Rommel in huis
Hallo,
Ik ben nieuw hier en ben benieuwd of ik hier mijn probleem kan vertellen en misschien kom ik eindelijk tot een oplossing.
Ik woon al meer dan 20 jaar samen met mijn partner en we hebben 3 kinderen.
We werken allebei waarvan ik fulltime en zij part time (22 uur)
mijn probleem is dat ons huis een ontzettende rotzooi is.
Alle kasten, lades zitten vol en overal ligt was en andere dingen.
eigenlijk te veel om op te noemen.
Nu zullen jullie zeggen van nou ruim het op maar daar zit nou eigenlijk het probleem.
mijn vrouw wil niet dat ik het opruim omdat zij bang is dat ik dingen weggooi en zij wil eigenlijk de controle er over houden.
Ik wil haar graag helpen maar dat mag niet, zij accepteert ook geen hulp van ouders, vrienden enz en ik heb voorgesteld om een opruimcoach in te huren maar alles wijst ze af.
wij hebben hier al jaren ruzie over en ik heb al heel vaak gedacht om bij haar weg te gaan en dat ook uitgesproken.
Maar ik vind daarom weggaan eigenlijk niet kunnen.
Wij kunnen het goed met elkaar vinden en natuurlijk is het ook gezellig samen.
Het punt is dat de rommel steeds erger word.
Ik weet niet meer wat ik moet doen.
Wie kan mij helpen?
Alvast bedankt.
" We hebben hier echter een grote sta in de weg wat een beetje een miskoop was, wat ik graag zou zien verdwijnen maar waarvan hij het niet nodig vindt dat het de deur uit gaat"
Vindt hij het niet nodig, of verzet hij zich er actief tegen? Als het alleen het eerste is, zou ik niet op hem wachten en het gewoon zelf afvoeren. Via Marktplaats of desnoods de kringloop als het kan, via het (grof) huisvuil als het moet.
Ik moet wel bekennen dat ik het voor dat laatste makkelijk heb hier in Amsterdam: wij hebben geen vaste ophaaldag voor huisvuil, dat kan ik altijd kwijt in de ondergrondse containers aan de straat, en voor grofvuil hoef je niet te bellen, dat wordt op een vaste dag opgehaald. En er ligt altijd een berg, je vraagt je af hoe het kan dat er zo'n constante stroom aan troep uit die huizen komt, maar het is zo.
O ja, de site gratisoptehalen.nl bestaat ook nog steeds.
Ik voel achter sommige reacties hier het idee dat deze man vanuit niks doet behalve zijn vrouw bekritiseren. En dat zou kunnen, maar uit meerdere opmerkingen van TO leid ik af dat dit niet een kwestie is van iets verschillende normen over wat opgeruimd is, of een sexistisch idee over de taakverdeling in huis, maar wel degelijk een probleem met een partner die niks wil weggooien, wel nieuwe dingen het huis binnenbrengt, en ook niet toestaat dat een ander aan haar spullen zit. Controledwang gecombineerd met verzamelwoede. En ja, daar word je als partner langzaam intens gefrustreerd van.
Ja, ik weet het. Mijn schoonouders waren hoarders. Eentje is er overleden en toen mochten er ineens dingen weg (maar volgens mij heeft de overgeblevene wel altijd bijgedragen aan de verzameling, dus die zie ik niet echt als gefrustreerde partner), maar ik blijf het onbegrijpelijk vinden dat je het zo ver laat komen als partner. Voor het geval dat mijn partner erfelijk belast is, roep ik altijd maar dat we niet alles gaan bewaren 
Hij heeft er inderdaad meer moeite mee dan ik, maar hij kan echt wel makkelijker dingen wegdoen dan 15 jaar geleden. Daar komt in de laatste paar jaar nog bij dat zijn overgebleven ouder hem heeft opgezadeld met het wegwerken van de zooi en ik meer dan eens heb opgemerkt dat ik dat asociaal vond. Zijn ouder mankeert verder niks; die kan zelf ook de kliko vullen. Maar goed. Ik ga ook niet zomaar spullen van mijn man weggooien, maar als je met meerdere personen in een huis woont, zijn echt niet alle spullen van die ene verzamelaar.
