Relatie beeindigt vanwege de stiefkinderen
Vandaag, hoe blij ik ook in de relatie zelf was, besloten een eind te maken aan mijn relatie.
Na 5 jaar latten en 1 jaar samen wonen kan ik maar niet wennen aan zijn kinderen die te pas en onpas over de vloer komen, ook buiten de gemaakte afspraken om. Het lijkt wel een zoete inval bij tijd en wijle en helaas moet ik bekennen dat ik dat niet trek. co ouderschap prima, maar in de week dat ze dan bij mama zijn, wil ik ze niet full time ook nog over de vloer hebben. Toen we nog latten had ik daar niet zo erg in en last van, want dan hadden we voor mijn gevoel ook nog voldoende tijd voor onszelf, met name als we in zijn "vrije week" in mijn huis waren, wat vaak gebeurde, ik woonde 60km verderop. Ik had dus ook niet verwacht toen wij in de buurt van zijn oude huis een huis gingen kopen, dat de kinderen in de vrije week ook bijna dagelijks op de stoep zouden staan, de 5 jaren daarvoor was dit nagenoeg nooit aan de orde geweest.
Desondanks dat ik denk dat het de juiste beslissing is, ben ik wel even heel verdrietig.
meer werken in de week dat ze er niet zijn
Meer werken in de week dat ze er niet zijn? Dat begrijp ik niet zo geloof ik.
Overigens werk ik 40 uur per week, zonder overwerk en vaak worden dat er 42 per week. lijkt me voldoende uren.
nou
Je bent blijkbaar veel eerder dan thuis dan je man in die weken en als jij er niet bent komen ze ook niet. Dus als jij later thuis bent zit jij niet alleen met de kinderen áls ze al komen.
Verantwoordelijkheid daar waar hij hoort
Goed dat het gesprek is geopend en dat het niet meer uit is. Het wordt steeds duidelijker hoe de vork in de steel zit en dat het vooral de zorgtaak/verantwoordelijkheid in de ‘eigenlijk-niet -jullie-week’ is die stilzwijgend bij jou terecht komt. Die kinderen kunnen bij jullie aanwaaien omdat jij er bent. Wat op zich inderdaad een mooi compliment is aan jou maar waarvan ik me toch kan voorstellen dat het je teveel wordt. Om het maar bot te zeggen: moeder is zodanig beperkt dat ze blij is dat ze worden opgevangen. Vader doet gewoon zijn ding. En jij bent zoete inval voor de kids met je heerlijke maaltijden en baksels. Ik kan me voorstellen dat dat op een gegeven moment nogal Assepoesterig gaat aanvoelen. De ouders zijn en blijven verantwoordelijk voor hun kinderen en als het nodig is dat ze structureel meer bij jullie terecht kunnen, is vader degene die daar voor aan de lat staat. Waarschijnlijk heeft hij dat te weinig in de gaten gehad dat er verantwoordelijkheid en een zorgtaak kwam te liggen. Hij vond het te gewoon, omdat ze toch ‘gewoon thuiskomen‘. Maar dat is natuurlijk niet zo! Ik vind het goed om te horen dat de moeder dankbaar is voor de zorg die je draagt voor haar kinderen. Ik vind dat ook logisch en belangrijk. Natuurlijk wist de vriendin van mijn ex dat er kinderen waren toen ze wat met hem begon maar dat staat toch eigenlijk los van mijn waardering voor haar voor de aandacht en energie die ze in onze kinderen stopt! Ik vind het altijd nog een beetje zo dat mannen gecomplimenteerd lijken te worden voor het uitvoeren van zorgtaken terwijl het van vrouwen gewoon wordt verwacht, in dit geval zelfs als het niet haar kinderen zijn.
Ik denk dat het niet gewoon is maar bijzonder fijn en goed, wat je betekent voor de kinderen van je vriend! En ik vind het ook goed dat je meer stilstaat bij wat jij wil en wat jouw grenzen zijn. Zo te horen is er ook zeker ruimte om dat te overleggen met alle betrokkenen. Het zou ook kunnen dat er misschien tijdelijk wel meer nodig is dan 50/50? Maar dan nog moet de vanzelfsprekendheid er vanaf dat daarbij vooral van jou iets wordt verwacht. Jij mag je daar meer van vrijmaken, je eigen plan trekken. Is er niet een eigen kamer voor jou in te richten in huis, waarin je je wat kunt terugtrekken van alle gezellige drukte? Afijn, hopelijk is ruimte voor wat out of the box denken zodat de kinderen goed door een moeilijke periode van moeder heenkomen, de verantwoordelijkheden daar komen te liggen waar ze horen en jij je grip op je eigen leven en tijd weer meer in handen krijgt. Succes!!!!
