Seks omdat je man wil, dus uit goedheid naar je man toe

Lexus schreef op 23-05-2024 om 13:27:

[..]

oh... dus het geldt allemaal helemaal niet meer? En je raadt TO aan ook maar het soms voor hem te doen of 'een weekje over te slaan'?

Ik raad TO helemaal niets aan, maar heb antwoord gegeven op haar vraag : ‘doen jullie dat ook ?’ (Seks uit goedheid naar je man toe) Ja, ik doe dat ook en mijn man weet dat. 

Lexus schreef op 23-05-2024 om 12:38:

[..]

Dan zou ik zeggen: ga samen tantra doen, waar je je dus eerst toelegt op contact en verbinding leggen en daarna op het tempo van de langzaamste dat gaat uitbreiden tot fysiek contact waarbij de man zich er op toelegt ook de vrouwelijke energie te ontvangen. Dan kan het goddelijk heerlijk voor beiden worden, een eye opener voor veel koppels waarbij de sensualiteit weer ging stromen en men zelfs weer helemaal verliefd werd.

Als vrouw of man niet wil ' omdat het weer naar seks toe moet leiden' lees beiden het boek over Tantra van Jan den Boer. Het gaat niet over standjes. Het gaat over sensualiteit en intimiteit in verbinding. Ik heb er vrouwen maar ook menig man er lovend over gehoord dat ze niet wisten dat het zó kon zijn.

En ik zou me ook niet met een kluitje in het riet laten sturen, het doet echt recht aan beide partijen als je er beiden voor gaat.

Helemaal mee eens!!! Dat boek zou verplichte kost voor iedereen moeten zijn, ware het niet dat verplichting haaks op tantra staat... 

Sjef74 schreef op 23-05-2024 om 12:19:

[..]

Net als in mijn relatie zit hier echt wel meer mis dan alleen seks.

By the way: dit is dus precies het punt wat ik probeer te maken. Als seks een probleem is, dan ligt daar in 95% van de gevallen iets anders aan ten grondslag. Daar moet je mee aan de slag. Maar veel (niet alle) mannen focussen alleen maar op die seks en die beter of vaker krijgen. Dat is slechts een symptoom. We zijn het dus met elkaar eens. 

Probeer eens een tijd vooral te focussen op al die andere aspecten van de relatie, en het seks aspect minder centraal te zetten. 

Dus niet alleen even geen seks initiëren, maar iets anders ervoor in de plaats gaan doen. 

Ik ben wel benieuwd, Sjef74, waar je in therapie mee aan de slag bent gegaan. Welke dingen ben je anders gaan doen? Ik zeg niet dat er niet ook een actieve rol van jouw vrouw nodig is, maar heeft dat wat jij hebt veranderd ook iets in de relatie teweeg gebracht? Heeft dat een verandering bij je vrouw gebracht?

Om heel eerlijk te zijn vraag ik mij af waarom je nog in een relatie wilt blijven waarin je zo ver uit elkaar staat. Dat je gewoon een totaal andere visie hebt op relaties, seksualiteit en intimiteit. En dan voor elkaar moet veranderen terwijl je dat niet eens wilt. Of soms gewoon niet kunt. Iemand mag gewoon zijn wie hij of zij is. En seksualiteit is niet voor iedereen leuk, lekker of überhaupt interessant. Dat mag er ook zijn. Je hoeft geen therapie, boeken of podcast te luisteren als jij dat gewoon niet wilt. Maar gun die ander dan zijn vrijheid. Spreek er open over met elkaar. 

Dit klinkt aan alle kanten enorm vermoeiend en vervelend. 

ik snap wel dat het voor mensen zoals sjef die al 30 jaar samen is en nog nooit een ander in bed heeft gehad het wel extra moeilijk is om te weten wat gangbaar is, waar hij voor zichzelf op mag komen, hoe het ook anders zou kunnen. Hij heeft geen vergelijkingsmateriaal en het lijkt me ook doodeng om uit een relatie te gaan die je als 3de arm ziet door de duur en met die ene vrouw groot geworden.. 

Izza schreef op 23-05-2024 om 18:26:

Om heel eerlijk te zijn vraag ik mij af waarom je nog in een relatie wilt blijven waarin je zo ver uit elkaar staat. Dat je gewoon een totaal andere visie hebt op relaties, seksualiteit en intimiteit. En dan voor elkaar moet veranderen terwijl je dat niet eens wilt. Of soms gewoon niet kunt. Iemand mag gewoon zijn wie hij of zij is. En seksualiteit is niet voor iedereen leuk, lekker of überhaupt interessant. Dat mag er ook zijn. Je hoeft geen therapie, boeken of podcast te luisteren als jij dat gewoon niet wilt. Maar gun die ander dan zijn vrijheid. Spreek er open over met elkaar.

Dit klinkt aan alle kanten enorm vermoeiend en vervelend.

