Ouders niet eens met relatie
Hi Forum,
Ik (jongeman van net 30, woon op mijzelf) heb net 2 jaar een relatie met een dame van 25. In t begin was t super mooi; ik had een maatje om dingen samen mee te ondernemen ipv alleen zelf en droomde al van om huisje, boompje, beestje ooit te krijgen met haar. Ik heb haar logischerwijs voorgesteld aan mijn ouders. Die waren niet laaiend enthoussiast, helaas. Ik heb dit naast me neergelegd en ben vrolijk met haar verder gegaan. De momenten dat zij mijn ouders zag lag er altijd een spanning. Dit uitte zich in (kleine/onbenullige) discussies aan tafel. Feedback die ik terug kreeg was dat zij zich niet intresseerde in mijn ouders hun denkbeelden/werk etc. maar ook vonden ze gewoon dat ze niet bij me past.
Afgelopen zomer, op mijn verjaardag, is er een opmerking "ze doet maar alsof" door mijn vriendin geplaatst tijdens een moment dat ik en mn broer m'n ma aan t plagen waren. 6 weken later kreeg ik dit van mn ma te horen dat ze zich beledigde voelde door de opmerking. Ze was volledig overstuur. Ik heb dit netjes aangehoord, maar ook aangegeven dat ik niks heb gehoord, dus ze zou t niet zo hebben bedoeld. Hieropvolgend heb ik meermaals aangegeven om het gesprek met mn vriendin aan te gaan, maar mn ma weigert dit. Haar gedachte is; er is niks meer over te praten als ik beledigd ben. Het laatste halfjaar word ik niet gelukkiger door de situatie; ik heb regelmatig disussies in het gezin hierover. Mijn directe gezins omgeving ziet dit ook terug en benoemd dat dit door mijn vriendin komt, terwijl ik daar een totaal ander gevoel bij heb.
Mn ma wilt haar niet in haar huis zien en niks met haar te maken hebben, ondanks dat ik blijf proberen om het gesprek te openen. M'n ma verwijt mij dat ik niet loyaal ben aan haar (mn ouders) en de kant kies van mijn vriendin. Ondertussen zit ik dus met een situatie waarin ik niet in wil zitten en zie geen weg eruit; ik wil namelijk niet kiezen tussen mn ouders of mijn vriendin. Dit heb ik al vaker aangegeven, maar ik heb het gevoel dat ik moet kiezen; huer zit ik niet op te wachten
Het beinvloed ook de relatie die ik heb met mijn vriendin, terwijl we elkaar goed kunnen vinden op heel veel vlakken. Ik merk dit in onze communicatie, onze liefde naar elkaar.
Hebben jullie tips om hier mee om te gaan?
Mijn eerste reactie: je moeder is emotioneel erg onvolwassen in deze situatie. Ze wil het gesprek niet aangaan.
Dat is voor mij al meteen een reden om er niet in mee te gaan.
Hoe dan wel, weet ik ook even niet. Misschien het contact met je moeder wat te minderen.
Heb je het idee dat je vriendin wél emotioneel evenwichtig is? Of lijkt ze daarin op je moeder? (oprechte vraag)
Je bent 30 en je hebt eigen woonruimte. Dan hebben jouw ouders en jouw partner zich toch gewoon naar elkaar te gedragen als ze elkaar zien bij jou thuis en klaar?
Oh wauw, wat doet je moeder vervelend!! Feit dat zij 6 weken later ineens overstuur blijkt te zijn na een opmerking, komt ook raar over. Is zij aan het zoeken naar een stok om mee te slaan? Je moeder drijft het op de spits door jou te laten kiezen: in feite doet ze dat door te beweren dat jij niet loyaal naar haar toe bent. In feite gaat ze daarmee een machtsstrijd aan met je vriendin. Wat een onvolwassen gedrag laat zij zien. Is dit de eerste keer dat je een serieuze relatie hebt en zij zo reageert?
Wat ik zou doen... Ik zou het heel lastig vinden!, dat voorop. Ik zou eerst toch nog het gesprek met je moeder alleen aangaan. Ik zou daarin heel duidelijk maken dat jij heel serieus bent met je vriendin en dat je met haar verder gaat: ongeacht wat zij daarvan vinden. Maak maar heel duidelijk dat jij inderdaad loyaal zal zijn aan je vriendin en dat zij als ouders jouw keus zullen moeten accepteren.
