Samenwonen vriend met kind
Benieuwd of er meer mensen zijn in dezelfde situatie en misschien tips hebben..
Sinds 1,5 jaar heb ik een relatie met een man die een dochter van 8 jaar heeft. Zijn eerste vrouw is overleden.
Onze relatie gaat goed, met natuurlijk de ups en downs die bij deze relatie horen. Nu wonen we sinds enkele weken samen, ik ben bij hem ingetrokken. Mijn eigen huis heb ik nog niet verkocht, maar dat is t.z.t wel het idee. We willen daarna op zoek naar een huis samen in mijn woonplaats. Dus dit is voor nu een tijdelijke oplossing. Ik merk dat ik ontzettend moet wennen aan het samenwonen. Ik was altijd gewend na mijn werkdag in mijn huis te komen en dan mijn eigen ding te doen. Zelf boodschappen, koken etc. Een wasje er in of wat aanrommelen, met vriendinnen sporten. En nu woon ik ergens anders, mijn vriend werkt veel thuis dus kookt en regelt de boodschappen. Wat natuurlijk erg lief en ook fijn is, maar tegelijkertijd begint het mij ook te benauwen. Alsof ik een bepaalde mate van vrijheid opgeef. Daarnaast heb ik het gevoel in het huis van hem en zijn vrouw te wonen, het voelt niet als mijn plek. En misschien moet ik dit ook helemaal niet willen, het is daarom ook maar tijdelijk. En de aanwezigheid van zijn dochter; ze vraagt ontzettend veel tijdens het eten, vraagt dus veel aandacht. Wat natuurlijk heel normaal is voor een kind van deze leeftijd, maar ik moet hier toch echt wel aan wennen. Mis dan de rust die ik thuis had. En ze is, logischerwijs, natuurlijk er gefocust op haar vader, waardoor ik soms ook het gevoel heb er een beetje bij te hangen. Ik merk dat dit alles bij elkaar mij best veel energie kost en ik het bijv. heerlijk vind om naar m'n werk te gaan.
Nou ja, benieuwd hoe anderen dit hebben aangepakt. Want ik houd enorm van m'n vriend en ook het contact met zijn dochter is goed. Merk alleen dat dit een heel proces is en ik echt wel moet wennen aan een kind in huis.
Ik vind sowieso na 1,5 jaar gaan samenwonen razendsnel, en al helemaal als er een kind bij betrokken is dat al zoveel voor de kiezen heeft gehad. Dat ten eerste. Verder vraag ik me af hoe jullie dit samenwonen hebben opgebouwd? Hebben jullie dat langzaamaan gedaan, zodat iedereen aan de nieuwe situatie kon wennen? Of is dit van het ene op het andere moment gegaan? Zijn jullie al samen op vakantie geweest voor je ging samenwonen? Weet je hoe je vriend erin staat? Is het voor hem ook zo wennen? En zijn dochter, hoe vindt zij het?
Hebben jullie van tevoren al nagedacht over een taakverdeling? Rekening gehouden met elkaars sterke en zwakke punten, gewoontes, wensen en verwachtingen?
Je geeft aan dat je eigen huis nog niet verkocht is. Dan zou ik voorlopig nog blijven latten. Of in ieder geval jezelf de mogelijkheid geven om je af en toe terug te trekken in je eigen huis. Ik vind het heel normaal dat de overgang van jaren op jezelf naar samenwonen met een man en een kind wennen is. Dat moet je niet forceren maar vooral langzaam opbouwen. En voor sommige mensen blijft latten de beste relatievorm. Daar zou ik realistisch in zijn.
Is maar een idee: niet gaan samenwonen?
Het lijkt mij volkomen logisch dat je moet wennen. Jij zult je het meeste moeten aanpassen. Omdat jij je voegt in een bestaand gezin. Zeker een kind kan zich niet aanpassen. Die heeft zijn eigen ritme en gewoontes. En dat geeft de nodige drukte. Hou voorlopig je eigen woning nog aan. Desnoods verhuur je het een paar maanden onder. 1 5 jaar is nog kort. En jij bent geen kinderen gewend.
Besef dat blijven latten ook altijd een optie is. En een dag en nacht per week teruggaan naar je eigen huis ook.
Dan kun je beter eerst gaan LAT-ten.
Vind het sowieso wel snel gaan voor zo'n jong kind. Moeder overleden en dan binnen de anderhalf jaar al een andere vrouw in huis.
Panama831 schreef op 04-01-2024 om 15:50:
Dan kun je beter eerst gaan LAT-ten.
Vind het sowieso wel snel gaan voor zo'n jong kind. Moeder overleden en dan binnen de anderhalf jaar al een andere vrouw in huis.
Nou, zo snel is het nou ook allemaal niet gegaan volgens mij hoor. De moeder is overleden, maar er staat niet bij wanneer. De relatie tussen TO en partner duurt nu 1,5 jaar.
Maar dan nog vind ik het allemaal best wel snel, dat schreef ik ook al.
Index224 schreef op 04-01-2024 om 13:16:
Is maar een idee: niet gaan samenwonen?
