Verslaafd aan liefde - Geurtz
Beste allemaal,
Op het forum, in deze rubriek met name, ben ik verschillende keren de tip voor dit boek van Jan Geurtz tegengekomen; Verslaafd aan Liefde. Omdat het me aansprak, heb ik het aangeschaft en inderdaad.... veel herkenning in het eerste deel van het boek.
Maar dan kom je bij het deel over het te volgen pad naar het loslaten van je oude patronen. En dan struikel ik. Mediteren is de sleutel, kort gezegd. En als het om mediteren gaat, ben ik totaal onkundig.... Ik loop spiritueel vér achter... Bij meerdere pogingen word ik onmiddellijk afgeleid door mijn eigen gedachten, concentreren op mijn ademhaling resulteert in heel krampachtig in- en uitademen, en noem maar op.
Ik begon mij af te vragen of de enthousiastelingen die dit boek aangeraden hebben, ook dat pad op zijn gegaan, het pad van de meditatie. En zo ja, of jullie misschien nog tips hebben.... 
. Ik sta er echt helemaal open voor.
Voor de goede orde: ik vond het begin ook wel zeer duidelijk en verhelderend, hoewel ik vaak dacht aan wat ik mijn kinderen eigenlijk heb aangedaan met ze 'opvoeden', welke ballast ik aan ze heb meegegeven.... maar da's weer een ander verhaal.
Ik ben benieuwd naar jullie reacties.
Johanna
Ja en nee
Oké mijn vergelijking was misschien niet helemaal goed en zeker niet de bedoeling om te framen.
Ik heb in het boek nergens kunnen vinden dat vreemdgaan oké is. Volgens mij heeft hij aan het eind een keer geopperd dat het wellicht mogelijk is mits je een goede gelijkwaardig relatie hebt. Maar voor mij heeft het vooral inzicht gegeven in hoe je klem kan komen te zitten in een patroon. En hoe je je geluk kan laten afhangen van wat iemand anders doet. En hoe moeilijk het is om een patroon te doorbreken. En de rust die het kan geven om te mediteren. Dat ik daardoor, hoe moeilijk ik het ook vind, toch wel steeds meer weet te focussen of ontdekken op mijn eigen bijdrage in het geheel. Dat had ik allemaal graag tijdens mijn huwelijk ontdekt. Maar ook dit 'had ik graag' is weer vasthouden aan verwachtingen en een moment om terug te gaan naar de adem, de essentie, nu, dit moment waarin ik ben wat ik ben en heb wat ik heb. Misschien is de persoon Geurtz wel heel erg fout - zijn boek vind ik een eye opener. Ik lees er nergens in dat sexueel misbruik geoorloofd is.
Lastig
@Johanna, het lijkt mij ook wel lastig om zo, zonder begeleiding en aan hand van een boek, je toe te geven aan meditatie met verwachting dat dit maakt dat je kan los laten. Meditatie is ontspannend maar de vraag die je kwelt, blijft liggen.
Zelf had ik veel baat aan een 10-weekse mindfulnesstraining in groepsverband. Zo groei je in het bewust moment voor jezelf plannen, stil staan bij wie je bent en wat je wilt en wat je wel en niet kan doen om verandering te bereiken. Er werd vaak over oordelen en aannames gesproken maar ook over naar je toe trekken waardoor je moeite hebt met loslaten.
De training was in combi met luisteren naar muziek als een vorm van meditatie.
Mediteren alleen om zo los te kunnen laten, is niet altijd afdoende.
Andere boeken tip voor de kerstdagen: de kracht van de kwetsbaarheid, van Brene Brown.
Natuurlijk zegt hij dat niet
Natuurlijk schrijft Geurtz nergens in zijn boeken dat seksueel misbruik geoorloofd is. Dat zal hij ook beslist niet vinden. Ik hou hem niet voor een psychopaat!
Vergelijk het met de RK kerk: seksualiteit buiten het huwelijk is verboden, homoseksualiteit is een zonde. En toch: binnen de RK kerk heeft op grote schaal seksueel misbruik plaatsgevonden, door ambtsdragers, meestal mannen, vaak met kinderen (m/v). Maar dat niet alleen: die kerk wist er gewoon van en heeft dat actief en beleidsmatig toegedekt. Parochianen moesten zwijgen want de ambtsdrager was immers een vertegenwoordiger van God. En als het te gortig werd, verplaatste de kerk de crimineel naar een andere omgeving waar hij vaak gewoon door kon gaan. Waarom? Het aanzien van het instituut zou anders schade lijden. En volgens de leer moest men mildheid betrachten en vergeven. Biechten en weer door.
Dit is verglijkbaar met de argumentatie die hier wordt uitgerold. Het boeddhisme is prachtig. De fouten van individuen hebben daar geen invloed op. En bovendien is oordelen en straffen laag-spiritueel. De werkelijk verlichten houden zich daar verre van. Narcisten als Sogyal stampen binnen zo'n conservatief-idealistisch machtsbolwerk een koninkrijkje uit de grond en manipuleren de oprechte gevoelens van trouw en idealisme van collega's en leerlingen. Er zijn natuurlijk ook genoeg mensen in het systeem die belang hebben bij het koninkrijk, ervan profiteren, en om die reden opschudding willen voorkomen. Zo'n pervers koninkrijk blijft niet lang onzichtbaar: vele mensen hebben er al vele jaren van geweten. Maar ze hebben het ongemoeid gelaten. Dat is de echte schade en schuld van de gemeenschap, níet dat er één keer een verkrachting voorkomt, maar dat er systematisch misbruikt kan worden onder ieders ogen. Dat is ook niet goed te verdragen natuurlijk. Dus dat moet je dan achteraf voor jezelf goedpraten, dat je daar nooit wat mee hebt gedaan.
Ik kan me gevoelsmatig nog altijd diep verbinden met christelijke en RK spiritualiteit. Maar ik heb me toch uitgeschreven uit de RK kerk, alweer een jaar of 35 geleden. Ik lees nog altijd graag boeken van RK auteurs. Maar een pastoor of bisschop die om de hete brei heendraait en de verantwoordelijkheid van de kerk voor seksueel misbruik probeert te nuanceren, kan misschien nog zo prachtig schrijven over de Goddelijke Liefde maar die komt mijn boekenkast gewoon niet meer in. Eenieder kan daar uiteraard haar eigen afwegingen in maken. Niemand is perfect, dat snap ik best. Als dat het criterium was, zou mijn boekenkast helemaal leeg blijven. Maar ik heb zelf zo mijn persoonlijke grenzen. En machtsmisbruik is voor mij een belangrijke. Daarom is Jan Geurtz in mijn boekenkast niet meer te vinden.
