raar gedrag van mezelf
Gene idee of dit hier goed staat hoor, maar ik loop tegen het volgende aan.
Sinds Corona moet ik 1 a 2 dagen thuis werken, dat bevalt me eigenlijk prima.
Nu heeft mijn man een zoon uit eerder huwelijk en hoewel hij niet bij ons woont/slaapt is hij 3 tot 4 avonden in de week bij ons. Meestal alleen eten, soms ook slapen. Verder dikke prima loopt ook goed hoor, is ook een aardige jongen (15) en erg rustig en sociaal behulpzaam en je hebt verder ook helemaal geen last van hem. Op de avonden dat hij bij ons komt eten blijkt dat hij dus vaak al uit school direct hier heen komt, dat wisten wij niet, maar daar zijn we sinds thuis werken achter gekomen. Hij vind het blijkbaar wel "chill" zo alleen bij ons thuis. Thuis moet hij het huis delen met mama en nog een stiefzus(met wie hij goed overweg kan hoor, maar ze is nogal een babbelbox) Wij vinden dit niet een heel groot probleem hij heeft nl ook een eigen sleutel. Niks aan de hand zou je zeggen toch... maar...
Nu komt mijn rare afwijking, sinds ik thuis werk merk ik dat ik het vervelend vind als er ineens al iemand om 13h thuis is (omdat er weer een uur is uitgevallen ) Hoe aardig ik deze persoon ook vind en/of hoe weinig ik ook last van iemand heb.Heb ik overigens ook als man lief ineens thuis komt terwijl ik 'm pas om 17h verwacht. Het voelt als een soort van inbreuk om mijn "rustige zelf in te delen werkdag" en geeft me het gevoel dat ik weer alert moet zijn en opletten en eventueel sociaal/zorgzaam moet zijn. De radio die ik dan beneden lekker aan heb (terwijl ik boven zit ;0 ) en dus net iets te hard staat gaat uit want de jongen wil in rust zijn huiswerk maken (ja echt ze bestaan) en tuurlijk kan ik boven dan muziek aan zetten, maar gek genoeg gaat mijn lekker flow van thuis werken dan wel een beetje eraf.
Uiteraard is dit geneuzel in de kantlijn, want hoe fijn is het wel niet dat het zo kan! Maar zijn er mensen die herkennen dat als je een dag alleen thuis denkt te zijn en halverwege blijkt dit niet zo te zijn, dan je dan stiekem wat teleurgesteld bent.
Het kind
Even een gevoelige snaar..
Want wat ik ook echt mis in de discussie.. het kind.
We doen het voor gelijkheid van mannen en vrouwen, maar ik hoop toch echt dat het belang van goede zorg voor onze kinderen ook mee wordt genomen.
Want laten we wel wezen, dat een ziek kind, een kleuter met zindelijkheidsproblemen en andere zaken die (onvoorzien) tijd en aandacht van ouders vragen nu bij werkende ouders vaak een last worden genoemd vind ik best pijnlijk. Het is een onderdeel van het ouderschap, waar ruimte voor moet zijn. En met een zetpilletje er in toch maar naar de opvang, want we moeten werken, vind ik alles behalve wenselijk..
Dus laten we dat ook als argument inzetten.
Zonne
"Want wat ik ook echt mis in de discussie.. het kind."
Ik noem het zorg, maar bedoel denk ik hetzelfde als jij. In elk geval heb ik mij wel degelijk al een paar keer uitgesproken voor niet alleen meer mogelijkheden voor werk maar juist ook meer waardering voor zorg. Als het vanzelfsprekender wordt dat zorgen voor een kind net zo belangrijk is als werken, dan is het ook makkelijker om flexibeler te werken en je minder schuldig te voelen als je bijvoorbeeld wat later komt om iets extra's te regelen voor je zieke kind. Of desnoods zelf thuis te blijven natuurlijk, maar dan wel in overleg met iedereen: twee ouders, twee werkgevers, een opvang/achtervang, een oppas of een noodoppas, weet ik wie allemaal, zodat het in elk geval niet automatisch op het bordje van de moeder ligt.
Want ik denk eerlijk gezegd ook wel dat moeders zich vaak verantwoordelijk voelen voor de zorg van het kind omdát de vaders en de werkgevers zo duidelijk andere prioriteiten hebben. Het is een kwestie van biologie, zeker, maar toch ook van actie en reactie, van waardering en onderwaardering, van betaald en niet-betaald werk.
Kwestie van biologie ?
