Plots was ik ongewild "de minnares"
Graag wil ik hier even mijn verhaal kwijt. Plots was ik ongewild de "minnares".
Iets meer dan een jaar geleden leerde ik online een leuke man kennen. Beiden single, ik kinderen, hij niet.We hadden al snel een relatie.
Wat wel was dat hij soms afspraakjes op het laatste annuleerde .
Of niet kwam opdagen, waarna hij dan vb. stuurde dat er iets gebeurd was, oma was met spoed naar ziekenhuis en er erg aan toe....
Voor de rest hadden we het heel erg fijn samen.
Toen we hadden afgesproken en hij niet kwam opdagen, ik hem na uren proberen niet kon bereiken en ongerust werd, ben ik naar hem toegereden. Wat hij ook zelf gezegd had, van kom anders maar naar mij, want hij zou nog even slapen nadat hij met vrienden op stap ging.
Zo stond ik dus plots bij zijn ouders, (daar woonde hij zei hij na zijn vorige relatiebreuk) en hoorde ik van hen dat hij getrouwd is en een kindje heeft.
Mijn wereld stortte in, en die mensen ook natuurlijk.
De ouders zeiden onmiddellijk dat ik hem moest laten en zij het niet aan zijn vrouw zouden zeggen. Ze zouden hem er wel mee confronteren.
Ik heb hem de dag erna geconfronteerd. Eerst was hij razend, uiteindelijk wel gepraat.
En ja, hij bood zijn excuses aan, was dom, maar zag me graag....
Ik wist het allemaal niet meer, in begin was het heel duidelijk, dit stopt. Vrouw wel of niet inlichten? ....Ik ben totaal ongewild in deze situatie terechtgekomen. Heb dit nooit gewild, zou er nooit bewust in meegegaan zijn.
Was vroeger altijd heel duidelijk, mocht dit gebeuren. Maar nu ik in deze situatie zit is het allemaal veel moeilijker, want na een jaar zie je die ook wel echt graag.
Voor mezelf zit ik met heel veel vragen, schuldgevoel, verdriet, ... Ik ben meer dan een jaar evenveel belogen en bedrogen door hem.
Hij heeft me hier bewust in meegesleurd, hij wist perfect wat hij deed.
Ook naar zijn vrouw toe, want verschillende personen weet dat ze bedrogen wordt behalve zij.
Ik heb met hem al heel veel gepraat ondertussen, maar ook enkel dit, geen fysiek contact meer sindsdien.
Hij gaat van het ene naar het andere. De ene dag wil hij met mij verder, de andere dag zegt hij dat het niet gaat. Dan zegt hij dat het stopt tussen ons, geen contact meer. Dan stuurt hij weer dat hij bij mij wil zijn. Dan zegt hij dat hij een eind aan zijn leven gaat maken. Dan is het weer dat ik het haar maar moet zeggen als ik dat wil, maar hij dan alles kwijt is.
Hij wil enkel samenblijven met zijn vrouw voor het kind, het huis,...En is niet van plan haar de waarheid te zeggen.
En zijn ouders doen ook alsof er niets gebeurd is
Voor mij is dit een verschrikkelijke situatie. Weet niet meer wat te doen. Ik kan geen rust meer vinden.
Hoop hier een beetje raad, advies te vinden.
Mooi gezegd TO. Overigens hoef je je niet te verdedigen. Het is al erg zat allemaal. Er zijn alleen maar verliezers.
RoodVruchtje schreef op 16-05-2023 om 18:57:
[..]
Tja, eerlijk gezegd vind ik jouw man, na alles wat ik van jou lees en heb gelezen, niet zo empathies. Ik denk eerder dat hij ontzettend bang was dat je het van haar te horen zou krijgen en hij het daarom zelf heeft opgebiecht.
Wel begrijp ik heel goed dat je zegt dat je het liever niet had geweten, zeker als hij er toch al klaar mee was. Volledige eerlijkheid is in sommige situaties ook enorm overrated, al krijg ik hierop waarschijnlijk ook veel (negatieve) reacties.
In de situatie van TO zou ik zijn vrouw dus ook niet inlichten, zo denk ik er persoonlijk over en ook dat is prima. Ik zou mijn energie vooral in mezelf en mijn eigen verwerking stoppen en de verantwoordelijkheid laten bij wie deze hoort. Daar mag iedereen van vinden wat ie vindt, maar het kan TO in ieder geval nooit kwalijk worden genomen deze keuze genomen te hebben.
