Tactische hulp gezocht [grootouders]
Wie helpt me volgende probleem tactisch oplossen:
Grootouders van beide kanten en brusjes van ons wonen ver weg. Over enkele maanden hebben we in een week drie evenementen: musical oudste, verjaardag jongste en balletvoorstelling jongste. Heb allen gemaild met de data en aangegeven dat ik graag wil inventariseren wat de wensen zijn (i.v.m. kaartjes en logeren). Ons huis is niet heel groot, en wij moeten die week gewoon werken, dus een stel per nacht logeren vind ik meer dan zat. Theoretisch zou twee stellen logeren wel passen, dan moet mijn zoon een paar dagen bij zijn zus slapen. Ik wil dat eigenlijk niet i.v.m. badkamer delen, koken, teveel op elkaars lip.
Grootouders AB geeft aan graag alle evenementen te willen bijwonen en dus drie nachten bij ons te willen logeren. Ik weet dat grootouders XY niet willen logeren als AB er zijn. Opa X is namelijk gehandicapt en die kan dan moeilijk uit de voeten. Hij heeft veel tijd nodig met alle handelingen: douchen, toiletbezoek, eten, etc. Daarbij klikt het niet zo (zachtjes uitgedrukt, maar ze zijn te beschaafd om dat te uiten). Als XY horen dat AB er drie dagen zijn en dat ze samen met hen moeten logeren, blijven ze weg; dat zou ik erg jammer vinden voor de kids.
Kortom: hoe los ik dit weer tactisch op ?
Ik heb eigenlijk geen trek in AB drie nachten logeren, en ik wil dat XY zich ook welkom voelen en gelegenheid hebben naar de kunsten van hun kleinkinderen te kijken en zich niet te laten "wegduwen" door AB.
Voor mij zou het het handigst zijn als AB in een bed and breakfast zouden gaan die drie dagen, en XY bij ons in huis, zij blijven dan een nacht, waarschijnlijk om de musical te zien. Vanwege de handicap van opa X is het onwenselijk dat zij in een bed and breakfast gaan. Maar ja, kan ik dat voorstellen ?
AB gaan wel vaker voor hun eigen plezier in een B&B, maar als ze bij ons komen logeren ze meestal 1 nachtje.
Ik vind het zelf echt een opgave, drie nachten (en dagen!) AB te logeren te hebben. Opa B is heel dominant aanwezig, en zuigt alle energie weg. Een nachtje trek ik nog wel, twee moet ik echt mijn best gaan doen, maar drie ?
Het ontneemt me het zelf te kunnen genieten van deze mijlpalen in het leven van mijn kinderen, en daar baal ik gewoon van. Ik weet nou al dat dat geen leuke week gaat worden voor mij.
Niet aanwezig
Hier kunnen alleen ouders komen kijken bij de musical. 2 kaarten per kind. Leuk voor (alle) gescheiden ouders..... Maar zo is het wel. Echt geen opa's en oma's dus.
Ook bij de zwemdiploma's niet hoor. Ja ze bellen 's ochtends op om succes te wensen. En willen 's avonds horen hoe het is verlopen. Maar dat is het. En het contact is uitstekend. Afstand is 15 km.
Mijn opa en oma (ik had niet meer dan 1 stel) kwamen ook nooit "van het erf af". Die waren gewoon altijd aan het werk. Dat heb ik wel eens jammer gevonden die geringe belangstelling richting hun kleinkinderen. Maar ik heb nooit het gevoel gehad dat ik dat dus met mijn ouders moest rechtzetten. En mijn ouders dus ook niet gelukkig.
Mijn tip aan Ella zou dus ook zijn: nu kiezen voor "gedoe" maar in de toekomst dus wat meer rust. Dat je ouders kleinkinderen hebben betekent niet dat ze RECHT hebben op een slaapplek en een toegansgakaartje bij elke voorstelling. Het moet niet gekker worden.
Kies voor jezelf en je gezin, Ella. En nee dat is niet ondankbaar, maar jij moet nog langer met je gezin mee,, dan je ouders en jij samen. En dat klinkt wat lomp maar is niet zo bedoeld.
Succes met de mededeling doen aan beide (schoon)ouders.
Manipulatie
Het gaat dus niet alleen om die ene 3 dagen en deze paar evenementen. Het gaat om de basis hoe 4 volwassenen met elkaar om gaan, al jarenlang en -ik waarschuw je maar alvast- voor nog heel lange tijd!
Al jaren houden jouw schoonouders jullie in de tang. Jullie deinen gedwee mee, omdat de schoonouders meesters in manipulatie zijn. (huilen, scenes, prachtig wat een toneel!) En jullie trappen daar in? Natúúrlijk dat ze daar dan mee doorgaan! Daar gaat niets in veranderen, want jullie doen gewoon wat er van jullie gevraagd wordt. Net zoals bij kleine kinderen, het stopt pas als het niet meer werkt. Kortom, trek je eigen plan, geef je grenzen aan. Gaan zij dan scenes schoppen, trek je daar niets van aan, het is hun probleem. Blijf in je 'volwassen rol' en val niet in een 'kind rol'! (uit de transactionele analyse). Misschien dat ik teveel projecteer maar ik denk dat ik er niet ver naast zit. Zaak is idd dat je man de grenzen aangeeft, want hij is hun zoon. Als jij het gesprek aangaat, heb je nog kans dat jullie tegen elkaar worden uitgespeeld.
