Schoonouders...

draai het om?!

Eerst even dit: bij de generatie van onze ouders is het zeker vaak ingebakken dat kinderen bij hun ouders op bezoek komen en niet andersom. Zo was het nl bij hen en hun ouders ook. Mijn vader bestond het om bij een buurvrouw te klagen dat ik al weken niet meer bij hem geweest was, waarna de buurvrouw mij belde (waarom ik mijn vader niet meer wilde zien). Hij vergat er bij te vertellen dat wij hem iedere zaterdag ophaalden om de hele dag bij ons te zijn en mee te eten..Wat ons a) gezelliger leek voor hem en b)te combineren was met sportschema's en verplicht team-rijden van kinderen enzo.

Dan het andere idee: Waarom vraag je gewoon niet een tijd van te voren aan je schoonouders wanneer zij van plan zijn op de verjaardag van je kind te komen / wanneer ze willen komen? Grote kans dat ze dan toch gewoon die zaterdag kiezen die jij ook wilt, alleen heb jij het dan niet hen opgelegd maar hebben ze het (gevoel dat) zelf gekozen. Blijkbaar gaat het hen daarom (als ze altijd wat anders willen dan jij voorstelt). Proberen waard!

'dan komen ze maar niet'

@Ook een ouder; het maakt wel uit of de opa en oma in de buurt wonen en veel vaker kunnen komen, of dat ze 200 km verderop wonen en niet zo vaak op bezoek kunnen zijn. Of wanneer de reis om andere redenen veel moeite kost.

Tuurlijk, op een drukke verjaardag is er sowieso weinig 1-op-1-aandacht, dat is logisch, maar als grootouders de jarig plus gezin vooral op dergelijke gelegenheden ziet en verder eigenlijk niet omdat de 'drukste' partij daarvoor geen tijd kan/wil inruimen, dan is dat voor de oudere generatie wel jammer.

Verder zit er een nuance tussen 'best gezellig maar niet zoveel aandacht' en 'ergens voor spek en bonen bij zitten'. Je schrijft het nu allemaal wel erg zwart wit.

vooral grof

Ik vind het vooral grof hoe er hier over grootouders wordt gepraat, met name die aan de aangetrouwde kant en die zonen hebben. De schoondochters dus.

Als mijn kinderen zo over mij of mijn ouders zouden praten kregen ze de wind van voren, dan was er in de opvoeding duidelijk iets niet goed gegaan of geland. Kun je zo oud zijn als je bent, maar dan is het duidelijk nodig om nogmaals te laten merken dat ze de puberleeftijd ontstegen zijn en dat ze inmiddels horen te weten dat niet heel de wereld om hen draait.
Dat is bij sommige kinderen (lees: met name schoondochters) heel moeilijk te bevatten.

Mijn schoonmoeder was een lamstraal, maar ik heb haar altijd met respect behandeld. Woorden als: dan donderen ze maar op/dan komen ze maar niet, kwamen niet in me op. Mede dankzij hen had ik mijn kinderen. Ze was de moeder van mijn echtgenoot. Heel egocentrisch vind ik dat soort reacties. Kinderlijk ook wel en weinig flexibel.

Astrid

Ik zat ook met mijn oren te klapperen bij sommige reacties, afschuwelijk! Volgens mij zijn sommige schoondochters net zo erg als de spreekwoordelijke, vreselijke schoonmoeders.

Als opa's en oma's het te druk vinden met alle visite, of echt het gevoel hebben om er voor spek en bonen bij te zitten, kun je ze dan niet een uurtje eerder uitnodigen? Dus opa's en oma's vanaf 14 uur, en de rest vanaf 15 uur. Dan is het voor hun rustiger, heb je meer aandacht voor ze én je hebt niet nog een keer apart verjaarsvisite. Als de rest van de visite komt, kunnen ze weggaan of toch nog blijven.

maar Astrid!!!

Je noemt je schoonmoeder een lamstraal! En zoals er hier over schoonouders wordt gepraat zo wordt er niet tegen hen gepraat. Ik neem aan dat jij ook niet tegen je schoonmoeder hebt gezegd dat ze een lamstraal is.

