Samengesteld gezin werkt niet door 19 jarige dochter.
Ik zal proberen zo duidelijk mogelijk mijn verhaal te doen.
Sinds 4 jaar heb ik een relatie met mijn partner. Ik ben zelf gescheiden 4 jaar geleden. Heb 2 basisschool kindjes uit dat huwelijk. Mijn partner heeft 1 puber (15) en een jong volwassen dochter (19).
Om die laatste dreigt alles nu kapot te gaan wat we tot nu toe opgebouwd hebben.
Mijn ex heeft geen contact meer met zijn kinderen. De kinderen wonen volledig bij ons. De kinderen van mijn partner hebben geen moeder meer. Zij wonen dus ook volledig bij ons.
Na 2 jaar latten op flinke afstand (150km) zijn we 2 jaar geleden met zijn 6en in huis gaan wonen.
Waar iedereen zijn plek heeft gevonden en alles in harmonie is lukt dat bij/met de oudste van 19 niet.
Ze heeft heel wat meegemaakt door het verlies van haar moeder toen ze 15 was. Wij hebben haar hierin geprobeerd te helpen. Ze wilde alleen niet hulp. Nu zijn we 2 jaar verder. Woont ze nu 9 maanden bij haar vriendje in huis en bij haar opa en oma en wil ze nu weer terug. Ze accepteert ons niet als stel. Ze heeft moeite me werkelijk alles in haar leven. Vrienden, werk, alleen haar studie gaat aardig. Ze is 19 en heeft nog nooit ergens langer dan een week gewerkt. Niks deugt. Ze maakt er thuis één grote bende van. Komt haar afspraken niet na, hebben al tig gesprekken gehad hierover met haar maar ze verandert niet. Nu hoopt haar vader dat als hij haar terug in huis neemt dat ze ineens veranderen gaat en wil haar nogmaals het voordeel van de twijfel geven.
Ik kan het niet meer opbrengen. Ik ga hier aan onderdoor. Hij weet dit, ondanks dat wil hij er niet in mee gaan voor haar een plek te vinden op haar zelf. Ik ben er van overtuigd dat als ze op haar zelf aangewezen is ze wel móet veranderen en de goede kant op gaat wat betreft dat stuk volwassen worden.
Het voelt voor mij nu alsof ik geen keuze heb en een eigen woning voor mijzelf en mijn 2 kinderen te gaan zoeken. Dit is niet wat ik wil en wat hij wil maar ik kan gewoon niet anders.
Daglichtlamp schreef op 10-11-2023 om 15:20:
[..]
Dat weet je dus niet. Vader en moeder kunnen net zo goed al jaren geleden gescheiden geweest zijn. Dat lijkt me met deze tijdlijn zelfs veel logischer.
Dat zou goed kunnen, maar ik weet niet of dat voor de kinderen in kwestie zo’n groot verschil zou maken? Voor de vader wellicht wél, maar niet voor de kinderen. Stel dat vader en moeder al niet meer samen waren, dan alsnog verliezen kinderen de helft van hun leven op zeer jonge leeftijd en is het juist nóg belangrijker samen met de andere ouder te kunnen rouwen. Op z’n minst daar voldoende tijd voor te krijgen binnen een veilige omgeving en juist dát is er sowieso niet geweest in deze situatie.
Of vader en moeder nu wel/niet waren gescheiden, binnen 2 jaar was daar een nieuwe vrouw met haar 2 kleine kinderen waar zij maar mee móesten dealen. Ieder normaal weldenkend mens kan dan toch wel bedenken dat dit geen goed idee zou zijn??
Pubergedrag, rouwverwerking, verzet tegen nieuwe partner vader, we kunnen van alles speculeren over de oorzaak van haar gedrag. Het kan ook zijn dat het al langer speelt, dat het iets eigens is van het meisje zelf. Ik zou benieuwd zijn hoe het met haar bij opa en oma is gegaan, of bij het vriendje. en blij zijn dat ze in elk geval terugkomt bij vader als het ergens anders (weer?) is spaak gelopen. Ik zou vader ondersteunen in zijn hoop dat het nu allemaal goed gaat, maar ook bedenken dat die kans klein is en dat het wellicht voorlopig nog even blijft stormen rondom dit meisje. Als volwassene moet je daarmee om kunnen gaan. En je kinderen kunnen ervan leren: leven gaat niet altijd harmonieus en gezellig. Hoe je daarmee omgaat kun jij laten zien als volwassene.
Tsjor
