Uit elkaar of niet?
Hoi allemaal, ik wil toch even iets van me afschrijven zonder “oordelen” ik ben op zoek naar tips en begrip want voel me niet veilig genoeg naar familie/vrienden.
mijn man en ik zijn nu bijna 7 jaar samen. SMOOR verliefd toen ik hem leerde kennen. Liefde op het eerste gezicht en ik denk andersom ook. Nu samen een mooi vrijstaand huis en twee kindjes (2&4). Nu komt het, het leven is zo lastig samen geworden. Hij reageert ALLES op me af. Moeilijke dag op het werk? Ik krijg volle laag, slechte nacht kinderen? Ik krijg de volle laag. Even druk gehad met alles. Ik krijg de volle laag. Tot aan kwetsen aan toe, ik huil ik smeek ik vraag zo vaak om te stoppen, zeg 1000 keer sorry en probeer het uit te praten. Hij blijft er bij, hij is onschuldig ik ben een zeikerd. Soms na een paar dagen (wanneer ik vol hou) zegt hij sorry maar meesta draait hij het zo dat het toch wel mijn schuld was. Als ik niks meer zeg, kan hij letterlijk dag erna zeggen ; zo ga je weer normaal doen, ik kan er wel tegen etc (terwijl hij met vanalles gaat roepen en afreageren tot hij reactie krijgt)
Als we geen kinderen hadden was ik weg, maar hij is een super goede papa, en zonder oordeel van anderen wil ik gewoon eerlijk zeggen dat ik (financieel) een goed leven heb door hem.
ik weet niet wat ik moet doen, hij maakt me zo klein, zo onzeker.
iemand met tips of goede hoop? Of goede verhalen na scheiding? Of moet ik het maar accepteren? Bedankt
Nee niet accepteren. Doorbreek het patroon! Jullie zijn in een ongelijkwaardige relatie beland. Hoe was het voor de kinderen? Jij kan het veranderen door zelf te veranderen. En nee: smeken, huilen, zwijgen en sorry zeggen etc is niet de manier. Ik vermoed dat jij grenzeloos bent geworden? Het is toch verschrikkelijk om je klein en onzeker te voelen in je relatie. Stap daaruit. In boeken kun je info vinden over patronen. Wie heeft gelijk. Wie wint? Wie heeft schuld. Daar gaat het vaak over zo te lezen. Dat is een vergiftend patroon. Kijk waar jullie patroon zit. Er zijn handvatten om dit te doorbreken.
Wat zou er trouwens gebeuren als jij hierboven gaat staan. Heel duidelijk een grens stelt én consequenties eraan verbindt?
Hoe zou het zijn om te zeggen: ik wil dit niet meer, hier ben ik te goed voor. Je kan kiezen tussen mij voortaan met respect behandelen en relatietherapie om normaal met elkaar te gaan leren communiceren. Of we moesten er maar mee stoppen. Als ik morgen terugkom verwacht ik dat je weer normaal doet en hoor ik je reactie wel. En dan pak je je tas en ga je weg. Slaap bij een vriendin of je moeder. Ga niet in op zijn boosheid of sneren. Negeer hem. Neem tel niet op. Schud hem wakker met volledig nieuw gedrag.
Jij bent zijn verbale afreageerboksbal geworden. Dat is niet okay. Heeft hij wel eens sorry gezegd? En waarom zeg jij vaak sorry?
Jij wil dit gedrag niet meer accepteren. Zou je boodschap kunnen zijn. Zijn gedrag is een keuze. Jij hebt ook een keuze. Wat voor relatie wil jij? Wat voor partner? Pak de regie meid. Accepteervzijn afreageren niet meer. Je bent meer waard dan dit.