Dat is iets wat meeweegt in de emotionele kant van de zaak. Ik hoef hier niemand uit te leggen dat gezin vormen in eerste instantie vooral veel investering van de vrouw vraagt. Eerst al in het voortraject, van al dan niet vlot zwanger raken en alles daaromheen. Miskramen, het medisch circuit. Dan het verloop van de zwangerschap zelf, ook dat kent veel varianten. De bevalling eveneens. Een vrouw heeft al veel moeite gedaan/ doorstaan voordat het kind er is. En dan nog de investering / frustratie/ voldoening bij het al dan niet borstvoeding geven en het wennen aan een compleet ander en vaak onvoorspelbaar leefruimte. Wat veel moeite kost, is enorm van gewicht in je bestaan. ( dat geldt voor veel meer dan kinderen krijgen!)
Wij leven in een cultuur van elk gezin op zichzelf. Het lijkt me dat in omstandigheden waar mensen gewend zijn samen ( gezinsoverstijgend) voor de opgroeiende kinderen te zorgen kwesties betreffende werk en verdeling van werk/zorg verschillend liggen.
Wie er gebeld wordt bij zorgtaken?
Of het om jonge kinderen of kwetsbare hoogbejaarden gaat - het lijkt me vanzelfsprekend dat degene die het dichtst bij woont en het snelst ter plaatse kan zijn wordt gebeld.
Wilgenkatje
"Ik hoef hier niemand uit te leggen dat gezin vormen in eerste instantie vooral veel investering van de vrouw vraagt."
Dat klopt, je hoeft het niet uit te leggen 
en het wordt ook niet ontkend hier
Poms
"Dus kom maar door met je briljante ideeen."
Dan ga je er vanuit dat er sowieso een briljant idee zou moeten zijn. Nou, ik weet het niet. Sterker nog, ik denk dat die er ook niet is, binnen haalbare en redelijke normen. Ik denk wel dat de tijd (ook al duurt het voor sommige veel te lang), mee helpt.
Lou
"Als het vanzelfsprekender wordt dat zorgen voor een kind net zo belangrijk is als werken, dan is het ook makkelijker om flexibeler te werken en je minder schuldig te voelen als je bijvoorbeeld wat later komt om iets extra's te regelen voor je zieke kind."
Dáár ben ik het nou helemaal mee eens. Ik heb al veel eerder aangegeven dat m.i. werken niet alleen betaald werken is, dat is maar een onderdeel van het werk wat allemaal gedaan moet worden...…. Dus, ja, dat zie ik ook zo. Alleen daar los je dan niet het financiële afhankelijksheid punt mee op.
Wilgenkatje
'Of het om jonge kinderen of kwetsbare hoogbejaarden gaat - het lijkt me vanzelfsprekend dat degene die het dichtst bij woont en het snelst ter plaatse kan zijn wordt gebeld.'
Hoe moeten scholen, artsen, verpleeghuizen weten wie het snelst ter plaatse kan zijn? Misschien woon ik naast school, maar werk ik 100 km verderop. Of ben ik net die dag op cursus. Of sta ik voor de klas en kan ik helemaal niet weg?
Bieb
"Dáár ben ik het nou helemaal mee eens."
Hoera!
Maar dan zie je toch ook dat het gaat om meer dan alleen je eigen afspraken maken met je eigen man? Wat ik eerder schreef, die sociale norm, die is er en daar heeft iedereen last van. Want dat is wel precies waar dat schuldgevoel en die onderwaardering en die scheve verdeling en alles wat maar ongeëmancipeerd is, vandaan komt.
Gebeld
Het spreekt vanzelf, toch doen we het ook zelf. Op school en in zorginstellingen wordt gewoon gevraagd en genoteerd wie het 1e contactadres is.
Klopt AnneJ
Als tel.nr. van man als hoofdnr wordt opgegeven, dan bellen ze dat nr. Lijkt mij nogal logisch.
Ja Lou
Maar flexibele werktijden enz is leuk en aardig, maar er zijn talloze beroepen te bedenken, waar dat natuurlijk helemaal niet kan en al zeker niet ad hoc. Nog los van reisafstanden enz.
Dus uiteindelijk zal je toch als stel moeten uitvogelen wie wanneer 'oproepbaar' kan zijn. En ook wie z'n werk zo kan regelen om bijv. om 4 uur naar huis te gaan of later te beginnen, dat kan echt niet in onnoembaar veel situaties (zowel baan man als vrouw).
Mwoah
"Maar flexibele werktijden enz is leuk en aardig maar"
Mwoah. Met dat "leuk en aardig" bagatelliseer je het meteen weer.
En ja, natuurlijk zijn er allerlei dingen onmogelijk. Je kunt ook kijken naar wat er wél mogelijk is. En bovendien gaat het ook nog steeds om het principe en de sociale norm, die jij nu inmiddels toch ook ziet? Of niet? In elk geval, dat wél zien, dat is stap 1.
