Plots was ik ongewild "de minnares"
Graag wil ik hier even mijn verhaal kwijt. Plots was ik ongewild de "minnares".
Iets meer dan een jaar geleden leerde ik online een leuke man kennen. Beiden single, ik kinderen, hij niet.We hadden al snel een relatie.
Wat wel was dat hij soms afspraakjes op het laatste annuleerde .
Of niet kwam opdagen, waarna hij dan vb. stuurde dat er iets gebeurd was, oma was met spoed naar ziekenhuis en er erg aan toe....
Voor de rest hadden we het heel erg fijn samen.
Toen we hadden afgesproken en hij niet kwam opdagen, ik hem na uren proberen niet kon bereiken en ongerust werd, ben ik naar hem toegereden. Wat hij ook zelf gezegd had, van kom anders maar naar mij, want hij zou nog even slapen nadat hij met vrienden op stap ging.
Zo stond ik dus plots bij zijn ouders, (daar woonde hij zei hij na zijn vorige relatiebreuk) en hoorde ik van hen dat hij getrouwd is en een kindje heeft.
Mijn wereld stortte in, en die mensen ook natuurlijk.
De ouders zeiden onmiddellijk dat ik hem moest laten en zij het niet aan zijn vrouw zouden zeggen. Ze zouden hem er wel mee confronteren.
Ik heb hem de dag erna geconfronteerd. Eerst was hij razend, uiteindelijk wel gepraat.
En ja, hij bood zijn excuses aan, was dom, maar zag me graag....
Ik wist het allemaal niet meer, in begin was het heel duidelijk, dit stopt. Vrouw wel of niet inlichten? ....Ik ben totaal ongewild in deze situatie terechtgekomen. Heb dit nooit gewild, zou er nooit bewust in meegegaan zijn.
Was vroeger altijd heel duidelijk, mocht dit gebeuren. Maar nu ik in deze situatie zit is het allemaal veel moeilijker, want na een jaar zie je die ook wel echt graag.
Voor mezelf zit ik met heel veel vragen, schuldgevoel, verdriet, ... Ik ben meer dan een jaar evenveel belogen en bedrogen door hem.
Hij heeft me hier bewust in meegesleurd, hij wist perfect wat hij deed.
Ook naar zijn vrouw toe, want verschillende personen weet dat ze bedrogen wordt behalve zij.
Ik heb met hem al heel veel gepraat ondertussen, maar ook enkel dit, geen fysiek contact meer sindsdien.
Hij gaat van het ene naar het andere. De ene dag wil hij met mij verder, de andere dag zegt hij dat het niet gaat. Dan zegt hij dat het stopt tussen ons, geen contact meer. Dan stuurt hij weer dat hij bij mij wil zijn. Dan zegt hij dat hij een eind aan zijn leven gaat maken. Dan is het weer dat ik het haar maar moet zeggen als ik dat wil, maar hij dan alles kwijt is.
Hij wil enkel samenblijven met zijn vrouw voor het kind, het huis,...En is niet van plan haar de waarheid te zeggen.
En zijn ouders doen ook alsof er niets gebeurd is
Voor mij is dit een verschrikkelijke situatie. Weet niet meer wat te doen. Ik kan geen rust meer vinden.
Hoop hier een beetje raad, advies te vinden.
EmmaT schreef op 15-05-2023 om 10:47:
[..]
Ja dat kan, maar het is de vraag of er inderdaad geen reactie komt en zo niet, of TO daar genoegen mee neemt.
nee dat weten we niet maar ik zei gewoon wat ik zou doen: kappen met die man en blokkeren. De vrouw in casu data en feiten geven en ook het contact verder af sluiten. Dan kan iedereen in eerlijkheid verder met het leven.
Lotte78 schreef op 15-05-2023 om 11:07:
Een vriendin kwam er ook ooit achter dat haar vriend nog getrouwd was. Ze heeft die vent haar bed uitgesleurd. Alle spullen van hem naar buiten gegooid. Terwijl hij daar in de tuin stond, zich half aan te kleden. Een foto gemaakt en naar zijn vrouw gestuurd met een begeleidend berichtje erbij.
