Verder na ontrouw deel 6

Lanza

"ik ben eerlijk gezegd nog altijd verbijsterd dat iedereen het hier normaal lijkt te vinden dat een man die al vier jaar een affaire heeft nog eens een nachtje bij zijn minnares langsgaat en je dit allemaal maar moet slikken ten behoeve van de relatie"

Volgens mij is dat niet zo. Ik lees juist eigenlijk dat vrijwel niemand dat normaal vindt.

Ik denk dat iedereen hier relatief voorzichtig is met advies aan Gebroken, omdat zij zo overduidelijk (nog) niet aan scheiden wil denken en zelfs opgelucht is als haar man appt dat hij geen sex heeft gehad. Ze lijkt ook de reacties nauwelijks te lezen, en op het moment dat de adviezen harder van toon worden is de kans dat ze nog iets leest al helemaal verkeken. En dat zou jammer zijn, vind ik, want dan leest ze ook de goede tips die o.a. Pennestreek (therapie, half jaar bedenktijd) haar geeft, niet.

Eens met Lanza, Miekemieke en Bobbie en persephone

Ik had al 3x een bericht geschreven. Heb het steeds verwijderd want wat Persephone ook schrijft, hij lijkt niet binnen te komen bij Gebroken. Ik vind dat haar man alle grenzen van het toelaatbare heeft overschreden en Gebroken tot op het bot heeft vernederd. Ik zou hier niet mee verder willen en kunnen, maar dat zou mijn beslissing zijn. gebroken wil wel verder met hem. Natuurlijk zijn het allemaal aannames die ik nu doe op basis van wat Gebroken heeft geschreven, maar hij lijkt me niet de man die boeken gaat lezen en waarschijnlijk al naar 1x therapie afhaakt en dan zegt, Gebroken, ik heb het geprobeerd.....
ik hoop dat ik ernaast zit. De toekomst zal het uitwijzen.....

Fransien

"Om de beslissing te nemen een gezin definitief en onomkeerbaar op te breken moet je voor je gevoel er alles aan gedaan hebben. Dus je wil eerst kijken of relatietherapie mogelijk is, of je over het vreemdgaan van je man heen kan komen, of jullie een doorstart kunnen maken."

Nee, hoor. Je kunt ook na een langdurige affaire beslissen dat je man degene is die het gezin definitief en onomkeerbaar opgebroken heeft. Er staat nergens geschreven dat je dan eerst in therapie moet zijn geweest etc. Ik vind het een enorme misvatting dat mensen die besluiten na een affaire van hun partner niet meer verder te willen, degene zijn die die relatie opbreken. Die verantwoordelijkheid ligt toch echt bij degene die loog en bedroog.

Ik ben het met je eens dat het onverstandig is Gebroken een kant op te duwen waar ze niet heen wil. Maar dat gaat beide kanten uit: ze heeft het recht te kijken naar wat er allemaal mogelijk is met als uitkomst getrouwd te blijven EN ze heeft het recht nu de handdoek in de ring te gooien. Dat mag allemaal, en het ene is absoluut niet beter dan het andere.

Gebroken

Wat moet jij een vreselijke nacht hebben gehad! Ik vind het ook wreed, om zo' n tijd en plaats te gebruiken voor een laatste gesprek. Dat zou ik zelf nooit hebben toegestaan.
Toen mijn man zijn 'zoen' opbiechtte, heb ik geëist dat hij alle contact verbrak. Toevallig ging ik twee dagen later tot in de avond naar een verre vriendin , dat was al lang afgesproken. 'S avonds belde hij haar, omdat hij haar nog één keer wou zien. Wat ben ik dieTruus dankbaar dat zij het beter vond van niet, als ik hem zo' n ultimatum had gesteld! Hij haalde me ' s avonds van het station, iets wat ik nooit van hem gewend was.
Arme meid een hele nacht in spanning zitten. Ik zou het nooit vertrouwen, dat ze niet de koffer waren ingedoken Liever openbaar terrein en waar ik het zien kon!
Maar goed, nu moeten jullie verder. Neem die raad ter harte WB soa-tests en therapie. En blijf ons op de hoogte houden, je hebt ervaringsdeskundige n nodig

Lieve allemaal

Het is niet dat ik jullie reacties niet leest hoor, ik kan begrijpen dat sommige denken waarom ga je gvd niet weg, waarom stel jij je eisen niet op. Ik vind het hartstikke lief.

