Pesten - en de naweeën daarvan
Het overlijdensbericht van Tim heeft het onderwerp weer (even?) naar boven gehaald. Pesten is dodelijk. Of toch minstens een belemmering in je ontwikkeling en je welzijn.
Zijn jullie ooit gepest? Wat deed dat met je? Hoe heeft het invloed op je gezin, het begeleiden van je eigen kinderen? Komt de onzekerheid van destijds nog weleens terug?
Zelf ben ik gepest in de laatste twee jaar van de lagere school. De brugklas was een nieuwe start, een geweldig jaar. Daarna splitsten we op richting havo-vwo, en zo leuk als dat eerste jaar is het niet meer geworden.
Gepest ben ik niet meer, maar ik was altijd wel wat 'aan de zijkant' van de groep. Nooit zonder een vriendin, maar niet populair.
Mijn zonen zijn niet gepest op school. Dochters wel, oudste veel, jongste een kort moment.
Ik heb nu met alle berichten die in de media rondzoemen opnieuw het nare gevoel dat ik de situatie van de oudste niet ernstig genoeg heb ingezien. Een heel naar gevoel.
Hoge morele verontwaardiging
Maar wat levert het op? Niets! Het levert al honderden jaren niks op. We gaan onze kinderen niet massaal in een jeugdgevangenis gooien omdat er eens in het jaar eens een zelfmoord pleegt wat dan al-dan-niet aan pesten zou hebben gelegen.
Onze eigen kinderen zijn de daders en de slachtoffers en soms allebei tegelijk. Hoe zorg ik dat mijn eigen kinderen *elkaar* niet meer pesten? Door een moreel hoogstaand standpunt in te nemen? Laat me niet lachen.
Maar het staat leuk, op zo'n forum, zo'n hoge moraal. Dat wel. En dat is waarschijnlijk veel belangrijker.
Hoe ga je er thuis mee om?
Ik heb het er thuis over gehad dat ik als kind wel eens gepest ben en dat ik dat niet leuk gevonden heb. Een beetje besef kun je er als ouders toch wel inpompen? Ik ben ook naar de mentor van mijn dochter gegaan toen het niet lekker liep op school. Je doet wat je kan. Als je bij voorbaat al accepteert dat het niet anders is, dan vind ik dat niet best.
Precies kaaskopje
Ik denk dat de houding van juffen en ouders ontzaglijk belangrijk is.
Als ouders en juffen zelf de hele tijd sarcastische opmerkingen en grapjes maken over anderen, kun je dat van hun kroost ook verwachten.
Als je de andere kant van het verhaal spiegelt en benadrukt. Hoe zou dat voor hem voelen? Dan kom je al een stuk verder.
Ik word altijd ziedend als kinderen of volwassenen zeggen: 'Hij vraagt er zelf om.' Alsof er iemand op deze wereldbol is, die gepest wil worden.
Pesten en de naweeen
Weet je ik zou die namen wel uit willen SCHREEUWEN van de pesters van toen. Het idee dat ze rustig hun leventje leven en geen idee hebben wat ze me aangedaan hebben. Het liefst morgen hun naam met hele grote letters in de krant.
Trouwens het stuk van Japin moet iedereen even lezen, zo treffend!
Debat op 2
http://www.uitzendinggemist.nl/afleveringen/1303646
Over pesten. Naar aanleiding van de zelfdoding van Tim Ribberink.
Duidelijk wordt dat het niet zoveel zin heeft om een schuldige te zoeken maar dat alle partijen moeten samenwerken om het te laten stoppen. En dat de pester een probleem heeft en door te pesten zich beter probeert te voelen.