" maar als je met meerdere personen in een huis woont, zijn echt niet alle spullen van die ene verzamelaar."
Dat klopt. Maar toch. Ik weet niet of de partner van TO ook een probleem maakt van het wegdoen van gezamenlijke spullen en/of spullen van de kinderen. Hier bij ons speelt dat niet. Het huishoudtextiel is daarom perfect onder controle. Zo zijn er niet meer handdoeken dan in een bepaald kastje passen, en er komt er alleen maar eentje bij als er een oude uitgaat. Idem met beddengoed. Als de partner van TO zich over dit onderwerp ook niet druk maakt, kan TO daar misschien nog nuttig werk verrichten. Je hebt per bed niet meer dan 2 sets beddengoed nodig, bij kleine kinderen misschien dan nog een paar extra in totaal voor het geval er zieken zijn. Maar het overige kan weg, want je hebt dan altijd iets voor op het bed en iets in de was. Zo kan je voor veel categorieën wel bedenken wat er minimaal nodig is, en daarbovenop kan je dan nog aanvullen voor zover het in de toegewezen kast past, je houdt in elke categorie de beste spullen zelf en al het overige kan naar de kringloop/in de textielcontainer. Maar als de partner van TO zich ook als de bewaker van de linnenkast en de kledingkasten van de kinderen heeft opgeworpen, dan heeft TO hier een probleem. Voor dingen als servies, keukenspullen en papieren geldt iets vergelijkbaars.
Een andere kant van het "niet alleen haar rommel" is dat als je je eigen spullen flink terugsnoeit - en dat is in principe een goed idee - je daar weinig profijt van hebt als de opengevallen ruimte vervolgens wordt ingenomen door meer spullen van de ander, net zolang tot je weer terug bent waar je al was, maar nu met minder dingen van jezelf. Wij hebben thuis een grote boekenkast met, van meet af aan, een duidelijke verdeling tussen mijn boeken en zijn boeken. En er is een stukje gezamenlijk met fotoboeken en spullen van de kinderen (geen boeken, die hebben ze op hun eigen kamers). "Zijn" stuk is wat groter dan "mijn" stuk. Het heeft geen enkele zin voor mij om meer van mijn boeken weg te doen, dan komen zijn boeken daarvoor in de plaats, en een half jaar later liggen er weer precies dezelfde stapeltjes op andere plaatsen, alleen zitten daar nu andere boeken in dan op dit moment. Is dat zielig en kinderachtig? ja, ongetwijfeld, maar zo is het wel. Nu beseft hij ook wel dat er af en toe boeken uit moeten, die mag ik dan naar Scheltema brengen om te verkopen (ik verkoop er een paar, de rest dump ik op de terugweg in een buurtboekenkast). Als ik meer ruimte in de kast maak valt die stimulans weg.
Maar dat neemt niet weg, TO: als er categorieën bezittingen zijn of delen van het huis waarover je partner zich niet druk maakt, dan is het zeker een goed idee om te kijken wat je daar wel weg kunt werken. Bega niet de fout te denken dat het een kwestie is van een paar dagen flink aanpakken. Dat merkte iemand anders hier ook al op: af en toe anderhalf uur, dat is max. Of elke dag een kwartiertje ofzo. Opruimen als Project leidt iha niet tot blijvend resultaat, helaas.
Temet schreef op 07-12-2022 om 11:56:
Opruimen als Project leidt iha niet tot blijvend resultaat, helaas.
Project opruimen en vervolgens (leren) bijhouden.
Echt opruimen leer je pas ergens tussen de 20 en 30 (uitzonderingen daar gelaten).
