Oooo, toch weer buren...
In 2008 heb ik hier geschreven over mijn vreselijke buren, die me tot waanzin dreven. Gelukkig verhuisden ze redelijk snel. De buurvrouw die daarna kwam was super, we hebben bijna vier jaar zonder één wanklank boven/onder elkaar gewoond. Ik woon in een verbouwde kerk met twee appartementen (ik heb de bovenste twee verdiepingen). Maargoed, de buuf vertrok en de eigenaar wilde het opnieuw verhuren. Bij een vriendin kwam ik regelmatig een vriendin van haar tegen, die een volwassen dochter heeft die woonruimte zocht, samen met een vriendin. Beide meiden studeren en werken. Ik heb uitgebreid gesproken met de meiden, verteld hoe gehorig het is, wat er in het verleden was gebeurd, enz, enz. Met de moeder sprak ik af dat zij bij eventuele irritaties zou bemiddelen, zodat de verstandhouding goed zou blijven.
Een week of zes ging het goed, tot de vrienden van de dames het huis ontdekten. Nu is het er donderdag, vrijdag en zaterdag feest tot 's morgens vroeg. In het begin reageerden ze nog wel op mijn verzoek tot wat meer rust, inmiddels zijn ze 'helemaal klaar met mijn gezeik'. De moeder, die ik heb gevraagd te bemiddelen, zegt dat de dames ook last van mij hebben. Dat zal best, het is gehorig en ik ga overdag gewoon (op een normale manier) mijn gang. Dan slapen zij en het kan best zijn dat ze af en toe wakker worden. Maar ik lig hele nachten wakker! Ze gooien de deur dicht alsof hij door de deurpost heen moet maar beschuldigen mij ervan dat ik expres lawaai maak als ze slapen (overdag dus). Dat is niet zo, maar ik moet natuurlijk ook wel eens stofzuigen (doe ik eigenlijk altijd 's middags).
Ik heb geen zin in weer van die toestanden zoals vijf jaar geleden, maar ik weet ook niet zo goed wat ik moet doen. Gisteren deed ik het raam open omdat ik dacht dat mijn zus eraan kwam met haar fiets, maar het bleek één van die meiden te zijn. Ik vroeg 'gaat het'(aan mijn zus dacht ik) en toen kreeg ik toch een grote smoel! Dat het met haar prima ging als ik mijn bek maar hield en me niet met haar bemoeide. De lust tot rustig en beleefd overleg vergaat me wel een beetje. En aan die moeder heb ik dus ook niks, die gelooft blindelings wat haar schatje van een dochter zegt en heeft geen idee van de parties die drie keer in de week worden gehouden. In een nare mail aan mij geeft ze aan dat ze niet meer met me wil praten.
Het lijkt wel of ik iets fout doe dat ik nu toch weer van die idioten onder me heb wonen. Maar wat? Als deze dames weer ophoepelen, hoe kom ik dan aan rustige buren?
Dat is juist de grap. Over dat het gehorig is zijn we het allemaal eens. Wat ik als overlast ervaar gebeurt diep in de nacht. Wat zij als overlast ervaren van mij gebeurt overdag. Omdat zij ook overlast ervaren vinden ze het niet erg om zelf ook overlast te veroorzaken. Dat dat 's nachts gebeurt vinden ze niet ter zake doen. Dus ik moet niet zeuren.
Die moeders horen natuurlijk alleen mijn overlast en niet wat hun dochters midden in de nacht met een slok op uitvreten. Dus die vinden mij ook een zeikerd. Bovendien hebben de dames ze wijsgemaakt dat ik expres herrie maak als zij slapen, om wraak te nemen op iets wat zij helemaal niet hebben gedaan. Ik heb echt wel wat beters te doen dan uitvogelen wanneer zij slapen en dan, terwijl ik eigenlijk moet werken (en het dus fijn is dat zij een keer stil zijn) expres dingen boven hun hoofd te laten vallen (of zoiets, ik weet eigenlijk niet wat ze me kwalijk nemen).
Dank voor alle links, ik ga het allemaal rustig lezen en een plan maken.
