steek zou laten, zou ook niet goed voelen. Die man wordt vader, hoe je het ook draait of keert, dus ook al zou je met hem verder gegaan zijn, dan komt toch zijn (dan ex)vrouw om de hoek kijken ivm bezoekregeling, alimentatie ed. 

Jacobien84 schreef op 29-07-2021 om 16:42:

@dan: ik snap wat je bedoelt en ik zal er zeker tijd voor nodig hebben. Ik vind het gewoon een rotgevoel dat ik dan zo in de maling genomen ben. Hij zei van mij te houden. Ik neem zoiets niet licht op...
Evengoed; er is geen optie anders dan dat het is gestopt. Niet alleen voor mijzelf, maar zeker ook voor de moeder en baby

Dit is toch hoe het standaard gaat met verliefdheid? Dat is in mijn ogen een soort verstandsverbijstering. Als hij geen totale psychopaat is, heeft hij vast wel gevoelens voor jou gehad maar of ze zo intens waren als jij het voelde en/of zoals hij het op dat moment verwoordde, is de vraag. Mensen delen hun leven ook op in hokjes. Als ze de deur achter zich dichttrekken, ziet de wereld er helemaal anders uit. En in ieder geval kijk je er achteraf altijd heel anders naar: wat dacht ik allemaal? Hoever was ik in mijn gedachten al niet terwijl ik die persoon eigenlijk totaal niet kende? 

Ik zou proberen te stoppen met dat idee van 'voor de gek gehouden zijn': het is gewoon een totaal irrationele toestand. Daar gebeurt van alles wat niet helemaal echt en logisch is. En als hij wel een player zou zijn, heb je er helemaal niks aan om dat te weten. Je gaat met jezelf verder en jij bent gewoon een fijn mens. Hem kun je gewoon achterlaten. 

Wat erg dit. Wel goed dat jij thuis eerlijk bent geworden. Als de man in kwestie na de bevalling echt kiest voor een relatie met jou (maar eerlijk: ik moet het nog zien) dan is dit een shit begin. Dat hij afstand neemt lijkt mij goed. Dat jij merkt dat het niet goed zit lijkt mij goede intuïtie.