Opa en Oma
Ik zit met een probleem. Wij als ouders stellen duidelijke regels.
Maar deze worden steeds overschreden door mijn ouders.
Er wordt ook niet echt naar ons geluisterd als we daarvan wat zeggen.
Al een keer ruzie gehad en mijn vrouw wordt er ook boos om.
Ze wil mijn ouders niet meer zien, wat ik best kan begrijpen.
Nu hebben ze mijn zoon beloofd, dat als hij komt logeren hun iets leuks gaan doen.
Nu is hij daar een aantal dagen geweest. Maar ze hebben niks leuks gedaan.
Geen tijd ervoor, dus of het een andere keer kan. Wij hebben als ouders in de vakantie ook plannen gemaakt. en dan is zijn vakantie voorbij.
Ook hebben we vertelt dat hij genoeg kleding heeft en dat hij geen niet nodig heeft.
Ze gaan in deze dagen wel winkelen met hem om nog meer kleding te kopen. terwijl hij genoeg meegenomen had. (anders hadden ze het kunnen vragen.)
Wat moet ik doen in deze situatie?
Valeria schreef op 15-08-2021 om 13:28:
[..]
In zo'n geval vind ik die andere visie niet goed, nee, anders hoefde ik er nooit iets van te zeggen wat dan genegeerd werd. Dat lijkt me logisch. Sommige visies zijn ook daadwerkelijk niet goed, en dan gaat het uiteraard niet over schoenen wel of niet uit als je naar boven gaat of zoiets.
Plus dat als de mensen in kwestie niet in staat zijn om zich te verplaatsen in de wensen of gedachten van een ander maar steeds hun eigen zin doordrukken, ze ook niet in staat zijn om zich te verplaatsen in een kind en steeds hun eigen zin gaan doordrukken. Dus uiteindelijk gaat dat ook niet werken bij het kind.
Ik heb dus nooit gedacht: 'dit zijn de grootouders, dús daar moet bij gelogeerd worden'. Gelukkig hebben ze hier nooit zelf letterlijk om gevraagd, dus ik kon mij beperken tot het gewoon nooit voor te stellen en ruim op tijd andere oppas te zoeken
Maar dat verplaatsen gaat toch twee kanten op? Je kunt je als ouders toch ook verplaatsen in het plezier in het vertrouwelijke contact tussen grootouders en kleinkinderen en je principes over wat jij meent dat ‘goed’ zou zijn daarbij wat op de achtergrond te zetten. Als je je kind niet meer laat logeren, druk je toch ook je eigen zin door? Soms zal dat machtsmiddel echt wel nodig zijn. Als het bij grootouders fysiek of mentaal onveilig is voor een kind, moet je wel. Maar ik zie het vragen om een nieuwe datum voor een uitstapje en het kopen van kleding die kind niet nodig heeft, niet als een zodanig probleem dat daar zo’n vergaande maatregel bij past.
Ik denk dan eerder dat er een probleem is tussen de grootouders en de ouders dat kennelijk via een machtsstrijd om het kind moet worden uitgevochten. Ik zou me dan als ouder nog eens achter de oren krabben of ik daar de angel niet uit kan trekken zodat mijn kind daar niet in wordt meegesleept. Als het kind het naar zijn zin heeft bij opa en oma en er is niet meer aan de hand dan dit, dan vind ik het eerlijk gezegd gewoon zielig om hem het logeren bij zijn grootouders af te nemen. Een goed, vertrouwelijk contact met grootouders kan zoveel waarde toevoegen aan iemands leven!
Mija schreef op 15-08-2021 om 18:33:
[..]
. Als het kind het naar zijn zin heeft bij opa en oma en er is niet meer aan de hand dan dit, dan vind ik het eerlijk gezegd gewoon zielig om hem het logeren bij zijn grootouders af te nemen. Een goed, vertrouwelijk contact met grootouders kan zoveel waarde toevoegen aan iemands leven!
Yep, maar als er wel meer aan de hand is, en het kind vindt het ook niet geweldig (wat zou kunnen, is hier niet bekend), voegt het niets toe behalve irritatie bij jezelf. Een kind kan prima zonder. Andere mensen genoeg waarbij geen irritatie in het spel is.
De moeder in het verhaal hierboven wil de grootouders niet eens meer zien. Dan hebben ze het toch wel bont gemaakt, lijkt mij, en zou ik er toch niet zo op vertrouwen dat het heel leuke mensen zijn naar mijn kind toe. Ik vind dat gewoon niet zo bij elkaar passen. Wel bij een soort competitiedrang richting de ouders van het kind: dingen anders/beter willen doen dan de ouders, andere kleren kopen, kind nog een dagje bij de ouders weg regelen omdat er zogenaamd geen tijd was om iets leuks te doen. Op zichzelf valt ieder ding vast mee, maar gecombineerd met dat moeder ze niet meer wil zien, oei.
ik hoop dat Kweenie spoedig reageert want de reacties lopen nogal uiteen; band oma*kleinkind minder aan regels gebonden in tegenstelling band ouder*kind. Nu niet duidelijk hoe en wat, zodat ede meningen alle kanten opvliegen. Want wat kan je wel doen waardoor het wel zou kunnen werken?