Paar uur later kregen ze een berichtje terug. Van een foto met die man met al zijn spullen buiten het echtelijk huis . Die man en vrouw zijn uiteindelijk ook gescheiden. Kijk dan help je die vrouw. Maar bij jou krijg ik een ander gevoel.
Mijn oom plaste vaak buiten de deur en het kwam regelmatig voor dat de (ex) minnares dat via de telefoon liet weten. Het antwoord van mijn tante kwam er op neer dat ze het wist en of er verder nog wat was. Lekker belangrijk. Ik moet er zelf niet aan denken, om in haar schoenen te hebben gestaan. Maar ook zij heeft (een) affaire(s) gehad, die ik haar stiekem van harte gunde. Voor mij is de een niet zwart en de ander wit.
Philou schreef op 15-05-2023 om 11:15:
[..]
Mijn oom plaste vaak buiten de deur en het kwam regelmatig voor dat de (ex) minnares dat via de telefoon liet weten. Het antwoord van mijn tante kwam er op neer dat ze het wist en of er verder nog wat was. Lekker belangrijk. Ik moet er zelf niet aan denken, om in haar schoenen te hebben gestaan. Maar ook zij heeft (een) affaire(s) gehad, die ik haar stiekem van harte gunde. Voor mij is de een niet zwart en de ander wit.
ja dat is ook prima, die hadden dus gewoon een open huwelijk. En als dat hier het geval zou zijn, des te beter voor die vrouw, als zij het er mee eens is en bijvoorbeeld ook minnaars of minnaressen heeft. Blijft waardeloos voor TS dat ze voorgelogen is. En waar iemand tegen de een liegt, zou hij dan tegen de ander de waarheid vertellen?
Twijfelaartje: waarom noem je jezelf zo? Twijfel je nog?
In mijn geval als bedrogen vrouw zou ik het willen weten.
Mijn man bedroog mij en de man van Truus heeft hem voor een voldongen feit gesteld. Of jij verteld het je vrouw zelf of ik doe het. Die man was al 4 maanden op de hoogte. Ik ben er altijd nog blij om. Beter om te leven met de waarheid dan in een leugen. Want haar leven is nu ook een grote leugen.
Misschien is ze op de hoogte, misschien hebben ze een open huwlijk. Dat weet je allemaal niet. Maar de man neemt het niet zo nauw met de waarheid. Die vrouw heeft ook recht op de waarheid net zoals jij dat had.
Hij zal het waarschijnlijk niet doen. En ja..ze zal misschien boos worden. Je bedoelingen in twijfel trekken maar draai het eens om. Wat zou jij willen als je zijn vrouw was.
Per direct mee stoppen, alle contact definitief verbreken en door met jouw leven; waar ben je toch mee bezig ...
merk aan je manier van denken dat je nog wel hoop hebt op deze man maar ik kan je al vertellen dat t valse hoop is en dat je per direct hem uit je leven moet wissen. Die zal nooit zijn vrouw verlaten voor jou of wie dan ook en is zo fout bezig. Ik zou t de vrouw ook niet vertellen want je bespaard haar dan mss een trauma en hoop verdriet. Zij gaat nog wel wakker worden en t zien en hij zal dan op moeten biechten omdat een mens niet kan blijven liegen, op den duur loopt ie vast en komen leugens vanzelf naar boven. Het is niet jouw leven dus blijf eruit en move on.
Elpisto schreef op 15-05-2023 om 11:08:
[..]
Wat voor deksel moet je op je neus krijgen dan? Dat vrouw verteld dat ze er van op de hoogte is? Dat lijkt me overigens zeer onwaarschijnlijk gelet op hoe stiekem hier door die vent gedaan wordt.
Maar als bedrogene kan ik je vertellen dat het wel degelijk heel erg belangrijk is dat er iemand is die die handreiking doet. Het vermoeden, maar niet hard kunnen maken, vond ik 3 keer zwaarder dan het daadwerkelijke verhaal te horen krijgen. Je kunt namelijk geen keuze maken als je niet weet wat er speelt.
Ik mag toch hopen dat ze niet nog een seconde nadenkt om met deze man verder te gaan. Je bent een beetje ongewild in deze situatie gekomen, dan is het toch niet teveel.moeite om tegen die vrouw te zeggen: joh, luister. Ik wist het niet, maar blijkbaar ben jij samen met " naam man". Ik ben daar sinds kort achter gekomen, terwijl ik toch al anderhalf jaar een relatie met hem heb. Ik ben daarmee gestopt zodra ik erachter kwam wat de situatie was. Ik wil verder geen contact, maar vond dat je het recht hebt om te weten wat je man je geflikt heeft.
