Relatie beeindigt vanwege de stiefkinderen

goede keuze

Van je ex om zijn kinderen voor te laten gaan/altijd welkom te laten zijn. En van jou om te stoppen als je dat niet trekt, in plaats van tussen vader en kinderen proberen te komen.

Wie weet vinden jullie elkaar weer als de kinderen het huis uit zijn, of kunnen jullie terug naar een latrelatie...

Sterkte

ja een goede keuze denk ik ook, hoewel mijn ex hierin geen onderdeel geweest is hoor, ik kreeg nl het verwijt da ik dit met hem had moeten bespreken en dat we dan hadden kunnen kijken naar hoe de vrije week in te steken. Dit heb ik bewust niet gedaan want ik vind niet dat zijn kinderen hun onbevangenheid daarin kwijt moeten raken, aangezien hun mama ook drukke baan heeft en een rugzakje.
Als het aan hem had gelegen was hij met ex vrouw en kinderen om tafel gaan zitten, dat wilde ik dus voorkomen.

latten

Pennestreek, terug naar latten,tja.
Tijdens onze lat relatie heb ik altijd het idee van een weekend relatie gehad, maar dan op variabele dagen (dus niet alleen zaterdag / zondag) De eerste 2 jaar had ik daar weinig tot geen moeite mee, maar langzaam aan wilde ik toch wel wat meer een gezamenlijke huishouding een "echte relatie"
Het co ouderschap en de kinderen zijn verder ook niet het probleem, we hebben uiteraard hier ook al voordat we gingen samen wonen mee geoefend, en zelfs voor we echt gingen samen wonen een half jaar volledig. Echter ik heb altijd de aanname gedaan dat de kinderen in hun mama week ook full time bij hun mama zijn, op wat incidenten na. Dit is al die jaren ook zo geweest , deels ook omdat we in de vrije week ook vaak in mijn toenmalige woning verbleven, 60km verderop.
Toen we in de buurt van zijn oude huis een huis gingen zoeken, had ik wel verwacht dat de kinderen wellicht tussen door ook nog eens zouden aan komen waaien, maar in de praktijk houdt dat tegenwoordig in dat ze er bijna elke dag zijn, ze einde middag naar mama gaan, maar soms zelfs extra blijven slapen. Je nooit weet wanneer, want we zitten op route naar mama, dus het is altijd spontaan.
Dat vind ik voor hem heel leuk,maar voor mezelf niet, ik trek dat niet, ik wil toch echt wel graag ook een beetje regelmaat en af en toe een paar dagen voor onszelf, net als toen we nog aan het "latten" waren.
Financieel zijn er natuurlijk sowieso consequenties, ook als we weer zouden gaan latten en ik weer een ander huis ga zoeken, we zitten dan weer met dubbele "lasten" Bovendien ga ik dan ook nog een huis vlak bij hem zoeken? Dan zitten we met 3 mensen lekker bij elkaar in de buurt, maar ik ben de enige die daar nog niks opgebouwd heeft. Ga ik terug, dan is wel de afstand weer gewaarborgd, maar dan hebben de kinderen weer te wennen aan dat papa er niet meer elke dag is, terwijl ze het zo fijn vinden dat ze zomaar langs kunnen komen. Andere vraag die dan opkomt is, maar hoe lang moet ik dan nog blijven latten, de kinderen zijn nu 10 en 12 jaar oud, ik zie het echt niet zitten om nog minimaal 8 jaar wellicht langer te latten. De week op week af constructie vond / vind ik prima, maar in de week van mama ben ik geen geschikte partner om het goed te vinden dat van de 7 dagen de kinderen alsnog 5 bij ons zijn, dat trek ik niet.
Daarom vond ik het ook wel zo eerlijk om zelf te beslissen en hem niet te hoeven laten kiezen. Hij zou niet moeten hoeven kiezen voor partner of kind, dan moet ik gewoon weg.

Maar je geeft hem dus ook geen kans

om een oplossing te bedenken. Ik vind het heel lovenswaardig dat je hem niet wil laten kiezen tussen jou en zijn kinderen, maar jullie hebben het dus nooit gehad over eventuele tussenwegen. Het zou bijvoorbeeld kunnen dat jullie met de kinderen en moeder afspreken dat zij in ieder geval 2 dagen in moeders week NIET bij jullie kunnen zijn. Hun vader heeft ook recht op een leven naast zijn kinderen. Vooral ook omdat die kinderen op een dag de deur uit gaan en hij dan alleen achterblijft.