Je kunt je moeder zeggen dat zij de situatie zal moeten gaan accepteren voordat ze dingen stuk maakt die straks niet meer goed te lijmen zijn. Jij zult verder gaan met deze vrouw en als zij dat niet accepteert dan zal zal dat een lastige situatie zijn voor jou omdat jij ook van je moeder houdt, maar dan zal je uiteindelijk voor je vriendin kiezen.
Ik denk dat je moeder dan wel eieren voor haar geld kiest, denk je niet?
Je bent 30 jaar, niet bijzonder jong meer, ik neem aan dat je ouders begrijpen dat je zelf je keuzes maakt.
Ik denk dat ik, als ik in dezelfde situatie zit, zou stoppen met onduidelijk zijn. Ma, Mieke is mijn vriendin, ik hou van haar, en er maar aan. Zo niet dan zie je mij dus ook een stuk minder.
"M'n ma verwijt mij dat ik niet loyaal ben aan haar (mn ouders) en de kant kies van mijn vriendin. "
Dat is normaal bij volwassen worden, loskomen van oude nest en een nieuw nest gaan bouwen. Het topvrouwtje is niet meer mama maar nieuwe vriendin, de toekomstige mama van het nieuwe nest, nest van kind, topicstarter. Dat nest krijgt de prioriteit. Deze moeder moet daar duidelijk nog aan wennen aan deze rolverschuiving.
Top! Thx voor jullie terugkoppeling. Dat helpt mij het wat helderder te zien. Er is natuurlijk al onderling veel gezegd wat leidt tot pijn heen en weer. Denk dat ik voor mn eigen keuzes moet gaan ipv de keuzes aanhouden waarmee ik mn gezin van herkomst please.
Eigen keuze is altijd belangrijk, ten slotte wordt jij daar het gelukkigst van. Dat je vriendin straks helemaal niet meer mee gaat daar op visite heeft je moeder en de rest van de familie maar te accepteren. Je kunt nog een gesprek aan gaan door te zeggen dat dit jouw leven is en dat als ze het niet accepteren jij ook niet meer komt.
Tja, we vinden helaas niet iedereen leuk in ons leven. Wel naar als het niet klikt.
Discussie aan tafel betekent meestal soort van strijd. Is dat nodig? Wie discussieerd dan met wie? Kun jij of je vriendin dit stoppen (dus niet gelijk willen halen bijvoorbeeld?).
Je schrijft:
"Ik heb dit netjes aangehoord, maar ook aangegeven dat ik niks heb gehoord, dus ze zou t niet zo hebben bedoeld.".
Begin met stoppen verdedigen van je vriendin. Met dus dit dus dat neem je positie in. Wil je hier ook je gelijk eigenlijk halen? Luister eens echt goed naar hoe gesprekken of opmerkingen door je moeder zijn beleefd. Ook al bedoelde je vriendin iets niet. Of denk jij dat het anders zit. Háár beleving goed aanhoren. Dat jij het anders wil of ziet is irrelevant.
Verder kun je misschien ook heel ander gesprek voeren met je ouders. Vertel dat je met je vriendin oud wil worden. En geen gedonder in de familie wil. Dat er geen machtsstrijd van wie heeft of had gelijk nodig is. Je pijn hebt en je vriendin ook, van familie ruzies. Vraag hoe je ouders kunnen helpen. Vraag hoe je vriendin kan helpen. Vraag hoe jij kan helpen.
En werkt het niet. Misschien dan gewoon accepteren dat er geen warme band is. Helaas.
Xxx
Anna Cara schreef op 27-12-2024 om 07:26:
Tja, we vinden helaas niet iedereen leuk in ons leven. Wel naar als het niet klikt.
Discussie aan tafel betekent meestal soort van strijd. Is dat nodig? Wie discussieerd dan met wie? Kun jij of je vriendin dit stoppen (dus niet gelijk willen halen bijvoorbeeld?).
Je schrijft:
"Ik heb dit netjes aangehoord, maar ook aangegeven dat ik niks heb gehoord, dus ze zou t niet zo hebben bedoeld.".