Miekemieke

Met dat woord wilde ik heel zwart-wit aangeven dat mijn schoonmoeder heel wat meer teweeg heeft gebracht/mij slecht heeft behandeld dan menig schoonmoeder hier besproken. Veel buitenstaanders hadden moeite met haar, het was dus niet mijn persoonlijke vete zoals ik hier vaak opmerk.

Dat heb ik nooit tussen ons in laten staan.
En toch heb ik (tot op dit woord, maar ze is al jaren overleden)nog nooit zo over haar gesproken. Ze was altijd welkom en dat was oprecht gemeend. Moest er wat worden aangepast, dan deden we dat uit begrip en liefde, moesten we haar een uur verder ophalen en weer thuisbrengen dan gebeurde dat. Want al was ze niet fijn in de omgang en erg sfeerbepalend, ik zag wel de persoon die in haar zat en waar ik veel respect en bewondering voor had, vooral in de laatste jaren van haar leven.
Ik mis dat hier vaak. Ik zie dan egocentrische schoondochters die hard op weg zijn een schoonmoeder te worden die ze zelf zo verafschuwen.
Zonde van je energie en de sfeer en geen goed voorbeeld voor je kinderen in mijn ogen.

Astrid

ik kom wat ongenuanceerd over, dat is zeker waar. Maar daar is heel wat ellende aan vooraf gegaan. Ze heeft het lang geleden al over zichzelf uitgeroepen door mij als een indringer te zien (dat was nog niet het ergste), maar wanneer iemand mij zonder aanwijsbare reden respectloos behandelt (alleen omdat ik in haar ogen haar geliefde kind heb afgepakt die overigens 5 jaar ouders is dan ik) en mij zelfs treitert voor de lol, dan kan die het echt terug krijgen van mij. Ik gedoog ze en zal ze netjes behandelen, maar als het ze het niet bevalt en ze gaan zitten koeren, dan weten ze waar de deur is.

lotgenoot

Ook een ouder, wij zijn dus een soort lotgenoten, waarvan er wel meer zijn vrees ik. We hebben een schoonmoeder die boos is en blijft, omdat wij krengen zijn die hun geliefde zoons hebben "afgepakt". Nou ja in ieder geval gezorgd hebben dat de zoons niet meer 24/7 klaar staan om de noodzakelijke klusjes te doen die ze eigenlijk best zelf kunnen doen maar het door je zoon laten doen is lekker makkelijk.
Gelukkig treitert de mijne mij niet voor de lol (zo lijkt het) maar onbewust. Ze heeft altijd hopen commentaar op de hapjes die ik serveer en de drankjes.
Eet ze 6 feestjes lang alleen maar toastjes met brie, haal ik brie dan mag ze dat ineens niet meer, omdat het zo vet is en ga zo maar door.

Regenboog

dat doe ik dus niet meer….dingen halen speciaal voor haar. Ik maak voor iedereen lekkere hapjes en verzorg meerdere drankjes. Als mevrouw het niet bevalt, is dat haar probleem.
Geloof me: vroeger was dat heel anders en deed ik alles maar om het haar naar d'r zin te maken met negatief resultaat. Ik kon het nooit goed doen. Nu heb ik zoiets van, ik doe voor iedereen mijn best en als het niet bevalt, jammer dan. Ik zie het als respectloos naar mij toe, maar dat zien de anderen dan ook.

ik word hier zenuwachtig van

Ik begin me wel zorgen te maken, door dit draadje en eerdere over schoonouders (die waar hierboven naar verwezen werd, met meer dan 400 postings). Het zal niet veel jaren meer duren voor ik zelf schoonmoeder ben. En wat ik hier toch zie zijn schoondochters met zeer starre en traditionele regels over hoe een oma zou moeten zijn. En zeer veel wrok en verongelijkdheid als een schoonmoeder daar niet precies aan voldoet, een eigen leven heeft of zich anders gedraagt dan in hun plaatje past. Brrr, wordt er helemaal nerveus bij voorbaat van. Ik heb nog nooit zo erg in de plaatjes en verwachtingspatronen van anderen (en zeker niet van familie) gepast, hoe moet dat straks gaan.
Dat toch-woordje ook altijd in zulke posting, dat alle gelijk van de wereld vertegenwoordigt: “dan geeft je toch voorrang aan je kleinkind”, “dan kun je toch wel een keertje....”, “dan zou toch iedereen ... doen”, etcetc.