Ze hebben ook een moeder, daarmee zijn bij de scheiding afspraken gemaakt, namelijk week om week. Misschien moet die regeling herzien worden, als het voor moeder en kinderen niet haalbaar blijkt. Als je partner en zijn ex een omgangsregeling vastleggen, waarbij de kinderen 2 dagen per 2 weken (ik noem maar wat) bij haar zijn, is de neiging om in die paar dagen ook nog bij jullie te willen zijn misschien wel weg. Als jullie niet om de hoek hadden gewoond was het ook niet mogelijk geweest om elke dag langs te komen. Ik vind zelf nog een enorm grijs gebied zitten tussen alle dagen bij jullie en jij en vriend uit elkaar.

Ik vind dat je het naar je vriend toe niet kunt maken om zonder verder overleg de stekker eruit te trekken. Straks neemt hij dat nog zijn kinderen kwalijk en kom je onbedoeld alsnog tussen vader en kinderen.

Te snel op verzenden gedrukt

Ik had nog een argument: als zijn kinderen zo ontzettend graag bij hun vader en jou zijn, zijn ze vast ook heel erg aan jou gehecht. Je stapt ook plompverloren uit hun leven als je weggaat bij je vriend. Had je daar al aan gedacht, hoeveel verdriet je hen er wellicht mee doet? Hun ouders zijn al gescheiden, ze zijn nu net aan jullie als nieuw gezin gewend en dat blaas je nu ook op. Ik vind het nogal wat...

Ik sta er ook van te kijken

"Als het aan hem had gelegen was hij met ex vrouw en kinderen om tafel gaan zitten, dat wilde ik dus voorkomen."

Ik begrijp ook niet goed dat je hem hier helemaal niet in hebt meegenomen. Ik vind het heel nobel en ook terecht dat je stevig uitspreekt dat je niet tussen de kinderen en hun vader in wil staan. Maar het hoeft toch geen alles of niets keuze te zijn? Het kan toch niet zo zijn dat kinderen wiens ouders gescheiden zijn, nooit meer om medewerking of aanpassing worden gevraagd omwille van het welzijn van één van hun ouders en/of hun stiefouders? Die laatsten zijn toch op een gegeven moment ook familie, wat je ook van ze vindt. Jullie zijn al zes jaar bij elkaar! Mij lijkt de positie van stiefmoeder erg lastig. Er wordt veel aanpassing en wegcijferen van je verwacht. Ik ben het zelf niet, voor de duidelijkheid. Mijn kinderen hebben wél een stiefmoeder. En ik vind het niet meer dan normaal dat ook haar behoeften ook aan bod mogen komen in het huishouden dat ze vormt met hun vader en dat de kinderen gevraagd kan worden daar rekening mee te houden. Ik zou zelfs boos worden op mijn kinderen als ze zouden beweren dat ze met haar welzijn niks te maken hebben. Dit hoeft in mijn beleving ook niet in de loyaliteitsfeer tussen ouders en kinderen getrokken te worden. Het gaat er voor mij om dat je overal waar je samenleeft met mensen (thuis, school, werk, vereniging, straat etc) openstaat voor de behoeften van anderen en de bereidheid toont gezamenlijk naar een oplossing te zoeken. Daar valt of staat deze situatie dan ook mee, om samen te kijken naar mogelijkheden om het samenleven voor álle partijen prettig te houden. Daarom vind ik het voorstel van je ex heel normaal. Als uit dat overleg blijkt dat jouw incasseringsvermogen voor chaos en onvoorspelbaarheid om wat voor reden dan ook zo beperkt is dat geen redelijk, aanvaardbaar niveau van flexibel contact tussen vader en kinderen in stand kan worden gehouden, kunnen jullie altijd nog uit elkaar gaan.

Waarom?

Waarom heb je zelf de stekker uit de relatie getrokken zonder met hem te overleggen? Was je bang voor Boze Stiefmoeder aangezien te worden als je meer inspraak wilde, ben je stiekem hem ook zat of probeer je hiermee juist een oplossing te forceren omdat je hoopt dat je (ex-)vriend beseft dat hij niet zonder jou wil?

oud zeer

Pennestreek, nee daar had ik niet aan gedacht dat ik ook zomaar uit hun leven stap.

ElenaH, nee er zit geen drang achter om iets te forceren, de opmerking "boze stiefmoeder" is meer van toepassing.