Hij vertelde me idd dat hij bang was, volgens hem wilde hij het al na de eerste ontmoeting eindigen , dus na de one night stand, want hij voelde er niks speciaals bij en de sex luktte ook niet (kunnen leugens zijn he maar dit is zijn verhaal) maar toch hielden ze contact en spraken dus ook af bij zijn volg. Werkreis, volgens hem wilde hij toch kijken of t iets was omdat er wel een klik was, maar na die 2de keer heeft hij t geeindigd, dit is ook bevestigd door haar, ze zei me ook dat ze voelde dat hij loog over mij, heb ook een print screen van haar gekregen waarin zij een aantal keer vraagt hoe t nu zit tussen hem en mij, hij antwoorde met weet ik nog niet... zij bleef dan kontakt zoeken en hij ging erop in omdat hij bang was dat t via haar bij mij terecht kwam dus wilde hij haar tevreden houden tot hij t mij kon opbiechten, ze hebben dan nog 1 keer afgesproken en dan nog een keer en die laatste keer heeft hij het geieindigd en mij opgebelt met t hele verhaal. Dat ze maar 4 keer hebben ontmoet heb ik ook bewijs van, is ook makkelijk aangezien zij in dat land woond dus ik wist precies de keren dat hij daar was. Sorry heel verhaal geworden maar ja idd emphatie mag hij echt meer hebben!! Dat zeg ik hem ook vaak genoeg, zei ik al voor t vreemdgaan.... en wat je zegt, de waarheid kan soms beter verborgen blijven, ben ik ook echt een voorstander van, achteraf zei hij dat ook, dat hij t me nooit had moeten zeggen maar hij moest van zichzelf zei hij plus hij was bang dat t anders wel van haar ging komen en dan was t natuurlijk allemaal nog erger dat geef ik toe, dan zou ik me nog meer verraden voelen.
Ik wil voor iedereen het beste, en het is niet mijn bedoeling om de vrouw gewoon pijn te doen voor mijn mezelf. Maar omdat ze niet verdient in leugens te leven, en eigenlijk zelf de keuze moet hebben of ze hier wel of niet verder in wil.
ik vind dat dat niet aan jou is om te bepalen. Jij hebt niks met haar te maken. Jij houdt niks geheim voor haar want je kent haar niet.
Velen schrijven hier dat ze het verschrikkelijk vinden dat mensen niet vertelden dat hun partner vreemdging. Dat kan ik me voorstellen dat je je verraden voelt als je vrienden komen en later blijkt dat zij al wisten dat jouw man vreemdgaat en jij nog van niks weet.
maar hier is dat anders: twijfelaar spreekt die vrouw niet.
Ik vind het zo ontzettend zwak om een affaire liever niet te willen weten. Het gaat toch om je partner? Waarop is je eigen relatie dan gebaseerd als iemand gewoon totaal onbetrouwbaar is? En dan heb ik het echt over langdurig vreemdgaan. Niet een keer dronken zoenen in de kroeg. Ik zeg niet dat je dan direct uit elkaar moet gaan. Maar zoiets zegt toch wat over zowel je partner als over onderliggende problemen in een relatie.
Izza schreef op 18-05-2023 om 12:42:
Ik vind het zo ontzettend zwak om een affaire liever niet te willen weten. Het gaat toch om je partner? Waarop is je eigen relatie dan gebaseerd als iemand gewoon totaal onbetrouwbaar is? En dan heb ik het echt over langdurig vreemdgaan. Niet een keer dronken zoenen in de kroeg. Ik zeg niet dat je dan direct uit elkaar moet gaan. Maar zoiets zegt toch wat over zowel je partner als over onderliggende problemen in een relatie.
Iemand die vreemdgaat is niet meteen een klootzak of geheel onbetrouwbaar. Ja, hij/zij houdt iets achter en dat valt nooit goed te praten, maar er zijn ook mensen die het écht níet willen weten. In mijn omgeving ken ik dus zo’n vrouw, zij weet al jaren dat haar man er weleens een andere vrouw op nahoudt, maar wil het dus niet ‘weten’ of horen van hem wanneer dit gebeurd of gebeurd is. Het is een onbesproken onderwerp, dus ook nooit met haar goedkeuring gebeurd.