Xxx
Vervelende situatie zit je in 
maar zoals je zelf verteld zou je m wel verlaten wanneer jullie geen kinderen samen zouden hebben. Maar bij je man blijven voor je kinderen is ook geen goed voorbeeld. Je verdiend het toch ook niet om zo behandeld te worden? Kies voor je eigen gevoel, voordat het misschien nog meer uit de hand loopt
Wat rot allemaal. Ik gooi deze er weer eens in:
https://www.psychologytoday.com/intl/blog/the-legacy-distorted-love/201412/is-your-partner-narcissist-here-are-50-ways-tell'
Ik zeg niet dat je partner een narcist is. Deze test is geen diagnose. Maar omdat er een paar dingen zijn die er op wijzen, (
Ik krijg de volle laag. Tot aan kwetsen aan toe, ik huil ik smeek ik vraag zo vaak om te stoppen, zeg 1000 keer sorry en probeer het uit te praten. Hij blijft er bij, hij is onschuldig ik ben een zeikerd. Soms na een paar dagen (wanneer ik vol hou) zegt hij sorry maar meesta draait hij het zo dat het toch wel mijn schuld was. Als ik niks meer zeg, kan hij letterlijk dag erna zeggen ; zo ga je weer normaal doen,)
kun je eens kijken of je dingen herkent.
Hou eens op met meteen die term narcisme als het niet goed is in een relatie. Ik ben het helemaal eens met Anna Cara: doorbreek het patroon en bijt van je af. Niet sorry zeggen en smeken. Hij is toch degene die alles op jou afreageert? Dan moet hij toch sorry zeggen? Geef hem een boksbal en zeg dat ie jou met rust laat!
Er zijn nog twee patronen waar je over moet nadenken: je vindt hem zo'n supervader voor de kinderen. Ik kan dat slecht rijmen met hoe jullie met elkaar omgaan. Dat krijgen jullie kinderen ook mee. Dat doet hij niet alleen dat doen jullie samen.
Je vindt je financiële situatie veel te comfortabel om bij hem weg te gaan. Daar betaal jij een hele hoge prijs voor. Ik zeg niet dat je nu meteen bij hem weg moet gaan, maar zorg eerst eens wat beter voor jezelf. Gevoel van autonomie is veel comfortabeler, zowel financieel als emotioneel.
Dit gezegd hebbende: het lijkt me geen makkelijke situatie voor jou om te doorbreken. Heb je hier wel eens met je huisarts over gepraat? Of met iemand anders die je vertrouwt?
Klacht over partner, in de derde reactie valt al het woord narcisme. Hebben we een record te pakken?
Bedankt voor je reactie. Voor de kinderen was het helemaal niet zo en ik heb hem ook nooit zo gekend.
Ik zeg zo vaak sorry om de situatie de deëscaleren al helpt het niet altijd.
ik heb wel eens “goed” aangegeven dat mijn grenzen bereikt waren. Hier was hij van geschrokken en hebben veel gesprekken gehad en het leek er toen ook op dat hij het echt inzag. Dit is nu zo’n 2 maanden geleden en we zijn terug bij af. Als ik dan het gesprek van toen terughaal geeft ie aan dat dit anders is en het wel degelijk aan mij ligt.
Anna Cara schreef op 23-06-2023 om 23:04:
Nee niet accepteren. Doorbreek het patroon! Jullie zijn in een ongelijkwaardige relatie beland. Hoe was het voor de kinderen? Jij kan het veranderen door zelf te veranderen. En nee: smeken, huilen, zwijgen en sorry zeggen etc is niet de manier. Ik vermoed dat jij grenzeloos bent geworden? Het is toch verschrikkelijk om je klein en onzeker te voelen in je relatie. Stap daaruit. In boeken kun je info vinden over patronen. Wie heeft gelijk. Wie wint? Wie heeft schuld. Daar gaat het vaak over zo te lezen. Dat is een vergiftend patroon. Kijk waar jullie patroon zit. Er zijn handvatten om dit te doorbreken.
Wat zou er trouwens gebeuren als jij hierboven gaat staan. Heel duidelijk een grens stelt én consequenties eraan verbindt?
Hoe zou het zijn om te zeggen: ik wil dit niet meer, hier ben ik te goed voor. Je kan kiezen tussen mij voortaan met respect behandelen en relatietherapie om normaal met elkaar te gaan leren communiceren. Of we moesten er maar mee stoppen. Als ik morgen terugkom verwacht ik dat je weer normaal doet en hoor ik je reactie wel. En dan pak je je tas en ga je weg. Slaap bij een vriendin of je moeder. Ga niet in op zijn boosheid of sneren. Negeer hem. Neem tel niet op. Schud hem wakker met volledig nieuw gedrag.