Dit is natuurlijk precies het dilemma waar iedereen in zo'n situatie mee worstelt. In mijn geval (en veel gevallen, denk ik) waren we al vrij jong bij elkaar (begin/halverwege de twintig) en wat weet je dan nou eigenlijk van relaties? Dat leer je dus pas geleidelijk aan, en die relatie verandert ook over de tijd. Er komen kinderen, er komen nieuwe banen, er komen problemen rond kinderen, er wordt gemantelzorgd. Kortom, het leven komt er tussendoor. Wat ik nu weet over wat ik nodig heb in een relatie, wist ik toen niet. Ook niet over hoe je in een relatie goed met elkaar communiceert, en zeker niet als je niet weet wat je precies zou moeten communiceren. En intussen ben je een gezin. Dat ga je ook niet zomaar opgeven. Dus je moddert wat aan en met een beetje pech drijf je steeds verder van elkaar weg. En relaties zijn niet altijd alleen maar leuk, maar gewoon soms ook moeilijk. Neemt niet weg dat ik mezelf ook wel eens afvraag: hoe lang blijven we dit nog proberen, wat geef je op als je uit elkaar gaat, maar ook: wie weet wat er in het verschiet ligt als we er aan blijven werken en er weer perioden aankomen waarin we meer tijd voor elkaar hebben. 

elledoris schreef op 23-05-2024 om 14:21:

[..]

Helemaal mee eens!!! Dat boek zou verplichte kost voor iedereen moeten zijn, ware het niet dat verplichting haaks op tantra staat...

Tantra is echt niet voor iedereen. Ik vind het heel fijn als mensen er baat bij hebben maar voor ons was het helemaal niks, een echte libidokiller.

Saar zoals je zegt het leven komt er tussendoor. Eindeloos afwachten tot het vanzelf goedkomt. Of je in de toekomst wel tijd hebt? In de toekomst spelen er wellicht wel weer andere zaken die tijd kosten (ouder worden, overgang, gezondheidsklachten etc). Mijn ervaring is dat mensen steeds minder veranderen naar mate ze ouder worden. Dan kom je in een vast patroon terecht. En vaak kunnen mensen ook gewoon niet meer veranderen. Of willen dat niet meer na 30 of 40 jaar. Het leven is te kort om ongelukkig te zijn. Je werkt er samen aan of je stopt. 

Izza schreef op 23-05-2024 om 19:33:

Saar zoals je zegt het leven komt er tussendoor. Eindeloos afwachten tot het vanzelf goedkomt. Of je in de toekomst wel tijd hebt? In de toekomst spelen er wellicht wel weer andere zaken die tijd kosten (ouder worden, overgang, gezondheidsklachten etc). Mijn ervaring is dat mensen steeds minder veranderen naar mate ze ouder worden. Dan kom je in een vast patroon terecht. En vaak kunnen mensen ook gewoon niet meer veranderen. Of willen dat niet meer na 30 of 40 jaar. Het leven is te kort om ongelukkig te zijn. Je werkt er samen aan of je stopt.

Ja, maar er is natuurlijk veel meer in een relatie dan alleen dit aspect, en er wordt ook wel aan gewerkt maar misschien minder dan ik zou willen of nodig vind. En daarbij komt dan steeds de vraag: wat vind ik genoeg, waar kan ik genoegen mee nemen. Dat is ook een zoektocht. En ja, het kan zijn dat er moment komt dat ik of hij zegt: nu stopt het, want het werkt gewoon niet. Maar zo simpel is dat natuurlijk niet, zeker niet als er ook kinderen in het spel zijn, en zeker niet als er enorme zorgen over die kinderen zijn (geweest) of er ernstige ziekte van 1 van de twee tussendoor komt. Het leven is niet zo maakbaar als je soms zou willen. 

Ik zou in elk geval nooit uit elkaar gaan zonder therapie geprobeerd te hebben. Liever zou dat ik preventief doen dan als laatste redmiddel

Saar76 schreef op 23-05-2024 om 17:46:

[..]

By the way: dit is dus precies het punt wat ik probeer te maken. Als seks een probleem is, dan ligt daar in 95% van de gevallen iets anders aan ten grondslag. Daar moet je mee aan de slag. Maar veel (niet alle) mannen focussen alleen maar op die seks en die beter of vaker krijgen. Dat is slechts een symptoom. We zijn het dus met elkaar eens.

Probeer eens een tijd vooral te focussen op al die andere aspecten van de relatie, en het seks aspect minder centraal te zetten.

Dus niet alleen even geen seks initiëren, maar iets anders ervoor in de plaats gaan doen.

Ik ben wel benieuwd, Sjef74, waar je in therapie mee aan de slag bent gegaan. Welke dingen ben je anders gaan doen? Ik zeg niet dat er niet ook een actieve rol van jouw vrouw nodig is, maar heeft dat wat jij hebt veranderd ook iets in de relatie teweeg gebracht? Heeft dat een verandering bij je vrouw gebracht?

Mindfulness en normale gesprekken gehad om rust in mezelf te vinden. Deze heb ik redelijk kunnen vinden, maar geen enkele verandering van partner. Dus dat maakt de verandering in mezelf moeilijk te handhaven.