Johanna , jij klinkt als een hele realistische en aardige vrouw! Helaas ben ik in een eerdere relatie tegen een soortgelijk probleem aangelopen, ik wil dat niet helemaal uitdiepen hier, maar toen woonde ik (gelukkig) nog alleen.Helaas werd toen wel met een vinger naar mij gewezen werd dat ik schuld aan alles had, zelfs het niet halen van afzwemmen was opeens mijn schuld, nou ja er zit vermoed ik dus veel oud zeer op de lijn bij mij . Alleen het zinnetje "ik ga met ex en de kinderen " heeft heel veel getriggerd bij mij, ik zat gelijk in de daar gaan we weer modus, wat je ook doet als partner van en hoe goed je het ook voor hebt met de kinderen, je bent aan het eind meestal altijd het "stiefloeder" Dat is de reden dat ik vond dat ik weg moest gaan, ik wil onder geen beding dat de kinderen het gevoel krijgen dat ze niet welkom bij hun vader zijn. Overigens nogmaals ik vind het prima dat ze er week op week af zijn, of dat ze in een vakantie langer blijven mee gaan. of op een zondagmiddag mee naar een tante of wat dan maar ook. Alleen die week van mama vind ik dan ook voor mama en nu is die momenteel ook bijna full time voor papa en dus dan daarmee was hij ook voor mij. Het is me denk ik ook wat rauw op het dak gevallen, omdat dit de afgelopen jaren niet zo was en pas het afgelopen jaar is ingezet. Het begon met 1 dag extra langs komen , prima. Maar inmiddels zijn ze er bijna 13 dagen dan 1 of 2 dagen bij mama en dan weer bij ons. Het is niet dat ze hekel aan hun moeder hebben hoor, integendeel, maar hun moeder heeft een rugzakje wat zaken wat lastiger maakt,ik kan hier niet te specifiek over zijn ivm eventuele herkenbaarheid. Nu papa dichterbij woont hebben ze makkelijker de kans om moeder nog meer te ontzien dan ze al deden.
Of vriend niet zonder me wil, geen idee, momenteel is het rustig

Joelle

'ElenaH, nee er zit geen drang achter om iets te forceren, de opmerking "boze stiefmoeder" is meer van toepassing.'

Wat jammer dat je daar bang voor bent. De kinderen lijken het juist prima te vinden dat jij erbij hoort. Je hebt je vriend én zijn kinderen nu geen kans gegeven om rekening met je te houden.

Zielig

Ik vind t vooral zielig voor de kinderen. Ze komen teveel, zijn graag bij jullie. En dan wil die nieuwe vrouw ze niet. Wat een compliment geven ze jullie eigenlijk! Zie je dat wel? Jullie doen vast iets goed. De zoete inval...oh wat heerlijk! Maar ik ben anders, realiseer ik me ook. Jouw leven draait vooral op rust en regelmaat denk ik. Ik tier welig bij afwisseling, verrassingen en leuke gezellige dingen doen. Niet iedereen is hetzelfde...

Grote woorden Teff

Zielig? Nieuwe vrouw wil ze niet? Waarom frame je dat zo? Joëlle komt op mij helemaal niet over als iemand die de kinderen ‘niet wil’. Het loopt alleen anders dan ze verwacht had op basis van hoe het eerst ging en is de verhouding van 50/50 naar 90/10 opgeschoven. Ik vind juist dat ze veel bekommernis toont met de moeder en de kinderen. Ze gaat liever weg dan hem met haar behoeften lastig te vallen. Nou ja, dat klinkt misschien ook weer wat zuurstokroze. Maar zo zie je maar dat je er alle kanten mee op kan.

Natuurlijk maakt het wel wat uit in wat voor dynamiek je terecht gekomen bent, Joëlle. Middenin een heftige vechtscheiding is overleg misschien wat teveel gevraagd. Maar als je (ex-)vriend er fiducie in heeft, zou ik het een kans geven. Kun je nog terug?

Toch

kan het zijn dat met 1 gesprek en een kans en wat afspraken dit allemaal niet had gehoeven. Wat een klap voor die kinderen. Na zes jaar stap jij zo opeens uit hun leven. Terwijl ze het blijkbaar juist heel fijn bij jou hadden. Je veroorzaakt juist waar je bang voor was....