Jij bent zijn verbale afreageerboksbal geworden. Dat is niet okay. Heeft hij wel eens sorry gezegd? En waarom zeg jij vaak sorry?
Jij wil dit gedrag niet meer accepteren. Zou je boodschap kunnen zijn. Zijn gedrag is een keuze. Jij hebt ook een keuze. Wat voor relatie wil jij? Wat voor partner? Pak de regie meid. Accepteervzijn afreageren niet meer. Je bent meer waard dan dit.
Xxx
EmmaT schreef op 24-06-2023 om 06:28:
Hou eens op met meteen die term narcisme als het niet goed is in een relatie. Ik ben het helemaal eens met Anna Cara: doorbreek het patroon en bijt van je af. Niet sorry zeggen en smeken. Hij is toch degene die alles op jou afreageert? Dan moet hij toch sorry zeggen? Geef hem een boksbal en zeg dat ie jou met rust laat!
Er zijn nog twee patronen waar je over moet nadenken: je vindt hem zo'n supervader voor de kinderen. Ik kan dat slecht rijmen met hoe jullie met elkaar omgaan. Dat krijgen jullie kinderen ook mee. Dat doet hij niet alleen dat doen jullie samen.
Je vindt je financiële situatie veel te comfortabel om bij hem weg te gaan. Daar betaal jij een hele hoge prijs voor. Ik zeg niet dat je nu meteen bij hem weg moet gaan, maar zorg eerst eens wat beter voor jezelf. Gevoel van autonomie is veel comfortabeler, zowel financieel als emotioneel.
Dit gezegd hebbende: het lijkt me geen makkelijke situatie voor jou om te doorbreken. Heb je hier wel eens met je huisarts over gepraat? Of met iemand anders die je vertrouwt?
je hebt gelijk, schrik er van. De kinderen zien het zeker want merk zeker bij de oudste dat hij ooit gedrag kopieert als in “nee mama niks zeggen jij moet weg” dat zijn dingen die mijn man kan zeggen. Ik moet er wel met iemand over gaan praten maar het voelt deels als verraad naar mijn man en anderzijds ben ik bang dat het wel aan mij ligt.
in ieder geval heel erg bedankt voor je reactie!
MRI schreef op 23-06-2023 om 23:44:
Wat rot allemaal. Ik gooi deze er weer eens in:
Ik zeg niet dat je partner een narcist is. Deze test is geen diagnose. Maar omdat er een paar dingen zijn die er op wijzen, (
Ik krijg de volle laag. Tot aan kwetsen aan toe, ik huil ik smeek ik vraag zo vaak om te stoppen, zeg 1000 keer sorry en probeer het uit te praten. Hij blijft er bij, hij is onschuldig ik ben een zeikerd. Soms na een paar dagen (wanneer ik vol hou) zegt hij sorry maar meesta draait hij het zo dat het toch wel mijn schuld was. Als ik niks meer zeg, kan hij letterlijk dag erna zeggen ; zo ga je weer normaal doen,)
kun je eens kijken of je dingen herkent.
Hij kan heel gemeen zijn en inderdaad misschien wat narcistische trekjes, maar nee hij is geen narcist.
Mama19912 schreef op 24-06-2023 om 08:50:
[..]
je hebt gelijk, schrik er van. De kinderen zien het zeker want merk zeker bij de oudste dat hij ooit gedrag kopieert als in “nee mama niks zeggen jij moet weg” dat zijn dingen die mijn man kan zeggen. Ik moet er wel met iemand over gaan praten maar het voelt deels als verraad naar mijn man en anderzijds ben ik bang dat het wel aan mij ligt.
in ieder geval heel erg bedankt voor je reactie!
Naar mijn idee komt dat toch veel voor dat mannen de schuld heel makkelijk buiten zichzelf leggen. En als ze iets niet begrijpen dan ben je al heel snel gek. Trek je daar niets van aan, behalve dan, zolang hij dit zegt, hij niet beseft dat hij deel is van de oplossing en daar nog niet open voor staat.
Mijn man vond mij een keer heel gek en toen heb ik dat een keer volledig beaamd (je moest eens weten hoe gek ik ben). Hij stond met zijn mond vol tanden. Meer tekst had hij niet op dat moment. Tja.