Voor het opruimen heb je een plan nodig zodat alle neuzen dezelfde kant op staan. Daarvoor heb je echt een andere instelling nodig dan 'ik help haar" (dat zegt namelijk: zij is verantwoordlijk en zij moet het doen en ik doe een beetje als het uitkomt en ik zin heb). Komt ook nog bij dat tijdens het opruimen ongetwijfeld heel veel oud zeer op komt borrelen. Niet perse de leukste en gezelligste tijd, laten we maar zeggen. Het resultaat is heerlijk maar voordat het zover is, ben je wel even verder.
Ondertussen lijkt TS overigens stilletjes (geestelijk) vertrokken.
Temet schreef op 07-12-2022 om 10:19:
" We hebben hier echter een grote sta in de weg wat een beetje een miskoop was, wat ik graag zou zien verdwijnen maar waarvan hij het niet nodig vindt dat het de deur uit gaat"
Vindt hij het niet nodig, of verzet hij zich er actief tegen? Als het alleen het eerste is, zou ik niet op hem wachten en het gewoon zelf afvoeren. Via Marktplaats of desnoods de kringloop als het kan, via het (grof) huisvuil als het moet.
Ik moet wel bekennen dat ik het voor dat laatste makkelijk heb hier in Amsterdam: wij hebben geen vaste ophaaldag voor huisvuil, dat kan ik altijd kwijt in de ondergrondse containers aan de straat, en voor grofvuil hoef je niet te bellen, dat wordt op een vaste dag opgehaald. En er ligt altijd een berg, je vraagt je af hoe het kan dat er zo'n constante stroom aan troep uit die huizen komt, maar het is zo.
Daar heb ik toch zo’n heimwee naar: je groot afval gewoon op straat kunnen zetten! Die luxe heb je elders niet. Ik moet het nu zelf afvoeren naar de milieustraat of kringloop. Dat is ook een extra drempel (voor mij in ieder geval, en nog meer als het niet in mijn auto past).
Voor TO: je hebt het over een opruimcoach. Kun je zo iemand niet eens gewoon bellen om je verhaal te vertellen en advies te vragen. Die mensen zullen dit toch wel vaker meemaken, ook de hevige weerstand. Misschien kun je stap voor stap samen met die coach toewerken naar een interventie?
Hoe dan ook een leuke aanleiding om zowel "Je huis op orde" als "Dirty house SOS" nog eens te gaan bingen. Leerzaam, geruststellend (meestal is het bij jezelf minder erg) en je haalt er toch wel tips uit en de drang om zelf maar weer eens aan de slag te gaan...
Valeria schreef op 07-12-2022 om 07:40:
[..]
Ik vind vooral het 'ik wil wel opruimen, maar dat mag niet van haar' niet zo overtuigend. Je kunt prima opruimen zonder dingen weg te gooien.
En hij heeft het alleen maar over 'hulp' en 'helpen', alsof hij zelf geen verantwoordelijkheid heeft in huis. Het klinkt alsof hij vindt dat het haar taak is. Hij 'helpt haar met de was opruimen'. (Het is nog maar de vraag waaruit dit 'helpen' bestaat, maar dit terzijde.) Waarom neemt hij niet zelf het initiatief om die was te gaan opruimen zonder haar? Schone was gaat in de kast, dus daarbij hoef je niets weg te gooien. Kan heel veilig zijn. Waarom neemt hij niet zelf het initiatief om alle spullen van het keukenblad in een doos te doen? Ze is vast ook wel eens niet thuis als hij wel thuis is - doe er wat aan. Ruim al die was weg als ze niet thuis is. Ik neem aan dat zij ook de kinderen moet chauffeuren? 'zij zegt dat ze geen genoeg tijd heeft door de 3 kinderen en haar werk' terwijl het klinkt alsof hij alleen maar werk heeft, dus hup.
