Schoonouders...

soep

Met die soep zou ik mijn schouders opgehaald hebben en er geen enkele sekonde aandacht aan besteed hebben. Als alleen de schoonfamilie er was, dan zou ik het helemaal genegeerd hebben want die kennen haar. Is jouw familie erbij, die zullen jouw verhalen over de moeder van je man ook wel kennen. Jij weet dat er geen selderij in zit, dus je weet dat het niet klopt dat ze zegt dat het er wel in zit. Andere gasten zien ook dat er geen selderij in zit, dus die denken hoogstens wat een zeur of wordt het niet tijd voor een bril voor schoonmama. Net als bij een klein kind, geen aandacht aan besteden, niets over zeggen en na afloop de boel gewoon door de wc spoelen. Maar dit is zo'n detail, ik zou het genegeerd hebben. De wereld vergaat niet.

ach ja, eten

ook altijd een "pick your battle" punt. Bij ons was het schoonpapa die niks van wat ik of zijn zoon (man kan prima koken) maakte beliefte. Eerst zocht ik zenuwachtig naar wat hij dan wel lustte, maar man maakte daar een einde aan. Vond dat we gewoon moesten koken wat wij willen, en dan at hij het maar wel of niet. Hij kende zijn vader een beetje (zou toch nooit goed zijn, want anders). Grappig was ook dat hij juist een ontzettende hekel had aan kinderen die niet eten wat de pot schaft
Aangezien schoonpa verder een hele toffe peer was, heb ik aan dat irritatiepuntje verder nooit meer aandacht besteed. Groeide daardoor ook verder ook niet uit. Een van mijn broers had trouwens ook een tijdje zoiets, altijd wat op te merken over ons eten (misschien koken wij toch wel heel vies??!). Ging ik ook niet op in, hij kan zelf geeneens koken. Bood hem hooguit een boterham aan.

skik

LOL

In de herhaling

Ik zit me de hele tijd af te vragen of Ilse/LiesK/Esmee/Regenboog etc nou werkelijk het drama van de versmade gebakjes voor de zoveelste keer zit in te tikken of dat ze het gecopypaste heeft uit de 1000 andere postings die ze aan haar heeft gewijd. Schoonmoeder moet inmiddels al dik over de 100 zijn, zolang waart ze hier al rond. Heeft ze haar fotohobby inmiddels opgegeven?

Misschien is het beter als je een andere uitlaatklep zoekt. 't Klankbord voor schoonmoedergeklaag wordt steeds smaller in dit vergrijzende forum

tja

Ik begrijp ook nog steeds die ophef niet. Als je zo'n draak van een schoonmoeder hebt zet je toch je man als buffer in? Waarommoet jij telkens de volle laag krijgen en waarom stelt ze alle selderijvragen aan jou enwaarom komt de vader van jouw kinderen niet op voor zijn eigen kroost?

Het probleem zit niet inde schoonmoeder maar in die lapzwans van een man van je die niet tussen zijn moeder en vrouw durft te staan. Mijn oma was een heks en mijn moeder heeft daar zeven jaar bij ingewoond ivm de woningnood. Ze is meermaals het huis ontvlucht naar haar zus 80 km verderop om even bij te tanken maar ze heeft het gered omdat mijn vader haar op handen droeg en optrad tegen zijn moeder. Met die mannen die jullie hebben hadden jullie het nog geen maand uitgehouden onder 1 dak met je schoonmoeder.

Begin eens met je man opvoeden en laat hem de communicatie doen, de bediening, kletsen en praat zelf alleen met de mensen die jij leuk vindt

Tja...

Die schoonmoeders hebben in ieder een ding goed gedaan: ze hebben een leuke zoon op de wereld gezet. Zelfs zo leuk dat je enorm veel van hem houdt.

