Twijfelachtig....

Misschien is de vraag: wat is er nodig voor jou om met hem verder te willen, en kan dat met die therapie bereikt worden? Zo ja, dan is het misschien het proberen waard. Waarbij er dan wel binnen een afzienbare termijn vooruitgang te zien moet zijn, je gaat niet eindeloos doorprutsen.

En ik zou wel opwerpen: waarom moet ik een scheiding aankondigen voordat mijn wensen serieus genomen worden? Want dat is natuurlijk tamelijk onverteerbaar, dat je partner pas naar je wil luisteren als de boel dreigt op te blazen.

Wat naar voor je allemaal.
Wat ik altijd zo tragisch vind tussen stellen is, dat de een het al jaren lang aangeeft maar omdat de ander meer iemand van daden dan van woorden is, komt het niet binnen. Pas als de eerste het er echt mee gehad heeft wordt de tweede wakker en dan is het vaak te laat. 
Als je man type twee is, of als dat vermoedt, zou ik het volgende doen: je gebruikt de sessie bij de therapeut om heel duidelijk aan te geven wat jij niet prettig vindt en wat je anders wilt in de relatie. Dan zou ik de therapeut on hold zetten (zeg bijv dat je tijd nodig hebt maar nog niet beslist hebt) en intussen zorgen dat je het zelf fijn hebt: uitjes met vriendinnen, goed eten lekker bewegen, goed boek. Je herinnert je man er niet aan. Je leunt terug in de kussens en kijkt hoe het gaat. Bijvoorbeeld vier maanden tot een half jaar. Intussen observeer je alleen maar wat en of je man heeft opgepakt wat je hebt aangegeven. Beloftes bij een therapeut zijn namelijk makkelijk gemaakt, het gaat er om wat er in de praktijk mee gebeurt. Als hij alleen maar dingen zegt om je terug te krijgen maar niet echt wil veranderen, zal dat blijken gedurende dat half jaar. Na dat half jaar doe je nog een sessie bij de therapeut waarbij je evalueert: het is niks geworden dus je stopt óf er zijn een aantal dingen verbetert dus je wil het een kans geven óf hij heeft het opgepakt en er is oprecht reden voor een doorstart. 
Ik zou dat natuurlijk wel eerst tegen de therapeut zeggen. 

MRI schreef op 04-04-2023 om 16:52:

Wat naar voor je allemaal.
Wat ik altijd zo tragisch vind tussen stellen is, dat de een het al jaren lang aangeeft maar omdat de ander meer iemand van daden dan van woorden is, komt het niet binnen. Pas als de eerste het er echt mee gehad heeft wordt de tweede wakker en dan is het vaak te laat.
Als je man type twee is, of als dat vermoedt, zou ik het volgende doen: je gebruikt de sessie bij de therapeut om heel duidelijk aan te geven wat jij niet prettig vindt en wat je anders wilt in de relatie. Dan zou ik de therapeut on hold zetten (zeg bijv dat je tijd nodig hebt maar nog niet beslist hebt) en intussen zorgen dat je het zelf fijn hebt: uitjes met vriendinnen, goed eten lekker bewegen, goed boek. Je herinnert je man er niet aan. Je leunt terug in de kussens en kijkt hoe het gaat. Bijvoorbeeld vier maanden tot een half jaar. Intussen observeer je alleen maar wat en of je man heeft opgepakt wat je hebt aangegeven. Beloftes bij een therapeut zijn namelijk makkelijk gemaakt, het gaat er om wat er in de praktijk mee gebeurt. Als hij alleen maar dingen zegt om je terug te krijgen maar niet echt wil veranderen, zal dat blijken gedurende dat half jaar. Na dat half jaar doe je nog een sessie bij de therapeut waarbij je evalueert: het is niks geworden dus je stopt óf er zijn een aantal dingen verbetert dus je wil het een kans geven óf hij heeft het opgepakt en er is oprecht reden voor een doorstart.
Ik zou dat natuurlijk wel eerst tegen de therapeut zeggen.

Ik snap wat je zegt en je hebt een punt. Maar... het kan ook zijn dat een partner dingen te léren heeft. Dat iemand in principe wel van goede wil is maar bepaalde vaardigheden niet goed heeft ontwikkeld. In dat geval kan het zijn dat hij of zij het na een half jaar nog steeds niet heeft geleerd, want 'weet niet beter'. Juist in de relatietherapie kan er geleerd worden.

Of, en dat is natuurlijk ook vaak het geval, het is een wisselwerking tussen twee geliefden en is hun communicatie gewoon niet erg effectief. Men wíl elkaar dan wel tegemoet komen, maar heeft geen idee van de behoeftes van een ander of kan het niet, maar heeft wel iets anders te bieden.

Eigenlijk is het zelden maar één partij die de relatie doet ontsporen of die de relatie weer vlot moet of kan trekken. Als dat wél het geval is, dan is jouw methode een idee. Maar daar kan je ook in relatietherapie achter komen of iets aan doen. Alleen roepen "ik wil het anders" en dan achteroverleunen is meestal niet effectief. Vaak is er (ergens) ook een eigen aandeel.