Overigens snap ik iets niet van Japin. Hij denkt dat het een natuurwet is dat er in groepen gepest wordt. Misschien is dat de ervaring van iemand die gepest is. Die ervaring heb ik niet. Ik ben niet gepest. Ik heb persoonlijk wel slecht gedrag meegemaakt van mensen maar me dat toch niet persoonlijk aangetrokken. En in de meeste groepen op het werk of prive heb ik niet opgemerkt dat er gepest werd. Het pesten is me pas duidelijk geworden bij mijn kinderen. Vanaf het eerste moment wist ik wat er aan de hand was en hoe ernstig het was en hoe moeilijk het was, ook voor de scholen, om dat pesten te stoppen. Gelukkig hebben leerkrachten van mijn kinderen altijd alle moeite gedaan zodat mijn kinderen wisten dat het fout was en ze daarvoor terecht konden bij de volwassenen om zich heen. Ook al stopte het heel lang niet. Pas op het voortgezet onderwijs werd er goed mee omgegaan, ook de pester werd meegenomen en zonodig van hulp voorzien.
Natuurwet
Ik denk dat daar wel een kern van waarheid in zit. Ik denk dat er in zowat iedere groep wel eentje zit die het zwaar heeft, niet zo goed in de groep ligt, en weleens onder vuur ligt.
Ik denk echter ook dat het merendeel van de kinderen in zo'n groep daar eigenlijk geen benul van hebben. Die leven hun eigen leventje, en zijn eigenlijk niet zo bezig met hoe andere kinderen het erin zitten. Kan me zelfs nog wel voorstellen dat dit zelfs voor pesters geldt.
Daarom vind ik een dialoog hierover ook belangrijk. Het is een groepsproces. En het geeft aan dat er iets fundamenteel fout zit in een groep.
Ik denk overigens ook dat je als ouder en leerkracht een belangrijke rol in het geheel kunt spelen. Mijn kinderen zijn (tot nu toe) niet extreem gepest, maar de keren dat er wat speelde is dit altijd via en met de ouders opgelost. Ik denk dat de rol van ouders belangrijker is dan vaak gedacht wordt.
Yep
Ik denk dat er een webconstructie ontworpen moet worden; alle ouders zouden bewogen dienen te worden om open te staan voor dialoog, consequente pesters dienen verantwoordelijk gesteld te worden voor hun gedrag + het aanbieden van een vertrouwenspersoon indien ze afreageergedrag vertonen (wat vaak zo is=gelukkige mensen hebben het niet nodig een ander ongelukkig te maken)(-opgevolgd door hulp), gevolgd door sanctioneel beleid (-schorsing/tijdelijke overplaatsing andere klas), bewustzijn door integratie in het lesprogramma=hoe gaan we wel/niet met elkaar om en hoe ervaren we de dynamiek in de klas, image verandering = pesters zijn loosers - nieuwe slogan van Gers Pardoel bijv. (-niet degene die gepest worden...)
Hombre schiet de plank door de plaatsing van het commentaar mis, hij/zij lijkt mij duidelijk verbitterd en zou er wellicht goed aan doen dit bij haar/hemzelf te onderzoeken.
Een van jullie schreef dat ze zich niet kon voorstellen als je jarenlang structureel gepest bent, wat dit met je doet. Ik ben meer dan 8 jaar op school (basis en middelbaar) gepest, maar ik ben er bovenuit gegroeid, zoals ik al schreef door het vechten het laatste jaar maar ook door het bewustzijn dat zij trieste types zijn en ik gewoon een heel fijn leuk wijf 
Over Japin; sorry ik ga het nu echt zeggen; ik vind dat Japin nog altijd wentelt in de rol van gepest kind...in de slachtofferrol is blijven hangen. Wat je gebeurd, daar kun je heel vaak niets aan doen. (ik ben ook heel mijn jeugd psychisch mishandeld door mijn vader thuis) Maar hoe je er de rest van je leven mee omgaat wel; verantwoordelijkheid voor je zelf nemen. (ja, dat is vechten soms, maar slachtofferschap is niet de oplossing)
Ouders zien hun kinderen niet als pesters
Ik ben zelf niet gepest, mijn dochter wel (heel erg). De ouders van de pesters zagen hun kind niet als pesters en dat was een groot deel van het probleem. De moeder van een jongen die mijn dochter dagelijks treiterde zei letterlijk: "Jij kunt het niet hebben dat mijn zoon populair is en jouw dochter niet. En jouw dochter kan het ook niet hebben en daarom verzint ze dat mijn zoon haar pest." Zoon stond erbij te grijnzen en duwde de volgende dag mijn dochter nog maar eens van de trap (tand door haar lip en bloeduitstorting op haar scheenbeen). Zolang ouders hun kinderen op deze manier de hand boven het hoofd houden, verandert er helemaal niets.
