Spanningen in huis
ik had graag jullie mening geweten over het volgende.
Ik en mijn man zijn 10 jaar samen en hebben 3 jongens (3,4,6). We gingen samen wonen na 1 jaar. En trouwden na 3.
Nu hebben we vorige week een moeilijk gesprek gehad over het gedrag van mijn man. Hij is altijd in een slecht humeur. Hij gaat van september weer naar school en dacht dat het ging beteren als hij nieuwe doelen had maar helaas dus niet. Het is zover dat ik na alle gesprekken ook pas merk hoeveel rekening ik altijd met hem houd. Ik zit constant te evalueren hoe zijn gedrag is, of ik iets kan zeggen en zoja hoe zal ik het zeggen of aanbrengen zelfs op doodnormale momenten er hangt steeds een soort spanning in huis als hij thuis is. Omdat hij altijd een humeur heeft willen de kinderen bevoordeeld ook nooit naast hem aan de tafel gaan zitten,...
Ook doet hij weinig activiteiten met ons. Kortom mijn schoonmoeder zei overlaatst je bent net een alleenstaande moeder met 3 kinderen en dat kwam binnen. Wij leven als broer en zus, samen maar toch apart. Ik hou ook niet meer van hem realiseerde ik me gisteren. Ik zie hem nog graag want hij is de vader van mijn kinderen maar voor de rest is alles weg. Zou dit nog terug komen?
Ik weet niet goed wat te doen. Ik heb hem eerlijk gezegd dat ik niet op deze manier kan blijven leven dat wil ik niet. Er is geen ruzie of er vallen geen zware woorden tussen ons. Beiden weten we goed wat er aan de hand is en verstaan we elkaar. Hoe moet ik verder?
Iemand tips.
Dat kan terug komen, maar dan moeten jullie daar beide weer veel tijd en moeite in stoppen.
Weer ouderwets gaan daten, dingen met maar ook afzonderlijk van elkaar gaan ondernemen zodat je weer nieuwe dingen van elkaar kan leren kennen.
Hier moeten jullie dan wel echt beiden weer tijd en moeite in willen steken, wat natuurlijk op latere leeftijd (met kinderen) lastiger is om tijd voor vrij te maken.
Als hij of jij hier geen moeite in wil steken zou ik niet gaan trekken aan een dood paard en gaan denken aan een andere toekomst.
Herkent schoonmoeder dat 'altijd slechte humeur'? Of is het recent erger geworden? Zelfde vraag voor jou. Toch eventueel naar de huisarts. Blijkbaar is je man wel op zoek naar meer energie en levensgeluk. Dat zoekt hij nu dan in de studie, maar dat is niet de oplossing. Wellicht goed om via de huisarts te gaan kijken of er een andere oorzaak is dan wel een andere oplossing.
Tsjor
Hebben jullie het hier al over gehad? Heb je hem er op aangesproken? zo ja: wat zei hij zelf erover?
En was het al zo toen je hem ontmoette, of wanneer is het anders ontstaan?
Wat is de oorzaak van zijn slechte humeur?
En hoe was hij dan toen je verliefd op hem werd?
Waarop werd je precies verliefd?
Hoe reageerde man op het gesprek? En als het je schoonmoeder opvalt.. is dat omdat ze het gedrag ook niet herkent of juist wel? Waarom is hij weer naar school gegaan. Zit hij op een dood punt in zijn leven? Kan hij depressief zijn?
Op zich kun je wel door een moeilijke periode heenkomen samen. Het is niet zo dat je relatie verloren is als je een periode doormaakt dat je elkaar compleet kwijt raakt. Maar dan moet je er wel beiden aan werken. We hebben te weinig informatie. Ik zou naar de huisarts gaan of man voorstellen om een paar gezamenlijke gesprekken te hebben met een relatie therapeut.
Het gevoel van houden van kan een poos weg zijn of op een heel laag pitje staan maar kan zeker terug komen. Jullie hebben ook best een roerige tijd achter de rug met drie kinderen vlak na elkaar.
Ik persoonlijk zou het nog een kans geven maar dan moet er wel wat gebeuren, ook bereidheid van zijn kant om aan jullie relatie te werken.
MRI schreef op 30-12-2022 om 11:46:
Hebben jullie het hier al over gehad? Heb je hem er op aangesproken? zo ja: wat zei hij zelf erover?
En was het al zo toen je hem ontmoette, of wanneer is het anders ontstaan?
Hij begrijpt mij en zegt dat het inderdaad een probleem is en hij het ook zo ervaart. Hij geeft aan geen energie meer te halen uit het leven. Door er nu over te praten beseffen we dat het al enkele jaren bezig is maar het is met kleine beetjes gekomen dat is moeilijk om een datum op te plakken. Ik dacht eerst het komt door de verbouwing daarna dacht ik door de kinderen maar nu weet ik het niet meer en hij ook niet.
Pippeltje schreef op 30-12-2022 om 13:49:
Wat is de oorzaak van zijn slechte humeur?
En hoe was hij dan toen je verliefd op hem werd?
Waarop werd je precies verliefd?
Toen ik hem leerde kennen kwam ik had een hele slechte relatie met overspel. Hij gaf me toen het gevoel van veiligheid wat ik op dat moment juist nodig had. Ik zou het niet anders gedaan hebben.
Leene schreef op 30-12-2022 om 17:45:
Hoe reageerde man op het gesprek? En als het je schoonmoeder opvalt.. is dat omdat ze het gedrag ook niet herkent of juist wel? Waarom is hij weer naar school gegaan. Zit hij op een dood punt in zijn leven? Kan hij depressief zijn?