Ja hij heeft een puinhoop van gemaakt, en waar begin je dan met opruimen? Precies ik wou dat truus uit de weg ging, daarom heb ik het toegelaten. Mijn man is verliefd op haar en heeft gevoelens voor haar, dan snap ik wel dat hij haar niet helemaal kapot wil maken. En als dat dan zou gebeuren door hem te verbieden, zou hij alleen maar afkeren naar mij toe. Dan zou hij “stiekem” contact met haar opnemen, om het “af te sluiten” waar dan nooit een einde aan komt. Omdat het weer in het geheim is. Nu dat ik vanaf weet is niks geheims meer het was niet meer spannend want hij speelde open kaart. Dat was voor mij en hem stap 1, Truus moet weg.

Ik ben blij dat die stap is genomen, omdat het voor mij een idee geeft dat hij kiest voor gezin. Omdat hij niet de makkelijkste weg heeft gekozen, de weg waarop ik nu sta met hem juist zo zwaar en bijna niet te belopen is.
We weten nog niet of we samen het eindpunt halen, of we de top beklimmen of het ravijn in donderen, zoiets moeilijks hebben we nog nooit meegemaakt. En hij kiest voor deze weg. Ja hij heeft het veroorzaakt door verkeerde keuzes en beslissingen te maken. Dat kan hij niet goed praten. Wat hij wel nu kan doen is focus leggen op ons relatie en ons gezin.

Is niet dat ie nu vrijbrief krijgt omdat ie een “goede” daad heeft verricht dat Truus weg is. Zeker niet. Hij moet zich flink bewijzen, aan zich zelf werken , en uiteraard aan ons relatie/gezin. Het is zeker niet voor mij vergeven en vergeten omdat ik hem gister liet gaan. Het boek van hem en Truus moest een einde aan komen. Dan is voor ons pas een nieuwe hoofdstuk in ons boek. Hij weet zelf dat het heel moeilijk gaat worden, maar hij is net als ik er klaar voor.

Over vergeven en vergeten, ik weet dat ik hem ook kan vergeven omdat ik niet met “wrok” wil leven. Ik denk dat ik dit nooit zou vergeten, dit heeft ons relatie op scherpte gezet.

We gaan in relatie therapie, of we dan samen sterker uit komen weten we niet. We willen allebei ervoor gaan.
We zien wel waar ons schip strandt.

Hij is verliefd...dat is niet zielig voor hen beiden.

"Mijn man is verliefd op haar en heeft gevoelens voor haar, dan snap ik wel dat hij haar niet helemaal kapot wil maken.. En als dat dan zou gebeuren door hem te verbieden, zou hij alleen maar afkeren naar mij toe. Dan zou hij “stiekem” contact met haar opnemen, om het “af te sluiten” waar dan nooit een einde aan komt. Omdat het weer in het geheim is"

Maar je "vergeet" dat je man niets meer te willen of te zeggen heeft. De bal ligt bij jou.
Je zult nooit zeker kunnen vertrouwen dat hij geen sex heeft gehad. Hij is niet even de boodschap door gaan geven maar er 5 uur gebleven. 5 Uur...praat hij langzaam? Hoe durft hij je zo te laten wachten..

Ook weet je niet of truus wegblijft of toch gaat trekken.
Van mij moet je niets, ik win niets bij scheiden of doorgaan, maar je komt wat naïef over, wat te begripvol naar zijn kant alsof de arme donder er ook niet om heeft gevraagd. En ik vraag me af of je helder hebt in gevoel ( niet in gedachten dat geloof ik wel) wat er gebeurt en wat je toestaat.
Hij is de fout in gegaan en hij bepaalt blijkbaar nog steeds hoe het loopt. Deed hij dat met alles, zo egocentrisch zijn?

Gebroken

Wat een mooie sterke houding heb je!

(Voor de mensen met lange teentjes; ik bedoel hiermee niet dat als je weg gaat je zwak bent)

Ik hoop dat jullie er samen uit komen, op wat voor manier dan ook, met welk resultaat dan ook, maar met jullie resultaat. Een resultaat waar jullie beide achter kunnen staan en mee kunnen leven.