Ik ben ook wel benieuwd naar wat meer verduidelijking. Ik lees het vanuit mijn eigen ervaring, dat opa en oma niet zozeer aandacht hebben voor het kleinkind maar in hun eigen behoeftes voorzien. Dan kan het kind dat alsnog leuk of geen probleem vinden (het kind kan het ook wel niet beter weten), maar ik begrijp best dat je daar als ouder een probleem mee hebt. Toen onze kinderen nog wel eens bij mijn ouders logeerden werd er altijd heel veel tv gekeken en ook niet zoveel leuks gedaan. De kinderen vonden zoveel tv kijken op zich heel leuk (omdat ze dat thuis niet mochten, denk ik dan maar) maarja. Als de kinderen daar regelmatig zouden hebben gelogeerd, zouden we dat waarschijnlijk niet gewaardeerd hebben en ook wel ruzie om gemaakt hebben als opa en oma dat zouden blijven doen. Het zou ook om snoep kunnen gaan, of kleding, welja... als het echt niet nodig is kan ik me voorstellen dat je er niet blij van wordt als pa en ma een hele nieuwe garderobe aanschaffen voor je kind, waarom zouden ze dat ook doen? (tenzij kind zelf een t-shirt aanwijst wat ie leuk vindt bijvoorbeeld). Mijn ouders (vader) hadden er ook wel een handje van om beter te weten wat leuk of goed zou zijn voor de kinderen dan wij zelf.
Ik denk dat er meer speelt in de relatie van Kweetnie met zijn ouders.
'De moeder in het verhaal hierboven wil de grootouders niet eens meer zien. Dan hebben ze het toch wel bont gemaakt, lijkt mij,' Dat is nogal een stellige aanname. Moede wil schoonouders niet meer zien. Kan ook een probleem van moeder zijn.
Ik zie eerlijk gezegd die competitiedrang niet zo. 'Wel bij een soort competitiedrang richting de ouders van het kind: dingen anders/beter willen doen dan de ouders, andere kleren kopen, kind nog een dagje bij de ouders weg regelen omdat er zogenaamd geen tijd was om iets leuks te doen.'
Dat opa en oma dingen anders willen doen wil nog niet zeggen dat zij denken dat dat ook beter is. Opa's en oma's weten heel goed, dat er een verschil is tussen ouder zijn en grootouder zijn. Als grootouders heb je meer de lusten en minder de lasten. En daar kun je van genieten, door extra dingen te doen die je gewoon leuk vindt. Heeft niets met competitiedrang te maken.
Tsjor
tsjor schreef op 16-08-2021 om 10:05:
Dat opa en oma dingen anders willen doen wil nog niet zeggen dat zij denken dat dat ook beter is.
Nou, leg uit, waarom dán? Ze weten dat ze de regels/grenzen van de ouders overschrijden, ze merken dat er ruzie van komt, maar ze denken zelf niet dat ze beter bezig zijn? Dat is niet logisch hoor.
Als het anders doen niet wil zeggen dat ze denken dat dat beter is, krijg je 'we weten dat jullie het niet zo willen en zelf vinden we het eigenlijk ook niks, maar we doen het puur om te klieren'.
En waarom is het leuk om dingen te doen waarvan je merkt dat de ouders van het kind het niet leuk vinden? Waar geniet je dan precies van?
Natuurlijk kunnen het vrij onzinnige regels zijn - ze zijn hier immers niet gespecificeerd - maar dan nog! Waarom wil je dan steeds iets anders doen dan wat de ouders willen? Het is hún kind, niet het jouwe.
Overigens realiseren niet alle opa's en oma's zich dat laatste.
Ik geef als oma gemakkelijker een ijsje aan mijn kleinkind, dan ik als ouder aan mijn kinderen gaf. Dat wil niet zeggen dat ik het beter vind om kinderen ijsjes te geven, maar als oma mag ik mijn kleinkind een beetje verwennen, terwijl ouders de pedagogisch juist koers moeten varen. Zo gaf mijn oma ons geld mee om een ijsje te kopen (5 cent!) Deed mijn moeder nooit. En mijn opa gaf geld voor mijn rapport. Kreeg ik anders ook nooit. Dat is het leuke van oma/opa zijn en dat is ook het leuke voor een kind: een beetje verwend worden, terwijl je weet dat het speciaal is, omdat het je oma/opa is en niet je moeder/vader.
Tsjor
Ja maar Tsjor, jij doet dit binnen normale grenzen neem ik aan: een ijsje, een beetje verwend. Met de nadruk op beetje. Ik denk zomaar dat daar bij weinig mensen problemen ontstaan, met die dingen.