Ooit een heel lang gesprek met haar hierover gehad en kon ik haar ook deels wel begrijpen. Het is geen klootzak, zorgt goed voor haar en het gezin, ze komt niets tekort en heeft een goed leven (ook financieel). Dit is voor haar dus voldoende en zij neemt die andere vrouwen dus op de koop toe, want (haar woorden), als ze hierom zou gaan scheiden zal haar leven een stuk slechter en zwaarder zijn (1 gehandicapt kind). Kun je vanalles van vinden, maar als zij op deze manier toch gelukkig met haar gezin en leven is, wie is een ander dan daarover te oordelen?
Daarom zou ik die ander, zoals in de situatie van TO, niet inlichten. Geen gezamenlijke vrienden, dus je hoeft haar nooit tegen te komen, zijn huwelijk, zijn verantwoordelijkheid.
En met betrekking tot de laatste zin in gequote post. Bij vreemdgaan is het niet altijd vanzelfsprekend dat er onderliggende problemen in de huidige relatie hoeven te zijn of dat de relatie slecht is. Ook zo’n misverstand wat vaak wordt beweerd!
En als aanvulling denk ik ook dat een persoon van meerdere personen tegelijkertijd kan houden en sommige affaires daarom ook jaren kunnen duren. Het is allemaal niet zo zwart/wit in dit soort situaties.
Izza schreef op 18-05-2023 om 12:42:
Ik vind het zo ontzettend zwak om een affaire liever niet te willen weten. Het gaat toch om je partner? Waarop is je eigen relatie dan gebaseerd als iemand gewoon totaal onbetrouwbaar is? En dan heb ik het echt over langdurig vreemdgaan. Niet een keer dronken zoenen in de kroeg. Ik zeg niet dat je dan direct uit elkaar moet gaan. Maar zoiets zegt toch wat over zowel je partner als over onderliggende problemen in een relatie.
Dat mag je vinden maar een ander ziet dat anders, en iedereen bepaalt dat voor zichzelf.
Izza schreef op 18-05-2023 om 12:42:
Ik vind het zo ontzettend zwak om een affaire liever niet te willen weten. Het gaat toch om je partner? Waarop is je eigen relatie dan gebaseerd als iemand gewoon totaal onbetrouwbaar is? En dan heb ik het echt over langdurig vreemdgaan. Niet een keer dronken zoenen in de kroeg. Ik zeg niet dat je dan direct uit elkaar moet gaan. Maar zoiets zegt toch wat over zowel je partner als over onderliggende problemen in een relatie.
Ik vind het ontzettend raar dat jij dat ontzettend zwak noemt. Niet iedereen tilt even zwaar aan seks en monogamie of transparantie daarover. Iets is pas totaal onbetrouwbaar als je de verwachting hebt dat je alles weet. Als je je relatie beoordeelt op je eigen ervaringen met iemand als je samen bent, en hem/haar vrijlaat als je niet bij elkaar bent, kun je dat ook juist enorm sterk noemen. Persoonlijk zou ik het niet kunnen hoor, voor de duidelijkheid. Maar waarom zou ik een ander zo wegzetten als jij doet, als die daar op een andere manier mee omgaat?
Ik geloof juist heel erg dat je van meerdere mensen kunt houden. Mensen hebben vaak verschillende soorten vrienden en bij iedereen vind je wat anders terwijl je partner alles in een moet zijn. Dat zoveel mensen vreemdgaan of in ongelukkige huwelijken blijven zitten laat dat nog maar eens zien. Als je verder samen wel gelukkig bent maar er bepaalde zaken missen zou (zeker bij een langdurig huwelijk) een open relatie best besproken kunnen worden. Dat je afspraken maakt en elkaar een bepaalde mate van vrijheid geeft. Ipv dat iemand vreemdgaat en de ander van niets weet. Of zijn/haar kop in het zand steekt. Ik denk dat openheid en eerlijkheid (ook op de lange termijn) zoveel beter is dat leugens en bedrog.
Izza schreef op 18-05-2023 om 15:33:
Ik geloof juist heel erg dat je van meerdere mensen kunt houden. Mensen hebben vaak verschillende soorten vrienden en bij iedereen vind je wat anders terwijl je partner alles in een moet zijn. Dat zoveel mensen vreemdgaan of in ongelukkige huwelijken blijven zitten laat dat nog maar eens zien. Als je verder samen wel gelukkig bent maar er bepaalde zaken missen zou (zeker bij een langdurig huwelijk) een open relatie best besproken kunnen worden. Dat je afspraken maakt en elkaar een bepaalde mate van vrijheid geeft. Ipv dat iemand vreemdgaat en de ander van niets weet. Of zijn/haar kop in het zand steekt. Ik denk dat openheid en eerlijkheid (ook op de lange termijn) zoveel beter is dat leugens en bedrog.