Ik heb de afgelopen maanden ervaren dat de mensen die het hardste, met de meeste stelling, erg zwart-wit reageren (gelukkig voor hun) nooit in die situatie gezeten hebben. En dat maakt uiteindelijk eenzaam heb ik gemerkt. Want ik wil mezelf niet steeds verdedigen, ik heb behoefte aan steun. Ik merk dat ik steeds minder vertel, en zeker niet het hele verhaal aan mensen. Als ze al zo stellig reageren op 1 deel, hoef ik de rest niet te horen. Want in ene zijn hun emoties en mening belangrijker. Ja, zo was mijn moeder zo gekwetst dat ze een excuses eistte van mijn man. Ik begreep haar emotie maar ook die van hem waarom hij dat onzin vond. En ik.... ik zat ertussen in, mijn moeder kwam niet langs (om mij te steunen) want ze was te gekwetst.

Mijn strekking hiermee; zoek mensen om je heen die je lief hebt, die je steunen, ontlasten. Maar geef ook richting die mensen je grens aan als het om hun mening gaat. Die is van hun, die hoef jij niet uit te voeren.

Ik heb online een cursus gevonden, een soort relatietherapie, speciaal voor mensen die met overspel (of seksverslaving) te maken hebben. Mocht je interesse hebben kan ik het naar je mailen of de site geven.
Ik volg het niet precies, maar pik er de dingen uit die ik prettig vind. Ik vond het erg prettig om te lezen dat hoe ik me voelde heel normaal was, dat het beter was om de eerste 6 maanden geen beslissing te maken omdat die dan teveel vanuit emotie was, maar ook tips over hoeveel info je moet vragen en geven, wat te doen met Truus, gedachtes aan Truus, vergeving en dat dit geen beslissing is maar een proces dat moet groeien... en ook gericht op beide personen!
Het printje ligt nu weer even in de kast, ben er even niet meer aan toe en sta even stil. Net als het boek van Esther Perel, die heb ik halverwege in de kast gegooid. Het was even te confronterend en heftig.

Het is goed te voorspellen

wat er in die vijf uur is gebeurd. Het was natuurlijk al laat, dus zij lag in bed met alleen een kort broekje en een shirtje aan en toen heeft ze de deur opengedaan voor hem. Wat er verder gebeurt tussen twee mensen die verliefd op elkaar zijn en al vier jaar seks hebben hoef ik volgens mij niet te omschrijven.

Vervolgens hebben ze uren gepraat over de situatie, in elkaars armen gelegen, gehuild, gelachen en plannen gemaakt hoe ze elkaar toch af en toe kunnen zien onder deze nieuwe omstandigheden. Uitgebreid bedacht hoe nu verder en hoe het onder de radar gehouden kan worden.

Niet om nog zout in de wonden te strooien. Wel om een realistisch beeld te schetsen van hoe dit soort dingen werken.

Lanza

En dat weet je omdat je er ervaring mee hebt?!

Wat heeft gebroken eraan om zoiets te lezen?! Alsof ze dit niet zelf al bedacht heeft en als een film langs heeft zien komen.

Dit soort opmerkingen vallen bij mij onder het “iemand trappen die al ligt”. Zwak en onnodig

Realistisch zijn is prima, maar dat kan ook met empathie en begrip naar iemand

Ook al is het zo Lanza

vindt je dit nou nodig? Ik snap dat je Gebroken’s oogkleppen af wil laten vallen. Althans ik wil geloven dat je haar echt een hart onder de riem wil steken. Ik denk echter niet dat Gebroken dit scenario onder ogen wil zien maar om het nou hier zo te schetsen. Best banaal, moet je niet zo doen. Ze heeft al genoeg geleden.

Niet trappen

Ik denk niet dat Lanza Gebroken een trap na geeft, ik denk eerder dat ze een poging doet om tot Gebroken door te dringen. En dat het er een beetje lullig staat, so be it, maar ik begrijp het enigzins wel. De situatie is ook absurd. Ik zou er eerlijk gezegd ook geen begrip voor kunnen opbrengen, stel mijn dochter zou in haar situatie zitten. Dan zou ik ook met man en macht haar proberen te overtuigen dat ze echt een betere man verdiend.

Haasje

"En dat weet je omdat je er ervaring mee hebt?!

Wat heeft gebroken eraan om zoiets te lezen?! Alsof ze dit niet zelf al bedacht heeft en als een film langs heeft zien komen."

Dat is een dooddoener. Zelf noem je mensen lange teentjes hebben, ze zullen het wel niet meegemaakt hebben. Naar vooroordeel/aanname.