Gatver
'De kinderen zijn ALTIJD ergens welkom, alleen niet altijd op 2 plaatsen tegelijk. Daar kun je best aan wennen hoor als kind, deden ze namelijk voor het latten ook.'
Mijn dochter is ALTIJD in BEIDE huizen tegelijk welkom geweest. Wat een onzin dat je kind zou moeten leren dat een omgangsregeling inhoudt dat ze maar een deel van de week welkom is bij de ouders. Dat is toch nooit in het belang van het kind?
Ze is zelfs welkom als we niet thuis zijn, daarom heeft ze van beide huizen altijd de sleutel gehad.
elenaH
wat je moet zien volgens mij is dat die kinderen waarschijnlijk gewoon hun instinct volgen en daarheen gaan waar het het leukste en fijnste is - en dat is dus een compliment voor TS maar balen voor moeder. Als TS er niet meer zou zijn omdat de relatie verbroken wordt en ze gaan maar weer uit arre moede (hoe schrijf je dat ook alweer) naar moeder in die week, dan zegt dat ook wat.
En dat is het patroon wat vader en moeder moeten erkennen en daar moeten zij wat aan doen. Omdat het aan vader en moeder is om hun kinderen zo goed mogelijk te geven wat hen gelukkig maakt en goed doet. Maar het is niet TS die daar het middel voor is. Dat moeten vader en moeder samen gaan invullen, zonder te moeten 'terugvallen' op TS of haar in te zetten als oplossing.
gr Angela
ps en dat heeft dus niets te maken met niet welkom zijn. Integendeel, misschien dat moeder wel superjaloers is en ontzettend baalt dat kinderen liever naar TS gaan in haar week en ze durft niets te zeggen.
Compliment
Het is echt een compliment dat de kinderen speciaal voor jou thuis komen. Maar ik kan me heel goed voorstellen dat je daar niet op zit te wachten. En dat ze sowieso naar hun moeder zouden gaan als jij er niet was, lijkt me een mooi argument om de 50/50 regeling wat meer te gaan handhaven. Blijft over dat je man zijn zorgtaken zelf moet invullen, en niet aan jou moet overlaten. Desnoods gaat hij minder werken in de week dat de kinderen er zijn. Maar dit moet hij echt zelf oplossen.
Elenah
Ja maar jij praat over JOUW kinderen, het gaat hier om de stiefmoeder van de kinderen. Vader is niet thuis, het is de week van moeder, moeder is wel thuis en toch zitten ze bij de stiefmoeder. Hoe kun je dat in hemelsnaam vergelijken met jouw situatie met je eigen kinderen?
Triva
'Vader is niet thuis, het is de week van moeder, moeder is wel thuis en toch zitten ze bij de stiefmoeder. Hoe kun je dat in hemelsnaam vergelijken met jouw situatie met je eigen kinderen?'
Zoals ik al schreef: mijn dochter heeft de sleutel van beide (!) huizen en kan dus gewoon bij haar vader naar binnen, ook als het 'mijn' dag is en haar vader niet thuis is en ik wel.
Ik zie geen verschil.
ElenaH
En een eventuele stiefouder van jouw kind. Wordt diens mening daar nog gevraagd?
Poms
Die weet toch dat er kinderen zijn?
ElenaH
Zeker. Maar dat houdt toch niet in dat er geen rekening mee gehouden hoeft te worden?
je vergelijkt dus
nog steeds dat een kind áltijd binnen mag komen bij de EIGEN ouder (jouw voorbeeld) met bij een stiefouder. Heb je een partner? Heeft je ex een partner? Vinden die het prima dat er zomaar een stiefkind binnen komt vallen die op dat moment volgens afspraak in het andere huis opgevangen kan worden?
We hebben het niet over spoedeisende zaken he? Maar leef lekker verder in jouw wereldje. Niet iedereen is zoals jij en vindt maar dat als je eigen kinderen ALTIJD welkom zijn dat ook zo moet gelden voor stiefkinderen waar de eigen ouder niet thuis van is.
aanvullend
En vind je dat ook allemaal zo belangrijk dat er een relatie stuk van mag gaan zodat die kinderen die stiefouder waar ze al zolang aan gewend zijn en waar ze zich blijkbaar thuis voelen straks helemaal niet meer ziet? Waar ben je dan mee bezig?