En toch hé..soms loop je echt vast. Kijk, ik kan zelf niet goed opruimen. Lees: ik verplaats al snel alleen maar troep. Dan staat het dus ergens anders. Mijn moeder heeft dat ook. Mijn schoonmoeder daarentegen kan heel goed ordenen en kastjes zo inrichten dat het superhandig is. Die ziet ook snel hoe je het best zaken kunt inrichten. En geloof het of niet mijn man is eigenlijk ook veel beter in opruimen!
Als ik denk: "hoe krijgen we in vredesnaam alle koffers en tassen mee op vakantie" krijgt hij het netjes in de auto. Als hij de afwasmachine in ruimt kan er altijd veel meer in dan wanneer ik dat doe. Etc. Alleen hij kan én niet weggooien én hij stoort zich minder aan bende.
Mijn ouders en ikzelf redden het prima als we maar niet te veel spullen hebben.
Ik ben zelf ook erg van de capsule wardrobes, van het minimaliseren. Ik gooi makkelijk spullen weg of breng het naar een tweede hands winkel. En dat vind manlief prima als hij maar niet zijn spullen hoeft weg te doen. En hij heeft op zich, voor zijn doen, al best opgeruimd maar op een gegeven moment kom je op het punt dat meer 80 procent van alle onuitgezochte spullen van hem zijn. Ik vind eigenlijk niet dat ik dat weg mag/kan gooien. En er zit bij hem zo'n ongelooflijke weerstand om echt goed op te ruimen dat is echt niet normaal. Ik heb wel eens wat weggedaan en toen hij er achter kwam hing hij op zijn kop in de papier kliko om het er weer uit te halen. En raad eens. 10 jaar nadat hij het uit de kliko heeft gehaald ( tijdschriften) ligt het in een doos op zolder en heeft hij er nooit meer naar gekeken.
Ik snap TO best wel. Dat je gewoon in onmacht te neer zit. Misschien overziet hij het ook niet en gaat zij al gillen als ze maar een vaag vermoeden heeft dat ze dan spullen kwijt raakt.
Bovendien hij werkt fulltime ( 40 uur? of 38? ) in ieder geval flink wat meer dan de 22 die zij maakt. Natuurlijk kan hij mee opruimen maar ik snap ook dat je met zijn tweeën compleet vast kan komen te zitten.
En ik snap ook dat je op een gegeven moment denkt: nou ja verder is het een prima partner laat ook maar. Heb ik ook gedacht en ik heb ook een hele leukerd maar uiteindelijk blijf je je hoofd stoten.
Wat TO betreft kan ik alleen maar zeggen: Begin toch maar zelf, dat was uiteindelijk wat hier ook de trein in gang heeft gezegd... al is het nog niet zo als ik wil het gaat wel beter.. en manlief ruimt hier dan wel mee op en al doet hij nog niet de helft weg van wat ik weg zou doen het gaat wel beter en wordt wel leefbaarder.
TO, ik vraag me af wat er zou gebeuren als jij aankondigde voortaan 4 dagen in de week te gaan werken, zodat je 1 dag per week het huishouden kan gaan doen, op een dag dat je alleen in huis bent dus je partner werkt. Het maakt de situatie in elk geval iets gelijker: jij hebt dan ook je werk en drie kinderen en het huishouden. Bovendien kun je op die ene dag per week rustig kijken wat je wel kunt aanpakken zonder problemen (de was) en wat er aan rommel overblijft die problematisch is, omdat je die niet kwijt kunt en niet weg kunt doen. Maar je hebt dan in elk geval tijd om erover na te denken en dingen uit te proberen.
Geen oplossing voor mensen die echt vasthouden aan spullen, maar wellicht wordt het dan iets meer een gezamenlijk project en niet een project waarin je zelf vanaf de zijlijn aanwijzingen probeert te geven.
