Partner moeten vragen

Ik ben gescheiden en heb een nieuwe partner. Hij kan goed met mijn kinderen overweg en we wonen nu 2 jaar samen. Het grootste gedeelte van de tijd in mijn huis en nu hebben we een paar maanden geleden een huis gekocht.
Mijn vriend is een lieverd en draagt me op handen. Hij wil alles voor me doen.
Er is alleen een dingetje dat aan me knaagt. Hij doet namelijk alleen iets als ik het vraag. Dat betekent voor het huishouden dat ik alles doe behalve als ik het vraag.
Hij werkt veel en ik met mijn 32 uur heb dan nog tijd om te koken en schoon te maken en de was te doen (buiten dat ik voor mijn eigen 2 kinderen zorg). Als ik in het weekend wil dat er iets gebeurt als een was draaien kan ik het vragen en hij doet het.
Het probleem (dat ik ervan maak) is dat de relatie op deze manier niet gelijkwaardig voor me voelt. Het voelt toch een beetje alsof ik de 'manager' in huis ben. En die taak gaat eigenlijk nooit over. We verdienen verder evenveel. Het is niet dat ik profiteer van zijn geld als hij zoveel werkt. En dat hoeft ook niet. Maar ik merk dat ik langzamerhand moe begin te worden en dan is dit punt een ergernis. Ik zou dolgraag eens thuis komen en het eten staat klaar en de boodschappen zijn gedaan. Maar ik ben altijd eerder thuis.
Maar als ik hem app met de vraag of hij boodschappen wil doen onderweg naar huis doet hij dat, geen probleem. We eten dan wel heel laat maar dat is niet anders. Maar ik vraag het eigenlijk weinig omdat ik de tijd heb om het te doen en het dus doe. Met eten koken ook. Het is toch lullig als hij na een lange dag werken nog staat eten te koken terwijl ik op de bank zit met de kinderen.

Sinds we samen wonen in een gezamenlijk huis heb ik last van het gevoel dat onze relatie niet gelijkwaardig is. Als ik erover probeer te praten begrijpt hij het niet. "Ik doe alles voor je, dat weet je" is zijn reactie.

Zijn er mensen die dit herkennen? Is het een 'mannending'? Hoe leg ik me hierbij neer? Zit de ongelijkwaardigheid gewoon tussen mijn oren?