Dit ben ik helemaal met je eens, ook ik geloof eerlijk gezegd niet in monogamie. Toch weet ik inmiddels dat het een utopie is dat het merendeel hier zo over denkt of zal gaan denken. Ook ik kan lust en liefde heel goed los van elkaar zien en zie ik een partner ook niet als mijn eigendom/bezit.
Izza schreef op 18-05-2023 om 15:33:
Ik geloof juist heel erg dat je van meerdere mensen kunt houden. Mensen hebben vaak verschillende soorten vrienden en bij iedereen vind je wat anders terwijl je partner alles in een moet zijn. Dat zoveel mensen vreemdgaan of in ongelukkige huwelijken blijven zitten laat dat nog maar eens zien. Als je verder samen wel gelukkig bent maar er bepaalde zaken missen zou (zeker bij een langdurig huwelijk) een open relatie best besproken kunnen worden. Dat je afspraken maakt en elkaar een bepaalde mate van vrijheid geeft. Ipv dat iemand vreemdgaat en de ander van niets weet. Of zijn/haar kop in het zand steekt. Ik denk dat openheid en eerlijkheid (ook op de lange termijn) zoveel beter is dat leugens en bedrog.
Persoonlijk denk ik dat ook. Maar ik vind het niet raar dat er mensen zijn die er anders over kunnen denken. Informatie die je niet goed kan verwerken, kan leiden tot hele verhalen in je hoofd over wat iemand wel en niet voor je voelt, terwijl het misschien wel heel anders in elkaar zit. Ik kan best snappen dat mensen daarvan willen wegblijven.
RoodVruchtje schreef op 18-05-2023 om 13:48:
[..]
Iemand die vreemdgaat is niet meteen een klootzak of geheel onbetrouwbaar. Ja, hij/zij houdt iets achter en dat valt nooit goed te praten, maar er zijn ook mensen die het écht níet willen weten. In mijn omgeving ken ik dus zo’n vrouw, zij weet al jaren dat haar man er weleens een andere vrouw op nahoudt, maar wil het dus niet ‘weten’ of horen van hem wanneer dit gebeurd of gebeurd is. Het is een onbesproken onderwerp, dus ook nooit met haar goedkeuring gebeurd.
Ooit een heel lang gesprek met haar hierover gehad en kon ik haar ook deels wel begrijpen. Het is geen klootzak, zorgt goed voor haar en het gezin, ze komt niets tekort en heeft een goed leven (ook financieel). Dit is voor haar dus voldoende en zij neemt die andere vrouwen dus op de koop toe, want (haar woorden), als ze hierom zou gaan scheiden zal haar leven een stuk slechter en zwaarder zijn (1 gehandicapt kind). Kun je vanalles van vinden, maar als zij op deze manier toch gelukkig met haar gezin en leven is, wie is een ander dan daarover te oordelen?
Daarom zou ik die ander, zoals in de situatie van TO, niet inlichten. Geen gezamenlijke vrienden, dus je hoeft haar nooit tegen te komen, zijn huwelijk, zijn verantwoordelijkheid.
En met betrekking tot de laatste zin in gequote post. Bij vreemdgaan is het niet altijd vanzelfsprekend dat er onderliggende problemen in de huidige relatie hoeven te zijn of dat de relatie slecht is. Ook zo’n misverstand wat vaak wordt beweerd!
En als aanvulling denk ik ook dat een persoon van meerdere personen tegelijkertijd kan houden en sommige affaires daarom ook jaren kunnen duren. Het is allemaal niet zo zwart/wit in dit soort situaties.
Maar die situatie is wel wezenlijk anders, doordat de vrouw weet dat het gebeurd en daardoor zelf de afweging kan maken wat ze kiezen wil. Dat is in de meeste gevallen van een vreemdgaande partner niet het geval. En dat is wel een essentieel verschil: ik wil zelf die keuze kunnen maken. Het is niet aan jou of aan wie dan ook om te bepalen of je partner met zoiets akkoord gaat. En vaak woelen vreemdgaande mensen wel wat dat antwoord is, dus gebeurd het stiekem.
Vooropgesteld, ik vind dat mensen vooral moeten doen waar zij zich goed bij voelen. Is dat monogamie, dan is dat zo. Is dat een open relatie, dan is dat ook zo. is dat oogluikend toestaan, prima. Maar het is niet oke om vreemd te gaan en te liegen en bedriegen. Dan ben je dus wel een klootzak. Want je doet iets waarvan je weet dat het je partner vreselijk veel pijn doet.