Tsjor
Het zou in elk geval laten zien dat TO huishouden en de zorg voor kinderen als een serieuze taak ziet waarvan hij ook een deel op zich wil nemen. Ik kan meerdere redenen bedenken waarom dat een goed idee is.
tsjor schreef op 08-12-2022 om 10:48:
TO, ik vraag me af wat er zou gebeuren als jij aankondigde voortaan 4 dagen in de week te gaan werken, zodat je 1 dag per week het huishouden kan gaan doen, op een dag dat je alleen in huis bent dus je partner werkt. Het maakt de situatie in elk geval iets gelijker: jij hebt dan ook je werk en drie kinderen en het huishouden. Bovendien kun je op die ene dag per week rustig kijken wat je wel kunt aanpakken zonder problemen (de was) en wat er aan rommel overblijft die problematisch is, omdat je die niet kwijt kunt en niet weg kunt doen. Maar je hebt dan in elk geval tijd om erover na te denken en dingen uit te proberen.
Geen oplossing voor mensen die echt vasthouden aan spullen, maar wellicht wordt het dan iets meer een gezamenlijk project en niet een project waarin je zelf vanaf de zijlijn aanwijzingen probeert te geven.
Tsjor
Zoiets moet financieel dan wel haalbaar zijn in het gezin van TO. Wat misschien ook een optie is om af en toe een extra vrije dag te nemen om thuis aan de slag te gaan.
Nog los van meer in het huishouden willen/kunnen doen en minder werken...als je te veel zooi hebt voor je leefruimte en er mag niks weg, dan blijft het lastig.
TS schrijft in de OP dat zijn vrouw geen hulp accepteert van wie dan ook en dat hij niks mag opruimen van haar. Dan gaan daar dingen mis en die los je dan niet op met extra vrij nemen of minder gaan werken om thuis de hele dag tegen een puinhoop aan te kijken die je van je vrouw niet mag opruimen.
Poezekat schreef op 08-12-2022 om 11:53:
[..]
Zoiets moet financieel dan wel haalbaar zijn in het gezin van TO. Wat misschien ook een optie is om af en toe een extra vrije dag te nemen om thuis aan de slag te gaan.
Dat is juist een reden om vrouw van to een dag extra te laten werken (of twee) en to minder. Dan verdient vrouw van to meer, is dat probleem opgelost en laat to zien dat hij de opmerking dat vrouw het te druk heeft met werk en kinderen serieus neemt. Dan hoeft vrouw zich alleen maar druk te maken om werk en kan ze to aanspreken op zijn kwaliteiten in het huishouden.
Bovendien; to helpt dan niet hè. To doet gewoon zijn deel van het huishouden.
Biebel schreef op 08-12-2022 om 12:26:
[..]
Dat is juist een reden om vrouw van to een dag extra te laten werken (of twee) en to minder. Dan verdient vrouw van to meer, is dat probleem opgelost en laat to zien dat hij de opmerking dat vrouw het te druk heeft met werk en kinderen serieus neemt. Dan hoeft vrouw zich alleen maar druk te maken om werk en kan ze to aanspreken op zijn kwaliteiten in het huishouden.
Bovendien; to helpt dan niet hè. To doet gewoon zijn deel van het huishouden.
Als TO inderdaad een dag minder kan werken en zijn vrouw wat meer, mits ze dat wil en het mogelijk is bij haar baan, dan wordt het een ander verhaal inderdaad. Maar dat zag ik er eerst niet bij staan, alleen het idee om TO minder te laten werken.
Vraag me af wat zij zou zeggen als een neutraal persoon haar vraagt wat volgens haar de oplossing is voor hoe het huis er bij staat. Misschien heeft ze daar een duidelijk maar heel ander beeld bij en is dat geen gesprek dat gevoerd kan worden met hem.
Hij omdat hij vindt dat het niet zijn probleem maar ‚ruimhartig‘ meehelpt (em daarmee benadrukt dat het er niets mee te maken heeft maar flink wat kritiek spuit) en zij omdat haar duidelijk is dat zij het in haar eentje niet kan).