Mijn dochter voelt zelf trouwens helemaal geen rancune. Ik wel. Ik betrapte diezelfde moeder zoenend met een man die niet haar echtgenoot was in een ruimte waarin zij mij niet verwachtte. Later die dag zagen dochter en ik haar zoon als vakkenvuller bij de plaatselijke supermarkt. Dochter zei (ze kent me goed): "Je gaat niet tegen hem zeggen dat zijn moeder vreemd gaat. Dat lost echt het pesten van vroeger niet op." Ik zou het ook niet gedaan hebben. Maar het was wel door mijn hoofd gegaan. Dochter heeft het achter zich gelaten. Nu ik nog.
Pesten op het werk
"Op een gemiddelde werkplek is pesten aan de orde van de dag." Ik hoorde van de week van een organisatiepsycholoog dat het schokkend is hoeveel en hoe heftig er op het werk gepest wordt. Dat daar hele afdelingen door dysfunctioneren en mensen er helemaal aan kapot gaan.
Hoe eerder er effectieve maatregelen bedacht en uitgevoerd worden om pesten op school te doen verminderen, hoe beter het hopelijk ook op de werkvloer en in het bejaardenhuis (waar ook tot op het bot getreiterd wordt) gaat. Ik denk dat de enige werkende aanpak is als je pesten het probleem van iedereen maakt, niet alleen van de gepeste.
skik
Wat het met me doet?
Dat ik dit soort draadjes liever maar negeer, om er niet te veel aan herinnerd te worden. Het heeft z'n invloed (onzekerheid wat anderen van me vinden bijvoorbeeld), maar het zit nu ergens achterin een laadje, en daar laat ik het liever maar zitten.
Pesten is als een a4'tje
Vanavond hadden wij 10-min gesprek op school. De juf van onze zoon vertelde dat ze met de klas een gesprek had gevoerd over pesten. Eerst moesten de kinderen een A4-tje pakken en voelen hoe glad het was. Daarna moesten ze het verkreukelen tot een prop. Tot slot mochten ze proberen om de prop papier weer glad te maken.
Ze had het met de kinderen over dat pesten zorgt voor kreukels in een kind, kreukels die je er niet meer uit krijgt en die mensen 30 jaar later nog voelen. Hoe hard ze ook hun best doen, met strijkbout, boeken erop etc...de kreukels gaan er nooit meer uit!
Ik vond het een prachtige manier om aan kinderen uit te leggen wat pesten doet met een ander kind. Het leidde tot een gesprek in de klas van bijna anderhalf uur over de gevolgen van pesten, mede naar aanleiding van Tim.
Ondanks dat onze (andere) zoon vorig jaar gepest werd ben ik mede door dit soort gesprekken heel blij met onze school!
Femke
Ginny
Denk dat jij goed verwoord wat ik ook denk. Pesten ligt gecompliceerder dan je denkt. Pesters hebben vaak niet door wat ze doen. Er is een bepaalde groepdynamiek ontstaan waar het zelfs voor de pesters moeilijk is om uit weg te komen. Daarnaast kun je kinderen niet dwingen om met iemand om te gaan die ze niet ligt. De leerkrachten en ouders moeten al vroeg signaleren wanner iemand buiten de groep dreigt te vallen en gezamenlijk een plan maken voor de toekomst.
rowan
