Voor altijd alleen?

Marijn

"Hoe heb jij het aangepakt? Datingsites?"

Ja, datingsites. Dat is ook vaak fout gegaan hoor. Ik heb in de loop der jaren veel opgestoken:

- wat je uitstraalt krijg je terug. Dus: niet klagen dat mannen alleen vrouwen van 30 willen, want dan kom je heel veel mannen tegen die een vrouw van 30 zoeken. Check of je kan instellen wat de ander zoekt, dan omzeil je dat. Mocht het toch gebeuren, meteen wegdoen.
- wees praktisch: zoek iemand die in de buurt woont, zelfde opleidingsniveau/ inkomen, eventuele kind(eren) van dezelfde leeftijd als de jouwe. Hobby's zijn voor jezelf, het gaat om de levensfase (of de timing) waarin je elkaar tegenkomt. Het kan best dat iemand aan de andere kant van het land met wel of niet dezelfde hobby's en een laag of hoog inkomen heel leuk is, maar dan gaat het weer alle kanten op en dat wil je nou juist niet.
- als je afspreekt doe dat dan midden op de dag bij een kop koffie en niet langer dan een uur (in juni mag dat weer . Ga niet een hele avond romantisch zitten daten met iemand die je niet kent, dat is raar. Eerst weten welk vlees je in de kuip hebt.
- als je iemand ontmoet, stel jezelf meteen deze vragen: zie ik mezelf met hem een paar dagen in een vreemde stad? Zie ik mezelf seks met hem hebben? (niet dat je dat meteen moet doen, haha, alleen het idee he?). Kan ik met hem aankomen bij mijn beste vrienden of familie? Kan hij zijn eigen broek ophouden?
Als dat alles na de eerste ontmoeting niet meteen goed voelt kun je beter afhaken.
- wees duidelijk in je grenzen. Je hoeft niet meteen alles onder controle te hebben en wacht af hoe het loopt. Geef hem de gelegenheid te laten zie wie hij is.

Nou dat klinkt allemaal wel heel rigoreus, maar het heeft mij heel veel duidelijkheid gegeven en het heeft bij mij goed gewerkt. Je zoekt iemand bij wie je je prettig voelt, zorg dan dat je weet wat dat voor jou betekent en leer het herkennen. Ik heb echt moeten afleren door te modderen met types waar je na veel gedoe eindelijk eens een avondje mee hebt en waar alles zeer moeizaam mee verloopt. En als het dan eindigt weet je eigenlijk achteraf wel dat het nooit goed is geweest.

Hilde

"Kan hij zijn eigen broek ophouden?"

Kijk, en dat vragen veel heren ook van hún dates. En laat ik dan ogenblikkelijk afvallen als arbeidsongeschikte dame met WIA en aanvullende bijstandsuitkering bij de leuke heren. Bijna niemand loopt warm voor een mindervalide, dikke vrouw die haar eigen broek niet meer op kon houden, die kunnen wel beter krijgen en zullen geen energie steken in mij beter leren kennen.

Misschien dat ik in real life nog eens iemand ontmoet die verder kijkt dan mijn uiterlijk en mijn hulpmiddelen, maar gezien mijn niet bepaald bloeiende sociale (uitgaans)leven is die kans niet zo heel groot.

Mocht die kans zich toch voordoen, dan zal hij mij moeten "ontdooien". Want na mijn slechte ervaringen heb ik mezelf afgesloten en mijn hoop op een "samen" min of meer opgegeven.

Marijn

Ja, die heb ik (relatie) na 6 jaar alleen te zijn geweest. Ik had trouwens een narcistische partner.
Dat gefaciliteer zit in mij, niet aangeleerd, het is mijn karakter, vandaar dat ik het ook niet zie.
Dat ik weer een relatie heb, gaat niet zonder slag of stoot. Vertrouwen blijft lastig. We latten al een tijd. Samenwonen wil ik niet. Loop regelmatig nog tegen mezelf aan en vind het moeilijk die stukken op te lossen. In dat opzicht voel ik me daarin eenzaam. Weet niet of dat zo hoort, weet daarin ook niet beter.