schoondochter

Mijn moeder had een 'vreselijke' schoonmoeder. Gewoon een wonderlijk mens die soms behoorlijk de plank kon misslaan. Jammer dat mijn moeder dat niet zag, ze kon zich er vreselijk over opwinden.
Zelf wilde ze dan ook een lieve schoonmoeder zijn voor haar schoondochters. Bij de ene is dat goed gelukt, de andere had zo'n hekel aan mijn moeder dat ze het nooit goed kon doen, heel erg jammer.
Toen deze schoondochter ook nog op een hele nare manier de stekker uit het huwelijk met mijn broer trok heeft ze haar tot op haar sterfbed afgeschaft. Kwam op het nippertje weer goed.
Nu alles voorbij is denk ik dan ook: wat meer compassie met elkaar en hier en daar een grote korrel zout had zoveel leed gescheeld.

inderdaad... een (grote) korrel zout geeft pit - deels o.t.

Mijn eigen schoonmoeder was prima! Weliswaar woonde ze ver weg en zagen we haar niet zo vaak, maar de verstandhouding was goed. Toen we nog samen waren logeerden we geregeld een weekend bij haar, met een of twee kinderen ook een enkele keer, en daarna bij een van haar dochters (dat vond ze wel jammer, maar ja, dat was praktischer en die dochter woonde vlakbij haar).
Oudste dochter logeerde samen met een nichtje/leeftijdgenootje weleens bij deze oma.

Met alle andere schoonfamilie is het contact ook prima, we kennen elkaar nu ruim 35 jaar dus dat is al een hele geschiedenis. Wel is het allemaal nogal op afstand, ze wonen 200 km of meer van ons af.

Zelf ben ik viermaal schoonmoeder. Twee schoondochters en twee schoonzonen heb ik. Contact met allemaal is goed, al is het soms schakelen, elke familie heeft een eigen dynamiek en eigen gewoonten. Dat is ook voor de stellen zelf soms wennen, wat de ene helft als vanzelfsprekend heeft meegekregen vindt de ander even wennen Als je je daarvan bewust bent, zal dat veel schoonmoederproblemen schelen.

Wat betreft ouders (veelal moeders) die het gevoel hebben dat de partner hun kind heeft 'afgepakt'. Tja, ik denk dat iedereen met een vrij intensief contact met een eigen kind dat gevoel zou kunnen hebben. Ouders moeten er vrede mee vinden dat het stel nu een 'eigen eenheid' is en dat die prioriteit heeft boven het gezin waaruit ze afkomstig zijn. (In oudtestamentische taal werd dat - patriarchaal taalgebruik, ik weet het- benoemd als 'de man zal zijn vader en moeder verlaten en zijn vrouw aanhangen' ) Ouders van volwassen en zelfstandig wonende kinderen moeten hun plaats weten en niet steeds beslag leggen op hun kinderen. Ook niet voor de gezelligheid

Familieweekendjes kunnen leuk zijn, maar ook beklemmend. Moeders (meestal moeders...) willen zo graag dat het nog even is zoals vroeger. Maar ja, vroeger komt niet terug. Dus als er zo'n weekend gepland wordt, dan met veel ruimte en vrijheid anders is de kans op teleurstelling groot.

Maar inmiddels ben ik ver off topic, het ging allemaal over een verjaardag toch?

Schoonmoeder

Mijn huidige schoonmoeder ken ik niet, mijn vriend heeft al jaren geleden het contact verbroken.

Mijn ex-schoonmoeder was een aparte. Op het moment dat mijn ex en ik gingen melden dat wij uit elkaar gingen, was het huilend: maar we houden ook van jou! Nog geen maand later werd ik uitgekakt en neergezet als degene die vreemd was gegaan en haar lieve zoontje het slachtoffer was van mij. Dit alles ondanks dat ik echt heel veel voor haar gedaan heb.

