Relatieproblemen delen

Natuurlijk kun je dit maken! Ik vind het eerlijk gezegd heel verdrietig dat je denkt dat je dit helemaal alleen zou moeten doen, dat je deze worsteling met niemand zou mogen delen. Je man heeft geen empathie en dan mag je met niemand praten over wat dat met je doet? Dat is zo eenzaam! 

wij hebben ooit afgesproken om elkaar te melden wie we in vertrouwen namen. Dan blijft de ander daar weg met dat probleem. Dat heeft geholpen om te durven delen, zodat het niet verstikt en er was niets stiekems aan en daardoor onbeladen.

Daar heb je vriendinnen voor. Ze moeten natuurlijk niet alles gaan doorbrieven. En ik kan me ook voorstellen dat je niet alles altijd wil delen, maar praten over dat het niet goed zit moet zeker kunnen.
Ook om te voorkomen dat iedereen zich straks afvraagt hoe je toch in s hemelsnaam hebt kunnen scheiden, want het is toch zo'n leuke man en jullie waren toch zo gelukkig... 

Daar zijn vriendinnen voor! Ik zou het niet met iedereen kunnen delen, maar 1 vriendin zou ik het zonder problemen vertellen en zij zou er ook niets over zeggen tegen een ander.
Ik hoop dat jij ook zo'n vriendin hebt.

Eens met mijn voorgangers!

Het is juist heel erg fijn het met je vrienden te kunnen delen, dat is voor mij ook het grote verschil tussen vrienden of kennissen!

Mijn (échte) vrienden weten werkelijk alles van mij en vice versa, maar wij zijn dan ook al 30+ jaren bevriend en hebben al vele levensfases én levensperikelen met elkaar gedeeld en doorstaan. Zij veroordelen nooit (zelfs niet als ze ergens anders over denken) en kunnen ook enkel luisteren zonder advies te geven, dat vind ik wel heel belangrijk.

Erover praten kan soms ook heel verhelderend werken, dus wie weet wat het jou nog voor evt andere inzichten kan geven.  

Heel veel sterkte, want je gaat door een moeilijke periode 

Natuurlijk weten vriendinnen al je ins en outs! Daar heb je toch vriendinnen voor? Die moet je kunnen vertrouwen. Als er iets is wat jouw raakt dan moet je dat kunnen delen met je vriendin. Zal een mooie boel worden als je er ook nog eens niet over zou mogen praten.

Rosiering schreef op 13-04-2023 om 20:53:

Bedankt voor de reacties! Wat ik lastig vind, is stel dat we voorlopig nog bij elkaar zijn of toch blijven, dan weet de betreffende vriendin alle negatieve ins en outs..is dat verstandig op de langer termijn.
Ik vind het moeilijk. Alles wel momenteel. Ik wil liever helemaal niet scheiden, maar ik voel extreem veel spanning en op sommige momenten ervaar ik angst. De verhoudingen zijn niet meer gelijkwaardig en dat breekt op.
Ze zeggen vaak waar twee ruzie hebben, hebben twee schuld. ik vraag me dat sterk af..volgens mij is dit niet in alle gevallen zo.
Daarnaast heeft scheiden gigantisch veel finaciele gevolgen.

Hier heb ik 30 jaar alles binnenshuis weten te houden. Ook mijn vrouw. Achteraf had ze er beter over kunnen praten met iemand buiten mij om. Helaas is haar moeder zo koud als ijs dus deelde ze dit met collega's, vage kennissen. Toen de crisis begon stond iedereen versteld. Wij waren het perfecte stel zonder problemen, dacht ik ook altijd haha. Weet je lekker boeiend wat ze van je weten, zelfs onze salarissen weten ze. Als dat je huwelijk kan redden. Soms heb je een andere denkvisie nodig van andere. Je kent de spreuk: ze kunnen beter over je lullen dan van je vreten.

Overigens wat wel weer grappig was in deze gespreken was dat ik ook weer andere mensen tips gaf. Elke relatie/ huisje heeft zijn kruisje.