Moederkareltje schreef op 23-05-2024 om 18:39:

ik snap wel dat het voor mensen zoals sjef die al 30 jaar samen is en nog nooit een ander in bed heeft gehad het wel extra moeilijk is om te weten wat gangbaar is, waar hij voor zichzelf op mag komen, hoe het ook anders zou kunnen. Hij heeft geen vergelijkingsmateriaal en het lijkt me ook doodeng om uit een relatie te gaan die je als 3de arm ziet door de duur en met die ene vrouw groot geworden..

Precies dit.

Bang voor het onbekende. En voor beide waren en zijn we de eerste en enige (denk ik in ieder geval). Dus totaal geen vergelijk.

Sjef74 schreef op 24-05-2024 om 09:02:

[..]

Mindfulness en normale gesprekken gehad om rust in mezelf te vinden. Deze heb ik redelijk kunnen vinden, maar geen enkele verandering van partner. Dus dat maakt de verandering in mezelf moeilijk te handhaven.

Maar als partner nergens interesse in heeft (en dus ook niet in jou, jullie relatie of jouw problemen) dan kom je gewoon nergens. 

Wat je kunt doen is

- het accepteren. Laat het onderwerp rusten. Niet meer over praten (zeuren in haar ogen). En leef je leven celibatair of als broer en zus. Maar dan ook niet klagen want je hebt geaccepteerd dat dit het is. 

- haar aangegeven dat dit het voor jou niet meer te doen is. Ze kan tijd en energie stoppen in haar relatie (therapie zou voor mij een eis zijn) of jij neemt je eigen beslissingen over jouw leven. Je zoekt iemand voor erbij (dit kan je haar mededelen je hebt als volwassene geen toestemming nodig). Of jullie stoppen ermee. 

In de huidige situatie kom je geen steek verder. En omdat je te bang bent voor verandering blijf je maar hangen in iets dat jou niet gelukkig maakt. Ook alleen kan je gelukkig zijn. En het maakt ruimte voor een partner waar je niet als een dood paard aan hoeft te trekken. 

Ben je voor al die dingen te bang en je partner wil echt niets. Dan is dat ook een keuze. Verandering zal echt uit jezelf moeten komen. Eindeloos praten en klagen heeft je nergens gebracht. 

Wil jij zo 80 worden?

Sjef74 schreef op 24-05-2024 om 09:02:

[..]

Mindfulness en normale gesprekken gehad om rust in mezelf te vinden. Deze heb ik redelijk kunnen vinden, maar geen enkele verandering van partner. Dus dat maakt de verandering in mezelf moeilijk te handhaven.

Klinkt als belangrijke dingen om mee aan de slag te gaan. Hoe heeft dit zich vertaald naar de relatie? Want aan jezelf werken is een cruciale eerste stap, maar om dingen in de relatie aan te pakken is er misschien meer nodig? 

Mijn valkuil is bijvoorbeeld om niet genoeg mijn grenzen aan te geven, waardoor dingen blijven sudderen. En als ik ze wel aankaart, ben ik aan de slag met hoe ik dat kan doen zonder dat mijn partner het gevoel krijgt dat hij in de verdediging moet. Dit soort dingen aanpakken werkt natuurlijk het beste als je er beiden tegelijkertijd mee aan de slag gaat. Jouw partner zet de boel nu wel heel erg vast, en daar mag jij grenzen aangeven.

Izza schreef op 24-05-2024 om 10:53:

[..]

- haar aangegeven dat dit het voor jou niet meer te doen is. Ze kan tijd en energie stoppen in haar relatie (therapie zou voor mij een eis zijn) of jij neemt je eigen beslissingen over jouw leven. Je zoekt iemand voor erbij (dit kan je haar mededelen je hebt als volwassene geen toestemming nodig). Of jullie stoppen ermee.

Dit zou ik dus niet zo benoemen in deze fase, want is ook vooral op het seksuele aspect van de relatie gericht, terwijl een ultimatum alle aspecten van de relatie zou moeten meenemen. Het gaat om de gehele communicatie die niet niet goed loopt, en het samen ontdekken wat ieder belangrijk vind in een relatie.

Je kunt natuurlijk best voor jezelf bedenken of iemand voor erbij een oplossing voor jou zou kunnen zijn, maar dit nu centraal zetten bevestigt juist een deel van het probleem 

Sjefs vrouw has left the building volgens mij. Sjef kan werken aan zichzelf wat hij wil, als zijn vrouw is uitgechecked zal al dat werk niet helpen. Een relatie heb je samen. Misschien is voor Sjefs vrouw aan de voorwaarden van een fijn leven voldaan en heeft zij niet meer nodig. Het zou wel zo eerlijk zijn als ze hem dat zonder er doekjes om te winden zou zeggen. Sjef hoeft dat fijne leven natuurlijk niet ten koste van zichzelf te blijven faciliteren. Het mag, maar het hoeft niet. Izza zegt het juist : blijven en accepteren, maar dan ook écht accepteren. Of vertrekken en zelf zorgen dat aan jou voorwaarden voor een gelukkig leven wordt voldaan.