Wat wel zorgelijk is, is dat zijn gedrag tussen jou en de kinderen komt te staan. En dat moet jouw man zich aantrekken. Dat is wel heel schadelijk.
Mama19912 schreef op 24-06-2023 om 08:50:
[..]
je hebt gelijk, schrik er van. De kinderen zien het zeker want merk zeker bij de oudste dat hij ooit gedrag kopieert als in “nee mama niks zeggen jij moet weg” dat zijn dingen die mijn man kan zeggen. Ik moet er wel met iemand over gaan praten maar het voelt deels als verraad naar mijn man en anderzijds ben ik bang dat het wel aan mij ligt.
in ieder geval heel erg bedankt voor je reactie!
Het is niet verkeerd of verraad hoor, om zelf eerst eens te praten met iemand in vertrouwen voordat je er vol ingaat. Zo sta je wat sterker in je schoenen en wat ondersteuning kun je best gebruiken. Veel sterkte!
Mama19912 schreef op 24-06-2023 om 08:50:
[..]
Ik moet er wel met iemand over gaan praten maar het voelt deels als verraad naar mijn man en anderzijds ben ik bang dat het wel aan mij ligt.
Het is helemaal geen verraad naar je man vind ik, je gaat juist met iemand praten omdat je graag verder met hém wilt, anders had je meteen wel je koffer kunnen gaan pakken. Het praten is om er samen uit te komen. Ik zou inderdaad eens naar de huisarts gaan en vragen of hij een goede relatietherapeut weet in jouw omgeving. Ik zou dus ook doen wat Anna Cara zegt, het eerste (de grens trekken) heb je al gedaan maar dat hield hij niet lang vol, dus relatietherapie is een goede tweede keus.
En mocht het deels aan jou liggen, dat jullie op een verkeerde manier op elkaar reageren, dan is dat toch goed om te horen? Dan kunnen jullie er wat aan doen. Maar zoals hij nu met jou omgaat (hoe lang doet hij dat al, wordt het steeds erger? ) dan wordt het tijd dit een halt toe te roepen en zelf ook sterker te worden.
Mama19912 schreef op 24-06-2023 om 08:48:
Bedankt voor je reactie. Voor de kinderen was het helemaal niet zo en ik heb hem ook nooit zo gekend.
Ik zeg zo vaak sorry om de situatie de deëscaleren al helpt het niet altijd.
ik heb wel eens “goed” aangegeven dat mijn grenzen bereikt waren. Hier was hij van geschrokken en hebben veel gesprekken gehad en het leek er toen ook op dat hij het echt inzag. Dit is nu zo’n 2 maanden geleden en we zijn terug bij af. Als ik dan het gesprek van toen terughaal geeft ie aan dat dit anders is en het wel degelijk aan mij ligt.
[..]
Dit past bij een communicatie patroon Wie is de boef. (Wie heeft gelijk, Wie is schuldig). Maar daar gaat het niet om. Pas op dat je niet (oneindig) blijft hangen daarin. En de inhoud. Ja maar jij ...
Het gaat nu over gedrag. Gedrag wat nieuw is en niet okay. Niet voor jou. Niet voor de kinderen. Jullie reactie op elkaar. Ik ervaarde een vorm daarvan. Mij hielp praten met een praktijkondersteuner. Via de huisarts, dit is gratis.
Vraag die ik mij stel is wat is er veranderd dat jouw man dit gedrag laat zien. Wat is zijn doel? Wat hoopt of denkt hij hiermee te bereiken? Misschien hem dát vragen in plaats van verdedigen of sorry zeggen. Wat zijn zijn drijfveren? Waarom doet hij wat hij doet?
En stel jezelf dezelfde vragen. Ga er boven hangen. Wat gebeurt er feitelijk. Wat doe jij? Waarom? Wil jij gelijk kriijgen?
Misschien kan een gesprek over verwachtingen over jullie relatie een insteek zijn.
Hoe ziet jouw man jullie over 5 jaar? En jij? Hoe zou jullie ideale relatie er uit zien? Wat vooral niet?
Wat willen jullie veranderen? Waarom? Hoe?
Naja, past bij mijn eerdere advies: verander zelf.
Anna Cara schreef op 24-06-2023 om 09:25:
[..]