Ik begrijp best wel dat het soms lastig kan zijn. Zoals al eerder is aangegeven: je kunt je schoonmoeder niet veranderen. Je kunt wel leren om er zelf op een andere manier mee om te gaan. De andere gasten kennen je schoonmoeder ook een beetje, zelfs al zien ze haar alleen op verjaardagen bij jou. Ik ken de schoonmoeder van mijn broer ook. Mijn schoonzus heeft een aantal bijzondere trekjes, als je dan naar haar moeder en zus kijkt, dan zie je dat ze het van niemand vreemd heeft. Op welke manier de schoonmoeder van mijn broer zich ook misdraagt (tot zelfs commentaar op bijvoorbeeld een kado dat ik voor mijn neefje had gekocht aan toe), ik laat het van mij afglijden. Soms heb ik medelijden met mijn broer, hij heeft haar elke week over de vloer. Soms moet hij even een uitlaatklep hebben en daar gebruikt hij vaak mij voor. Dan kan hij weer verder, want hij weet dat ondanks dat een raar mens is, dat ze nog steeds de moeder van zijn vrouw is en de oma van hun kinderen. Soms komt hij om raad en vaak kan ik hem dan wel advies geven. Zo is er al meer rust gekomen. Hij geeft nu duidelijk zijn grens aan. Als hij pas om 7 uur 's avonds thuis komt en zijn vrouw en haar moeder zitten te wachten tot hij gaat koken, heeft hij een keer zelf een boterham genomen en de kinderen een maaltijd die hij nog in de vriezer had. Zijn vrouw en haar moeder liet hij gewoon links liggen. Dat is vervolgens niet meer gebeurt. Daden zeggen meer dan woorden.

Er zullen altijd mensen op je pad komen waar je meer moeite mee hebt dan anderen. Probeer het los te laten, kijk naar hoe jij ermee om kunt gaan. Wees praktisch.

hebben we gedaan

Vrienden inlichten hebben we gedaan. Maar inderdaad soms kunnen de rotopmerkingen en veroordelingen heel hard binnenkomen. Tot nu toe gaf ik hier en daar voorbeelden van wat mijn kinderen en ik om de oren krijgen maar tegen mijn zussen en vrienden is ze ook keihard en veroordelend. De moslimvriendin van mijn dochter en moeder waren hier een keer met een verjaardag en gingen dus niet de kring rond om iedereen een hand te geven. Wat er toen door de kamer ging... Ik krijg nog het schaamrood op de kaken als ik daar aan denk. Die vriendin en moeder namen het mij niet kwalijk maar ik blijf het heel vervelend vinden dat het in mijn huis gebeurt.

uhh regenboog

"Wat er toen door de kamer ging... Ik krijg nog het schaamrood op de kaken als ik daar aan denk."

Of je er wat van zegt of niet (voor de goede vrede), maar ik was toch echt op oma afgestapt en oma op haar nummer gezet. Ik had haar toch heel duidelijk te kennen gegeven dat ik zulke opmerkingen niet pik in mijn huis. Om je inderdaad dood te schamen.

Maarte, iedereen heeft het erover dat het de moeder van je vriend, man of wat dan ook is en de oma van je kinderen. In mijn ogen geeft haar dat nog niet het recht om zich te misdragen op welke manier dan ook. Daar mag best wat van gezegd worden.

Man houdt het contact met zijn moeder. Ik spreek haar niet. Wat Triva al zei. Man lost het op met zijn moeder en onderhoudt de prietpraat met haar. Diepgaande gesprekken zijn het nooit.
Ik hou afstand en negeer ze eigenlijk zoveel mogelijk. Is veel gezonder voor mij.

komt niet binnen

Ik tel in de keuken tot 1000.000, in de kamer zette schoonzus (haar eigen dochter) en mijn man haar op haar nummer. Het komt niet aan, bij een volgende verjaardag beginnen we gewoon weer bij 0. Ik sta voornamelijk in de negeerstand maar dat wil niet zeggen dat het mij niet raakt emotioneel.

en Regenboog

en als je je man haar eens laat zeggen dat ze niet meer welkom is bij jullie als ze zich weer zo onbeschoft gedraagt? Zou zoveel rustiger zijn voor je.
Zo hebben wij het contact drastisch teruggebracht. Geen bezoeken tussendoor meer. Ik trok het niet meer.
Man mag van mij naar zijn ouders gaan als hij dat wil, maar ik zet daar liever geen stap meer over de drempel. Ik werd er fysiek letterlijk ziek van bij de gedachte alleen al dat ik daar weer heen moest.

