Verzwijgen van dingen en vertrouwen
De vorige keren hebben jullie mij erg geholpen met objectief meedenken dus vandaar dat ik het volgende weer in de groep gooi.
Gisteren kwam ik erachter dat mijn man 6 weken verzwegen heeft dat hij zijn medicatie heeft aangepast (op eigen houtje overigens zonder overleg met arts). Opzich kwam hij met goede argumenten namelijk dat hij het niet had gezegd om te zien of ik verschil zou opmerken. En ook omdat hij als ik een mening ergens over geef geneigd is om dat dan direct te doen (ook al hoeft dat van mij niet) en daarom mijn mening maar beter niet wilde weten. Echter is de andere kant dat hij een verleden heeft met veel bedrog en verzwijgen van dingen en ik heel erg bezig ben met vertrouwen terugwinnen (dat is iets wat hij ook weet) en dit was zeker weer aan het groeien en in die 6 weken hebben we het hier ook nog paar keer over gehad en stelde hij mij gerust met dat hij nu alles direct eerlijk deelt, maar nu blijkt hij dus bovenstaande ook toen al die tijd verzwegen te hebben dus zorgt ervoor dat ik qua onderling vertrouwen en ook gewoon emotionele band met elkaar weer gevoel krijg dat ik terug ben bij af. En ik vraag mij dus af of dat vervelende gevoel terecht is of dat ik dat kan laten varen.
Rhonda schreef op 05-06-2023 om 17:34:
[..]
Ik vind het wel gek dat ze dat verwacht. Ik bespreek echt niet met mijn man hoeveel insuline ik spuit. Wat moet hij met die informatie?
Ik vermoed dat het om andere medicatie gaat. En ik neem toch aan dat jij niet op eigen houtje gaat experimenteren met de dosering?
Los daarvan, als er al spreken is van een gebrek aan vertrouwen zou ik als veroorzaker daarvan niets meer voor mezelf houden en alles bespreken.
Is het antidepressivum, antipsychoticum? Of pijnstilling? Eerste categorie vind ik wel een punt (want invloed op gedrag/emotie), tweede categorie heeft ie voornamelijk zelf last van. En wat is het verleden bedrog geweest?
Rhonda schreef op 05-06-2023 om 16:41:
Ik ken de voorgeschiedenis van het niet vertrouwen niet, maar ben je zijn moeder dat hij met jou over zijn medicijnen moet overleggen? Moet hij van jou toestemming krijgen voor bepaalde dingen? Ik snap niet zo goed waar je je druk om maakt, zijn lijf, zijn medicijnen.
Rhonda: het gaat niet over verplicht vooraf overleggen of toestemming krijgen. Het gaat om verzwijgen (6 weken lang).
Normaal gesproken zou ik zeggen: "Oké, ik heb wel/niet iets gemerkt, wat merkte je zelf, wat is je conclusie, hoe ga je nu verder, wat zegt de arts?"
Maar in jouw geval zou ik, los van de medicatie-vragen, een gesprek willen over geschonden vertrouwen en in oude fouten vervallen. Zoals iemand hierboven al schreef: daar heeft de man nog werk te doen, en door deze actie is hij, en zijn jullie, dus weer wat achteruit gegaan.
Rhonda schreef op 05-06-2023 om 16:41:
Ik ken de voorgeschiedenis van het niet vertrouwen niet, maar ben je zijn moeder dat hij met jou over zijn medicijnen moet overleggen? Moet hij van jou toestemming krijgen voor bepaalde dingen? Ik snap niet zo goed waar je je druk om maakt, zijn lijf, zijn medicijnen.
Soms heeft het stoppen of verhogen van medicatie niet alleen effect op het lichaam maar ook gevolg reacties: psychoses of wanen die niet meer onder drukt worden of juist optreden.
Meer epileptische aanvallen, stramheid of ongeremdheid heeft de omgeving ook medicijnen te dealen.
Rhonda schreef op 05-06-2023 om 17:34:
[..]