Ik heb het al wat jaren achter de rug wat ik merk en erg vervelend vind, dat bepaalde mensen mogen bepalen wat je moet doen en vinden; wat je mag zeggen. Daar ga jij niet over. Niet iedereen denkt hetzelfde. Er hebben er hier een aantal de mening dat alles op hun manier moet worden opgelost.
Mijn ervaring of de mening van een ander is net zo belangrijk en soms is de nuchtere mening van iemand die er niet inzit juist heel verfrissend.
Want als je er zelf middenin zit zie je het niet zo helder meer.
Elke mening is dus zinvol en ik hoop niet dat we er hier een handje van krijgen om mensen de mond te snoeren, want dan ga ik zelf wel meldingen maken bij forumbeheer.

Haasje

Zie je zelf ook dat datgene waar je zo tegen fulmineert (mensen die hun mening opdringen) EXACT hetzelfde is als wat jij doet? Jij reageert vanuit jouw referentiekader, maar niet minder stellig dan mensen die reageren vanuit HUN referentiekader. Echt niet. Waarom vind jij dat jouw mening relevanter is dan die van een ander?

Ik vind ook

Dat Lanza weer eens als een olifant in een porseleinkast tekeer gaat. Gebroken heeft haar besluit weloverwogen genomen, en het is al voorbij, ze heeft al een vreselijke nacht achter de rug. Dus waarom nog eens op zo’n nare manier natrappen?? Want dat vind ik het dus echt wel. Heeft niks te maken met mijn ervaring of dat ik vind dat mijn mening er meer toe doet dan die van een ander. Maar om het feit dat het volkomen nutteloos is. En pijnlijk.

Maatschappelijk oordeel

Het maatschappelijk oordeel over ontrouw en ook over verder gaan met een relatie waarin dit is gebeurd doet mij tegenwoordig meer pijn dan wat mijn man heeft gedaan.
Het maakt me verdrietig hoe naar hier gereageerd wordt. Dit draadje werd eerder alleen gebruikt door vrouwen die ontrouw hebben meegemaakt en we steunden elkaar.
Nu voel ik vooral het keiharde oordeel en dat je vooral geen begrip mag voelen voor je man. Nou ik heb wel begrip voor mijn man. En hij voor mij. Dat maakt een relatie in mij ogen ook tot een goede dat je verder kijkt en ook vanuit de andere zijn perspectief. Maar hierover mogen jullie een andere mening hebben, dat respecteer ik.

Dank voor dit inzicht...

Nijntje

En zo voel ik, als iemand die op een afgrijselijke manier bedrogen werd, júllie oordeel. Want je "moet vechten" etc. Het maatschappelijk oordeel is helemaal niet dat een scheiding na bedrog de Enige Juiste Weg is. Hoe kom je daarbij? Blijven is de norm (niet alleen hier) en als je bedrog niet accepteert en vertrekt, dan ben JIJ degene die het huwelijk opgeblazen heeft. Dat zie je hier, en dat is wat ik gezien heb na mijn eigen scheiding.

Om díe reden vond ik het belangrijk Gebroken ook een alternatief scenario, namelijk scheiden, voor te spiegelen. Dat kan namelijk ook, ongeacht wat de maatschappij en Ouders Online daarvan vindt.

Eens

Hier wordt zo ongeveer gezegd dat als je na een dergelijke affaire wil scheiden, dat je dan niet hebt gevochten voor je relatie. Er wordt je een enorm schuldgevoel in de schoenen geschoven, want je zou je kinderen voorop moeten zetten en jezelf volledig moeten wegcijferen.

Als je wel zou willen scheiden, dan ben jij de schuldige, want er was echt nog een weg geweest. En je kunt toch wel in relatietherapie om de ander te vergeven?

Ik vind juist dat er enorm wordt gedramd om toch vooral door te zetten. Eerst mag er 6 maanden niet over een scheiding worden gepraat. Er moet er relatietherapie komen. Dan moet ts aan soul searching gaan doen, want ze kan hier zoveel van leren.

Terwijl ik vind dat ts en ieder ander het volste recht heeft om na een langdurige affaire direct op te stappen. Willens en wetens vier jaar lang achter iemands rug om een andere relatie hebben inclusief onveilige seks waarbij een zwangerschap ontstaat, dat is nogal wat. En dan als alles uitkomt nog doodleuk de hele nacht bij haar langs gaan. Er spreekt zo ongelooflijk weinig liefde uit.