En dat is nu precies

wat je zelf kunt sturen. Dat het jou nog emotioneel raakt. Je kunt je schoonmoeder nu eenmaal niet sturen, opvoeden of veranderen, maar wel dat het bij jou binnenkomt. Wees je bewust dat een gedachte voor een emotie komt (wetenschappelijk onderzocht). Theoretisch kun je dus je emotie sturen. Dat is te leren.

Persoonlijk zou ik niet schoonmoeder op haar woorden aanspreken, maar gewoon in het bijzijn van iedereen mijn verontschuldigingen aanbieden voor de woorden van schoonmoeder. Op die manier pareer je haar opmerking direct. Dus bijvoorbeeld zeggen: "Ik deel de mening van mijn schoonmoeder niet en dit is mijn huis, dus welkom. Ik ben blij dat jullie er zijn."

beleving

@Padington, Je hebt het nu over de schoonmoeder van je broer. Dat is een hele afstand tov jou.
De beleving is intenser als de vrouw jouw eigen schoonmoeder is en je ook nog te maken hebt met de gevoelens van je man. ( en de rest van je gezin).

Als dit in jouw gezin plaatsvindt, is de situatie veel moeilijker om dit langs je heen te laten gaan. We hebben het dan vaak niet meer over de voorvallen met soort soep of tijdstip visite. Je broer kan gelukkig zijn ei bij jou kwijt. Menig schoondochters vinden het moeilijk over hun schoonmoeder te klagen bij andere familieleden, uit respect voor het huwelijk met hun man.

Dat hier menig draadje over schoonmoeders gaan, is omdat het forum dan dient als klankbord. Binnen de familie is hier vaak geen plaats voor, maar er is wel grote behoefte aan het van je afzetten. Net zoals je broer bij jou langswipt.

----
Het sluipende gevaar van negeren is; Als je reageert, heb je mot met je man, als je niet reageert knaagt dat aan je eigenwaarde.

Er zijn mensen die jaren niet gereageerd heben in belang van de lieve vrede. Maar dan op een gegeven moment een limiet bereiken. Beseffende dat een ouder iemand niet meer gaat veranderen, kan je nog maar één ding doen; muur optrekken. En dat doet pijn want als de schoonmoeder komt te overlijden, staat dit niet alleen tussen jou en de schoonmoeder maar enigsins ook tussen jou en je man.

Ik had een pijnlijk op onrecht gebaseerd conflict. Het heeft lang geduurd voordat manlief begreep welk inpact dit had; dieper dan hij had gehoopt. Uiteindelijk weer een stevig gesprek gehouden. Sindsdien bemerk ik een verandering, meer steun en oogkleppen open. Op tijd, want het gebrek aan steun leidde tot eenzaamheid. Die hernieuwde steun stelde mij in staat het meer los te laten.
Schoonmoeder en ik hadden vele jaren een goede relatie. Ik heb haar nooit voor de voeten gelopen. Ik had nooit verwacht dat ik dit zou meemaken. Ik begrijp wel dat dit voortvloeit uit de eenzaamheid in haar eigen huwelijk, maar daar kan ik weinig aan veranderen.
Daarom krijg ik het koud als ik reacties lees, zoals 'een man kiest voor een vrouw die op zijn moeder lijkt' of dat 'die schoondochters later ook schoonmoeders gaan worden'. Ik vraag mij af of diegene zelf wel eens dergelijke ervaring hebben mogen meemaken wat hun mening deed veranderen.

Laatst was hier er een draadje over een vrouw met problemen in haar relatie. Jaren had ze afstand genomen in belang van haar huwelijk. En nu op de begrafenis, kon ze niet naast hem staan. Dat vond ze zo hypocriet. Het leidde uiteindelijk tot huwelijksproblemen. Dat vind ik een beklemmende gedachte. De voordelen van een beschermende zone in strijd met de gecreëerde afstandelijkheid binnen een familie.