Het niet vertellen zorgt er ook nog eens voor dat dit soort mensen gewoon door gaan met hun destructieve gedrag. Ik zou ten alle tijde die melding doen. Maar ik spreek dan ook als een bedrogene .
Nou, wat verderop iemand hier schrijft bijvoorbeeld: dat weet ik, en is er verder nog iets? Of: waar bemoei mij je mee, probeer niet onze relatie stuk te maken zodat jij er vervolgens de schuld krijgt als 'minnares', of dat ze dat zo doen lijken. Zodat jij nog meer hebt om je druk over te maken. Het is een wespennest daar, ik zou er ver buiten blijven. Los van alle berichten over hoe belangrijk en nobel en het lijkt om de vrouw in te lichten, de werkelijkheid ziet er hier heel anders uit, vooral met die ouders. Het is niet jouw taak. Ik zou genoeg hebben aan mijzelf.
Titiv schreef op 15-05-2023 om 12:19:
merk aan je manier van denken dat je nog wel hoop hebt op deze man maar ik kan je al vertellen dat t valse hoop is en dat je per direct hem uit je leven moet wissen. Die zal nooit zijn vrouw verlaten voor jou of wie dan ook en is zo fout bezig. Ik zou t de vrouw ook niet vertellen want je bespaard haar dan mss een trauma en hoop verdriet. Zij gaat nog wel wakker worden en t zien en hij zal dan op moeten biechten omdat een mens niet kan blijven liegen, op den duur loopt ie vast en komen leugens vanzelf naar boven. Het is niet jouw leven dus blijf eruit en move on.
Dus liever een gelogen leven leiden? Nee dat zou ik niet willen hoor. Vertel het me maar, dat het weer eerlijk wordt, hoe dan ook.
EmmaT schreef op 15-05-2023 om 12:57:
[..]
Nou, wat verderop iemand hier schrijft bijvoorbeeld: dat weet ik, en is er verder nog iets? Of: waar bemoei mij je mee, probeer niet onze relatie stuk te maken zodat jij er vervolgens de schuld krijgt als 'minnares', of dat ze dat zo doen lijken. Zodat jij nog meer hebt om je druk over te maken. Het is een wespennest daar, ik zou er ver buiten blijven. Los van alle berichten over hoe belangrijk en nobel en het lijkt om de vrouw in te lichten, de werkelijkheid ziet er hier heel anders uit, vooral met die ouders. Het is niet jouw taak. Ik zou genoeg hebben aan mijzelf.
Nee, ze zal geen dankbaarheid tonen. Dat is logisch. Maar het lijkt me niet de reden waarom je zoiets vertelt, toch?
MRI schreef op 15-05-2023 om 13:13:
[..]
Dus liever een gelogen leven leiden? Nee dat zou ik niet willen hoor. Vertel het me maar, dat het weer eerlijk wordt, hoe dan ook.
Ik twijfel hier enorm over, heb er over nagedacht, tuurlijk wil je t weten idd maar aangezien ik zelf bedrogen ben en je stelt me nu de vraag had je t liever niet geweten? Dan zeg ik toch ja... mijn man stopte namelijk uit zichzelf met truus en biechtte me die dag alles op, hij had besefd door haar dat hij toch verder wilde met mij, hij wilde in die periode scheiden van mij zei hij achteraf maar twijfelde, hij ging dus een affaire aan, door truus zag hij in dat hij niet meer van mij wilde scheiden en toch wel veel van me hield. En dan denk ik had t dan liever nooit tegen me opgebiecht als je toch al had besloten dat zij niks voor je was en je gewoon verder wilde met mij, dat had mij zoveel verdriet en pijn bespaard en waren we nu gewoon wie we waren. Dat klinkt mss heel stom maar zo voel ik het. Kijk als iemand blijft vreemdgaan dat is een ander verhaal, dat t dus echt gaat om t vreemdgaan en die persoon kan er niet mee stoppen. Dan zou ik t natuurlijk wel willen weten! Ook de tijdsduur speelt mee. Gaat iemand jaren vreemd of maar een paar maanden, in mijn geval 4 maanden waarin hij haar maar 4 keer heeft gezien. Maar ja ik had t igg liever niet geweten nu ik weet wat ik weet.
