Opa en Oma
Ik zit met een probleem. Wij als ouders stellen duidelijke regels.
Maar deze worden steeds overschreden door mijn ouders.
Er wordt ook niet echt naar ons geluisterd als we daarvan wat zeggen.
Al een keer ruzie gehad en mijn vrouw wordt er ook boos om.
Ze wil mijn ouders niet meer zien, wat ik best kan begrijpen.
Nu hebben ze mijn zoon beloofd, dat als hij komt logeren hun iets leuks gaan doen.
Nu is hij daar een aantal dagen geweest. Maar ze hebben niks leuks gedaan.
Geen tijd ervoor, dus of het een andere keer kan. Wij hebben als ouders in de vakantie ook plannen gemaakt. en dan is zijn vakantie voorbij.
Ook hebben we vertelt dat hij genoeg kleding heeft en dat hij geen niet nodig heeft.
Ze gaan in deze dagen wel winkelen met hem om nog meer kleding te kopen. terwijl hij genoeg meegenomen had. (anders hadden ze het kunnen vragen.)
Wat moet ik doen in deze situatie?
Hier passen opa en oma niet structureel op maar mijn ouders wonen dichtbij dus die zien we vaker. Ik heb wel heel duidelijk gemaakt dat mijn kind niet vijf keer iets lekkers hoeft te krijgen als ze drie uurtjes komt. Mijn ouders hadden daar wel een handje van om dat echt te overdrijven. Als mijn kind daar gedrag vertoont dat ik niet wil, corrigeer ik haar, ook al mag het van opa en oma wel.
Ja, een beetje verwennen mag best maar wel met mate en binnen het redelijke. Maar we horen hier geen voorbeelden dus het is lastig te bepalen wie er redelijk is en wie niet.
Als oma een vaste oppasdag heeft, dan zou ik juist wel meer letten op onderlinge afspraken rond de opvoeding. Dan ben je namelijk geen uitzondering meer.
'Nu wist ik wel dat het rijden met de auto niet haar sterkste kant was.
Ik wilde ook dat ze dan met ov gingen. Als ik achteraf hoorde dat toch
met de auto gereisd was, voelde ik mij genegeerd.' als dit gecommuniceerd wordt met: 'ik wil dat je met het OV gaat', ..... oh jee, je bent toch met de auto gegaan, dus je hebt mij genegeerd...' dan heb je ruzie.
Het begint al met de constatering: 'ik wist wel dat het rijden met de auto niet haar sterkste kant was'. Maar wist oma dat ook? Heb je daarover gepraat, waarom jij dat denkt en waarom zij denkt dat dat niet zo is? Heb je haar gevraagd -stel dat ze het probleem herkent en erkent- wat zij dan als oplossing zou zien? Heeft ze zelf daarover mogen nadenken?
Tsjor
@Tsjor, ja daar heb ik over gesproken. Ze vond lange stukken (half uur) met de auto idd vermoeiend en onrustig, dus optie ov was geen punt. Maar igv korte stukken, is het ov soms net te veel tijdverlies als er ook een auto voor de deur staat.
Ik maakte mij zorgen over de rijstijl op snelweg ( onderschatting snelheid overig verkeer), maar ook op binnen bebouwde kom. Vb bocht linksaf zo insturen dat ze op verkeerde weghelft terecht kwam omdat ze van pittig rijden hield. Als ik zei dat ze zo een fietser kon scheppen of op een tegenligger kon botsen wuifde ze het weg met ‘er komt toch niets..’ terwijl ze dat niet had kunnen overzien en een aanname deed. Het zat niet in haar een bocht linksaf ruim te nemen en je baan te houden. Ze had ook probleem aan een zijde van haar rug; bocht links ruim insturen deed pijn in de rug.
De andere kleinkinderen mochten ook niet van hun ouders met opa en oma meerijden.
Je ziet het vaker; mensen met lichamelijke kwalen en toch willen blijven rijden om zo mobiel te blijven. Opa laten rijden was ook geen optie; hij had nijging in slaap te vallen en dan kon zijn vrouw hem weer wakker schudden.
Als ze zelf het probleem onderkent, en je voegt eraan toe dat je het niet prettig vindt als de kinderen dan in de auto zitten, dan kun je vragen hoe ze het wil oplossen. Hoef je geen oplossing op te leggen.
Tsjor
Klopt, als iemand zelf het probleem onderkent, komt diegene zelf met een oplossing en hoef je niets op te leggen.
Wat heerlijk dat jullie zoon zijn beide grootouders nog heeft! En wat jammer dat de verhouding om zoiets verstoord is. Mijn kinderen zijn al volwassen en vorig jaar is mijn moeder overleden. Ik ben zo oneindig blij en dankbaar dat oma van haar kleinkinderen heeft kunnen genieten en dat mijn kinderen altijd bij haar terecht konden. Al was het heel vermoeiend om de opvoeding weer van voren af aan te beginnen na zo`n "omatijd".
Achteraf heb ik echt spijt van de keren dat ik boos ben geweest om dergelijke toestanden. Aan haar sterfbed heb ik haar dat ook gezegd en haar bedankt dat ze zo´n lieve oma was. Ik wil alleen maar zeggen: (groot)ouders hebben niet het eeuwige leven. Gevoelsmatig heb ik me gisteren nog opgewonden als de kinderen door oma´s verwennerij weer onhandelbaar waren. Vandaag leven we al een jaar zonder haar,
Fély schreef op 18-08-2021 om 15:09:
Wat heerlijk dat jullie zoon zijn beide grootouders nog heeft! En wat jammer dat de verhouding om zoiets verstoord is. Mijn kinderen zijn al volwassen en vorig jaar is mijn moeder overleden. Ik ben zo oneindig blij en dankbaar dat oma van haar kleinkinderen heeft kunnen genieten en dat mijn kinderen altijd bij haar terecht konden. Al was het heel vermoeiend om de opvoeding weer van voren af aan te beginnen na zo`n "omatijd".
Achteraf heb ik echt spijt van de keren dat ik boos ben geweest om dergelijke toestanden. Aan haar sterfbed heb ik haar dat ook gezegd en haar bedankt dat ze zo´n lieve oma was. Ik wil alleen maar zeggen: (groot)ouders hebben niet het eeuwige leven. Gevoelsmatig heb ik me gisteren nog opgewonden als de kinderen door oma´s verwennerij weer onhandelbaar waren. Vandaag leven we al een jaar zonder haar,
Nu ben ik toch benieuwd naar de reactie van Kweenie. Ik kan me haast niet voorstellen dat de verhoudingen verstoord zijn na 1 logeerpartijtje met een dag winkelen met ongewenste aankopen i.p.v. 'leuke dingen'.
Mijn kinderen hebben ook niet zo'n leuke opa (en oma) en ondanks dat ze nog leven, ben ik daar echt niet persé oneindig blij en dankbaar voor. Opa heeft de neiging om zich ongepast te gedragen in het openbaar (wil vooral met respéct behandeld worden, verwacht in restaurant bijvoorbeeld bij wijze van spreken dat het personeel zijn voeten komt kussen. Als dat niet gebeurt kan hij behoorlijk ongeschoft worden. En heeft wel eens ongewenste kado's opgestuurd, heel duur en wat we niet wilden hebben, om een statement te maken.