Flanagan bedankt

Heel mooi en treffend beschreven.
Vrienden van ons konden niet begrijpen dat even bij de schoonouders langs of de schoonouders ontvangen moeilijk was voor ons. Wees blij dat je ouders nog leven, het is toch niet zo erg om met de kinderen daar regelmatig langs te gaan, kunnen de kinderen een band met opa en oma opbouwen, ze snapten echt niet dat voornamelijk oma niet leuk was voor de kinderen.
Totdat uiteindelijk hier tijdens een verjaardag hun dochter slachtoffer werd van schoonmoeders scherpe tong.
Pas toen zagen ze dat je erbij moet zijn geweest om te zien/horen/voelen hoe erg zo'n oma/schoonmoeder kan zijn.

@dc buitenland

Jouw reactie kon de mijne wel zijn..
Wonen sinds tien jaar in het buitenland..en wij vieren de verjaardag gewoon met een etentje met eigen gezin..1 x zijn we speciaal op verjaardag dochter naar nl gegaan en zijn met opas en omas en een oom en tante uit eten geweest...dat vind ik wel gezellig..maar grote verjaardagen waar ook veel mensen zitten die ik vaag ken..nee heb ik nooit leuk gevonden en ik ben blij dat ik daar niet meer heen hoef( ging wel mee omdat het mans familie was en hij het juist wel leuk vond).
Ik kan me goed voorstellen dat niet iedere grootouder zin heeft in zo'n drukte...wij vierden de verjaardag op de dag zelf en meestal kwamen dan beide opas en omas tegelijk..kinderfeestje hielden we andere dag..

Openbaar forum een uitlaatklep?

Flanagan schreef "Dat hier menig draadje over schoonmoeders gaan, is omdat het forum dan dient als klankbord. Binnen de familie is hier vaak geen plaats voor, maar er is wel grote behoefte aan het van je afzetten"

Dat kun je ook doen bij een vriendin op de bank,al dan niet onder het genot van een glaasje wijn. Mij stuit het enorm tegen de borst als mensen ongeremd op een openbaar forum familieleden zwart gaan zitten maken. In veel gevallen zonder dat ze ook maar iets doen met input om beter met de situatie om te leren gaan. Leren van elkaars ervaringen en inzichten lijkt mij eerder het doel van een forum dan oeverloos je gal spuwen.

Hier zie ik een aantal schoondochters dat zich gedraagt als een stampvoetend klein kind. Als volwassene ben je niet machteloos aan een schoonmoeder overgeleverd. Er is een keuze tussen protesteren, confronteren, negeren of relativeren. Deze dames kiezen voor fixeren en lijken er bijna plezier in te hebben om elk detail van schoonmoeders gedrag in zich op te zuigen en eindeloos te herkauwen.

Ja Kenfan

Maar het kan een fase zijn. Zolang je die interactie niet snapt, zolang je gefascineerd bent door het gedrag, zolang het je raakt, wil dat zeggen dat je er geen manieren bij hebt om je daar niet door te laten verstoren. Het herhaaldelijk uiten geeft alleen de onmacht aan die iemand ervaart. Denk ik.

Karaktertrek

Annej, een fase??? Een hele, hele lange fase dan. Ik vind de eindeloze behoefte om kwaad te spreken duiden op een onaangename karaktertrek. De dames kunnen zich ook maar heel slecht inleven in de schoondochters die ook niet al te beste ervaringen hebben (eigenlijk nog wel vervelender zaken hebben beleefd dan beide dames samen), maar daar wel op een gezonde manier mee om kunnen gaan; die ervaringen worden doodleuk genegeerd of ontkend met de mantra "jullie weten gewoon niet hoe het is". Nou, velen, waaronder ik, weten wel hoe het is. Nog wel wat beter dan jullie zelf hoogstwaarschijnlijk. En een aantal van die dames proberen jullie met tips te helpen om prettiger mensen te worden, die wat minder verzuurd en onaardig door het leven te gaan. Maar ja, dat moet je wel willen.