Ik denk dat er nu eenmaal mensen zijn die dat hebben. Als ik er nu aan terug denk, word ik alleen maar verdrietig. Zeker als ik hoor van mijn dochter dat ze de ouders van haar vader maar weinig ziet. Van elke week twee dagen, naar een keer in de 6 weken. Persoonlijk vind ik dat erg sneu voor en mijn dochter en mijn ex-schoonouders. Ondanks alle shit die ze over mij hebben verkondigd, merk ik aan mezelf dat ik nog steeds liefde voel voor hen. Mijn ex-schoonmoeder is echt geen makkelijk mens, alles moet volgens haar regels gaan en mijn ex-schoonvader is een watje die zich altijd voor het karretje laat spannen, maar ze weten wel wat het is om voor elkaar te vechten. Helaas hebben ze dat stuk niet kunnen overbrengen aan hun zoon.

Als ik een feestje geef, dan zorg ik er juist voor dat mijn oom en tante, samen met mijn ouders op een rustiger moment komen. Dan heb ik even de tijd voor ze.

Makkelijke mensen bestaan niet

Iedereen heeft zijn/haar gekte, zo blijkt bij nadere kennismaking. Het is de kunst daar goed mee om te willen gaan. Dat kost wat

Stenna

"En wat ik hier toch zie zijn schoondochters met zeer starre en traditionele regels over hoe een oma zou moeten zijn. En zeer veel wrok en verongelijkdheid als een schoonmoeder daar niet precies aan voldoet, een eigen leven heeft of zich anders gedraagt dan in hun plaatje past."

Tip: gewoon lekker jezelf blijven en je ding doen. Ook je toekomstige schoondochter open en eerlijk benaderen en respecteren (dat moet wel wederzijds zijn). Niets aan de hand dan hoor (tenzij je toekomstige schoondochter bij voorbaat al een 'kreng' is). Veroordeel haar niet dat ze uit een ander 'nest' komt en andere gewoontes heeft. Mijn schoonmoeder bijvoorbeeld vond het maar raar en vreemd, want ik paste volgens haar niet in haar leefbeeld.

Je beschrijft hier precies zoals mijn schoonmoeder zich naar mij toe gedraagt. Ik pas niet in haar plaatje zegmaar, dus accepteert ze me niet en heeft dat tot op de dag van vandaag volgehouden. Prima, maar verwacht ook geen respect van mij kant dan. Ik kan met iedereen opschieten en respecteer iedereen zolang ze mij ook respecteren.

ach

het lijkt me altijd moeilijk hoor. Ik herinner me dat het best even slikken was toen mijn kleine broertje trouwde. Eerst was hij van mij, en nu van iemand anders! Gelukkig heb ik daar toen een leuk gesprek over gehad met mijn nieuwe zwager, die andersom hetzelfde voelde. Dat haalde voor ons beiden de angel eruit en ik heb altijd leuk contact gehouden met die zwager (en met de vrouw van mijn broer zelf), hoewel we elkaar helaas weinig zien vanwege de afstand.

En gelukkig heeft mijn zoon (14) een uitstekende smaak in meisjes, dus zie ik de toekomst met vertrouwen tegemoet!

na een scheiding

Ik denk dat (schoon)ouders na een scheiding toch altijd voor hun eigen kind kiezen. Mijn ex schoonmoeder was al niet zo dol op mij, maar eigenlijk ook niet op haar eigen zoon, die een ongewenst nakomertje was. Wij kregen kinderen toen haar andere kleinkinderen al pubers waren. Moest ze wéér naar een baby komen kijken (letterlijk). Ze wonen 600 km van waar wij woonden, "dus" als ze kwamen, bleven ze een week (de rest van de familie hoefde haar niet meer in huis). Dan kreeg ik de volle laag want ik zorgde niet goed genoeg voor haar zoon (die ze op zijn 16e het huis had uitgezet omdat ze er klaar mee was). Toch bleef ik altijd netjes.
Na mijn scheiding mochten ze altijd langskomen om de kinderen te zien, mijn ex was in die tijd niet echt betrokken. Toch moest ik dan ook nog horen wat ik allemaal fout had gedaan en hoe geweldig de nieuwe vriendin van ex wel niet was (terwijl die mijn kinderen het leven zuur maakte) en wat een goede baan hij had (zonder een cent kinderalimentatie te betalen). Op een dag heb ik vriendelijk en beleefd gezegd dat de kinderen nu wel oud genoeg waren om zelf naar hun vader te gaan als opa en oma in het land waren, dus dat de bezoekjes voortaan maar daar moesten plaatsvinden. Dat is het laatste wat ik ooit van die mensen heb gezien. De kinderen zien hen hooguit twee keer per jaar. Ik heb het verder losgelaten.
Soms vraag ik me wel eens af of het anders was gelopen als ik wat duidelijker was geweest tegen ze. Misschien had ik vriendelijk moeten zeggen dat het lastig voor me was als ze hun zoon zo ophemelden, terwijl ik in mijn eentje, zonder financiële steun, zijn kinderen moest opvoeden. Wie weet hadden ze het begrepen.