Elpisto schreef op 19-05-2023 om 09:56:
[..]
Maar die situatie is wel wezenlijk anders, doordat de vrouw weet dat het gebeurd en daardoor zelf de afweging kan maken wat ze kiezen wil. Dat is in de meeste gevallen van een vreemdgaande partner niet het geval. En dat is wel een essentieel verschil: ik wil zelf die keuze kunnen maken. Het is niet aan jou of aan wie dan ook om te bepalen of je partner met zoiets akkoord gaat. En vaak woelen vreemdgaande mensen wel wat dat antwoord is, dus gebeurd het stiekem.
Vooropgesteld, ik vind dat mensen vooral moeten doen waar zij zich goed bij voelen. Is dat monogamie, dan is dat zo. Is dat een open relatie, dan is dat ook zo. is dat oogluikend toestaan, prima. Maar het is niet oke om vreemd te gaan en te liegen en bedriegen. Dan ben je dus wel een klootzak. Want je doet iets waarvan je weet dat het je partner vreselijk veel pijn doet.
Ja precies als het bekend is, vind ik het eigenlijk geen vreemdgaan. Toch is bij de dame waar Roodvruchtje het over heeft, meer aan de hand: omdat zij een gehandicapt kind heeft kiest zij ervoor het vreemdgaan van haar man maar toe te staan omdat zij bij een scheiding het nog zwaarder zou krijgen vwb de verzorging.
Roodvruchtje stelt dat de man in kwestie niet per se een klootzak is want zijn vrouw wil het gewoon niet weten. Ik ken de man verder niet, maar ik vind wel wat van zijn gedrag. Ik ben niet per se tegen open relaties maar kijk dan wat hier gebeurt: man heeft affaires, in de wetenschap dat zijn vrouw niks zal zeggen want ze is afhankelijk van hem ivm de zorg voor hun gehandicapte kind. Dus kan hij, zonder het te bespreken zijn gang gaan. En dat moet een voorbeeld zijn waar buitenechtelijke relaties okay zijn en gedoogd kunnen worden? Niet in mijn wereld hoor. Ik heb ontzettend te doen met die vrouw. Zij zit gevangen in een afhankelijke situatie en moet daardoor zijn vreemdgaan wel door de vingers zien en toelaten. Ik vind het rot want je kan niet spreken van een vrije keuze van haar tussen een open huwelijk en weggaan. Wat zou ze doen als ze geen gehandicapt kind had?
Wat mij betreft is de betreffende man dus wel onbetrouwbaar en een klootzak. In een gezonde en eerlijke relatie kan je problemen en behoeftes namelijk gewoon bespreken. Situaties waarbij sprake is van afhankelijkheid en machtsmisbruik zijn gewoon echt niet ok!
In een goede relatie was er een plek geweest voor hem om zijn verlangens te bespreken en aan te geven wat hij wil en mist. En hadden ze daar samen afspraken over kunnen maken. En zij had op haar beurt aan kunnen geven wat haar grenzen waren en waarom ze hem nodig heeft (inkomen of zorgafhankelijk kind heel logisch). Het had hun relatie wellicht zelfs sterker kunnen maken. Want er is dan sprake van consent en eerlijkheid ipv leugens en bedrog.
MRI schreef op 19-05-2023 om 10:13:
[..]
Wat zou ze doen als ze geen gehandicapt kind had?
Ook dat heb ik uiteraard gevraagd, maar dan zou haar standpunt hetzelfde zijn geweest. Ze heeft vanaf trouwen nooit gewerkt en heeft deze ambitie ook totaal niet. Kind woont inmiddels ook niet meer thuis, dus ze heeft daarin geen belemmeringen meer.
Hij is vaak op zakenreis en zij heeft haar vrijheid zonder enige verplichtingen en zonder financiële problemen, dat is voor haar dus prima!
RoodVruchtje schreef op 19-05-2023 om 14:44:
[..]
Ook dat heb ik uiteraard gevraagd, maar dan zou haar standpunt hetzelfde zijn geweest. Ze heeft vanaf trouwen nooit gewerkt en heeft deze ambitie ook totaal niet. Kind woont inmiddels ook niet meer thuis, dus ze heeft daarin geen belemmeringen meer.
Hij is vaak op zakenreis en zij heeft haar vrijheid zonder enige verplichtingen en zonder financiële problemen, dat is voor haar dus prima!
ja dat kan een keuze zijn. Het zou niet de mijne zijn.