Titiv schreef op 15-05-2023 om 13:44:
[..]
Ik twijfel hier enorm over, heb er over nagedacht, tuurlijk wil je t weten idd maar aangezien ik zelf bedrogen ben en je stelt me nu de vraag had je t liever niet geweten? Dan zeg ik toch ja... mijn man stopte namelijk uit zichzelf met truus en biechtte me die dag alles op, hij had besefd door haar dat hij toch verder wilde met mij, hij wilde in die periode scheiden van mij zei hij achteraf maar twijfelde, hij ging dus een affaire aan, door truus zag hij in dat hij niet meer van mij wilde scheiden en toch wel veel van me hield. En dan denk ik had t dan liever nooit tegen me opgebiecht als je toch al had besloten dat zij niks voor je was en je gewoon verder wilde met mij, dat had mij zoveel verdriet en pijn bespaard en waren we nu gewoon wie we waren. Dat klinkt mss heel stom maar zo voel ik het. Kijk als iemand blijft vreemdgaan dat is een ander verhaal, dat t dus echt gaat om t vreemdgaan en die persoon kan er niet mee stoppen. Dan zou ik t natuurlijk wel willen weten! Ook de tijdsduur speelt mee. Gaat iemand jaren vreemd of maar een paar maanden, in mijn geval 4 maanden waarin hij haar maar 4 keer heeft gezien. Maar ja ik had t igg liever niet geweten nu ik weet wat ik weet.
tja, ik ben ook bedrogen en ik had het graag veel eerder geweten. Weet je trouwens zeker dat hij uit zichzelf stopte met de relatie? Dat zij niet dreigde het jou te vertellen?
Ik begrijp je wel, gezien wat je schrijft hierboven. in het draadje over vreemdgaan lees ik ook je berichten en je frustratie en je twijfels. (off topic) Maar komen die alleen door het vreemdgaan? Of ook door karakterverschillen oid?
EmmaT schreef op 15-05-2023 om 12:57:
[..]
Nou, wat verderop iemand hier schrijft bijvoorbeeld: dat weet ik, en is er verder nog iets? Of: waar bemoei mij je mee, probeer niet onze relatie stuk te maken zodat jij er vervolgens de schuld krijgt als 'minnares', of dat ze dat zo doen lijken. Zodat jij nog meer hebt om je druk over te maken. Het is een wespennest daar, ik zou er ver buiten blijven. Los van alle berichten over hoe belangrijk en nobel en het lijkt om de vrouw in te lichten, de werkelijkheid ziet er hier heel anders uit, vooral met die ouders. Het is niet jouw taak. Ik zou genoeg hebben aan mijzelf.
Maar dan krijg je toch geen deksel op de neus? Immers is de melding die je doet niet voor jezelf, maar voor diegene die bedonderd wordt. Als die het weet, of als die het niet interesseert, hoef je je daar toch niet verder druk over te maken?
Ik bekijk het ook vanuit de kant van de bedrogene he: Ik snap best dat TO zich in die shitzooi niet mengen wil. Uiteraard niet. Maar als bedrogene was die ene die net dat stukje informatie gaf wat je mistte, echt een reddingsboei. En dat meen ik. Niks nobels aan. Maar wel oh zo belangrijk. En ik denk dat je daarvoor bedrogene moet zijn om te weten hoe belangrijk die boei in die situatie is. Omdat er dingen zijn waar je je vinger niet op kan leggen.
Elpisto schreef op 15-05-2023 om 16:03:
[..]
Maar dan krijg je toch geen deksel op de neus? Immers is de melding die je doet niet voor jezelf, maar voor diegene die bedonderd wordt. Als die het weet, of als die het niet interesseert, hoef je je daar toch niet verder druk over te maken?