Gut ik vind het heerlijk als ik een middagje alleen thuis ben, geen werk heb en als er dan plots een kind (MIJN volwassen kind) opeens veel eerder dan verwacht thuis is vind ik dat al vervelend maar ja hij is welkom, hij kan nergens anders naar toe maar als het mijn stiefkind is en zijn moeder is gewoon thuis.....
Triva
'En vind je dat ook allemaal zo belangrijk dat er een relatie stuk van mag gaan zodat die kinderen die stiefouder waar ze al zolang aan gewend zijn en waar ze zich blijkbaar thuis voelen straks helemaal niet meer ziet? Waar ben je dan mee bezig?'
Dat ligt niet aan de afspraak dat kinderen altijd thuis welkom zouden moeten zijn, maar aan het feit dat vader de zorg op zijn vriendin afschuift.
Nee
Vader werkt in de kinderweek minder en in de niet kinderweek meer. Hij zorgt dus in die ene week gewoon voor de kinderen. Net als toen ze nog latten. Jij wil dat kinderen altijd overal welkom zijn. Wanneer mag vader dan van jou werken? Jemig wat sla jij de plank mis.
Joelle
Na jouw aanvullingen begrijp ik je situatie beter. Ontzettend verdrietig ook wat je hebt meegemaakt.
Het is ook anders denk ik, kinderen die niet van jezelf zijn. Weet wel dat alles voortdurend verandert, naarmate de kinderen ouder worden.Het is op zich een goed teken dat ze zich welkom bij je voelen, maar goed dat je je grenzen stelt en dat je het meer in overleg doet. En mooi dat je relatie stand houdt, het is ook zonde hierom een leuke man te laten lopen.
Triva
Misschien moet je de bijdragen van Joelle wat beter lezen. Zij geeft zelf aan dat ze wel wel alle lasten en verantwoordelijkheden voelt, maar niet de lusten . Dat zij degene is die zorgt dat het eten om 17.30 uur op tafel staat vanwege de sport van de kinderen, omdat de vader te laat thuis is om dat te organiseren. Zij (!) heeft het gevoel dat ze fulltime voor andermans kinderen zorgt. Terwijl de vader dat hoort te doen. Hoe hij dat doet, is zijn probleem. Niet dat van Joelle.
Nee
Jij moet beter lezen. Dit gaat alleen over de niet-kinderweken. Jij verpest het door te roepen dat kinderen áltijd overal welkom moeten zijn ook al werkt de eigen ouder om het leven te kunnen betalen. Waarom ga je niet in op mijn vraag hoe het bij jou en je ex zit?
Triva
'Jij verpest het door te roepen dat kinderen áltijd overal welkom moeten zijn ook al werkt de eigen ouder om het leven te kunnen betalen. '
Die vader moet de zorg voor zijn kinderen niet bij Joelle droppen. Ongeacht of dat elke week, om de week, eens in de maand of slechts twee weekenden per jaar is. Het zijn zijn kinderen. Hele volksstammen aan gescheiden ouders en weduwen/weduwnaren combineren werk en kinderen, ga je die ook vertellen dat ze hun kinderen om de week maar moeten dumpen ergens?
'Waarom ga je niet in op mijn vraag hoe het bij jou en je ex zit?'
Omdat Joelle daar niets aan heeft, want die woont niet samen met mij of mijn ex.
Waarom ga je niet even een stukje wandelen of mediteren, in plaats van je frustraties af te reageren op anderen?
ElenaH
Heeft de moeder van de kinderen nog een verantwoordelijkheid? Ipv het bij de vadervriendelijk leggen in de week dat de kinderen eigenlijk niet bij hem zijn?
Poms
Tja, net als bij een hypotheek zijn beide ouders 'hoofdelijk aansprakelijk'. De verantwoordelijkheid van moeder doet niets af asn die van de vader. Bovendien stuurt de moeder de kinderen niet weg, de kinderen willen zelf liever bij hun vader zijn. Hoewel, misschien niet meer als ze dit draadje lezen.
Overigens schreef Joelle zelf dat de moeder niet helemaal in orde is ('maar hun moeder heeft een rugzakje wat zaken wat lastiger maakt'). Maar blijkbaar vinden jij en Triva je eigen vrije avond belangrijker dan het welzijn van kinderen.
Altijd welkom?