Op zich kun je wel door een moeilijke periode heenkomen samen. Het is niet zo dat je relatie verloren is als je een periode doormaakt dat je elkaar compleet kwijt raakt. Maar dan moet je er wel beiden aan werken. We hebben te weinig informatie. Ik zou naar de huisarts gaan of man voorstellen om een paar gezamenlijke gesprekken te hebben met een relatie therapeut.
Het gevoel van houden van kan een poos weg zijn of op een heel laag pitje staan maar kan zeker terug komen. Jullie hebben ook best een roerige tijd achter de rug met drie kinderen vlak na elkaar.
Ik persoonlijk zou het nog een kans geven maar dan moet er wel wat gebeuren, ook bereidheid van zijn kant om aan jullie relatie te werken.
Mijn man snapt heel goed waar ik van kom en erkend alle problemen die ik heb uitgelegd waar ik mee zit. Mijn schoonmoeder herkent zijn problemen, het negatieve zit ook een beetje in de familie. Hij heeft aan dat hij niet depressief is en is weer naar school gegaan om een nieuw doel in zijn leven te krijgen om iets anders te doen. Ik heb momenteel bang dat mijn gevoel is al te ver weg zijn en daar heb ik het heel moeilijk mee. Ik merk nu dat ik al een paar jaar alle huishoudelijke taken en zo verder op meenemen om hem te ontlasten en dat het nog niet goed genoeg is. Hij weet ook dat ik de doe maar heeft er nooit zijn veranderd omdat het leven zoals het nu is voor hem oké was.
Ik heb ondertussen met mijn moeder er een gesprek over gehad en zij begrijpt heel goed van waar ik kom. Ik heb een goed leven Ik heb geld Ik heb een huis Ik heb drie prachtige kinderen maar ik heb geen LEVEN. Ik wil niet ruzie maken om ergens naartoe te gaan met de kinderen omdat hij geen zin heeft of moe is. Ik wil terug iemand om mee samen te leven en niet zoals ik nu leef rekening houden met wie je samen leeft. Ik denk dikwijls als hij weg is zou ons leven veel makkelijker zijn, Ik zal mij zoveel vrijer voelen en veel minder gespannen. Als hij thuis is hangt er een gekke spanning in huis Ik wil gewoon terug mezelf zijn. Seks daar is ook geen sprake meer van of toch niet met gevoelens, het is iets vrouwelijks denk ik maar als hij hier de hele dag slecht gezind rondloopt kan ik niet met een lach op mijn gezicht het doen. Ik voel geen liefde meer Ik voel enkel nog liefde omdat hij de vader is van mijn kinderen.
Wat hebben jullie, behalve het uitspreken, al gedaan en waarom bloedt dit al jaren en is er nooit iemand actie gaan ondernemen?
Wat naar om te lezen. Verdrietig ook. Realiseer je goed dat je echt niet hoeft te blijven. Kies voor een leven. Jouw leven. Je leeft maar 1 keer. Als jullie daarbij goede bevriend blijven is dat voor de kinderen prima. Dat hij leven lastig ervaart is niet jouw probleem. Niet aan jou om op te lossen.
Waarom blijf je bij hem?
Wat mij nou niet helemaal duidelijk is, is of je man dit zelf ook als een probleem ziet en wil werken aan een oplossing.
Hij zegt dat hij niet depressief is. Ik vraag me af of dat klopt.
Ben je Nederlands of Vlaams? In het eerste geval zou ik zeggen: ga eens praten met de huisarts of, als die er is, de praktijkondersteuner GGZ. Want ik neem aan dat je man niet altijd zo'n initiatiefloze sombermans is geweest, het lijkt me de moeite waard om te zien of er wat aan zijn situatie te verbeteren valt. En als dat lukt, wordt het voor jou ook weer leuker.
Het klinkt alsof hij wel depressief is. Ik denk dat je hem toch duidelijk moet zien te maken dat hij of aan zichzelf gaat werken of dat jullie relatie naar een einde gaat omdat je dit zo niet volhoud. En verder vraag ik me af of jij ook niet wat aan zelfontplooiing/ontwikkeling moet gaan doen. Want zoals ik het nu begrijp kom je vanuit een hele slechte relatie en ben je gelijk in een andere relatie gestapt. Maar wie ben je zelf? Weet je dat? Of ben je al jarenlang jezelf aan iedereen aan het aanpassen???
Verder heeft hij blijkbaar ook goede dingen want je bent nog bij hem en je ziet toch nog wel genoeg dingen waarom je bent gebleven. Laat dit nog niet jarenlang aanslepen. Werk aan het verbeteren van je relatie aan jezelf en bedenk ook alvast een plan B voor als het echt niet gaat.
Anna Cara schreef op 31-12-2022 om 10:31:
Wat naar om te lezen. Verdrietig ook. Realiseer je goed dat je echt niet hoeft te blijven. Kies voor een leven. Jouw leven. Je leeft maar 1 keer. Als jullie daarbij goede bevriend blijven is dat voor de kinderen prima. Dat hij leven lastig ervaart is niet jouw probleem. Niet aan jou om op te lossen.
Waarom blijf je bij hem?
Voor de kinderen
Max88 schreef op 31-12-2022 om 08:44:
Wat hebben jullie, behalve het uitspreken, al gedaan en waarom bloedt dit al jaren en is er nooit iemand actie gaan ondernemen?
Buiten uitspreken nog niets. Dit gaat al een jaar of 5 zo maar dacht altijd dat het wel zou beteren.ik dacht hij heeft het druk dus ontlast ik hem met alles beginnen te doen maar er komt geen einde aan. Ik had het me nu al anders voorgesteld. Misschien verwacht ik ook teveel denk ik dan