Als je het dan over kinderen hebt, wil je echt dat zij in een liefdeloze, leugenachtige omgeving opgroeien? Een moeder die zichzelf compleet wegcijfert? Een vader die alleen aan zijn eigen behoeften denkt en niet tolereert dat daar iets of iemand tussenkomt. Die manipuleert en chanteert als het nodig is? Welk voorbeeld geef je daarmee?

Helder, met name wat Persephone schrijft

Je moet vergeven, vergeten, slikken, verdragen, gekwetst en vernederd worden, boeken lezen, in relatietherapie gaan EN vervolgens doorgaan....dat is blijkbaar hier het meest wordt gepredikt, maar dit kan er niet bij ons allemaal hier klakkeloos in.
Soms is het te veel. Bij Gebroken is het echt veel te veel wat haar is aangedaan.

Fijn voor je

Nooit mijn intentie om jou te kwetsen Persephone.
Als iemand voor kiest om niet verder vind ik dat prima en ook zeker een krachtige keuze.

Fijn lanza dat je het er nog even extra inwrijft hoe slecht ik ook ben om met mijn man verder. En daarmee ook nog een slechte moeder ben naar mijn kinderen.

Gebroken geeft mijns inziens steeds aan dat ze de relatie nog een kans wil geven. Ik merk hier dat die keuze niet gerespecteerd wordt.

Soms is het te veel. Bij Gebroken is het echt veel te veel wat haar is aangedaan.

Is dat niet aan haar?

Lanza heeft gelijk...denk ik

Ook wij hebben urenlang zo gelegen op momenten waarop wij dachten dat dit niet verder zou moeten gaan. Dan was het nog niet eens bekend bij haar.
Als ze al jaren seks met elkaar hebben en verliefd op elkaar zijn ga je niet 5 uur lang praten met elkaar zonder elkaar aan te raken.
Nog een keer samen zijn, bij elkaar liggen
Huilen met elkaar om alle gevoelens die er zijn, praten met elkaar hoe het nu verder moet...
Of hoe het niet verder zal gaan

My two cents

Er zijn misschien ook mensen hier die vreemdgaan van de partner hebben meegemaakt, jarenlang hebben gevochten om er samen uit te komen, in therapie en alles zijn geweest maar die hebben gemerkt dat er zo iets vernietigd is (vertrouwen meestal) dat je er niet uitkomt meer samen. Die mensen (ik ben er zo een) willen de ander misschien eeuwig vechten en verdriet besparen en zeggen daarom pik het niet. Toen mijn ex vreemdging zeiden mensen hier ook: joh Mari, wegwezen komt nooit meer goed. Ik geloofde hen niet, ging er toch voor, wilde per se de relatie redden. En dat heeft jaren van mijn leven gekost.
Maar... had ik het anders kunnen doen? Nou nee, er waren te veel dingen die mooi waren tussen ons, daar hield ik me aan vast.
Dus van mij zal je niet hoor Gebroken dat je m moet peren. We hebben immers ook verhalen van Pennestreek waarbij het wel gelukt is.
Maar mocht je over een jaar of twee voelen dat het verdriet blijft, dat het vertrouwen niet terug komt, dan zou ik mijn keuze voor je huwelijk toch heroverwegen.

Heel veel sterkte in ieder geval

Verder na ontrouw

De titel van dit topic geeft al aan dat hier mensen komen die na ontrouw verder willen en daarin gehoord willen worden en in een vertrouwde omgeving hun verhaal willen Delen. Sparren met de mensen die hetzelfde meegemaakt hebben. En niet om van anderen die hier nooit mee te maken hebben gehad oordelen te krijgen. (Dat kunnen ze buiten dit forum ook wel krijgen)
Het draadje voelde altijd goed (ook ik ben verder gegaan na ontrouw). Ik vond het prettig om hier mijn verhaal te doen zonder dat er geoordeeld werd maar er werd wel eerlijk meegedacht en soms je een spiegel voorgehouden. Maar allemaal met respect. En dat mis ik nu. Jammer!

Gebroken ik wil je heel veel kracht wensen om er samen uit te komen. Als jullie er nu beide voor willen gaan dan kan het idd echt. Lukt het niet is het ook goed. Lucht je hart hier maar trek je niets aan van de oordelen. Doe wat voor jezelf goed voelt. Geef het tijd!

Gelijk hebben?