Ik vind het wel gek dat ze dat verwacht. Ik bespreek echt niet met mijn man hoeveel insuline ik spuit. Wat moet hij met die informatie?
Daar moet hij inderdaad niets mee, maar om insuline zal het niet gaan vermoed ik zo. Als jij eigenhandig (dus zonder overleg met arts) minder insuline gaat spuiten zal jouw man dit op een andere manier merken dan dat als man van TO medicatie gebruikt tegen woede-uitbarstingen/wanen/psychoses en deze eigenhandig verlaagd. Zelfde uitgangspunt, maar beduidend een meer risicovolle uitwerking/consequentie op/voor TO.
MelaS schreef op 05-06-2023 om 18:26:
[..]
Rhonda: het gaat niet over verplicht vooraf overleggen of toestemming krijgen. Het gaat om verzwijgen (6 weken lang).
Exact.
Verder gaat het idd over medicatie die invloed heeft op het gedrag en veel invloed heeft op mij, maar dat is eigenlijk nog niet eens het grootste punt waar ik mee zit maar meer het verzwijgen terwijl er afspraken en beloftes waren geweest hierover. Hoewel zijn argumenten voor het verzwijgen opzichzelf dus ook sterk zijn.
Wat zijn de (mogelijke) gevolgen van stoppen met deze medicatie? En hoeveel invloed heeft dat voor jou?
In principe is het zijn zaak, maar als het ook voor jou gevolgen heeft in de zin van ander gedrag of veel minder energie, vind ik het wel zo netjes om dat even te bespreken.
Insuline spuiten doe je afhankelijk van hoe veel je eet en beweegt, dus dat kan een ander niet voor jou beslissen en je hoeft natuurlijk niet te overleggen over wat/hoe veel je eet en sport. Maar als mijn moeder bijvoorbeeld de pillen voor haar hart niet neemt, heeft ze het snel benauwd en geen energie. Dan krijgt ze thuis niks gedaan en heeft ze ook geen energie om bijvoorbeeld te gaan fietsen of wandelen. Dat heeft ook gevolgen voor mijn vader en hij zal dan al snel voorstellen om de dokter te bellen.
En in een vertrouwenscrisis in het algemeen is dit gewoon niet handig. Het is niet nodig er geheimzinnig over te doen. Doe dat dan ook gewoon niet.
Herfstparel schreef op 05-06-2023 om 21:14:
[..]
Exact.
Verder gaat het idd over medicatie die invloed heeft op het gedrag en veel invloed heeft op mij, maar dat is eigenlijk nog niet eens het grootste punt waar ik mee zit maar meer het verzwijgen terwijl er afspraken en beloftes waren geweest hierover. Hoewel zijn argumenten voor het verzwijgen opzichzelf dus ook sterk zijn.
Op basis van wat je hier schrijft, lijkt me je vervelende gevoel over het verzwijgen terrecht.
Als ik jou was, zou ik willen dat mijn partner het 'werken aan het opbouwen van het vertrouwen' belangrijker zou vinden dan of ik het wel of niet iets aan zijn gedrag zou opmerken omdat hij zelf zijn medicatie heeft aangepast.
En je schrijft dat jij heel erg bezig bent met vertrouwen terugwinnen. Je hebt dat verkeerd geformuleerd; het is jouw man die jouw vertrouwen terug moet winnen.
Juist daarom moet hij dit soort acties nu niet doen. Dat maakt het voor jou moeilijker om hem jouw vertrouwen weer te geven, want hij is dus toch weer niet eerlijk. Terwijl hij juist wel eerlijk zou zijn.
Wat de redenen daarvoor ook zijn: ze zijn níet volgens afspraak. Hij heeft beloofd eerlijk te zijn en is dat (weer) niet. Daar zou voor mij geen enkele goede reden voor zijn in dit geval.
en wat je man hier vergeet is dat informeren iets anders is dan meebeslissen.
Het is zijn medicatie, hij beslist, in dit geval was de mededeling: ik ga de komende periode wat veranderen aan mijn medicatie omdat...... maar zeg niet wanneer omdat ...... voldoende geweest om het vertrouwen te behouden.