Dat kan niet, ze willen nog een kind samen maken en straks is ze daar te oud voor. Ze hebben geen tijd te verliezen.
Moederkareltje schreef op 06-01-2024 om 09:44:
[..]
Dat kan niet, ze willen nog een kind samen maken en straks is ze daar te oud voor. Ze hebben geen tijd te verliezen.
Als samenwonen al zo moeilijk is, is het in mijn ogen verstandiger nog een tijd te wachten voordat je samen een kind krijgt. Ik zou zelf eerst maar eens kijken of de relatie wel overleeft.
'Ik merk dat dit alles bij elkaar mij best veel energie kost en ik het bijv. heerlijk vind om naar m'n werk te gaan.'
Ik denk dat bijna alle ouders dit hetzelfde hebben: een dag werken is veel rustiger dan een dag thuis zijn, of zelfs maar een paar uur. De tijd rond etenstijd heet niet voor niets spitstijd. Nu heb je de ontwikkeling van een leven met een kind niet vanaf het begin meegemaakt, anders zou je waarschijnlijk concluderen dat het met een 7-jarige nog wel meevalt in vergelijking met een baby, peuter of kleuter. Dus die opluchting mis je, helaas.
Nog een helaas: het wordt niet minder, eerder meer. Kind blijft langer op, vraagt op een andere manier meer aandacht en dus ook meer tijd.
Besef wel dat je vriend inclusief kind is, het is echt een gegeven. Waar je ook bent, hoe je ook woont. Je kunt alleen heel kunstmatig een relatie met vriend-zonder-kind onderhouden, maar ik denk dat je dat eigenlijk niet wil.
Onderzoek zelf even goed wat jouw voorstelling is/was van het samenwonen met vriend en kind. Mijn advies zou zijn: ga niet uit van een ideaalplaatje (het bona-gezin, allemaal blijlachende mensen in een bloementuin met zonneschijn). Ga uit van de realiteit: wat kun je wel aan, want (nog) niet, waar zoek jij je ruimte, wellicht nu wat meer en in de toekomst wat minder. Maar ook: als je samen bent probeer dan te wennen aan bepaalde dingen, zoals de drukte aan tafel, de vragen en de gesprekken etc.
Wellicht is het goed om het samenwonen langzamer op te bouwen, dus de helft van de tijd wel, de helft van de tijd nog in je eigen huis. En dan pas echt gaan samenwonen als jullie samen een huis hebben gevonden waarin je allebei een nieuwe leven gaat scheppen.
Tsjor
Moederkareltje schreef op 06-01-2024 om 09:44:
[..]
Dat kan niet, ze willen nog een kind samen maken en straks is ze daar te oud voor. Ze hebben geen tijd te verliezen.
Huh? Jij ken TO? Niet iedereen is zoals jij.
Schemerlampje schreef op 06-01-2024 om 11:46:
[..]
Huh? Jij ken TO? Niet iedereen is zoals jij.
Dat schrijft ze in haar vorige topic.
Moederkareltje schreef op 06-01-2024 om 09:44:
[..]
Dat kan niet, ze willen nog een kind samen maken en straks is ze daar te oud voor. Ze hebben geen tijd te verliezen.
Uit eigen ervaring: haastige spoed is zelden goed. Als de relatie nu al zo is, dan wordt dat niet beter puur en simpel door aan kinderen te beginnen.
Dan groeit er over een paar jaar nog een kind op met gescheiden ouders en heeft de vriend van TO twee omgangsregelingen voor twee kinderen.
Ik vind het niet zo gek wat je beschrijft, je hebt zelf geen kinderen en een tijd niet samengewoond (als je dat al niet gedaan hebt). Dan moet je sowieso wennen aan het feit dat je niet alleen bent.
Verstandig om je eigen huis nog even aan te houden. Misschien kom je er nu wel achter dat je helemaal niet van een gezinsleven houdt. Je zal niet de eerste zijn die zelf kinderen heeft gekregen en het naderhand eigenlijk helemaal niet ziet zitten om vader of moeder te zijn. Groot taboe natuurlijk, maar goed. Je schrijft dat je enorm van je vriend houdt, en 'ook het contact met zijn dochter is goed'. Hou je wel van het meisje? Het klinkt een beetje afstandelijk namelijk, niet alsof ze jou heel dierbaar is. Misschien helemaal niet zo bedoeld, maar het viel me op.
Overigens vind ik na 1,5 jaar gaan samenwonen niet persé absurd vroeg. Als je het echt goed kunt vinden met elkaar, waarom dan wachten met samenwonen? Wat is wel een goede termijn voor zo'n beslissing? En voor een kind van die leeftijd is 1,5 jaar natuurlijk wel hartstikke lang.
Ik weet niet of jullie al op vakantie zijn geweest met zijn drieën en hoe dat was? Zoja, was je toen een beetje een gezinnetje?
Ik zou dat huis geloof ik eerder verhuren dan verkopen...
Temet schreef op 06-01-2024 om 16:41:
Ik zou dat huis geloof ik eerder verhuren dan verkopen...
Van een huurder kom je ook niet zomaar af.