Begin met stoppen verdedigen van je vriendin. Met dus dit dus dat neem je positie in. Wil je hier ook je gelijk eigenlijk halen? Luister eens echt goed naar hoe gesprekken of opmerkingen door je moeder zijn beleefd. Ook al bedoelde je vriendin iets niet. Of denk jij dat het anders zit. Háár beleving goed aanhoren. Dat jij het anders wil of ziet is irrelevant.
Verder kun je misschien ook heel ander gesprek voeren met je ouders. Vertel dat je met je vriendin oud wil worden. En geen gedonder in de familie wil. Dat er geen machtsstrijd van wie heeft of had gelijk nodig is. Je pijn hebt en je vriendin ook, van familie ruzies. Vraag hoe je ouders kunnen helpen. Vraag hoe je vriendin kan helpen. Vraag hoe jij kan helpen.
En werkt het niet. Misschien dan gewoon accepteren dat er geen warme band is. Helaas.
Xxx
Ik vind juist dat je achter je partner moet staan. Behalve natuurlijk als er daadwerkelijk over een grens gegaan wordt door de partner in kwestie. Maar verhalen van ik vind haar niet goed genoeg of 6 werken geleden zei ze iets wat me niet lekker zit moeten meteen afgekapt worden.
Wat een vervelende situatie zeg. Heeft je broer ook een relatie en zo ja, wat vinden je ouders daar dan van?
Wat jij wilt kan niet. Je bent volwassen maar gedraagt je nog als een kind. Je wilt iedereen tevreden houden en durft geen duidelijke eigen keuzes te maken. Wil jij verder met deze vrouw en samen een toekomst opbouwen? Dan moet je staan voor je partner. Sterker in je schoenen staan en ophouden met excuses!
Is er ook nog een pa in het spel en heeft die nog wat te zeggen, of heeft het zin om eens met hem afzonderlijk af te spreken? Idem eventueel met je broer?
Tsjor
Poezekat schreef op 27-12-2024 om 20:04:
Wat een vervelende situatie zeg. Heeft je broer ook een relatie en zo ja, wat vinden je ouders daar dan van?
M’n broer had een tijdje geleden een relatie. Die is helaas uitgegaan. Ze vonden haar altijd wel leuk. Was ook zeker een leuke meid! Ze hebben t alleen niet zo met mijn vriendin op basis van een paar ontmoetingen, vinden dat ze niet bij me past etc etc. Ruzies, discussies en gesprekken niet aangaan helpt niet in de wederzijdse relatie
Izza schreef op 27-12-2024 om 21:12:
Wat jij wilt kan niet. Je bent volwassen maar gedraagt je nog als een kind. Je wilt iedereen tevreden houden en durft geen duidelijke eigen keuzes te maken. Wil jij verder met deze vrouw en samen een toekomst opbouwen? Dan moet je staan voor je partner. Sterker in je schoenen staan en ophouden met excuses!
Beetje een harde uitspraak. Maar ik snap de essentie van je berichtje.
harmonie94 schreef op 29-12-2024 om 20:34:
[..]
M’n broer had een tijdje geleden een relatie. Die is helaas uitgegaan. Ze vonden haar altijd wel leuk. Was ook zeker een leuke meid! Ze hebben t alleen niet zo met mijn vriendin op basis van een paar ontmoetingen, vinden dat ze niet bij me past etc etc. Ruzies, discussies en gesprekken niet aangaan helpt niet in de wederzijdse relatie
Maar hebben jouw ouders gelijk? Is jouw partner eigenlijk niet zo'n geschikte partner met het oog op een serieuze toekomst? Dus is dit de toekomstige moeder van jouw kinderen of gewoon wat gezelligs waar jij je nu mee vermaakt?
Als jij de bezwaren niet ziet (dus dit is een leuke, volwassen vrouw en jij wilt met haar verder) dan is dat een kwestie van accepteren van je ouders. En mag jij wat beter je best doen voor haar. Als jij eigenlijk vind dat je ouders wel gelijk hebben. Dan vraag jezelf af of je nog verder wilt met deze relatie.
Kinderen luisteren naar hun ouders. Volwassenen maken hun eigen keuzes.