Dit past bij een communicatie patroon Wie is de boef. (Wie heeft gelijk, Wie is schuldig). Maar daar gaat het niet om. Pas op dat je niet (oneindig) blijft hangen daarin. En de inhoud. Ja maar jij ...
Het gaat nu over gedrag. Gedrag wat nieuw is en niet okay. Niet voor jou. Niet voor de kinderen. Jullie reactie op elkaar. Ik ervaarde een vorm daarvan. Mij hielp praten met een praktijkondersteuner. Via de huisarts, dit is gratis.
Vraag die ik mij stel is wat is er veranderd dat jouw man dit gedrag laat zien. Wat is zijn doel? Wat hoopt of denkt hij hiermee te bereiken? Misschien hem dát vragen in plaats van verdedigen of sorry zeggen. Wat zijn zijn drijfveren? Waarom doet hij wat hij doet?
En stel jezelf dezelfde vragen. Ga er boven hangen. Wat gebeurt er feitelijk. Wat doe jij? Waarom? Wil jij gelijk kriijgen?
Misschien kan een gesprek over verwachtingen over jullie relatie een insteek zijn.
Hoe ziet jouw man jullie over 5 jaar? En jij? Hoe zou jullie ideale relatie er uit zien? Wat vooral niet?
Wat willen jullie veranderen? Waarom? Hoe?
Naja, past bij mijn eerdere advies: verander zelf.
Ik begrijp wat je zegt en heb echt al vaak aan hem gevraagd waarom hij zo doet bijvoorbeeld. Dit kan ik wel alleen vragen wanneer hij niet in zo’n bui is, en wanneer hij niet in zo’n bui is zal hij ook niet boos worden. Zijn reactie is dan of ; ik heb het druk of ik loop hier en hier tegen aan. Ik heb ook al heel vaak gevraagd hoe ik dan wel zou moeten reageren wanneer hij in zo’n bui is. Een van zijn antwoorden is niet reageren en hem laten, dat wil ik wel doen maar hij gaat me op die momenten bewust kwetsen om zijn boosheid kwijt te raken lijkt. Hij kan dan vaak roepen dat het leven niet om mij draait als hij bijv ziet dat het mij raakt. Dus ik probeer al niet meer te huilen bij hem, dat is een van de triggers.
Ook ben ik “gestopt” met gesprekken aan gaan, want ook dat vind hij er vervelend en volgens hem word de situatie dan groter gemaakt dan nodig.
Lang verhaal kort, heb ik zeker naar mezelf gekeken. Maar ik kan er niet meer zo goed tegen omdat ik merk dat alle opmerkingen en reacties me zo onzeker en klein hebben gemaakt en ik mezelf ben verloren.
soms kan hij uit het niet opeens omslaan en dan komen er reacties als; pffff word niet goed van je, (uit het niks) waarop ik bijv reageer uhm wat ik heb gedaan sorry? En dan word hij weer boos omdat ik mezelf zielig Vind bijv. Ik heb zo wel honderden voorbeelden.
https://www.psychologytoday.com/intl/blog/the-legacy-distorted-love/201412/is-your-partner-narcissist-here-are-50-ways-tell'
Ik vond de lijst wel bruikbaar. Als ik het goed begrijp: we zijn allemaal wel eens narcistisch, we niet niet allemaal narcist. Het mooie aan de 50 punten is dat het een lijst is van dingen die we niet moeten willen in onze relatie. Terwijl ze er wel in kunnen sluipen en we het langzaam aan normaal gaan vinden. Daarmee mooie spiegel en bruikbaar om na te denken over behoeften en grenzen. En tegelijk een beetje mild blijven naar de partner en onszelf.
GekkeHenkie100 schreef op 24-06-2023 om 10:03:
[..]
Ik vond de lijst wel bruikbaar. Als ik het goed begrijp: we zijn allemaal wel eens narcistisch, we niet niet allemaal narcist. Het mooie aan de 50 punten is dat het een lijst is van dingen die we niet moeten willen in onze relatie. Terwijl ze er wel in kunnen sluipen en we het langzaam aan normaal gaan vinden. Daarmee mooie spiegel en bruikbaar om na te denken over behoeften en grenzen. En tegelijk een beetje mild blijven naar de partner en onszelf.
ja dank je Henkie, zo was het ook bedoeld.