@ Flanagan

Mijn ervaring is niet alleen met de schoonmoeder van mijn broer. Dat was alleen om aan te geven dat er waarschijnlijk meer begrip is in de omgeving dan je zelf beseft.

Ik heb ook ervaringen met een moeilijke schoonmoeder. Uiteindelijk had ze het voor elkaar, ik werd afgeserveerd. Ik was in haar ogen een lui mens die niet goed voor haar zoontje zorgde. Op dat moment was ze elke week twee dagen in de week bij ons over de vloer.

Nu met de 'nieuwe' is ze 1 keer in de 6 weken welkom. Het huis is daar altijd netjes, maar dat is niet raar omdat vriendin niet werkt en daarbij nog twee hulpen in de huishouding heeft.

Ik heb dus echt wel ervaring met een moeilijke schoonmoeder. Die van mij heeft op een hele subtiele manier een bom onder mijn relatie gelegd. Ik had liever gehad dat ze het openbaar had gedaan, dan was het ook voor mijn toenmalige echtgenoot duidelijk geweest. Je kunt er alleen niet zoveel aan doen. Hopen dat je man zich niet laat beïnvloeden door de manipulatie van zijn moeder en verder van je af laten glijden. Juist niet een enorme muur op gaan trekken, want dan komt het tussen jullie als echtpaar in te staan.

ja maar hola

'Pas toen zagen ze dat je erbij moet zijn geweest om te zien/horen/voelen hoe erg zo'n oma/schoonmoeder kan zijn.'

Wat wil je hier nu weer mee? Het is duidelijk dat je niet durft op te treden, dat je man zijn moeder het huis niet uit durft te zetten, dat je man het dus toestaat dat zijn moeder zijn vrouw, zijn kinderen, zijn schoonfamilie en jullie vrienden beledigt en je komt nog klagen over je schoonmoeder?

Ja zeg, wat wil je nu dan? Je moet bij je man zijn.

Overigens kom je constant met vreselijke voorbeelden en pas nadat wij er naar vragen zeg je wat je toen hebt gedaan (in de keuken gaan tellen en je man en schoonzus hebben wat gezegd) en dan zeg je nog: de volgende keer begint het opnieuw. Jij pikt dat en vooral jij pikt dat je man dit pikt? Ik zou niet met zo'n man getrouwd willen zijn en dat heeft helemaal niets met zijn moeder te maken!

Lees nu eens wat ik zei over mijn vader en mijn moeder die zeven jaar bij een heks hebben ingewoond. Zij (en vooral hij, mijn vader) pakten het beter aan dan jij in al die jaren in je eigen huis.

triva

Maar deze dames zijn helemaal niet geinteresseerd in tips en dergelijke die kunnen leiden tot een oplossing van de omgang met schoonmoeder. Ik vraag me af of ze die uberhaupt lezen. Ze willen alleen van ons horen dat ze zo'n erge schoonmoeder hebben. Dat anderen schoonmoeders hebben die misschien nog wel vreselijkere dingen uithalen en dat die daar een weg in gevonden hebben, dat is niet interessant. Ze willen alleen horen dat schoonmoeder een heks is want ze ziet selderij in de soep die er niet is en dan zouden anderen wel eens kunnen denken dat schoondochter liegt. Ze zet schoondochter voor schut.
Ik chargeer even.

Niet interessant?

Daar ben ik het niet mee eens. Ik denk dat iedere vrouw een huwelijk wenst zonder strijd en zeker wel geïnteresseerd is in de ervaringen van anderen. Een herkenbaar geluid helpt in het relativeren. Een waarschuwing (de muur) doet je nadenken of de gekozen weg de juiste is en je het moet laten betijen of niet.

Een posting is niet om even lekker de schoonmoeder zwart te maken. Alleen maar spuien en niets willen leren. Dat is mi een misvatting. Zo zijn er oude draadjes waar na heel wat reacties de TS aangaf veel gehad te hebben aan de adviezen. Het kostte alleen wat tijd (en medewerking van de partner).

De term 'de dames' is mij vreemd. Noem de dames dan bij de naam zodat een forummer weet wie aangesproken wordt en wie niet.

