Scheiden 'gewoon'?
Ik wilde een eerder draadje niet vervuilen, met deze vraag, maar AnneJ zegt daar dit:
"Voor mij was de gedachte troostend dat ik nu bij de gewone mensen hoor, mensen die scheiden. Je bent niet de enige."
Fijn natuurlijk dat AnneJ daar troost uit kon putten, maar is getrouwd zijn tegenwoordig minder gewoon dan gescheiden zijn? Als mensen horen dat wij bijna (volgende week) 25 jaar getrouwd zijn en nog langer bij elkaar, krijgen we daar complimentjes voor "Zo, een hele prestatie tegenwoordig!" En dan lach ik braaf, maar ik vind het ook wel triest eigenlijk dat die opmerking er tegenwoordig bijna standaard op volgt. Misschien ben ik van het ouderwetse soort, maar ik vind een huwelijk niet iets wat 'voorbij komt' in je leven en zeker niet luchtig opgevat moet worden. Ik ben het ingegaan met de intentie om bij elkaar te blijven en dat is ook altijd mijn insteek gebleven. Zelfs toen het naar mijn gevoel niet goed ging, dacht ik eerder aan latten dan aan scheiden. Ik wilde mijn man niet kwijt, maar tijdelijk wel de mindere situatie waarin we zaten.
Het is een ander onderwerp, maar de arbeidsmarkt is tegenwoordig ook gebaseerd op kort, flexibel, vluchtig. Jarenlange trouw lijkt iets uit een vorige tijd te worden.
Ik wel
Ja, dat heb ik echt gehoord. De kinderen waren aanwezig bij dit huwelijk en misschien was het wel de wens van het nieuwe echtpaar dat dat de andere ouder ook werd genoemd. Ik heb het niet gevraagd.
Volgens mij niet
Ik kan me niet herinneren dat bij de tweede keer mijn eerste ex werd genoemd. In ieder geval wordt het tegenwoordig niet meer in bijv. een koopcontract voor een woning vermeld. Zou wat worden ook, dat kan zomaar een hele lijst worden 
Katniss
Ik hoop maar dat de tijden veranderd zijn daarin. In het verkoopcontract van de woning die na mijn scheiding werd verkocht stond mijn ex ook nog als zijnde mijn ex. Ook de koper had kennelijk er al een huwelijk opzitten, wat duidelijk werd uit het contract. Misschien worden exen dan ook niet meer in huwelijkspapieren gezet.
Het zou prettig zijn als ik bij de burgerlijke stand ook weer te boek sta als ongehuwd. Als tijden dan toch aan 't veranderen zijn...
Ex-echtgenoot noemen bij ondertrouw
Ja,klopt. Ex-echtgenote van nieuwe man werd bij schoonzus genoemd toen ze in ondertrouwgingen. Was echt voor haar een smet op de dag. Bij huwelijksvoltrekking werd het niet genoemd voor zover ik het me herinner.
Smet op de dag?
Hoezo? Wist ze het nog niet?
Katniss
Haha, ze wist het wel, maar vond het niet leuk dat ex nog genoemd werd. Geen bedreiging of zo, maar gewoon.
ook 2 keer
Ook ik ben 2 keer getrouwd. Misschien heb ik een slecht geheugen maar ik kan me echt niets herinneren van het bezoedelen van mijn tweede huwelijk door het noemen van de naam van de echtgenoot van mijn eerste huwelijk, zo'n pijnlijke opmerking lijkt me niet gepast. Hoewel je natuurlijk vast wel papieren hebt waarop de naam voorkomt wil dat niet zeggen dat je nieuwe man daarmee geconfronteerd wordt.
Echt niet!
Van de ondertrouw kan ik het me niet echt meer herinneren eigenlijk, da's gewoon een formaliteit bij de balie van Burgerzaken. Nou, nog net in een apart hokje naast de balie, dan. Dan komen allerlei administratieve zaken aan de orde. Of namen van exen daar bij zaten weet ik niet.
Ik weet wel heel zeker dat de naam van mijn ex (en die van mijn man) niet zijn genoemd tijdens onze huwelijksvoltrekking! Zou me wat zijn zeg... Voor zover ik weet zijn we beiden als 'nieuwe vrijgezel' het huwelijk in gegaan hoor!
Poe he
Sorry, beetje afwezig geweest....ik zie niet welk draadje je geopend hebt dus maar even hier.
Mijn partner is het huis uit gegaan en bij goede vrienden van ons tijdelijk ingetrokken (groot huis dus weinig op elkaars lip). Ik ben thuis gebleven met de kinderen. De 1e maand kwam hij op woensdag avond mee eten en daarna ging ik naar een vriendin zodat hij tijd voor de kinderen had en in het weekend was hij thuis en ik bij een vriendin in een prachtige rustige omgeving (waar ik veel aan gehad heb). De 1e maand hebben we elkaar echt met rust gelaten. Daarna zijn we rustig weer een beetje gaan praten over of we samen wilde blijven of niet. Uiteindelijk is hij weer thuis gekomen. Gaat het nu goed? Soms wel, soms niet maar het gaat wel weer steeds beter.
Dendy
"Dat is toch niet helemaal zo, hoor. Ik ben al 12,5 jaar getrouwd, maar niet zo naief dat ik denk dat een scheiding ons niet zou kunnen overkomen."
Maar ondertussen beloof je bij je huwelijk toch dat je 'tot de dood' bij elkaar zult blijven. Of is dat tegenwoordig anders (wij wonen al 26 jaar samen).
Wat die langdurige samenwonres die vervolgens gaan trouwen en dan snel uit elkaar gaan betreft heb ik de theorie dat die relaties toch al niet helemaal lekker meer waren en dat huwelijk een soort laatste poging was om de zaak nieuw leven in te blazen. En dat mislukt dan natuurlijk regelmatig zoals dat gaat met laatste pogingen.
Hombre, die belofte
Bij het burgerlijk huwelijk beloof je helemaal niet dat je getrouwd blijft tot de dood je scheidt. Of misschien wel impliciet, omdat het huwelijk van rechtswege eindigt als één van de huwelijkspartners overlijdt. Maar aangezien in de wet ook de mogelijkheid tot scheiden is opgenomen, beloof je het dus uiteindelijk weer niet. Bij kerkelijke huwelijksinzegeningen (maar da's dus niet het officiële huwelijk) wordt het 'tot de dood ons scheidt' nog wel beloofd.
skik
Skik
OK, ik had al een beetje het idee dat ik een achterhaalde kijk op de zaken had. Vorig jaar nog bij een burgerlijk huwelijk geweest, maar helaas blijkbaar weer niet opgelet 
tja hombre
Dat krijg je ervan als je maar 1 keer trouwt!
Mmm, da's nul keer in mijn geval...
