Ouders teleurgesteld omdat ik verjaardag misschien wil overslaan

koffie en taart

met je ouders en hang wat slingers op. is vast voldoende voor hen, en anders bespreek je met hen wat zij bedoelen ermee?
gr Angela

Eens met Angela

Tenzij je het verschrikkelijk vindt, zou ik het zoals Angela suggereert wel vieren maar heel klein.

Ik zou er geen principekwestie van maken, hoewel ik in principe vind dat jij de jarige bent en dus mag bepalen OF en HOE je je verjaardag viert.

Ik vier het al jaren niet meer met de familie (wel met vriendinnen) maar gelukkig vonden mijn ouders het geen punt. Wij vieren wel (voor de familie/wat vrienden) de verjaardagen van de kinderen.

eens met vorigen

Het gaat niet goed met jou en dat zien jouw ouders heel goed. Ik lees althans uit je berichtje dat je somber bent en/of ontevreden. Je boft maar dat je ouders jou helemaal niet vanzelfsprekend vinden!
Je kan elk jaar wel een excuus vinden dat je er nog lang niet bent. Misschien wel nooit Ik zou ook gewoon koffie met een gebakje doen.

Gewoon

Niet vieren als je dat niet wil. Maar je kan je ouders wel op de koffie uitnodigen, gebakje erbij, klaar.

Ik vier mijn verjaardag al jaren niet meer, die van de kinderen schiet er ook wel eens bij in als het niet uitkomt... Gelukkig geen scheve gezichten hier, iedereen is ook altijd welkom om langs te komen (als we er zijn ), alleen moet je het soms doen met koffie en wat we aan koekjes in de kast hebben.

ik niet

Ik zou het niet vieren als ik absoluut geen zin had. Maar ik vier hem zelf ook nooit meer. (En ouders met een gebakje, dat IS toch vieren? Toen ik de eerste keer aangaf het niet te vieren, wilden schoonouders toch nog langskomen voor koffie, maar ik heb toen nee gezegd.)

Ik zou wel willen weten waaróm ze het willen. Omdat het zo hoort? Omdat ze je een keer extra willen zien? Omdat ze willen vieren dat hun kind een jaar ouder is?

sinds

Ik houd ook niet van verjaarspartijtjes (behalve van mijn kinderen), maar sinds ik zelf kinderen heb begrijp ik waarom mijn ouders zich aan mijn verjaardag hechten en zijn ze altijd welkom voor een kop koffie met taart.

Vieren

Verjaardagen VIEREN doe je als je kinderen hebt. Maar voor volwassenen? Ik zou me er niet te druk om maken en gewoon niet vieren als je het niet ziet zitten. Misschien lekker met man uit eten gaan, klaar.

Heb zelf een hekel om aan verjaardagen opgehangen te worden omdat het GEVIERD moet worden. Waarom niet mensen gewoon in hun waarde laten en zelf laten bepalen wat ze willen.

Je zegt tegen je ouders dat je je verjaardag niet viert dit jaar, maar dat je natuurlijk geen nee zegt tegen een leuke uitnodiging voor een etentje of iets dergelijks.

Het lijkt mij namelijk wel logisch dat als jij niet zo'n behoefte hebt aan het vieren van je verjaardag, en je ouders wèl, dat zij dat dan ook organiseren. En niet jij!

Joh

Wat is nu het probleem om die mensen op de koffie te vragen en een gebakje erbij? Zo zien de verjaardagen er hier ook uit. Er komt 6 man visite (ouders, zus, zwager + kinderen), ze drinken koffie, krijgen taart, bakje chips, en om 17.00 uur is het feest weer voorbij. Volgende week mag ik weer

Als je ouders er nou blij van worden

Dan zou ik ze dat gewoon gunnen. Het is één keer per jaar, zoveel moeite zou dat voor mij niet zijn.

Succes met je beslissing!

Voor ouders...

...is de geboortedag van hun kinderen een onvergetelijk moment. Of ze nou 3 of 33 zijn gewoon koffie met een gebakje, als je verder geen ruimte ziet voor festiviteiten. En ik hoop dat je weer blij wordt met je leven!!