Oud zeer

Wat zijn precies de onderliggende beweegredenen bij jou? Probeer dat eens te onderzoeken. Je hebt ongetwijfeld een voor jou begrijpelijke keuze gemaakt. Daar ligt een patroon aan ten grondslag dat alleen jij kunt herkennen. Het maakt ook dat je nu meer verdriet hebt dan je zelf misschien voor mogelijk had gehouden want het gaat om het patroon en niet alleen om deze ene situatie.
Ik ben van mening dat het niet zoveel zin heeft om te roepen dat het zo jammer is voor de kinderen of juist zo goed dat je je zo edelmoedig opstelt. Het gaat meer om jou en om hoe jij reageert en waarom.

beter

Heb je eigenlijk zelf kinderen? Ik denk dat je iemand bent die veel/meer behoefte hebt aan rust en regelmaat. Dat geeft verder niet. Maar dat lukt nu eenmaal niet met kinderen, dat is onbedoeld verkeerd ingeschat. Misschien omdat je dacht dat het zo hoort. Dat je het leuk zou moeten vinden, maar het is gewoon te druk voor jou.
Ook dat je niet aanvoelt hoe dit moet voelen voor de kinderen, of dat je de beslissing alleen maakt, zonder overleg, maakt dat ik denk dat je erg op jezelf bent en dan is het beter dat je een partner hebt zonder kinderen, ook voor je ex. Omdat je niet met hem overlegd denk ik ook niet dat hij nog verder met je wil.

Jezelf wegcijferen

is vast lastiger als stiefma dan als echte ouder, maar als echte ouder ben ik daar ook niet altijd blij mee hoor!
Soms geniet ik intens en soms voel ik me een enorme sloof/slaaf.
En ooee wat zou ik ze graag uitzetten, een dag per week vast voor mezelf etc.

Ik moet het uitzingen.
En voor mezelf andere wegen vinden om bij mezelf te blijven. Vaker lekker in bed, weggaan of lang in bad.

Joelle

Hoe is het nu? Heb je het er nog over gehad met je vriend? Staat je besluit vast?

Reactie

Sorry allemaal, maar het was beetje druk met alles en werk dus ik had niet eerder tijd.

Op iedereen ingaan gaat nu ook even niet , ik moet zo weer aan het werk.
Het is niet dat ik de kinderen niet "moet" maar ik vind bijna full time "ouderschap" voor 2 kinderen die niet de mijne zijn (ook al heb ik ze lief) wel erg zwaar, wel alle lasten en verantwoordelijkheden, maar niet de lusten om het even plat te zeggen. Bij 50/50 heb ik daar geen moeite mee, omdat in de "vrije week" er voldoende ruimte is voor eigen agenda. Niet perse om 17:30 moeten eten ivm sport kinderen, het eten wat ik overigens klaar maak, omdat hun vader pas rond die tijd thuis is. En zo zijn er tal van kleine zaken. Je kan het muggenziften noemen als je wilt, maar het valt mijn nogal zwaar om full time voor andermans kinderen te zorgen. Als het eigen waren zou ik dat ook hebben dat besef ik me prima, maar hoe je het ook wendt of keert dat zijn ze niet. Hun moeder vind het wel fijn dat ik zo goed voor ze zorg daar niet van, zij is helaas wat beperk, hier kan ik verder niks over zeggen. En zij waardeert mij ook voor deze zorg, maar als het er op aankomt gaat zij wel naar ouderavonden etc .Er zijn tal van dit soort voorbeelden te bedenken natuurlijk, maar die discussie moeten we maar niet opstarten. Nee ik heb helaas geen kinderen, na 8iui 1x miskraam en na ivf een doodgeboren zoontje , 2 weken voor de uitgerekende datum voelde ik dat het fout was
Mijntje het is me niet perse te druk, maar ik hecht inderdaad wel aan regelmaat en wil ook graag zonder zijn kinderen tijd met mijn partner hebben, zeker omdat het de afgelopen jaren wel zo was.
Mijn pijn punt was, dan zal ik even me ex vrouw en kinderen om tafel, ik dacht toen gelijk daar gaan we weer. Uit een eerdere relatie betekende dat meestal niet veel goeds en dat de "ex vrouw"de beslissende factor was en dat was altijd in het nadeel van mij. Als partner nu had gezegd, ik ga met hun praten en er voor zorgen dat haar week ook haar week is en vragen waar we haar moeten/kunnen ondersteunen om dat te kunnen handelen, had ik het al anders opgevat. Dus ja een overtrokken reactie van mijn kan wellicht.