Ik bekijk het ook vanuit de kant van de bedrogene he: Ik snap best dat TO zich in die shitzooi niet mengen wil. Uiteraard niet. Maar als bedrogene was die ene die net dat stukje informatie gaf wat je mistte, echt een reddingsboei. En dat meen ik. Niks nobels aan. Maar wel oh zo belangrijk. En ik denk dat je daarvoor bedrogene moet zijn om te weten hoe belangrijk die boei in die situatie is. Omdat er dingen zijn waar je je vinger niet op kan leggen.
Maar dat moet je dan wel vanuit zuivere motieven doen, niet omdat je eigenlijk iets anders wil.
Twijfelaartje schreef op 15-05-2023 om 07:49:
[..]
Ja, ik ben daar ook 2 uur bij hen geweest. In het begin was het ongeloof van beide kanten, ik zei dat we hadden afgesproken, en hem niet kon bereiken, dat ik ongerust was. Waarop ik te horen kreeg van is dat onze zoon, hij woont hier niet, is getrouwd, kind,...
Maar door de details die ik wist, (vb bericht met hun adres,...) en het bericht van 's middags waar hij zei dat hij 's avonds bij mij kwam slapen, was het heel duidelijk dat ik niets verzon. En daarna was het alsof ik in toneel zat, die ouders tegen elkaar alsof ik er niet was, van hij slaapt wel apart, ...Het is uiteindelijk een heel rare situatie
O ik had niet begrepen dat je er zolang was. Maar dan nog is het raar van hun dat ze zo leeglopen op een vreemde. Maar daar kan jij niks aan doen, ik zou ook zijn blijven zitten om alles aan te horen. Zij logen waarschijnlijk minder dan je (hopelijk ex-) vriend.
Twijfelaartje schreef op 15-05-2023 om 10:07:
[..]
Ja, ik kan me helemaal vinden in jouw tekst. Er zijn alleen maar verliezers in zo'n verhaal, ook de man inderdaad. Het zeggen is niet bij iedereen de goede oplossing. En dat is iets wat ik nooit ga kunnen inschatten wat in mijn situatie goed of slecht is om te doen. Want ik ken de vrouw niet. De reden waarom ik het wel/niet zou zeggen is dat niemand het verdient om zo belogen te worden. Niet omdat hij dan voor mij zou kiezen.
De man verliest in die zin dat hij de onvoorwaardelijke liefde van zijn partner kwijt is en dat hij vanaf nu geboekstaafd staat als onbetrouwbaar. Dat is wat mijn man verloren heeft en waarvoor hij zich schaamt ook. Heeft zijn zelfbeeld aangetast. Hij heeft zijn vrouw waar hij toch wel van houdt heel veel schade berokkend en haar hart gebroken. Dat is iets wat vreemdgangers nooit op voorhand inschatten. En wat hen achteraf zelf ook veel schade berokkent. Ze schrikken van zichzelf nadat ze van de roze wolk zijn afgedonderd en ontnuchterd zijn. Dat is wat ik bedoel als ik zeg dat de man ook veel verliest. Vooral zijn eigenwaarde. Door een gebrek aan lef hebben ze niet één maar twee harten gebroken en zijn ze “ontmaskerd” als leugenaar. De vrouw die van hen houdt en hield en die ze altijd als vanzelfsprekend ervaren hebben, is niet meer vanzelfsprekend en onvoorwaardelijk. Nu moeten ze ineens vechten om haar te behouden. En de meeste vechten daar ook voor, als de bubbel van de geheime liefde ineens is uiteengespat. Dat is wat de meeste schuinsmarcheerders ervaren en doen. Slechts 1 of 2 % van de vreemdgangers kiest voor zijn minnares. Zelfs als het tot een breuk komt met de levenspartner. En als ze er wel voor kiezen houdt de relatie meestal geen stand. Dus… iedereen verliest. Het enige goede dat er uit komt is een hernieuwde relatie binnen het koppel, weliswaar niet meer zoals voorheen, maar wel nader tot elkaar met meer eerlijkheid. En ook tussen de lakens stoomt het opnieuw als men de relatie wil redden. Dat was zo bij ons, maar ook in de wetenschappelijke literatuur komt dit naar voren. En hoor en lees ik bij veel anderen. Dus denk goed na waarom je die vrouw wil inlichten. Neem een wijs besluit. Als je zelf nog verliefd bent, kan het een zware dobber voor je worden. Ik zou mijn biezen pakken.