Sterkte, maar dit 'gevecht' moet je echt aan als je de situatie wilt veranderen tenminste. Als je niet wilt dat er een scene komt, tsja, dan moet je gewoon gehoorzaam zijn en doen wat je schoonouders zeggen.
Met alle extra informatie
Na je aanvullingen, zou ik het nog steeds aanpakken als ik in mijn eerdere reactie zei. Gewoon zeggen dat je het te belastend vindt om vier grootouders tegelijk te logeren te hebben, dat je een logeerpartij van 3 nachten ook te veel vindt, en dat iedereen 1 nachtje welkom is. Scheelt wel dat ik enorm goed kan omgaan met emotionele scenes 
Nog een wat botte insteek
Grootouders kunnen ook meeleven door -achteraf - te luisteren naar het verhaal hun kleinkinderen over de gebeurtenis. Misschien een fotootje/filmpje erbij? Mijn kinderen vinden het heerlijk om hun verhaal kwijt te kunnen aan een geïnteresseerde volwassene. Gaat het de grootoduers om het kind of om hun eigen uitje? Grootouders gaan toch ook niet elke keer mee op vakantie!
Oplossing weer compromis
We hebben inmiddels oplossing bedacht: opa en oma XY (die met de ziekte) nodigen we uit voor de verjaardag zelf: we vieren het dan niet met de vrienden, we hebben dan een rustige dag met een op een aandacht. Die blijven dan ook slapen.
De dag erna mogen opa en oma AB komen, dan is de musical. De dag daarna vieren we de verjaardag met vrienden. De dag daarna is de balletvoorstelling. Opa en oma AB mogen die twee nachten blijven slapen, ik zorg dat ik overdag weg ben (verschuif mijn werkdag, zodat ik zelf vrij ben op de dag dat er overdag niemand is). En voor de volgende keer hou ik de boel vaag en onder de pet, zodat ik niet weer in deze situatie belandt. Hoe minder ze weten, hoe minder ze kunnen eisen. Het verhaal van de vinger en de hand klopt absoluut: je denkt aardig te zijn en ze slokken je op.
Dank iedereen voor de constructieve bijdragen. Ik mag nog wat werken aan mijn assertiviteit, dat weet ik.
Mooi zo
je bent weer wat verder gekomen met de plannen, prima Ella! Alle goeds ermee. Het is soms een heel gedoe, intermenselijke relaties.
En? hoe reageerden ze?
AB twee nachten en XY maar eentje. Hier kunnen ze niets tegen hebben, toch?
Licht zuur
Had een voor mijn doen stellige mail gestuurd, zo gaan we het doen. Commentaar: ok maar wel jammer dat we niet op haar verjaardag zelf bij onze kleindochter kunnen zijn. Zucht. Klaar nu.
Ze mogen toch echt niet klagen.
AB heeft het toch mooi voor elkaar: het verjaardagsfeest (weliswaar niet op de geboortedag, maar toch een heus feest), de musical én de dansvoorstelling. En twee nachten logeren. Hebben ze toch dik gewonnen van XY, die 'alleen maar' op de verjaardag van dochter komen. Volgens mij zijn AB nooit tevreden te stellen, dat moet je ook maar niet meer proberen. Maar ik geloof dat je dat ook al van plan was.
skik
Nog effe
Nog even en je kinderen zijn van de basisschool af en alle fluit-knutsel-zang-spring-dans-zwem-diploma's zijn binnen. En dan is het gewoon klaár. Vanaf de brugklas gaan je kinderen een volstrekt onoverzichtelijk leven leiden, met rare excursies, werkweken, roosterwijzigingen, proefwerkweken, werkstukken, ladingen huiswerk, enzovoort enzovoort. Amper te volgen voor kind en ouders zelf, en al zéker niet voor grootouders. En rond die tijd zijn je kinderen er zelf ook wel klaar mee, met al dat logeren enzo.
Tirza
Tirza: kannietwachten!
Ja dat klopt ook Tirza. Nog even wachten. Oudste kind is nu al redelijk klaar met logeren. Wil steeds minder lang. Daarbij worden zij zelf ook steeds ouder en zullen ze ook minder makkelijk weggaan, deze kant op komen dus. Kan manlief extra vaak die kant op, voor de klusjes en zo, en mijn schoonzus, hun dochter, is er ook nog. Gelukkig is man vaak ver op pad voor werk, dus die kan dan nog wel eens langs gaan. Dat doet hij ook wel, af een toe een uurtje na een werk- of cursusdag. Dus ze hebben echt niet te klagen.