Zoals bromvlieg

Daar ben ik het eigenlijk wel mee eens. En dat je het feit dat je er bent als vanzelfsprekend vindt vind ik wel iets om bij stil te staan. Zo vanzelfsprekend is het leven niet. En het lijkt mij dat je juist wel wat te vieren hebt als je net vanuit bijstand weer aan het werk bent, ik denk dat er massa's mensen met je zouden willen ruilen.
Je hoeft geen feest te geven voor je ouders maar even een kopje koffie doen samen of lekker uit eten of samen naar een muziekvoorstelling ofzo kan toch ook?

Waarom niet

Als je ouders het nou leuk vinden dan zou ik ze gewoon langs laten komen die dag, een taartje serveren en dan gezellig samen wat eten. Je moet tenslotte toch eten dus dat kost verder geen enkele moeite. Anders zullen ze ook wel eens langs komen dus het is ook weer niet iets extra. Dan hoef je het niet echt te vieren maar je geeft hun de gelegenheid om toch even stil te staan bij een dag die ook voor hun speciaal is.

Maar

Hoe kun je als ouders het nou leuk vinden om wel te gaan als je kind er geen zin in heeft?

En Jaina, overigens vind ik het helemaal niet 'geen enkele moeite kosten' als ik mee-eters krijg terwijl ik helemaal geen zin heb in bezoek. Waar ik in mijn eentje in bijvoorbeeld een half uur klaar ben, ben ik dan toch veel en veel langer bezig? Niet heel fijn als ik al weinig tijd heb. Zeker niet als er ook nog taart gegeten moet worden vantevoren.

Bovendien zou ik dan ook nog eens al die tijd gezellig moeten kletsen. Dat kost ook energie als ik al geen zin had om te vieren. Als die tijd, energie en zin er waren geweest bij de TO, dan had ze haar verjaardag wel gepland, denk ik zo.

teleurgestelde ouders

Tja ik vind dat het hoort bij volwassen worden, je ouders teleurstellen en je eigen plan trekken. Het voelt wel even vervelend maar het is een normaal proces. Als je hierin gaat toegeven dan leef je over een paar jaar het leven dat je ouders willen dat je leeft.
Draai het eens om, stel dat je moeder of vader hun verjaardag niet willen vieren en jij reageert geschrokken en teleurgesteld. Dat zou je niet doen denk ik want dat voelt als grensoverschrijdend en niet respectvol dus waarom mogen je ouders dat wel bij jou doen?

Teleurgestelde ouders II

Grappig, ik vind het bij volwassen worden horen om af en toe iets voor een ander te doen zonder dat je daar zelf 123 profijt van hebt maar puur omdat je je in een ander kunt verplaatsen en inziet dat wat voor jou wellicht niet belangrijk is dat voor de ander wel belangrijk kan zijn.
Een taartje eten om erbij stil te staan dat je die dag x jaar geleden door je moeder (diegene met wie je dat taartje eet dus) op de wereld bent gezet vind ik een klein 'offer'. En mijlen verwijderd van niet je eigen leven lijden/leiden ( )integendeel.
En de vergelijking met het vieren van de verjaardag van ouders zelf gaat daarmee voor mij dus niet op, jij was er niet bij toen je moeder geboren werd
Als je zo slecht in je vel zit dat dat een opgaaf is dan is er denk ik meer aan de hand dan ik zo in de postings lees.

Vieren en vieren

Ik snap het wel. Van allebei. Jij wil je verjaardag niet vieren, je ouders willen je graag zo nu en dan zien, zeker als je jarig bent. Kun je niet ergens rond je verjaardag iets afspreken met je ouders, bij jou een kopje koffie met iets lekkers erbij, bij hun langsgaan, ergens anders iets gaan drinken. Gewoon elkaar even zien, even kletsen, even tijd voor elkaar, en daar het labeltje "voor je verjaardag" aan hangen.