Ann O'Nyme

"Bijna niemand loopt warm voor een mindervalide, dikke vrouw die haar eigen broek niet meer op kon houden"

Het is niet mijn bedoeling geweest iemand te beledigen. Het was een antwoord op een vraag van topicstarter en ik heb vermeld dat het bij mij persoonlijk zo gewerkt heeft.

Hilde

Ik voel me ook niet beledigd door je reactie.

daten

Daten blijft ook lastig vind ik. Ik ben ver in de 60, zie er nog goed uit, maar de leuke mannen die ik onlangs had bleken toch weer niet echt vrijgezel. En de vrijgezel die ik had bleek in t echt toch een beetje een rare knakker. Op mijn leeftijd kan je als man nog makkelijk het zogenaamde jonge ding catchen (zoals mijn ex ook heeft gedaan, 11 jaar jonger). Maar ik zie het niet zitten om iets op te gaan bouwen met een man van ver in de 70. Het verschil in fysieke staat vind ik echt te groot. Dus....

Dus wel

"Bijna niemand loopt warm voor een mindervalide, dikke vrouw die haar eigen broek niet meer op kon houden"... Dat is precies wat ik bedoel.. dat dacht ik nl ook en dat bleek dus niet waar! Ik ben ook in datingland eerlijk geweest over mijn beperkingen en dan trek je mannen die daarover heen kunnen kijken. Ik had zelf trouwens eens man met een beperking ook niet erg gevonden. Uitstraling is belangrijker. Het gaat ook om die uitstraling. Die trekt mannen cq de juiste man. Waar je (onbewust) voor gaat krijg je.

Mijn lief is overigens recht van lijf en leden maar wel 10 jaar ouder dan ik. Das mijn voordeel Elledoris.. omdat ik zelf niet zo vlot meer ben kan ik een oudere man 'hebben'.. ).
Ik wilde helemaal geen man die zoveel ouder is dan ik. Maar dat bedoel ik met 'open staan'; hij was zo leuk dat ik daar over heen ben gestapt. En daar heb ik nog steeds geen spijt van.

Anonima

"Ik wilde helemaal geen man die zoveel ouder is dan ik. Maar dat bedoel ik met 'open staan'; hij was zo leuk dat ik daar over heen ben gestapt. En daar heb ik nog steeds geen spijt van."

Na een lifetime van verkeerde partnerkeuzes is het misschien tijd om de voorwaarden vooraf maar eens te laten vallen...

'Na een lifetime van verkeerde partnerkeuzes is het misschien tijd om de voorwaarden vooraf maar eens te laten vallen...'

Misdvhien was die foute partnerkeuze juist wel omdat er geen voorwaarden vooraf werden gesteld.

Elena

"Misdvhien was die foute partnerkeuze juist wel omdat er geen voorwaarden vooraf werden gesteld."

Ik vermoed van niet. Veel mensen zijn gewoon op zoek naar de verkeerde. Zo ken ik een lange vrouw die altijd op zoek was naar een langere man. Op een goed moment vond ze hem, na een paar jaar (en kinderen) was ze weer gescheiden.

Of je nou te veel of te weinig eisen stelde, reden genoeg om het anders aan te gaan pakken.

Swofties hebben het moeilijk op de relatiemarkt zegt men.

Geen eis maar

Het scheelt denk ik hoe oud je zelf bent als je een partner vindt die 10 jaar ouder is. Tot je 50e is dat heel anders, alleen al vanwege de levensverwachting. Iets nieuws opbouwen met iemand die statistisch gezien niet zo lang meer te leven heeft is niet direct mijn eerste keus. En ik weet heus wel dat je daarin nooit zekerheid kan hebben, maar toch.

Elledoris

Doe als je man: neem er een van 10 jaar jónger.