Over wat er gebeurd is tussen de man van Gebroken en zijn minnares, of over dat wel uit elkaar de ‘norm’ zou zijn of juist niet, daar gaat het toch niet om? Waar het om gaat is dat Gebroken een duidelijke keus gemaakt heeft, ze wil haar relatie nog een kans geven. En daarvoor was het (in de optiek van haar man) noodzakelijk dat hij nog een keer bij zijn minnares langs ging. Zij heeft besloten dat te accepteren. Niet omdat ze gemakkelijk vond, ook niet omdat ze vond dat hij (of de minnares) daar recht op had, maar omdat haar man dat nodig vond. Dat was een moeilijke beslissing. En dan vind ik het not done om haar hier nog eens een keer of wat in te wrijven wat die schuinsmarcheerder zeker allemaal met die slet heeft liggen uitspoken. Dát vind ik erg naar gedrag.

Gebroken is op zoek naar steun in haar besluit, ze is niet blind en ook niet achterlijk, en ze heeft zelf genoeg fantasie om dingen in te vullen, ze gelooft hem niet op zijn mooie blauwe ogen, maar ze heeft weloverwogen besloten dat ze hem WIL geloven. Zonder dat vertrouwen als uitgangspunt wordt het nooit wat. En dat wil niet zeggen dat ze hem nu al vertrouwt, dat kan helemaal niet. Daar zal hij nog jarenlang hard voor moeten werken. Maar zij neemt nu rationeel het besluit dat ze hem vertrouwt. Net zoals dat hij rationeel voor haar kiest. En nee, ze weten niet of het gaat werken. Maar het zou toch geweldig zijn als ze elkaar weer weten te vinden? Als ze weer een gelukkig gezin kunnen vormen? Want ik lees nergens, zoals Lanza beweert, dat hij geen leuke liefhebbende vader zou zijn. Mijn man is ook een geweldige vader, dat staat toch los van de relatie tussen hem en mij?

Ik vind dat we zoals Nijn zegt elkaar hier moeten steunen in onze beslissingen. Meedenken, opties geven, suggesties doen, ervaringen delen. Daar was dit draadje (waren deze draadjes) voor bedoeld.

Respect

We zullen het er ophouden dat we iedereen zijn keus zullen respecteren.

Ik heb de indruk dat het erg veel lost maakt bij vele hier, en ook bij mij.

Ik zou sommige dagen willen dat ik de ballen had zoals sommige van jullie. Kappen met deze hele teringzooi die ontstaan is in mijn leven en dat van mijn kind. De angst dat mijn kind straks helemaal verknipt is als ik weg ga dat doet er niet toe? hem achter te laten bij iemand die iedere vrouw om zijn vinger wind. Zelf het compleet verkeerde voorbeeld heeft gehad? Maar nu zich enorm inzet. Veel leunt op mijn gedachten gang.
Veel verdriet heeft om wat er gebeurd is, man het nooit meer goed kan maken voor zijn gevoel maar ik er zelf van overtuigd ben het toch een kans te geven.
Misschien ging mijn man deze week wel vreemd voor de miljoenste keer, want ik was druk en werken, en ik vertrouw hem voor geen millimeter op drukke momenten. Daar kom Ik zeker vooruit.
Misschien was er vannacht meer, tja die kans zit er binnen mijn relatie net zo dik in. Omdat Ik man nog maar zelde op zijn woord geloof.
Ik wil hiermee zeggen dat er fucking veel angst bij komt kijken, om te stoppen met je huwelijk.

Doorgaan of scheiden, ik praat er in het echte leven bijna nooit meer om omdat mensen het vaak niet begrijpen. En dat is net zo als bij gebroken. Wij kunnen alles zeggen, in haar hoofd geloofd ze man en is ze opgelucht.
Ik kan mij die fase nog heel erg goed herinneren. Dit is ook een overlevingsstrategie, anders kun je de pass afdeling op...
Lanza, gebroken weet dat scenario ook wel. Ik ook. Wij allemaal maar ze moet toch door met haar leven en de situatie.

Niet geschoten is altijd mis

Mijn keuze is om aan te werken.
Ik en mijn man hebben er over gehad, wat als het nooit meer goed komt. Wat als mijn vertrouwen nooit meer terug komt? Wat als de gevoelens nooit terug komt? Dat weten we niet. We weten niet eens of we er beter uitkomen.
Wat we wel weten is dat een intact gezin enorm waardevol is en echt nooit meer terugkomt als wij uit elkaar gaan.