In heel veel gezinnen, ook tweeoudergezinnen, zijn kinderen helemaal niet altijd welkom in huis. Vraag maar eens aan BSO-medewerkers of ze kinderen ten allen tijde naar huis mogen laten gaan.
Ouders zijn ‘hoofdelijk aansprakelijk’ maar dat betekent niet dat ze het zelf moeten doen. Daar wijs jij zelf al op. Het is niet eens controversieel om daaraan toe te voegen dat dat niet per se in het eigen huis hoeft te gebeuren: zie school, bso oppasadressen, hulpverlening (zoals naschoolse groepen of logeerweekenden ) etc. Ik vind dat je er een onnodig emotioneel drama van maakt door zulke vergaande beweringen te doen. Misschien is het niet fijn voor de kinderen dat een door hen gekozen oplossing voor een lastige situatie in hun leven niet duurzaam mogelijk blijkt te zijn. Maar dat is niet het eind van de wereld, er zijn andere acceptabele mogelijkheden. En de situatie zal ook veranderen. Ik zou niet weten waarom ouders een schuldgevoel aangepraat moeten krijgen als ze omwille van werk, energie, eigen welzijn en andere beperkingen grenzen moeten stellen aan hun kinderen, ook als die niet altijd A-keuze zijn. Dit is aan de orde van de dag!
Gewenning aan de veranderingen
Ik zie het als een gewenning aan veel veranderingen.
1) Het is jammer dat hun moeder door omstandigheden haar kinderen momenteel niet die ‘warme’ plek kan bieden. Maar als dat weer aantrekt, gaan ze vaker naar moeder en is de druk op Joëlle minder; zoals ze in gedachte had.
2) 10 en 12 jaar. Over een jaar gaat de ene naar VO, boeken voor huiswerk liggen dan bij moeder. Dat geeft vaak aanleiding tot een aanpassing van de frequentie dat die oudste bij Joëlle aanwipt. En nog geen twee jaar later geldt dit ook voor de jongste.
Conclusie; Op dit moment zit Joëlle nog in een fase van zoeken naar je plekje in een ‘ samengesteld gezin’. Dat is heel wat anders dan de vrijheid die ze gewend was.
Advies; geef het wat tijd want iedereen zou willen dat moeder wel ‘ functioneerde’ . Grote veranderingen vragen tijd als het niet gaat zoals je zou willen. Maar het is de moeite waard.
En vergelijk eerdere ervaring niet met deze dip omdat je nu met andere deelgenoten te maken heb.
Nou Flanagan
Het kan ook heel anders lopen.
Veel pubers hebben liever een vaste stek. Aangezien ze die nu liever bij vader lijken te hebben kan het best zijn dat ze dat straks ook willen.
En dan weet je nog helemaal niet of de situatie bij moeder weer bijtrekt.
Ik zou eerder insteken op jezelf wat meer terugtrekken uit de zorgrol. Dan kan het nog zijn dat ze meer naar jullie blijven trekken maar ze worden natuurlijk ook steeds zelfredzamer.
ElenaH
Ik snap werkelijk niet hoe hey welzijn van kinderen in gevaar kan komen in het geval van topicstarter. Ik zie wel haar welzijn in gevaar komen. Maar dat is blijkbaar minder waard?
Bovendien, het hoeft geen of/of te zijn qua welzijn van alle partijen. Het kan ook en/en zijn. Dat betekent dat iedereen een beetje water bij de wijn moet doen.
Toch heeft Flanagan wel een punt
Over een paar jaar hebben die kinderen veel minder nodig op dit gebied. Dan kunnen ze best een aantal uren alleen thuis zijn en zelfs zelf al een beginnetje met het eten maken. Dat zou betekenen dat als vader dan niet thuis is ee niet automatisch van alles op de schouders van Joëlle neer zou komen.
Vraag me ook af hoe vader dat nu gaat oplossen zonder de aanwezigheid van Joëlle.
Ginny
De kinderen komen niet als vader niet thuis is, dat waren ze tot voor kort ook gewoon gewend...
En daar zit natuurlijk de oplossing...
Niet
Want dan was vader een paar dagen in het huis van TS.
Het is jammer voor iedereen maar wel fijn dat er een compromis gezocht wordt. Zo is het leven nou eenmaal.
Nee, want
Nu moet je het voor elkaar zien te krijgen dat de kinderen wegblijven ook al zouden ze naar hun vader kunnen omdat het de stief teveel wordt. En vader het niet oppakt.
Dat blijft schrijnen.