ElenaH

"Doe als je man: neem er een van 10 jaar jónger.". Goede tip

ElenaH

Zoek jij er een die dat wil dan (en ook nog een beetje normaal is😉)?

Swoftie..?

Wat is dat? Bedoel je softie Ad? Ik denk dat je dan wel een punt hebt. Je ziet het in de dierenwereld; het vrouwtje zoekt het meest opvallende/agressieve/vol testosteron zittende mannetje uit om haar genen mee te delen. Wij vrouwen hebben datzelfde oerinstinct nog in ons DNA zitten. Onbewust vallen we voor de grootste 'schreeuwer' als vader voor onze kroost.

Over foute partnerkeuze en voorwaarden; ik ben destijds getrouwd met de eerste die mij wilde. Wat een (zacht gezegd) hele moeilijke man was. Dat zegt wat over mij. En fouten uit het verleden moet je niet herhalen. Daarnaast heb ik nu geen testosteron-genen meer nodig; ik ben al voortgeplant. Ik was nu meer op zoek naar iemand om het bejaardenhuis mee te delen.

Mijn lief is erg plooibaar en empatisch. Een softie, ja. Heerlijk. Ik denk dat het type bij meer 'oudere' dames die (opnieuw) zoeken populair is. The rise of the softies begint rond de 40.

Ik was 40+ en Lief 50+ toen we wat met elkaar kregen. We zijn nu zo'n 10 jaar verder. Leeftijdsverschil is nog steeds niet echt te merken. Misschien komt dat nog. Maar omdat Lief binnenkort met pensioen mag en ik dus al niet meer werk, hebben we hopelijk nog wel een aantal mooie jaren samen tegoed.

Elledoris

'Zoek jij er een die dat wil dan (en ook nog een beetje normaal is😉)?'

Hahaha, je vraagt wel veel hoor. Een man die een beetje normaal is, dat is een speld in een hooiberg 😀

Swoftie

Single women over fifty.

Marijn

Jij een narcis, ik een man met ADD en ass achtige kenmerken. En ik nu een Cassandra syndroom want dat was oh zo'n leuke charmante man en ach wat ik beschrijf heeft elke man toch...
Goed, doet er niet toe. Maar ik durf inderdaad niet meer. Misschien komt het weer.
Sini

sinilind

Hoezo Cassandra complex?

Marijn

Kijk eens naar die link:
https://mens-en-samenleving.infonu.nl/psychologie/154408-het-cassandra-effect-wat-is-dat-eigenlijk.html
Sini

Ik kende het wel uit de Griekse mythologie maar niet toegepast op relaties. Dat begrijp ik dan weer wel omdat mijn vader autist was

Adhd

Mijn vader kreeg pas rond zijn 85e de diagnose adhd. Toen was hij namelijk echt niet meer te hebben want met de jaren verstarren de trekken.
Hij was altijd een aimabele en blijmoedige man, intelligent en in staat zijn leven acceptabel te leven met al zijn eigen-aardigheden. En wij wisten niet beter dan dat die eigen-aardigheden heel gewoon waren, met alle gevolgen van dien.
Na zoveel jaren en zoveel mislukte relaties gingen er toen eindelijk kwartjes vallen.

Verliefd

De huidige partner van mijn moeder (89) was vijf jaar alleen. Hij werd bestookt door dames uit zijn omgeving maar ging nergens op in. Hij wachtte af totdat hij verliefd werd. Dat werd hij op zijn zeventigste, op mijn moeder, toen 60. Ze zijn allebei gezond en vieren dit jaar hun 20 jarig jubileum! Ondanks de 10 jaar leeftijdsverschil.

Alleen....

Hoi

Zeer herkenbaar hoor.....
Eerst een langdurig huwelijk achter de rug (totaal 30 jaar samen geweest) en daarna 2x een date gehad via, jawel, een datingsite.
Man 1 leek leuk, er ontstond al iets leuks tussen ons, toen al snel bleek dat hij een vreselijke claimer was.
Voelde me gevangen door zijn gedrag, vreselijke afknapper dus een punt achter gezet. Daarna nog lang last van hem gehad voor ik echt van hem af was.
Man 2 was overduidelijk gay, al wist ie dat waarschijnlijk zelf nog niet eens.