Toch een goed geprek
Zij ervaren, terecht of niet, blijkbaar ook overlast van jou. Dat kun jij dan wel afdoen als niet ter zake doende, maar daarmee wordt ook jouw probleem niet opgelost. De eerste stap lijkt mij dan toch om te proberen om hun klacht net zo serieus te nemen als die van jezelf. Zij ervaren dat zo, en als ze zich door jou niet gehoord voelen, zullen ze jou ook niet serieus nemen. Dag/nacht is dan even iets minder van belang.
Overigens schat ik in dat als het echt werkelijk waar zo gehorig is bij jullie, dat je het alleen met onderburen die nooit thuis zijn niet aan de stok gaat krijgen. Misschien toch maar eens als huiseigenaren aan tafel gaan zitten om te praten over geluidsisolerende maatregelen?
Politie en zo erbij halen kan altijd nog. Daarmee gaat het namelijk waarschijnlijk niet gezelliger worden....
Verstuurd met de Ouders Online iPad app
Neem ik ook serieus
Ik doe het niet af als niet ter zake doende hoor! Met mijn vorige buuf hebben we bij elkaar gezeten om te kijken wat vervelende geluiden zijn en wat we daaraan konden doen. Ik heb geluidsdempende platen op de vloer en vloerbedekking. Behalve in de keuken, dat vind ik niet fris. Het geluid dat de vorige buuf hoorde, kwam dan ook vooral vanuit mijn keuken. Afgesproken dat ik daar niet met hakken ga lopen klossen. Ik heb twee verdiepingen (de eerste en de tweede) en een ander irritant geluid was kinderen die van boven kwamen en de laatste trede oversloegen (boink op de eerste verdieping). Gezorgd dat dat niet meer gebeurde. De buuf en ik werkten allebei thuis en in de vier jaar dat ze er woonde hebben wij nooit één moment van irritatie gevoeld. Terwijl we dus allebei het grootste gedeelte van de dag in onze huizen waren. De geluiden die ik als hinderlijk kon gaan ervaren bij de oude buuf waren het slaan van de voordeur (onder mijn slaapkamerraam)en het geklos over de houten vloer van haar slaapkamer, maar alleen 's avonds.
Toen de meiden hier kwamen wonen heb ik die geluiden met ze doorgenomen. Ook gezegd dat als er andere geluiden waren die hen irriteren van mijn kant, ze dat vooral moesten zeggen. Later nog eens gevraagd, maar nee hoor, ze hoorden me wel eens lopen, maar geen last. De overlast die zij nu ervaren bestaat eruit dat ik wel eens zing in de keuken. En dat ik 's ochtends onder de douche ga en zij het water horen lopen. En dat ik stofzuig (en dat doe ik al 's middags omdat de oude buuf vaak laat doorwerkte). Dus dat ik ze niet wil horen lijkt me niet aan de orde, ik doe er uit gewoonte alles aan om geen overlast te veroorzaken. Vanaf het begin hebben zij met de deur geslagen alsof die uit zijn hangwerk moest. En waar de vorige buuf en haar vriend (met heel zware stem) hun stemmen 's nachts wat dempten, schreeuwen deze meiden midden in de nacht de hele boel wakker. En klossen op cowboylaarzen door het huis.
Ik neem de boel dus wel degelijk serieus, maar kan dat van de dames helaas niet zeggen. Politie is inderdaad een laatste redmiddel, liever niet.
Deur-remmer
Je hebt zo'n ding wat je deur afremt zodat ie niet zo hard in het slot kan vallen. Ik heb even gezocht en het heet een deurremmer: http://www.dictator.nl/ned/frndo.htm
Wellicht kan je dat in ieder geval alvast aan de huisbaas vragen? Verder vind ik het wel heel onaardig van de buurmeisjes om eerst vanalles te beloven en dan nu zich zo asociaal gedragen, maar ik zou verder ook niet weten wat je eraan moet doen. Bestaat er niet iets wat aan het plafond van de onderburen kan aangebracht worden? Ik zou toch ook de huisbaas weer lastig vallen, het is overduidelijk dat het niet aan jou ligt, want je hebt al die jaren van de andere buurvrouw helemaal geen last gehad, dat zegt genoeg.