Anders83

Het klinkt alsof je hard toe bent aan een dagje ontspanning en wat verwennerij. Kun je daar je verjaardag niet voor gebruiken? Mag ook op een andere dag. Vraag je ouders om als cadeau samen een dagje naar de dierentuin te gaan, of te gaan wandelen met koffie en gebak na, of iets anders waar jij van kunt genieten.
Het toppunt van genieten is voor mij een dagje Kröller Müller museum, kan zowel buiten als binnen. Idem met een dagje Burgers Zoo. Of een dagje veilingmuseum in Broek op Waterland. Of een dagje naar zee. Of Bosche bollen eten in Den Bosch (en de boottocht door de stad maken). Voordeel is dat je zelf niet veel hoeft te organiseren, dat je ouders weten waar ze jou een plezier mee doen, je hoeft ook niet gedwongen te praten of zo, alleen maar samen genieten. Van het leven.
Als je al zo druk bent is het belangrijk dat je ook eens tijd neemt voor dingen die echt belangrijk zijn en dat is jouw leven, dat zijn je ouders, zeker als je beide ouders nog hebt. Geef eerlijk aan als kosten bijvoorbeeld de reiskosten) een probleem zijn en bespreek met je ouders wat je wel en niet kunt. Je ouders begrijpen misschien ook wel, dat dit moeilijke tijden zijn.

Tsjor

ergens heen

Of je ouders uit naar iets waar jezelf graag naartoe wilt en vervolgens ga je wachten totdat zij het georganiseerd hebben.

uhh

je ouders dus UITNODIGEN bedoel ik (staat een beetje krom hierboven….

lastig

ik begrijp beide kanten wel. Steeds vaker hoor je dat mensen hun verjaardag niet meer (of niet elk jaar) willen vieren of het samen vieren met andere leden van het gezin. Hier heb ik alle begrip voor, mijn man vindt het helemaal niet fijn om zijn verjaardag te vieren en dit jaar hebben we dit dan "gevierd" op de verjaardag van onze zoon. Denk dat we dit in het vervolg zo blijven doen.

Mijn ouders vinden het echter belangrijk om op de verjaardagen van hun kinderen, mijn zus en ik, langs te komen en dat kan dan ook nog op mijn verjaardag, meestal op de dag zelf. Mijn zus kiest er echter voor om de verjaardag van haarzelf en haar man te combineren en dit te vieren op een dag die tussen hun verjaardagen in ligt. Dus op de dag zelf (haar verjaardag) geen verjaarsvisite. Dat begrijp en respecteer ik dan ook maar mijn ouders hebben daar dan wel moeite mee.

Nooit

Ik vier mijn verjaardag nooit. Ik ben midden in de zomervakantie jarig en ik heb dat verjaardagsgedoe nooit meegekregen. Trakteren op school was of weken voor ik jarig was of weken erna. Op mijn verjaardag waren wij of zelf op vakantie of iedereen was weg. Dus mijn verjaardag werd nooit echt gevierd. Het werd vaak gecombineerd met de verjaardag van mijn vader en dan werd hij uitgebreid gefeliciteerd en ik kreeg nog even een cadeautje in mijn handen gedrukt.

Ik heb daardoor niets met verjaardagen. Maar mijn schoonmoeder wel dus die zeurt alweer weken wanneer ik het ga vieren. Nou niet dus. Dit jaar zat ik de hele dag in de auto op mijn verjaardag en kregen wij ook nog pech.

Wij combineren vaak, en in het weekend

Van de 4 zijn er 3 binnen een maand in het najaar jarig, beide zoons en ikzelf. En mijn ouders wonen op een uur rijden. Dus wordt er, als het al gevierd wordt, in het weekend en gecombineerd gedaan. Jongste wel apart (als eerste) en oudste en ik samen in het tussenliggende weekend een maand later. Verder doen wij zelden iets met verjaardagen, geen grote feesten oid. Ook de jongens niet (meer). Koffie met taart, en we eten gezellig met ons zessen op een zondag, en dat is het dan.