Wij hebben de afgelopen dagen wel gepraat . Gelukkig weet hij ook mijn geschiedenis en wist de vinger behoorlijk op zere plek te leggen. We zijn dus geloof ik officieel nu niet meer uit elkaar.
Komende maand woon ik even bij een vriendin en doen we het weer zoals een jaar geleden, ondertussen moet de 50/50 of 60/40 regeling wel tussen hem en zijn ex goed afgestemd worden. Wat betreft dat punt ben ik wel heel star, als dit niet kan en de kinderen komen 90% bij hun vader en 10% bij hun moeder, dan gaat het 'm niet worden. En natuurlijk mogen ze een keer extra komen en een lang weekend, maar wel moet moeder ook meer voor haar kinderen er zijn eventueel met ondersteuning van hun vader, maar wel in haar huis.

Oei

Dat is weer het andere uiterste.
Jammer! Ik hoop dat de kinderen hier niet de dupe van gaan worden.
(Want hoe graag ik mijn kinderen ook de deur regelmatig uit zou willen gooien, juist die spontaniteit en onvoorspelbaarheid horen er ook bij bij kinderen.

Fijn!

Dat jullie nu officieel niet meer uit elkaar zijn. Ik zou misschien, als dat financieel kan, een pied-à-terre nemen daar waar jij vandaan komt. Als jullie uit elkaar zouden gaan, zouden jullie die extra kosten ook hebben. Jij kunt dan af en toe, al dan niet samen met je partner, daarheen gaan. Dat lijkt me sowieso fijn, als je daar vandaan komt. De kinderen voelen zich dan niet afgewezen. Ze kunnen gewoon door de omstandigheden niet komen.

Joelle

Wat heftig hoe jouw kinderwens is verlopen en wat vreselijk verdrietig dat je jouw voldragen kindje verloren hebt, veel hugs want dat is zo erg!!!!!

Stiefkinderen hoeven niet bij jullie de deur plat te lopen als ze daar zin in hebben, ze moeten zich gewoon aan de afspraken houden. Uitzondering daargelaten.

Miekemieke

Ik ben het niet zo met je eens.
Kinderen komen niet op bezoek, het is hun thuis.
Dat zou het moeten zijn tenminste, vind ik.
Daar hoort niet bij dat je alleen maar op afspraak mag komen.

Joelle

Wat erg van je doodgeboren zoontje en miskraam, knuffel voor jou.

Ik zou met je vriend bespreken dat hij zelf voor zijn kinderen gaat zorgen en dat niet aan jou over laat. Dat hij dus wel op tijd thuis is en kookt. Dat moet hij ook als jij er niet meer bent, dus dit is een mooi moment om daarmee te beginnen. Denk dat jouw relatie met de kinderen daar ook beter van wordt en je je meer op de lusten kan richten. Ik kan me overigens heel goed voorstellen dat je het lastig vindt dat de kinderen er zo vaak zijn en vind de tip van de pied a terre in je oude woonplaats een hele goeie.

Bea

Heb je zelf ervaring als stiefmoeder en/of zorgen voor kinderen die niet biologisch van jou zelf zijn?

Bea

Als kinderen komen binnenwaaien als het hun uitkomt dan krijg je de situatie dat als iets ze niet bevalt bij moeders op dat moment dan naar vader gaan en andersom.
Het thuis is het thuis dat op het moment van afspraak het thuis is.

Bea

De kinderen zijn ALTIJD ergens welkom, alleen niet altijd op 2 plaatsen tegelijk. Daar kun je best aan wennen hoor als kind, deden ze namelijk voor het latten ook.
Afspraken zijn er om gemaakt te worden en in dit geval wordt iedereen er beter van als aan deze afspraak gehouden kan worden. Wel denk ik dat vader een dag in de week dat hij niet de kinderen heeft wellicht toch eerder naar huis moet gaan komen en die ene dag er extra moet zijn voor zijn kinderen omdat blijkt dat ze dat nodig hebben. Het is mij een raadsel waarom TS er dan altijd voor ze moet zijn. De kans dat TS blijft verhoogt enorm en daar worden de kinderen ook beter van.

Allen

Bea, hoe bedoel je andere uiterste? Volgens mij heb ik in mijn eerste bericht al aangegeven dat ik co ouderschap 50/50 en eventueel incidenteel wat meer, geen enkele moeite mee heb, maar dat de 90/10 verdeling mij erg zwaar valt.