Leestip
https://vrijschrift.substack.com/p/man-and-macht?utm_campaign=post&utm_medium=email&utm_source=copy
Van de stemming van de senaatscommissie over de aanstelling van Brett Kavanaugh als rechter in het Hooggerechtshof via Youp van ’t Hek en Catherine Keyl naar de antiabortusactivisten en het percentage vrouwen in politiek en bedrijfsleven en dan naar de wetten die lang vrouwen uit hebben gesloten aan de hand van boek Man en Macht van Kate Manne
Goeie tip Tessa!
Jaaaaa, Madeleine van het Instagram account @zeikschrift en haar nieuwsbrief Vrijschrift is sowieso geweldig om te volgen/lezen. Ze schrijft zo knap en slim. De vinger op de juiste plek zonder tegen schenen te schoppen. Ongelooflijk knap en leerzaam.
(beetje) of-topic
Wat vinden jullie eigenlijk in het kader van deze discussie van de dreigende verbanning van de Jip en Janneke boekjes?
Vinden jullie de Jip en Janneke verhaaltjes 'slecht' voor het emancipatie besef van (jonge) kinderen, of vinden jullie als dergelijke boekjes (voor)gelezen worden naast moderne boekjes, dat het gewoon leuke en grappige verhaaltjes zijn?
Bieb63
Welke dreigende verbanning? Heb ik iets gemist?
Groeten,
Temet
Deze
"PROVINCIE UTRECHT - Statenlid Julie d'Hondt is bedreigd naar aanleiding van een debat van gisteren in Provinciale Staten. In een discussie over bibliotheken die boeken met Zwarte Piet verwijderen, zei het PvdA-Statenlid dat ze zich kon voorstellen dat vroeg of laat ook het boek van Jip en Janneke uit de bieb gehaald wordt. Het leidde tot een stortvloed aan boze reacties."
Dreigende verbanning?
Eén statenlid dat zich hardop kan voorstellen dat vroeg of laat ook het boek van Jip en Janneke uit de bieb gehaald wordt. Dat is nou niet bepaald een dreigende verbanning.
Foute boeken
https://www.ad.nl/binnenland/van-de-negerhut-tot-turks-fruit-de-vijf-foutste-boeken~ad91ef35/
Nou vallen er soms wel kwartjes hier. En ik weet ook niet of ik nu nog zo enthousiast jarenlang Jip en Janneke, en moeder!, zou voorlezen in deze tijd.
Natuurlijk wel de spin Sebastiaan en de tante en de oom uit Laren en het rusthuis van zuster Clivia.
Ik snap wel dat dit statenlid een punt heeft.
Hier het AD. Nu weet ik waarom ik op mijn boekenlijst Turks Fruit per se niet wilde hebben. Toen had ik er nog geen tekst bij.
Och
Mijn kinderen konden altijd wel lachen om een tante met een auto. Dan vertelde ik erbij dat het zich heel lang geleden afspeelde, toen vrouwen vaak nog geen rijbewijs hadden. Jip en Janneke is nog steeds wel een van mijn favorieten hoor. Ik bedoel, Afke’s tiental is ook zwaar gedateerd, maar dan gilt er ook niemand moord en brand vanwege kindermishandeling.
Ik denk dat ik zelfs tegen het verbieden van oude werken met racistische termen ben, mits je daarbij de toelichting geeft en het in historisch perspectief zet.
Phryne
J&J speelde zich af in de tijd dat de meeste mensen helemaal geen auto hadden. Dus die tante met een auto was vreselijk glamorous. Ik denk dat het niet zo bar veel te maken heeft met ''veel vrouwen hadden geen rijbewijs toen"
Het was een van de lievelingsverhaaltjes van mijn zoon toen die zo'n 2 jaar was ("Tante Miesse auto!")
En ik ben het geheel eens met Elena. Iemand denkt eens hardop na over de mogelijkheid dat er misschien in de toekomst wel eens overwogen zou kunnen worden dit boek van de plank te halen, en hup! daar regent het weer bedreigingen. En minder heethoofdige lieden als Bieb hebben het over een 'dreigende verbanning'. Zucht.
Groeten,
Temet
Ook weer een andere invalshoek
Ook interessant, wel achter een muur zo te zien:
https://www.nrc.nl/nieuws/2020/11/23/loodgieter-mv-nee-noem-ons-liever-loodgietster-a4021057
Ze schrijft dat de vrouwelijke vorm van beroepsaanduidingen er niet voor de show is. De tijd beïnvloedt de manier waarop wij beroepen aanduiden. We kunnen ervoor zorgen dat we de vrouwelijke vorm niet langer automatisch associëren met lichtgewicht functies. Bij een schrijfster kun je denken aan een Booker Prize winnares en bij hooglerares (wordt toch nooit zo genoemd volgens mij) aan Beatrice de Graaf.