Triva geeft wel een belangrijke voorwaarde aan; haar vader droeg haar moeder op handen. Al vind ik het 'vastpakken van de hand' al voldoende. Onzekerheid werkt flink tegen in herstel. Daarom is het interessant om te lezen hoe anderen het ervaren en er mee omgaan. En soms kost het tijd, tijd om het achter je te laten.

Aanpassing

Eerste regel: Ik denk dat iedere schoondochter een huwelijk wenst zonder strijd en een gekwetste schoondochter zodoende zeker wel geïnteresseerd is in de ervaringen van anderen.

oma en moeder

Ik denk inderdaad dat het essentieel is dat je man achter je staat. Mijn oma van vaders kant had een duidelijke antipathie tegen mijn moeder. Mijn moeder had het verkeerde geloof en was veel te 'vrij' in de ogen van oma. Ik herinner me nog heel goed hoe mijn moeder keurig en beleefd was tegen oma, en dat oma haar dan toch afsnauwde omdat ze bijvoorbeeld zei dat de soep zalig was (en zalig was een katholiek woord). Na die bezoekjes lag mijn moeder op de bank te huilen en mijn vader stond er dan een beetje stuntelig bij. Het heeft niet alleen de relatie tussen mijn ouders onder druk gezet, ook die tussen mijn oma en mij (en mijn broer en zus). Andere kleinkinderen werden heel duidelijk voorgetrokken. Mijn moeder is altijd netjes gebleven, net als ik tegen mijn ex schoonmoeder. Maar echt gezellig was het nooit. Mijn vader had daar een mooie rol in kunnen spelen, maar dat heeft hij niet gedaan. Mede daardoor heb ik nooit een leuke band gehad met oma. Toen oma stierf bleef opa alleen over. Ik was toen een jaar of 25. Met hem kreeg ik wonder boven wonder een leuke band. Laat, maar toch. Ook hij had een bemiddelende rol kunnen spelen. Ook niet gedaan. Jammer hoor.

voorbeelden

Ik denk dat de voorbeelden die hier gegeven worden juist ter verduidelijking zijn van het probleem. Ik zie het niet als 'vervelend doen' of 'zwartmaken'. Mij maakt het meer duidelijk hoe zo'n schoonmoeder doet en soms geeft het me een ingang om mee te denken met de oplossing. Ik denk wel dat dat helpt. De ervaringsdeskundigen en lotgenoten kunnen elkaar juist goed helpen zo, al duurt het soms een tijd om wellicht je eigen rol te zien in het probleem. Soms is een oplossing zo overduidelijk in iemands ogen (laten afglijden, negeren enz.) maar doe dat maar eens in de praktijk, lijkt me erg moeilijk.
Praat en klaag hier lekker van je af zou ik zo zeggen en wat de laatste reacties ook al aangeven, ik denk dat je beter goede gesprekken met je man hierover kunt hebben, als je je door hem gesteund voelt, dan helpt dat denk ik al heel veel. Het zou inderdaad fijn zijn als bijvoorbeeld een vader en zoon samen bemiddelend kunnen optreden tegen schoonmoeder. Moet voor schoonmoeder uiteindelijk toch ook fijner zijn als het gezellig is samen?

ja maar het ís ook erg

Mijn eigen ouders zijn een beetje zoals de besproken schoonmoeders hier, en dan vooral mijn vader. De laatste jaren bijna permanent chagrijnig (komt denk ik ook door zijn ziekte), hij wil niks, haalt zijn neus op voor álles wat je voorzet. Dat verhaal van die soep met selderij, dat zou mijn vader ook kunnen zijn. Mijn moeder is wel lief, maar die maakt (onbedoeld) veel botte opmerkingen, wat ook weer vermoeiend is. Iets waar ik echt niet meer tegen kan is de kritiek op aankopen die we doen, spullen die we hebben en de omgang met anderen. Zij hebben altijd betere spullen in huis, we hebben ons een oor laten aannaaien, wat stom dat we dat zus of zo gedaan hebben, dat soort dingen. Wij hebben sommige spullen van de kringloop, dat vinden ze ook helemaal niks. Met vrienden of vrijwilligerswerk moeten we oppassen dat we niet te goed zijn voor anderen. Op deze manier heb ik helemaal geen zin om iets leuks te vertellen, het wordt altijd de grond in geboord Niet onaardig bedoeld, ze willen me waarschijnlijk beschermen maar het is vaak zo vreselijk negatief. En moeilijk om het niet als kritiek te zien, en niet gevoel te hebben dat ik het nooit goed doe.