Die twee mindere ervaringen hebben me doen besluiten om mezelf meteen van die datingapp af te gooien.

Maar ja, de realiteit, ik ben 53 jaar, weliswaar best een leuk en vol leven, maar ja, wel alleen dus ! En dat vliegt me soms ook wel eens een beetje aan....
Een fijne vriend lijkt me hartstikke leuk, maar in real life ontmoet ik ze op een of andere manier niet.
Weer gaan daten ? Het staat me tegen, is ook zo geforceerd allemaal hé....

Anderzijds, het idee om altijd alleen te blijven voelt ook niet echt heel fijn.

Ik ben er ook nog niet over uit wat ik ga doen.......

liefs Anke

Ann O'Nyme

"Mocht die kans zich toch voordoen, dan zal hij mij moeten "ontdooien". Want na mijn slechte ervaringen heb ik mezelf afgesloten en mijn hoop op een "samen" min of meer opgegeven."

Ik weet niet of je nog ooit op het forum bezig bent en deze reactie zult lezen, maar toen ik deze opmerking van jou las, had ik zoiets van, ach lieve Ann, geef een welwillende man dan ook de kans óm jou te ontdooien. Ik snap dat het moeilijk is om je zelf weer open te stellen na de slechte ervaringen die je mee hebt moeten maken. Maar wat Hilde en Anonima zeggen, daar geloof ik ook wel in: wat je uitstraalt, trek je aan. De tips van Hilde zijn wellicht ook heel bruikbaar als een soort van houvast, zodat je dicht bij jezelf en je eigen gevoel en grenzen kunt blijven.
Ik wens je een liefdevol leven toe!

Ann

En inmiddels heb ik ook weer een lieve vriend. Een gesxhenk uir de hemel, zo onverwacht. We wonen niet samen, uiteraard niet, maar wat ben ik blij dat ik het toch aangedurfd heb. Niet gezocht, ontmoet op een buitenfeest, kennis van vrienden. Het toeval wil soms wel werken.
Sini

hier wordt het hem niet meer

Ik waardeer jullie bemoedigende woorden voor Ann en ik denk ook dat in het wild iemand tegenkomen verreweg te prefereren is boven datingsites.
Maar in het wild wordt ook steeds lastiger. Ann zal, net als ik, geen werk buitenshuis hebben, in de supermarkt zie je alleen mensen met een mondkapje voor. Sterker, ik kom niet eens in de supermarkt.
Er is gewoon geen wild meer.

Intussen wordt mijn beeld van een leuke man kunnen treffen steeds somberder. Ik ben best 'gewild' op datingsites maar het blijken meestal gebonden of best vreemde mannen.
Ik had wat op een leuk contact leek over de mail. Veel overeenkomsten. Ik vond hem wel wat snel (mij gelijk 'my love' noemen en wat andere dingen) maar wilde het toch een kans geven. Op de date, de laatste avond dat de horeca open was: hij heeft twee en half uur alleen over hem zelf zitten praten (hoor ik van vriendinnen ook veel) en leek er van uit te gaan dat ik hem super vond omdat hij mij leuk vond. Pakte ook mij handen terwijl al 'nee' zei toen hij naderde met zijn handen.

En was uiterst verontwaardigd toen ik mailde dat de klik er van mijn kant niet was. Vond het niet fair, en was ik hem aan het uittesten, of hij kwam zeker te dichtbij?

Het is een week terug maar ik heb er nog een kater van want ' op papier' leken we erg bij elkaar te passen.

Ik zie het somber in. En ik heb ook, net als Ann maar besloten dat het er voor mij niet meer in zit. Dat doet pijn maar is beter dan met een vage hoop rond te blijven lopen.

Siniland.

Wat leuk om te lezen, geniet van de verliefdheid😊