Vlinder72

Ja, ik ben ook midden in de vakantie jarig. Dus nooit grote feesten met kinderparijtjes etc. Ik heb het ook nooit gemist, ik houd er nog niet van. Toen ik klein was gingen we op mijn verjaardag wel altijd iets bijzonders doen: zwemmen, speeltuin, dat soort dingen. Later vierde ik mijn verjaardag over de hele wereld: 18 worden in de trein van Zuid-Frankrijk naar Nederland, 20 op Barbados (gemist vliegtuig), 21 worden in Florence etc. etc.
In mijn familie zijn veel mensen in de zomervakantie jarig. Meestal is er dan wel ergens een weekend, waarin we toch bij elkaar komen en dan alle verjaardagen in een keer meenemen.
Mijn moeder vindt het wel belangrijk om te komen als ik in het land ben, en ik vind het ook leuk. Helaas kan ze dat sinds kort niet meer door gezondheidsproblemen. Maar ik begrijp dat het voor haar ook een bijzondere dag is, zoals voor mij de geboortedagen van mijn kinderen bijzondere dagen zijn. Dus ik ga er iets op verzinnen met mijn verjaardag, dat we elkaar toch kunnen zien.

Tsjor

Limi

Het kost toch geen extra tijd om voor twee mensen extra te koken? Misschien 5 minuten omdat het iets langer duurt voor de rijst gaar is. Maar verder gaat dat in één moeite door. En ik neem aan dat Anders sowieso wel eens haar ouders op bezoek krijgt dus wat maakt het dan uit voor haar of het op deze dag is.

Volwassen worden

Een deel van volwassen worden is leren om jezelf in de ander te verplaatsen en ook eens wat te doen puur om iemand anders een plezier te doen omdat je weet dat het voor die persoon wel belangrijk is. En dat kan best met een compromis (geen enorm feest maar wel iets met de ouders doen) maar op die manier laat je zien dat je ook rekening wil houden met de gevoelens van anderen.

Jaina

Het is toch echt simpel. Als je niemand te eten krijgt, stop je bv. om 6 uur met je eigen ding, ga je koken en je eet het op, en dan ben je om half 7 weer klaar voor je eigen dingen. Je kunt tijdens het koken en eten zelfs ook nog je eigen dingen doen.
Als je wel mensen te eten krijgt, dan komen die misschien al wel om 5 uur, als je om 6 uur gaat koken ben je niet om half 7 al klaar met eten, want dan is het weer 'ongezellig' als je snel eet, bovendien bied je dan misschien nog koffie aan na het eten en vertrekt je bezoek misschien pas om half 8 als ze snel zijn.
Dat is een half uur tegen 2-3-4 uur.

En waarom hoeven de ouders, die al veel langer volwassen zijn, geen rekening te houden met de gevoelens van iemand die haar verjaardag liever niet wil vieren?

bovendien

Er zijn mensen die energie krijgen van sociale contacten, of die het geen energie kost in ieder geval. Maar er zijn ook mensen bij wie dit juist wel heel veel energie kost, zelfs al is het contact met iemand die je al lang/goed kent. En voor zulke mensen is die 'kleine moeite' om toch maar samen te eten of koffie te drinken helemaal zo klein niet. Al helemaal niet als je toch al moe bent en er geen zin hebt.

Dat is misschien lastig voor te stellen als je zelf niet zo in elkaar zit, maar een beetje begrip voor een ander zou toch op te brengen moeten zijn. Ik vind het stuitend om dan maar zo te zeggen 'dat je dat best even voor een ander over mag hebben'.

Limi

Je kan ook hier best grenzen stellen, je hoeft ze niet te eten te vragen, koffie met gebak en van te voren zeggen tot een uur of vier oid. En wie weet wordt het gezelliger dan je dacht.
Ik doe het nu, voor mijn ouders, maar ook voor mijn kinderen die mijn verjaardag willen vieren met op z'n minst taart (geen slingers). Ik zie dat mijn ouders zich ook jarig voelen.
Maar het ligt natuurlijk ook aan de band met je ouders. En in perioden waarin het niet goed met je gaat wil je niks vieren, dat herken ik. Het lijkt met goed als draadjesstelster hier iets mee doet.