En mijn ouders willen met verjaardagen inderdaad nooit komen als er ook andere visite is en komen dan vaak als we druk zijn met traktaties/taart bakken voor het feestje/boodschappen/wc poetsen en dergelijke. Ik vind dat zelf gewoon ook vervelend, dat ik dan te weinig aandacht heb voor mijn ouders. Dat gevoel heb ik dan ook, dat zij zichzelf overbodig vinden als ze op visite zijn. Ze zijn ook wel eens op een verjaardag van de kinderen maar heel kort, ze willen geen taartje, niet blijven eten, niks. Alleen koffie -die waarschijnlijk niet lekker is want alleen hun eigen koffie is lekker- en een wanstaltig groot kado aan de kinderen geven. Helemaal niet feestelijk, het is bijna feestelijker zonder opa en oma Ik word daar zelf triest van, ik wou dat ze een minder groot kado geven en dan wat langer blijven en gezellig zijn.
Als er andere visite is terwijl mijn ouders komen is het óók niks aan voor mijn ouders, mijn vader zegt dan helemaal niks (echt niet) en mijn moeder juist weer teveel. Die zou rustig tegen de buurvrouw zeggen dat ze echt het verkeerde merk schoenen heeft gekocht, of beginnen over intieme lichamelijke kwaaltjes..... heel genant.

Het is soms gewoon helemaal niet leuk om zulke ouders te hebben. Ik zou willen dat ze positief waren, hun liefde op een andere manier toonden dan enkel in de vorm van grote kado's en gewoon aandacht geven. Is dat kinderlijk en verwend? Ik kan me helemaal voorstellen dat er draken van schoonmoeders bestaan en dat dat gewoon k*t is, iedereen wil toch gewoon een lieve fijne familie?

Och Lieverdje

Afwijzing door je eigen ouders is ook vreselijk naar. Dat je moeite hebt je daar overheen te zetten, vind ik begrijpelijk en natuurlijk: goedkeuring door ouders is een basisbehoefte. Goedkeuring door schoonouders daarentegen bepaald niet. Ik hoop dat jouw echtgenoot jou steun biedt, in plaats van zichzelf als groot slachtoffer te positioneren.

Regenboog

Je hebt al een aantal keren beschreven hoe onbeschoft je schoonmoeder is naar jouw en zelfs je vrienden als ze bij jullie is en dat keer op keer, op keer.
Is het niet een idee om schoonmoeder heel duidelijk te vertellen dat jullie haar botte gedrag niet meer tolereren en dat ze niet meer uitgenodigd wordt? Let wel: Het gaat er hier dan niet om of het bij haar aankomt. Het gaat erom dat jullie het haar ZEGGEN en ernaar handelen en dat keer op keer herhalen (als een grammofoonplaat). Ik zou zo'n mens echt niet meer in mijn huis moeten hoor.
Jullie pijnigen jezelf iedere keer weer door weer de deur open te doen voor haar. Niet meer doen, voor jullie eigen bestwil. Nogmaals: het gaat er niet om of het kwartje valt bij haar, want dat doet het waarschijnlijk niet, maar het gaat er dus vooral om dat JULLIE het niet meer pikken en ernaar handelen.
Moet je eens bespreken met je man.

Euh Lieverdje,

Denk je niet dat je te veel deelt met je ouders? Is het verstandig om te vertellen waar je wat gekocht hebt of wat je voor anderen doet als je weet dat daar commentaar op komt?
Het is lastig op te moeten letten wat je vertelt. Maar liever opletten dan achteraf bemerken dat je info rond is gegaan.