Myrthe, wij gaan eens kijken of we zo iets kunnen bewerkstelligen en in welke vorm

Algemeen voor de rest , ik hoop niet dat iemand zich nu gepasseerd voelt. Het is zo dat als ik er niet ben , zoals nu even , dat de 50/50 verdeling automatisch weer loopt. Dit omdat hun vader, ivm vaste werktijden & reistijd niet eerder dan 18H thuis kan zijn en dat is dan zonder vertraging in welke vorm dan ook. (overwerk/file)In de “vrije week” werkt hij wat langer, zodat hij in de co ouderschap week iets korter kan werken en iets eerder thuis kan zijn. Dit is in goedoverleg met werkgever tot stand gekomen. Dat weten de kinderen en dat accepteren ze dus al jaren als een vast gegeven en vinden ze helemaal ook geen probleem. Het is natuurlijk een compliment dat ze zo graag komen en ook meer als ik er ben. Het feit dat ik wellicht iets bovengemiddeld in de keuken ben, ik hou van koken en bakken zal daarin ook een rol spelen. Het eten is bij ons altijd erg lekker aldus man en kinderen. Echter ze hebben ook een thuis bij mama. Het is een feit dat het bij ons allemaal iets makkelijker kan, maar dat wil niet zeggen dat mama niet voor ze kan zorgen.
Ja dat ik mijn zoon, in liefde gedragen en in liefde los gelaten, heb moeten begraven is heel zwaar geweest. Hij zou anders dit jaar 15 geworden zijn.
Het zal ongetwijfeld ook mee spelen in het gevoel dat het me af en toe zwaar valt om 100% voor andermans kinderen te zorgen. Waarbij, hoeveel waardering ik ook krijg vanuit de moeder, het wel altijd de lasten en lusten blijven. Logischerwijs zitten mama & papa bij de schoolgesprekken en artsen(indien nodig) en dan denk ik wel eens, het zijn niet de leukste klussen, maar dat heb ik niet mee mogen maken.
Nogmaals ik vind ze heel lief hoor, maar ik heb regelmaat wel nodig om in de week dat ze bij papa zijn ook 100% energie te hebben, om hun de juiste zorg te kunnen blijven bieden en ook gezellig te zijn. Ook vind ik het heel fijn om toch af en toe even samen met mijn partner te zijn. En heus een keer een dag extra of langer is ook niet het probleem, maar 90/10 voor kinderen te zorgen die biologisch niet van mij zijn, valt me zwaar. (overigens is er vanuit de vader en moeder hier ook veel begrip voor)

aanvulling mijn actie

Mijn actie, de stekker er uit te trekken, was denk ik ook wel erg overtrokken. Het is ook niet zo dat ik niet al eens het afgelopen jaar heb aangegeven dat het wat veel was voor mij, maar ik denk dat ik daar in niet duidelijk genoeg geweest ben en dat de omgeving niet door heeft kunnen hebben dat ik het echt “zat” was. Hoe duidelijk ikzelf ook dacht te zijn, dit ook omdat er verder nooit zichtbare strubbles waren in de omgang met een ieder behalve dan dat ik af en toe wat mopperde tegen de man. Deze actie heeft er wel voor gezorgd dat er nu serieus over gesproken wordt en naar gekeken.

Maar

Kun je zelf niet wat meer gaan werken of later thuis komen in de week dat ze er niet zijn?

Met uiterste bedoel ik dat je je wilde terugtrekken zodat kinderen vrij kunnen komen en dat je nu wil dat ze helemaal niet komen in de week dat ze bij moeder zijn.
Waarbij ik niet had begrepen dat jij vooral voor ze zorgde en dat ze niet komen als jij er niet bent.

Hetgeen ergens ook wel bij kinderen gewoon hoort.
Ik ben heel bewust op een bepaald moment meer gaan werken omdat ik genoeg had van de altijd zorgende rol, waar ik maar heel moeilijk uit kon komen zolang ik veel aanwezig was.
Liever had ik soms gezien wat meer tijd voor mezelf thuis te creëeren maar dat blijkt lastig met kinderen. (ze zijn zo gewend dat..)
Dus nu werk ik meer en ben vaker ook weg.

Bij jullie zal eea ook verschuiven, kan ik me do voorstellen. Kinderen komen langsaam op leeftijd dat ze steeds minder zorg nodig hebben en ze kunnen ook steeds beter alleen thuis. Kan goed zijn dat ze steeds meer behoefte krijgen bij jullie binnen te vallen ook als jullie er niet zijn.

Nee, ik ben geen stiefmoeder. Maar ik vind het toch nog al wat hoor, om kinderen alleen maar op afspraak thuis te laten komen. Maar kan best zijn dat kinderen daar best aan kunnen wennen en als het een extreme maatregel (uit elkaar gaan) voorkomt dan kan ik me voorstellen dat het de beste keuze is.