Mijn kinderen hebben verschillende ouderen die dit voor ze doen. Helemaal prima! Maar de echte oma hebben ze niks mee. Die luistert ook niet naar verzoeken om iets wel of niets te doen.
@Tsjor, en wat als je iets herhaaldelijk doet terwijl de vader of moeder aangeeft dat ze dat niet prettig vindt/ vinden?
Als het binnen mijn grenzen blijft van wat ik 'normaal' oma-gedrag vind, dan zou dat zeker een verwijdering opleveren. Het is niet prettig om onder iemands toezicht te moeten leven.
Tsjor
Er is mijn inziens nog vol op speelruimte om verschil van invulling contact oma kleinkind te omschrijven als het negatieve ‘onder iemands toezicht’. Onder toezicht’ komt zo zwart/wit over. Een moeder gunt haar kind met oma een leuke tijd, want waarom niet? Maar over grenzen mag best gecommuniceerd worden want meestal heeft vader/moeder daar een goede reden voor.
Hier had mijn moeder door omstandigheden te weinig gelegenheid om met mijn kinderen leuke dingen te ondernemen; in de kindertijd twee keer naar kinderboerderij, nooit logeren, dus echt armoe-troef. Maar als we daar waren, hield ze wel rekening met mijn verzoek niet te veel chips of chocomelk voor te zetten. Ze wist dat ze daarvan gingen kotsen. Ik was blij dat ik daar niet op hoefde te letten. Dat schept vertrouwen.
De andere oma woonde dichterbij en de kinderen kwamen daar vaker over de vloer. Er was zodoende meer ruimte voor logeerpartijen of uitstapjes. Nu wist ik wel dat het rijden met de auto niet haar sterkste kant was. Ik wilde ook dat ze dan met ov gingen. Als ik achteraf hoorde dat toch met de auto gereisd was, voelde ik mij genegeerd. Dat is een aantasting van vertrouwen.
Een band met mensen die in beeld komen, kan prima slagen wanneer er sprake is van wederzijds respect en vertrouwen. Want welke moeder zou haar kind een pannenkoek middag bij oma nu niet gunnen?.
tsjor schreef op 17-08-2021 om 09:53:
Als het binnen mijn grenzen blijft van wat ik 'normaal' oma-gedrag vind, dan zou dat zeker een verwijdering opleveren. Het is niet prettig om onder iemands toezicht te moeten leven.
Tsjor
Maar ouders zijn degenen die bepalen wat ze normaal omagedrag vinden. Oma is maar oma. Dat is nou het punt...
oma is maar oma. Hoho dat is me wat te kort door de bocht. Veel ouders van nu verwachten van grootouders dat ze in de werkweek een deel van de zorg en daarmee verantwoordelijkheid overnemen.
Geen idee hoeveel ouders een beroep doen op opa en oma als ‘door de weekse oppas’. Tuurlijk zal dat effect hebben op de uitvoering van de zorg, deels omdat het kind vaker over de vloer komt, deels omdat de constructie vaak goedkoper of praktischer is. Dat maakt dat de ouder sneller de andere kant op kijkt, terwijl een uitvoering de wenkbrauwen kan doen fronsen.
Maar de ouders, die niet tot die groep behoren omdat hun kinderen naar de naschoolse opvang gaan op de enkele dagen dat een ouder werkt, zullen minder snel de andere kant op kijken. Ze zullen eerder aangeven of het ook anders kan.
De uitspraak ‘oma is maar oma’ is m.i. ook wat kort door de bocht, maar dat vind ik ook van de gedachtegoed dat oma’s minder consistent hoeven te zijn en hun kleinkind meer mogen verwennen in vergelijking met hun kinderen. Ik vind dat gedurende de opvoeding van kinderen, ouders als grootouders er verstandig aan doen hierin een meer gelijkwaardige trend te zetten waarin, zowel ouders als grootouders gerust de ijssalon binnen stappen voor een momentje samen genieten van een verwennerii.
Daarom vroeg ik TO hoe een goed contact wel binnen bereik ligt.
Flanagan schreef op 17-08-2021 om 20:18:
De uitspraak ‘oma is maar oma’ is m.i. ook wat kort door de bocht, maar dat vind ik ook van de gedachtegoed dat oma’s minder consistent hoeven te zijn en hun kleinkind meer mogen verwennen in vergelijking met hun kinderen.
Ja, dat is daar wel een reactie op natuurlijk 
Trouwens, als een oma wél wekelijks bijdraagt aan de zorg, dan is ook niet de bedoeling dat ze op die momenten alleen maar verwent. Dus met 'ja maar ik ben oma en oma mag dat' kun je alsnog problemen krijgen als oma. Tenzij je kind klem zit en geen andere oppas durft te nemen.
Maar wij hadden geen oppas van oma nodig en ik kon gewoon oma terug overrulen als zij er een 'van mij mag het wel' in gooide net nadat ik iets verboden had.