Wederzijds

"En wat ik hier toch zie zijn schoondochters met zeer starre en traditionele regels over hoe een oma zou moeten zijn. En zeer veel wrok en verongelijkdheid als een schoonmoeder daar niet precies aan voldoet, een eigen leven heeft of zich anders gedraagt dan in hun plaatje past."

Een gedachtegoed die nogal wederzijds bekeken kan worden. Schoondochters staan net zo min te springen op gedonder in de familie.

Soms lijkt het erop alsof een schoonmoeder denkt niets te kunnen verliezen omdat ze ervan uit gaan dat haar zoon haar niet zal laten vallen. Dergelijke gedachtegoed legt dan wel weer een bom onder het huwelijk van de zoon.

De zin van Tonny-"De man zijn vader en moeder verlaten en zijn vrouw aanhangen."- wilt in heel wat huiskamers een zware dobber zijn. Die wilt toenemen naar mate de schoonmoeder ouder wordt en het gevoel van eenzaamheid en zorg voor de langslevende haar naar de keel vliegt. Dan wordt de schoondochter een poot om tegen te schoppen.

Eenzaamheid in combi met ouder worden is zo'n stil gevaar in een relatie. Ik ben blij voor Jenny dat haar schoonouders van hun pensioen genieten. De tem ' extra faciliteren" is mi.een denkfout. Vraag de schoonouders gewoon een maand later op de koffie, als de drukte rondom de verjaardag is over gewaaid. In de komende jaren komt het je dochter ook niet altijd uit.

Een feest is geen feest als oma niet is geweest

De titel is de stellige overtuiging van schoonmoeder/oma. We hebben hier al vanalles geprobeerd om oma en de rest van de visite fysiek te scheiden om gedonder tijdens het feest te voorkomen. Alle grootouders 's morgens en de rest van de visite in de middag, mijn ouders komen dan ook nog even terug. Opa en oma op een andere dag laten komen maar het is nooit goed. Ze staan of te vroeg of te laat voor de deur met de mededeling dat ze erbij willen zijn als de rest van de visite er ook is en dan contant commentaar leveren op hoe druk het is met al die kleine kinderen. Kinderen naar de tuin, dan is het ongezellig dat de jarige niet bij de visite zit (hij werd 6, dat jullie niet denken dat het een puber is die zich om zijn gasten zou moeten bekommeren).

Ik probeer het altijd al mijn gasten naar de zin te maken, haal iedere verjaardag bier in huis speciaal voor de gasten die dat drinken. Kijk naar wat de gasten ongeveer lekker vinden en probeer voor iedereen een hapje te hebben dat gewaardeerd wordt. Helaas worden al mijn pogingen neergesabeld door schoonmoeder. Ik had ooit op moederdag die gelijk viel met een verjaardag hier in huis een tafel vol met lunchgerechten. Sandwiches met zalm, soep, 2 soorten hartige taart, bolletjes met allerhande beleg, krentenbrood, een groene salade en een huzarensalade teveel om op te noemen. Wilde schoonmoeder acuut naar huis, omdat ze daar wel zonnepitten brood had, dat hele lichte brood was niet "haar smaak". Als ik wel zonnepittenbrood had gehad dan was het beleg een struikelblok geweest om wel mee te eten.

Vanaf de eerste dag dat ik daar over de vloer kom wil schoonmoeder mij laten voelen dat er maar een is die weet wat sterke jongens nodig hebben na een dag hard werken en dat is piepers met jus, een stevige bal gehakt en veel groenten. Al dat moderne gedoe van mij met pasta en rijst is niks voor die knul van haar.

Ze zegt het allemaal, zo plompverloren midden in mijn gezicht, ik vermoed met het idee dat haar zoon haar toch niet laat vallen maar zo plaatst ze wel een bom onder het huwelijk van haar zoon.