Briefje geschreven
Ik heb net een aardig briefje opgesteld waarin ik vertel hoe jammer ik het vind hoe het gaat en waarin ik ze vraag toch nog eens een kopje thee te komen drinken. Morgenochtend lees ik het nog even na om te kijken of ze het niet per ongeluk toch verkeerd kunnen opvatten. Dat is dan mijn ultieme poging om er nog op een fijne manier uit te komen. Voelt een klein beetje oneerlijk (zij maken herrie en ik slijm), maar als het effect heeft stap ik daar wel overheen. Lukt het niet, dan ga ik met de huisbaas praten, kijken wat die kan doen. Deurremmer is een goed idee, die wil ik ze nog wel cadeau doen anders.
Rafelkap
Ik ben een zeikerd, ik kan echt nergens tegen (woon goddank vrijstaand, en dan nog...).
"toen de buurman had gebonsd op de muur omdat onze oudste (toen net 1 jaar) net iets te hard en te vroeg had gehuild,"
Toen wij nog geen kinderen hadden (en geen vrijstaand huis) hadden onze buren een kleintje dat werkelijk iedere avond de boel bij elkaar schreeuwde. De buurvrouw bood ook haar excuses aan, maar dat stoorde me nou echt totaal niet. Ik had meer medelijden met hen en het kindje.
Maar als iemand uit pure horkerigheid herhaaldelijk een raam open laat staan met de TV hard aan zodat ik er in de tuin van mee kan genieten dat word ik wel woest. Of een motor koopt en de demper uit z'n uitlaat sloopt. Een veertiger, godbetert!
Ik denk dat de intentie en het verdommen om met je rekening te houden me kwaad maakt. En kun je zo'n kindje allemaal niet kwalijk nemen en de ouders ook niet.
Netjes spelen
Hombre, leg dat onze buurman maar uit. Het stoorde mij niet dat hij er toen last van had, maar dat hij gaat bonken. Hij durfde niet aan te bellen en schrok toen ik totaal niet boos met bloemen bij hem voor de deur stond. Wij haalden onze zoon zo snel mogelijk uit bed en gingen hem beneden sussen, meer konden we toen niet doen. Gelukkig was het zeer tijdelijk.
Dezelfde buurman belde later ook wel eens aan als onze kinderen te lang hard lachten, dus nu doet hij het wel netter. Maar onze buurman zit tegenwoordig wat beter in z 'n vel lijkt het en vindt het prima dat onze oudste zoon op trompetles zit 
Ook al voelde ik me destijds in m'n recht (net als Stoepkrijt), soms helpt het dit in te slikken en het netjes te blijven spelen. Ik hoop dat dit ook werkt voor Stoepkrijt, de jongedames zijn diegenen die aso zijn en dat weten zij heus wel. Ze moeten alleen nog leren te beseffen dat ze niet alleen op de wereld leven.
Openingetje
Op mijn aardige briefje kwam direct een reactie. Een voorzichtige, maar toch. We gaan volgende week om de tafel. Zonder de moeder, het bleek dat de dames ook wel door hadden dat die mail van ma bij mij niet zo lekker moest zijn binnengekomen. Ik zal ze vragen of ze even in mijn slaapkamer willen zitten terwijl ik beneden tekeer ga. Zo ga ik het natuurlijk niet vragen, maar ik denk wel dat als ze horen wat ze doen, ze het misschien een volgende keer zullen laten. Ik ben voorzichtig positief!
Leefpatroon
Ze zullen er toch aan moeten wennen dat jij een normaal leefpatroon hebt: overdag actief, 's nachts rust. Normale huishoudelijk geluiden overdag kunnen nooit onder overlast vallen. Dan bedoel ik stofzuigen, de was doen, opruimen, afwassen, spelende kinderen (zonder hard en aanhoudend krijsen). dat zij een ander leefschema hebben dan het normale, is hun probleem. Het zou misschien weer anders liggen als zij nachtwerk hadden of zo.
Misschien kun je dit voorzichtig overbrengen? En uitleggen dat jij al geluidswerend materiaal hebt aangebracht en dat zij misschien hetzelfde kunnen doen?
En nu
goed inlezen op gesprekstechnieken! Ga niet de fout in door direct te focussen op jouw probleem en de schuld bij hen leggen. Maak er een gezamenlijk probleem van (geluidsoverlast, gehorigheid). Jij hebt last en zij ook. Laat hun bijv eerst hun grieven uiten. Leg dan die van jou er naast. Wat gaan we samen doen om het op te lossen. En dan over en weer luisteren wat de herrie is.