Rosiering schreef op 13-04-2023 om 20:53:

Bedankt voor de reacties! Wat ik lastig vind, is stel dat we voorlopig nog bij elkaar zijn of toch blijven, dan weet de betreffende vriendin alle negatieve ins en outs..is dat verstandig op de langer termijn.
Ik vind het moeilijk. Alles wel momenteel. Ik wil liever helemaal niet scheiden, maar ik voel extreem veel spanning en op sommige momenten ervaar ik angst. De verhoudingen zijn niet meer gelijkwaardig en dat breekt op.
Ze zeggen vaak waar twee ruzie hebben, hebben twee schuld. ik vraag me dat sterk af..volgens mij is dit niet in alle gevallen zo.
Daarnaast heeft scheiden gigantisch veel finaciele gevolgen.

En ik kan me best voorstellen dat je het lastig vindt. En dat is het ook. Ik heb, helemaal in het begin, toen ons gedoe nog niet meer was dan "Ik ben wat tijd nodig", ook mijn vriendengroep ingelicht. Groep van man of 8 die al vanaf de luiers bij elkaar is. En daar was er eentje waardoor het op straat kwam te liggen en ik vragen moest gaan beantwoorden op o.a. het voetbalveld ( Komen uit een vrij klein dorp van 800 inwoners). 

Daarna ben ik selectief geworden in wie wel en wie niet tot het cirkeltje behoorde waarmee ik dingen besprak. Enkel mensen waarvan ik 1000000% zeker wist dat ze eerder een ledemaat er af zouden hakken, dan dat ze mijn vuile was op straat gooien. En als ik daar op terug kijk, denk ik dat het misschien toch verstandiger was geweest om het wat verder weg te houden. In mijn vriendengroep zijn er 3 man op de hoogte van wat er zich werkelijk afgespeeld hebben. Inclusief hun vrouwen. En het lastige daarvan is, dat zij niets begrijpen van mijn keuze om vrouw niet op straat te zetten. En heel veel woede in zich hebben richting mijn partner over wat ze gedaan heeft.

Let wel: Ze doen erg hun best om dat niet te uiten richting haar, maar vrouw merkt zeker ook aan de vrouwen dat die ook echt pissig op haar zijn. En dat maakt het voor haar verdrietiger. Enerzijds is dat haar eigen schuld, dan had ze dit maar niet moeten doen. IK kon geen kant meer op en moest mijn ei kwijt en ben daarin godzijdank zorgvuldig geweest in wie ik wel en niet vertrouwde. Ik wou niet dat haar acties bijvoorbeeld bij school kwam te liggen. Maar het bemoeilijkt het herstel wel, omdat ik best vaak gesprekken heb met die vrienden nu over het hoe en wat. Ze steunen me, want dat doen echte vrienden. Maar het is soms wel lastig om te weten dat de relatie tussen hun en mijn partner ook een flinke deuk heeft opgelopen. 

Een goede vriend(in) luistert en snapt dat een situatie niet zwart-wit is. Dat je ondanks de problemen nog dingen wilt proberen en niet meteen je man op straat zet.
Ik heb aanvankelijk twee heel goede en verstandige vriendinnen in vertrouwen genomen toen ik in jouw situatie zat. Dat geeft mijn leven gered, kan ik wel zeggen. Ik ben ze zó dankbaar voor hun inzichten, begrip en steun voor ál mijn beslissingen. Onbetaalbaar, zulke vrienden.

Iemand om mee te sparren en/of je hart te luchten is super belangrijk! Mijn beste vriendin is ook mijn spiegel (en andersom), soms vraag ik aan haar om alleen mijn hart te luchten maar vaak vraag ik ook wat ze van mijn verhaal vindt en dat is soms zeer verhelderend 

het valt me op dat je spreekwoorden aanhaalt alsof het regels om langs te leven zijn. Kan het zijn dat je niet zo goed weet waar je staat en wat je belangrijk vindt in het leven? Wat het zijn maar uitspraken hè, jij bepaalt of je ze waardevol vindt of niet. Jij mag bepalen wat belangrijk voor jou en jullie is en daarnaar handelen 

En soms even spuien over iets met daarbij de tekst; ‘uiteraard ligt het veel genuanceerder maar ik moet dit nu even kwijt’ kan echt gewoon in een vriendschap imo

Heel begrijpelijk dat je het allemaal niet overziet. Het is ook echt heel veel en heftig wat je moet verwerken en mee dealen.
Is er bij jouw huisarts een praktijkondersteuner? Misschien is het wel fijn om daar een gesprek mee te hebben. En met diegene te verkennen wat jij kan inzetten om hier doorheen te komen. Je hoeft het niet alleen te doen, laat je helpen en ondersteunen, dat is echt belangrijk!