Mari; dit is precies hoe ik nu denk. Als de belangrijkste basis “vertrouwen” niet meer terug komt, dan weet mijn man en ik wat te wachten staat.

Of we nu het bijltje bij neer leggen nee.

Ja er is ook teveel gebeurd, te veel dat de meeste hier denken dat het nooit meer goed gaat komen. Maar ik heb er vertrouwen in, dat hoe dan ook dit nog een kans wil geven. Of het nou sterker uitkomen alleen is of samen, beide is dan een mooi uitkomst. Dan aan een vechtscheiding te beginnen. Of elkaar “haten”.

Reactie

Bobbie
“ Dat is een dooddoener. Zelf noem je mensen lange teentjes hebben, ze zullen het wel niet meegemaakt hebben. Naar vooroordeel/aanname.”

Mijn lange teentjes bedoel ik anders, ik weet even niet hoe ik het anders moet omschrijven. Ik ervaar dat als je iets zegt, dat mensen die een andere keuze hebben gemaakt zich aangevallen voelen. Bijvoorbeeld als ik vertel liever met de trein naar Amsterdam te gaan, gaat een vriendin zichzelf verdedigen omdat zij wel met de auto gaat.
Ik vind Gebroken een sterke vrouw, omdat ze het nog een kans wilt geven. Omdat zij ervoor geeft gekozen haar man te geloven en hem deze manier van afronding te laten doen (of ik dat zo gedaan zou hebben en of ik dat verstandig vindt laat ik in het midden). Ik vind haar sterk om haar keuze.
Daarmee zeg ik dus niet dat iemand die haar kerel er direct uitgooid niet sterk vindt. Juist wel! Die vind ik sterk omdat die persoon haar keuze maakt, de keuze die bii haar past!

Er is geen goede of kwade keuze en voor iedereen zal die anders zijn. Maar gezien de titel van dit topic en de reacties van Gebroken, waarin ze duidelijk stelt het liever nog een keer te proberen, dat zij zich daar beter bij voelt, probeer ik haar te steunen in de keuze die zij gemaakt heeft. En ik vind meerdere reacties niet respectvol naar de kant waarop Gebroken wilt gaan. Zal ze spijt krijgen van sommige dingen die ze heeft gedaan, toegestaan of wat dan ook? Zeker, de ene dag wel en de andere dag niet. Dat is het nadeel van het proces waarin ze zit.
En ja, als ze dit proces aan wilt gaan heb ik een paar boekentips. Heb ook nog het boek “scheiden of blijven” staan.... maar wat ze nu zegt vind ik het niet gepast om dat boek aan te raden.

Ik kan mezelf gek maken met “had ik maar” of als ik toen en toen dat had gedaan had ik ze betrapt en dan had ik.... maar daar heb ik niks aan, maak ik mezelf alleen maar verdrietig mee. Want dat heb ik niet en dat neem ik mezelf af en toe verschrikkelijk kwalijk

Om deze reden

is het dus zo ongelooflijk belangrijk dat je financieel/ emotioneel onafhankelijk bent en blijft als vrouw. De beslissing om te gaan of blijven zou nooit mogen afhangen van iets anders dan of je dat oprecht wil, ja of nee.

Veel vrouwen blijven uit angst omdat ze nooit voor zichzelf hebben leren zorgen en omdat ze niet in staat zijn zichzelf te bedruipen. En/ of omdat ze emotioneel afhankelijk zijn geraakt van hun man.

Dat vind ik zo triest om te zien. Zeker als het gepaard gaat met compleet scheve verhoudingen, vernederingen en emotionele manipulatie

Zelf beslissen

Gebroken moet voor zichzelf bepalen hoe ze verder gaat. Wat boeit het dat anderen zeggen dat ze geen eigenwaarde heeft of zich wanhopig vastklampt. Zelfs als ze er op een bepaald moment mee wil stoppen is dat nog altijd haar keuze, en morgen is net zo goed als nooit.
Uiteindelijk moet je met jezelf en je eigen beslissingen verder.
Als het klaar is voel je dat uiteindelijk aan. Ik heb ook jaren in een verrot huwelijk gezeten en de beslissing om ermee te stoppen voelde als een bevrijding. Dat had ik vijf jaar eerder kunnen doen, maar toen was ik nog niet zover. Het kwam ook niet in me op omdat ik vooral bezig was me staande te houden.