Regenboog

Ik denk eerder een bom onder zichzelf (tenminste ervan uitgaande dat je man onvoorwaardelijk achter je staat).

Ik heb hier thuis binnenkort ook weer een feestje met schoonouders erbij. Ik maak van alles en als mevrouw het niet lust, kent of wat dan ook, eet ze maar niets. Te vaak heb ik rekening met haar proberen te houden en te vaak heb ik weer commentaar gekregen of is ze weer eens teleurgesteld.
"Jammer dan", denk ik nu. De rest vindt het wel lekker en prima en ze doet het er maar mee.
Schoonmoeder is van het type…bij voorbaat al klagen dat iets niets lekker is of dat ze iets niet lust zodat er weer speciaal voor haar iets aparts gemaakt moest worden.

Ook ruikt ze overal aan en wordt alles minutieus bekeken want er kan wel iets vreemd in zitten. Ik vind dat zo'n respectloze houding van haar. Ik heb toen wel eens de opmerking gemaakt dat "er geen vergif in zit hoor".

Regenboog

als ik jouw zo hoor probeert je schoonmoeder je plannen doelbewust om zeep te helpen.
Geen afspraken nakomen, te vroeg of te laat komen omdat ze de rest van de familie erbij wil hebben en dan vervolgens zitten klagen dat het te druk is? Jij lost het op door de kinderen de tuin in te laten gaan en dan weer klagen dat je zoontje van 6 niet alleen achterblijft? Wat zeg je dan op zo'n moment?

Ik zou echt mijn mond niet kunnen houden hoor.

Dan acuut naar huis willen omdat je geen zonnepittenbrood in huis hebt? Wat ontzettend kinderachtig gedrag is dat zeg. Ik zou zeggen: "Joh, je weet waar de buitendeur is", en weer met de andere gasten bezig houden.

Je moet echt veel, veel harder worden naar je schoonmoeder toe. Laat haar merken dat je je best doet en als het haar niet bevalt, houdt het op voor haar. je moet heel duidelijk een signaal afgeven. Dat doe ik nu ook. Oh, ja, ze zit wel te kniezen en zielig te doen, maar dan kijk ik de andere kant op of ga nog wat lekkers voor de anderen halen. Ze verziekt het voor zichzelf hoor.

Waarom

moet iemand (de zoon meestal) dan kiezen? Hij houdt van zn moeder: denk na, je blijft altijd het kind van je ouders, welke heks van een vrouw zou daaraan willen peuteren? Zou in mijn hoofd niet opkomen.

En andersom, zoon houdt ook van zn partner en kinderen (indien van toepassing). Daar wil je als moeder toch niet aankomen?

Wat ik zou willen is inderdaad die grote korrel (of als het nodig is, kilo) zout. Ik zou mijn schoonmoeder nooit negatief bejegenen, of lomp, of respectloos. Ik hoop dat dat andersom bij latere schoondochters ook niet zal gebeuren. Moet er niet aan denken.

Ja, je kinderen gaan een eigen leven beginnen met partner, maar die relatie met de ouders blijft toch ook bestaan? Ik vond het altijd heel leuk als mn ouders kwamen en als mijn schoonouders (na de scheiding apart) kwamen. Maar ik ben niet zo iemand van opzitten en pootjesgeven, wij waren en zijn meestal bezig als er mensen langskomen, wij doen dingen met ze. Ze komen langs, maken deel uit van ons leven, en gaan weer. En als hen wat dwars zit, dan praten (of ruziën) we erover. En dan is het weer goed.

Het lijkt me lastig als je elkaar de maat gaat meten. Ik denk wel dat mensen eens wat minder verwachtingen zouden moeten hebben. Laat alles eens op je afkomen, zonder te veroordelen... Dat zou het ook voor jezelf een stuk prettiger maken.

ook een ouder

Dat kinderen de tuin in was geen bewuste actie die ik had aangestuurd. Het was best aardig weer, oma teutte over de herrie die 5 kinderen met elkaar kunnen produceren dus die kozen zelf het hazenpad.
Dat schoonmoeder altijd teut over het eten, nooit spontaan iets wil proberen weet ik en dat ze gaat als het haar niet bevalt dan juich ik dat zachtjes toe, hoe eerder weg hoe sneller het gezellig is. Wat alleen enorm blijft steken zijn die bakken bagger die ze daarbij uitdeelt. Ik heb al tig keer gezegd dat ik dat niet aardig vind en mijn man ook maar het landt niet bij haar. Om dan de boel tijdens een verjaardag niet te laten escaleren laat ik het van mijn rug afglijden en zoek mijn afreageermoment op een forum als dit.

