Schoonzussen

Het is jouw leven TO, en je vult het in zoals dat voor jou past. Trek je eigen plan. Wij zijn  geen jury tegen wie je je moet verdedigen, al zou je dat door bepaalde postings hier misschien wel gaan denken (geeft wel gelijk een aardig beeld van hoe zo’n kring verjaardag er uit kan zien, en waarom TO daar vriendelijk voor bedankt).
Ik ga ook maar zelden naar de verjaardag van mijn nichtjes, mijn man gaat wel (kinderen van zijn zus) en zijn zus komt ook maar zelden hier naar de verjaardagen van onze kinderen. Toen ze allemaal klein waren, was dat anders maar in de tienertijd is de klad erin gekomen, en dat wordt over en weer niet zo erg gevonden. Ik heb niks tegen mijn schoonzus maar zonder mij is die verjaardag ook leuk. 
Iedereen die van mening is dat TO het anders moet doen, had moeten doen en  moet gaan doen zou ik ter overweging willen geven dat het mensen vrij staat het zelf anders te doen. Net zoals TO zelf haar keuzes mag maken. Soms matcht het gewoon niet lekker met je schoonfamilie.

Oh, ook als ik een geweldige schoonfamilie zou hebben zou ik alleen al 6 kinderverjaardagen echt enorm veel vinden. Dat zou ik nooit trekken en geregeld krijgen. 
Op het moment dat het  een verplichtend karakter krijgt is voor mij het plezier wel eraf en vind ik het veel zwaarder om te gaan. 
Wat een rare mensen zijn we toch, feestjes zouden toch leuk moeten zijn? 

Als je op de andere sociale activiteiten wel verschijnt, laat ze dan maar wennen aan die 6 x per jaar dat jij of jullie niet komen. Vaak is het niets meer dan gewenning en acceptatie als men weet dat jullie bij die keuze blijven. 
Hier waren we ook verbaasd tot de nichtjes, eenmaal in de puberteit, de verjaardagen van hun jonge neefje en nichtje aan zich voorbij lieten gaan terwijl wij wel altijd op hun verjaardagen kwamen. Hun vader zei dat dit nu eenmaal zo gaat bij die jongelui; accepteer het maar. We raakten er aan gewend. Dergelijke verwijderingen sluipen er in, zie het als een natuurlijk proces. 
Jullie hebben als eerste zo’n proces in gang gezet,  maar het is sowieso moeilijk eeuwige vrede in een familie te bereiken; verwijderingen doen zich altijd voor. Belangrijkste is dat je het gevoel hebt, zelf genoeg niet te hebben getoond. En dat doen jullie door zelf ook sociale activiteiten te organiseren zoals bv het vieren van jullie verjaardagen of bbq’s.

Blijf wel samen op één lijn liggen en weet dat jullie samen op één lijn liggen door aan elkaar te vragen hoe de ander het ziet en beleeft.

Miertje1990 schreef op 05-01-2024 om 07:36:

[..]

Omdat ik als de koude kant compleet genegeerd word. Omdat het energie vreet, ik moet constant vervelende opmerkingen aanhoren. Daar ben ik klaar mee.

Heel goed van je dat je daar klaar mee bent. Voor welke lieve vrede moet jij hiermee doorgaan? Omdat het familie is moet je maar alles over je kant laten gaan of pikken. 

Heb je het weleens aangedurfd om dat negeren of die vervelende opmerkingen aan de kaak te stellen. Misschien heb je ingeschat dat dit niets zal veranderen. Al dat incasseren vreet inderdaad energie. En dan is kappen een goede optie. 

Ook best wel duidelijk dat je hebt gezegd dat je je grenzen stelt m.b.t. familiebezoekjes. Waarschijnlijk zullen ze niet bij zich zelf ten rade gaan, maar krijg jij allerlei verwijten, omdat je van een (Nederlandse) norm afwijkt. Dat is dat maar zo. Je hoeft dit plaatje van 'one big happy family' niet ten koste van je eigen fysieke en mentale gezondheid in stand te houden. 

Zou met je man afspreken welke bezoeken je nog wel wil afleggen en hier verder een dikke streep onderzetten en de energie die dit geeft besteden aan wat je gezond houdt.

Als het bij TO past om dit duidelijk te communiceren naar de schoonfamilie lijkt me dat een prima zet. Waarom zou ze zich aan moeten passen aan een groep mensen die toch alleen maar kritiek hebben. Het is toch nooit goed. Afhechten zoals je zelf wil en lekker verder met je leven, lijkt me. Ben alleen nog wel benieuwd wat TO van ons had willen horen?