@TO: waar ben je ontevreden over in de relatie?

Courage schreef op 04-04-2023 om 18:25:

[..]

Ik snap wat je zegt en je hebt een punt. Maar... het kan ook zijn dat een partner dingen te léren heeft. Dat iemand in principe wel van goede wil is maar bepaalde vaardigheden niet goed heeft ontwikkeld. In dat geval kan het zijn dat hij of zij het na een half jaar nog steeds niet heeft geleerd, want 'weet niet beter'. Juist in de relatietherapie kan er geleerd worden.

Of, en dat is natuurlijk ook vaak het geval, het is een wisselwerking tussen twee geliefden en is hun communicatie gewoon niet erg effectief. Men wíl elkaar dan wel tegemoet komen, maar heeft geen idee van de behoeftes van een ander of kan het niet, maar heeft wel iets anders te bieden.

Eigenlijk is het zelden maar één partij die de relatie doet ontsporen of die de relatie weer vlot moet of kan trekken. Als dat wél het geval is, dan is jouw methode een idee. Maar daar kan je ook in relatietherapie achter komen of iets aan doen. Alleen roepen "ik wil het anders" en dan achteroverleunen is meestal niet effectief. Vaak is er (ergens) ook een eigen aandeel.

@TO: waar ben je ontevreden over in de relatie?

Je hebt gelijk hoor maar ik baseer mijn reactie (die gaat over wat ik zou doen in dit geval) op de volgende zinnen van ts: 

na jaren van downs uiteindelijk verteld dat ik wil scheiden. Nu ineens wil hij wel mee naar relatie therapie.

Hier maak ik uit op dat mblokman nu pas mee willen werken aan gezamenlijk verbeteren van de relatie. Dat hij dat niet eerder vol verve gedaan heeft is inderdaad een beetje een aanname van mij. Maar mocht mijn inschatting een beetje kloppen vrees ik dat de kans er in zit dat mblokman de therapeut ziet als een oplapmiddel om de oude toestand te herstellen.  Ik kan me zo voorstellen dat ts al jaren allerlei manieren heeft geprobeerd om de relatie te redden. 

Het doel van de therapie hoeft niet te zijn dat jullie weer bij elkaar komen. Het kan ook zijn dat helder wordt waarom het zo ver gekomen is dat je wil scheiden. Misschien is het goed om het daar eerst over te hebben.

Tsjor

helaas hebben sommigen die keiharde waarheid nodig vwb het wakkerschudden. Aantrekkelijk en hoopvol, zeker niet, maar misschien bij jullie wel? Ik zou als harde eis relatietherapie neerleggen, omdat het 1 voor 12 is, beter iets proberen dan meteen de stekker eruit trekken. Scheiden kan altijd nog!

Mblok schreef op 04-04-2023 om 19:16:

[..]

Bedankt voor iedereen zijn reactie/antwoord.

Ben niet zo thuis in een forum oid, kan zijn dat ik niet alles/iedereen bedank/beantwoord..niet uit onwil maar omdat ik er nog niet veel van snap🙈

Gaat goed hoor!

Ik zou gewoon eerlijk zijn in de therapie en zeggen dát je er een hard hoofd in hebt. Tegelijkertijd zou ik de therapie wel gebruiken als laatste redmiddel, vanwege de kinderen. Maar je hoeft natuurlijk helemaal geen uitkomst te beloven! En daar zou ik ook helder over zijn.

Lastig hè. Het moeten uitspreken van wil jij nog wel wil investeren is een lastige. Is er nog houden van bij jou? Liefde? Je schrijft twijfel, waar zit m dat in? 

Ik zeg scheiden kan altijd nog. Maar als de stemming in huis shit is en jullie kinderen er ziek van worden. Hoe erg is het dan niet geëscaleerd? Dat moet uiteraard direct stoppen. Dat is stap 1. Dan relatie voortzetten of niet. Stap 2. 

Therapie kan daar goed in helpen. Patronen zien. Doorbreken patronen. Leren anders communiceren. Zien wat jullie leuk vinden aan elkaar. En wat niet. Maar het is geen relatieredding als jij uitgecheckt bent. Kan dan wel helpen goed uit elkaar te gaan. Misschien je grote twijfel bij therapeut neerleggen. Het is niet zo simpel. Het vergt onderzoek. En denk ik ook je mans inzet echt te veranderen. 

Hij wil alleen de relatie behouden omdat hij niet alleen kan of wil zijn? Dat mag nooit het doel van een (gezonde) relatie zijn. Daar ben jij toch niet voor? Je kunt een ander niet veranderen en moet gelukkig zijn met jezelf en je eigen gezelschap. Een ander is daarop een aanvulling geen invulling omdat he het zelf niet kunt. 

En bij elkaar blijven alleen voor de kinderen geloof ik ook niet in. Jullie samen zijn de basis. Dat mag je niet op het bordje van de kinderen schuiven. Die hebben er nu al last van. En dan horen ze met 18 "wij gaan nu uit elkaar want onze taak als ouders is klaar. We waren alleen samen voor jullie". Hoe naar is dat?