Tegen beter weten in hoop ik nog steeds dat schoonmoeder ooit gaat zien dat wij een eigen gezin vormen met eigen omgangsvormen en gewoontes. Dat wij ons bij hasr thuis houden aan haar "regels" en haar met respect behandelen en dat ze dat in ons huis ook zal doen. Ik vind haar houding ten opzichte van mij, inderdaad heel respectloos. Vragen of er in de aangeboden soep selderij zit en het dan na een ontkennend antwoord van mij na een hap toch niet verder opeten, omdat ze wel selderij proeft en dit dan hardop zeggen. Kortom mij voor leugenaar uitmaken in het bijzijn van meerdere gasten.

Wat jammer dat hier draadjes over schoonouders (bijna) altijd verzanden in een klaagzang over de hekserigheid van schoonmoeders en dan vooral de dingen die zij uithaalt (waarvan ik ook nog wel eens denk, nou en?).
Kijk eens niet alleen naar een ander maar ook naar jezelf. Ik heb ook een niet-ideale schoonmoeder die nare dingen heeft gedaan en gezegd tegen mij en ik heb ook liever andere mensen op bezoek dan zij. Maar ze is de moeder van mijn man en de oma van mijn kinderen en zij vindt het leuk hen te zien. Dus ik lach vriendelijk als zij er is en laat veel van me afglijden. Dat werkt voor iedereen het beste.

Ik persoonlijk lieve Regenboog

Zou dan op mijn schoonmoeder aflopen, de kom met soep in ontvangst nemen, de inhoud wegmikken, de kom in de vaatwasser en vragen: iemand nog koffie? Ik denk dat het je al eens eerder gezegd is, maar je schoonmoeder kun je niet veranderen, je kunt alleen de manier waarop jij daarmee omgaat veranderen.

Ginny

Is het dan zo raar dat ik verwacht dat iemand die zelf eist dat ze met respect behandeld wordt ook anderen met respect behandeld? Ik heb iets van wat u niet wilt dat u geschied doe dat ook een ander niet. Respect gaat twee kanten op, krijgen en geven. Als anderen jou met respect behandelen dan doe je dat ook bij anderen. Als je wilt dat kleinkinderen alstublieft en dank u wel zeggen bij het aanreiken of aanpakken van wat dan ook dan kan je toch niet tegen je (klein)kind zeggen: "Raap eens op!" Wijzend naar de vork die je zelf hebt laten vallen. Zelf zeg ik dat niet tegen haar, ik kijk wel beter uit. Maar de eigen kinderen van schoonmoeder hakken er wel op in dat ze niet gebiedende wijs enkelvoud commando's moet uitdelen.

Ginny ...zeer herkenbaar van de kom soep

Dat van de kom soep heb ik eens gedaan bij een gebakje. Iedereen had een gebakje en schoonmoeder zat er maar aan te ruiken en te zeuren dat er bosvruchten inzaten en dat er rare dingen inzaten (was van een heuse banketbakker afkomstig). Schoonzus zei nog dat ze dat op het bordje kon leggen, maar ze bleef maar ruiken en zeuren. Ik beende op haar af, zei netjes "geef maar hier", liep vervolgens met het gebakje naar de vuilnisbak en mikte het erin. En inderdaad erna vragen: "Iemand nog koffie?" Ik zal dat verbijsterde gezicht nooit vergeten.

Maar Regenboog

Je kinderen kun je opvoeden, je schoonmoeder niet. Je moet er geen strijd van binnen van maken. Je krijgt van die bitterheid geen fijn leven. Met je zin dat schoonmoeder moet begrijpen dat je een eigen gezin met eigen waardes hebt, maak je eigenlijk zelf ook die afstand: afblijven, dit is van mij.
Je moet het toch met je familie doen. Daarmee bedoel ik niet dat je alles hoeft te accepteren of leuk hoeft te vinden, maar wel om er zelf een weg in te vinden om er zelf geen last meer van te hebben.