Als de dames met z'n tweeën zijn, zorg dan dat jouw dochter er ook bij zit (of iemand anders). Succes, ik hoop dat er iets uitkomt!
Andere tip
Laat die meiden niet in jouw huis en jij daar. Dat werkt niet. Je moet ze om en om in hun huis geluid laten maken en schrijf van tevoren op wat ze dan moeten doen en bespreek dat met de andere. Het heeft geen zin om hun alleen te laten zitten, je moet direct feedback kunnen geven.
Dank
Dank voor de tips. Maar P, zou je denken dat dat werkt? Als ik de ene dame was die beneden herrie moest maken, dan zou ik gewoon zo stil mogelijk doen, zodat degene die bij mij blijft denkt dat ik onwijs overdrijf. Misschien is het een optie dat ik bij de ene blijf en dat dochter beneden helpt lawaai maken.
Ik zal er nog eens goed over nadenken, bedankt voor het meedenken in ieder geval.
Slijmen
Misschien helpt het om niet te denken in termen van slijmen, maar in termen van tactiek. Als in 'je vangt meer vliegen met honing'. Je hebt met dat briefje niet geslijmd, ook niet jezelf verloochend, maar gewenst resultaat bereikt! Een tactiek die je ook in het gesprek kunt gebruiken. Vriendelijk zijn, hun problemen serieus nemen (ook al vind je dat ze geen gelijk hebben). je hebt een doel voor ogen en zo kun je dat makkelijker bereiken.
Ook ik heb een bemiddelingsgesprek gehad met mijn buurvrouw, die aan de drank was, mijn kinderen uitschold, haar (vage) vrienden ons liet uitschelden. Ik ben poeslief geweest. Zo had ik wel de leiding in het gesprek, want haar keuze was erin mee gaan of door de mand vallen. Ik moet wel eerlijk zeggen, het hielp dat ik tijdens het gesprek wist dat ik net een huis aan de andere kant van de stad had gekocht.
Succes met het gesprek!
Stoepkrijt
Ik snap wat je bedoelt maar ze alleen laten zitten zou ik niet doen, ze zullen dan zeggen: ja maar zo hard doen we het niet.
Schrijf op wat geluid maakt: de dichtslaande deur, rondlopen met hakken (geef zoiets je dochter aan) de radio aan etc en vraag of ze het lijstje willen afwerken. Als je dan merkt dat de radio minder hard staan kun je dat meteen tegen de ander zeggen en die weet heus wel daarna dat die nu op 2 stond en normaal op 6. Desnoods bel je je dochter en zeg je dat de radio normaal harder staat en of die wat harder mag?
Gesprekstechnieken
Goed idee van P: dochter naar beneden sturen met hakken en mobiel. Verder kan je je misschien nog wat inlezen over gesprektechnieken, hoe je eea heel taktisch kan brengen. Je moet het idd niet zien als slijmen, maar als tactiek!
Goed!
Hee Stoepkrijt, ik lees nu pas je verhaal. Wat een dikke pech weer! Maar wat ben je goed bezig! Goed plan met het briefje en de herrie laten horen. Wees vooral met z'n tweetjes inderdaad en houd de regie in het gesprek vast. Nog een kleine aanvulling: omdat het 's nachts in de omgeving stiller is hoor je alles veel harder dan overdag. Dus ze moeten bij het geluid wat ze horen nog wat optellen wegens dat verschil. Heel veel succes!
Overtuigen
Ik denk niet dat je je onderburen hoeft te overtuigen van de last van het geluid. Misschien moet ieder voor zich eens een lijstje maken: van welke geluiden heb je last; en van welke geluiden denk je dat het anders kan (en hoe dan). Dus jij over de onderburen en zij over jou.
En met de huisbaas eens praten of er mogelijk structurele oplossingen zijn voor geluidsoverlast, wellicht heeft het met de structuur van de verbouwing te maken. De architect die de verbouwing gedaan heeft weet misschien wel oplossingen over de geluidsoverlast. Samen met de huiseigenaar bekijken wat mogelijk is.
Tsjor