Het artikel is een pleidooi voor de vrouwelijke vorm van functienamen, die nu nog mannelijk zijn. Tegenstanders daarvan zeggen altijd dat de mannelijke uitgang inmiddels de neutrale vorm is geworden. Anekdote: een Duitse minister liet vrouwelijke uitgangen toepassen waar anders de mannelijke uitgangen hadden gestaan. Citaat uit het artikel: "Immers, als vrouwen zich altijd aangesproken moeten voelen door de mannelijke vorm, dan konden mannen zich volgens haar net zo vinden in de algemeen bedoelde vrouwelijke vorm. Daar bleken mannen grote moeite mee te hebben. Tja. Het valt niet mee om niet de norm te zijn, als je dat gewend bent."
En Bieb
Je kunt ook eens reageren op andere berichten, in plaats van het ineens over Jip en Janneke te hebben. Wat vond je bijvoorbeeld van het artikel dat Tessa doorgaf?
J&J en auto (ot)
J&J zelf hebben geen auto. Ze gaan met de trein naar zee en weer terug, en als een van die kinders zegt graag te willen zingen met die juffrouw van het kleuteruurtje op de radio (!!) legt moeder uit dat ze dan eerst met de bus helemaal naar de studio in Hilversum zouden moeten en dat tegen die tijd het kleuteruurtje wel is afgelopen.
Nog los van problemen rond man/vrouwverhoudingen in deze klassieker: denk eens even na hoe het in de huidige tijd zou aflopen met dat arme borstelmannetje dat Jip laat meeliften op zijn wagen? ( waarna het joch aan het eind van de dag trots vertelt dat hij twee bezems en een boender heeft verkocht)
Groeten,
Temet
Ik herinner me
Ook een verhaaltje dat moeder de lakens in tuin aan t bleken is op de stenen 😂
Daar wil ik best iets over zeggen Lou
m.b.t. het artikel 'man en macht''. Ik doe het even in punten:
1 Verkrachting of aanranding is ontoelaatbaar en ernstig schadend voor het slachtoffer
2 Het is noodzakelijk dit meer onder de aandacht te brengen voor meer begrip
3 Het is noodzakelijk dat hier flinke sancties op staan
4 Het is moeilijk voor een niet-slachtoffer om de (langdurige) impact te begrijpen, daarom moet er meer aandacht voor punt 2
5 Dat de daders grotendeels mannen zijn is verklaarbaar (geen excuus uiteraard...) gezien de biologie van hun seksualiteit (testosteron enz) en hun grotere spierkracht. Die spierkracht is uiteraard niet de reden van de verkrachting of aanranding, maar maakt het mogelijk.
Dat snap ik Bieb
Eens met jouw punt 1 t/m 5. Maar dat waren de discussiepunten niet, toch?
Om maar iets te noemen, citaat uit het artikel: "liggen er specifieke, soms subtiele obstakels op het pad van de vrouw die haar keuzevrijheid significant beïnvloeden en beperken? Manieren waarop de uitgangsnorm mannelijk is, waardoor vrouwen worden benadeeld? Het korte antwoord is ja."
Lou
Misschien is dat zo. Maar ik denk dat het beter is om de verschillen tussen de mannelijke mens en de vrouwelijke mens in al z'n totaliteit niet te ontkennen maar juist in te zien. En dáár wat mee te doen. Erkén het manzijn, respecteer het enz, schop er niet tegen, want daarmee komen we er niet. Integendeel wellicht. Want dat is denk ik wel een punt. Zeker ook in de meetoo discusies. Als vrouw wél je volledige vrouwelijkheid ten toon spreiden (en dat mag en dan moeten mannen nog steeds van je afblijven) , maar negeren dat je mannen met die vrouwelijke 'uitdaging', ook in subtiele vorm, hun mannelijkheid aanspreekt, maar niet mogen gebruiken, is ook scheef. Misschien gooi ik nu de knuppel in het hoenderhok, maar als wij vinden dat wij onze volledige vrouwelijkheid mogen gebruiken en zijn, maar tegelijkertijd ook eigenlijk zeggen: maar de mannen mogen niet hun mannelijkheid, hun zijn, gebruiken, klopt ook niet.
Bieb63
'Misschien gooi ik nu de knuppel in het hoenderhok, maar als wij vinden dat wij onze volledige vrouwelijkheid mogen gebruiken en zijn, maar tegelijkertijd ook eigenlijk zeggen: maar de mannen mogen niet hun mannelijkheid, hun zijn, gebruiken, klopt ook niet.'
Bedoel je dat vrouwen onderdrukken en achterstellen deel is van hun mannelijkheid en hun wezen? Want anders snap ik niet wat je wilt zeggen.
