Ongewenst zwanger?
Ik moet het even van me afschrijven en hoop met wat heldere adviezen/tips van jullie dat ik me wat rustiger voel. Het is een verhaal maar wil alles gezegd hebben, dus alvast dank voor het lezen
Afgelopen maandag ben ik erachter gekomen dat ik zwanger ben. Ik ben 35 jaar en zal dit jaar 36 worden. Ik heb nooit echt een sterke kinderwens gehad omdat ik mezelf niet echt als een moedertype zie.
Ik heb een relatie sinds bijna 3 weken nu met een man die ik al bijna 2 jaar ken. Wij zijn erg lang (1,5 jaar dus zowat) FWB geweest tot ik hem 3 weken geleden vertelde dat ik van hem hou. Hij heeft hier moeite mee gehad en uiteindelijk een weekje later verteld dat hij ook van mij houdt en ons wel een eerlijke kans wil geven. Die 2 weken erna zijn in één woord geweldig geweest en ik merk echt een fijne en positieve verandering in hem richting ons. Hij is eindelijk open over zijn gevoelens, verteld meer en laat me echt voelen dat ik onderdeel ben van zijn leven. Na die fijne 2 weken kwam ik er dus maandag achter dat ik zwanger van hem ben en dat is best een shock geweest, ook voor hem. Heb het hem ook direct die avond de zelfde dag dus verteld.
Avond erna vertelde hij me dat hij niet klaar is voor een kind, de timing echt niet goed vindt gezien wij net samen een relatie hebben gestart en bang is dat het onze relatie geen goed zal doen om nu al een kind te hebben. Die mening deel ik met hem en heb hem dat ook eerlijk gezegd. Ook dat ik twijfel om het wel te houden en dat verwachtte hij ook omdat ik natuurlijk geen 25 meer ben. (hij is overigens ook 35)
Heb een afspraak gehad bij de verloskundige donderdag omdat ik merkte aan mezelf dat ik iets tastbaars nodig had om een keuze te maken voor mijzelf zonder invloed van anderen wat te doen. Ben de hele week bij hem geweest omdat ik niet alleen wilde zijn en kwam tot de conclusie donderdagochtend dat ik het ook niet wilde en niet klaar voor ben. Ik wil ‘ons’ samen ontdekken, onze relatie laten groeien voor hier überhaupt een kind aan te pas komt.
Dit heb ik hem ook verteld voor ik de afspraak had bij de verloskundige. Hij wilde in de eerste instantie niet met me mee omdat hij dat moeilijk vond (hij had wel zelf aangegeven dinsdagavond of ik wilde dat hij mee ging) en dat het dus wel ineens echt wordt. Gevraagd of hij dan bang is dat hij terug komt op zijn beslissing, dit is niet het geval maar meer dan het dus ineens wel ‘echt’ wordt. Op de echo was niets te zien dan alleen een beetje verdikt baarmoederslijmvlies (ben 4weken) en het was best fijn dat hij ook veel vragen stelde aan de verloskundige. We hebben het hier ook samen met haar over abortus gehad. Toen wij richting de auto liepen gaf die mij een dikke knuffel en kus en we reden terug naar huis. In de auto kwam bij mij alle spanning eruit, ik huilde maakte hem duidelijk dat het niet is omdat ik van gedachten ben veranderd maar puur de spanning vd afgelopen dagen die leidde naar dit moment. Ik ben uiteindelijk ook die avond bij hem gebleven omdat ik daar sterk de behoefte aan had bij hem te zijn na zoiets en hij wilde liever ook niet alleen zijn.
Afspraak is gemaakt voor volgende week en nu ik thuis ben wordt ik overmand door twijfels, emoties en de vraag ‘maak ik wel de juiste keuze?’ Ben bang dat ik toch onbewust beïnvloed ben door hem en zijn keuze maar ik heb nog steeds geen echte sterke moedergevoelens/blijdschap.
Één van onze grootste angsten is ook dat we beide alleenstaande ouders worden, iets wat we beiden absoluut niet willen en ook eerlijk hebben uitgesproken naar elkaar toe deze week. Alles speelt natuurlijk mee…waar ga ik wonen? Huisje nu is niet geschikt voor een kindje, financiën zijn verre van ideaal voor een kind (corona), ik wil niet samenwonen met hem omdat het ‘moet’ omdat we een kind krijgen, ik wil niet dat hij alleen bij mij is omdat ik zijn kind draag (heeft eerlijk gezegd dat hij daar ook bang voor is dat dat dus wel gebeurd), ik wil dat hij bij mij is voor mij, mij lief heeft en waardeert.
Nu ik dus thuis ben komt alles enorm binnen bij me, maak ik wel de juiste keuze? Wordt ik toch niet een beetje ‘gedwongen’ onbewust door zijn keuze? En laat ik dat mijn eigen standpunt overschaduwen omdat ik zo graag bij hem wil zijn? Hij heeft eerlijk gezegd dat hij wel twijfels heeft over onze relatie (in het gesprek 2 weken geleden dus al maar ons wel een eerlijke kans wil geven omdat hij ook van mij houdt) en de twijfels over de toekomst zijn. Hij denkt daar altijd erg diep over na waarop ik heb aangegeven dat niemand weet hoe de toekomst eruit ziet. Waar ik ook bang voor ben en hem heb verteld is dat hij anders naar me kijkt nu ik zwanger ben en me dit ergens ‘kwalijk’ zal nemen en toch de relatie daarna beëindigen. In mijn ogen dus kiezen voor de makkelijkste weg ipv dealen met je gevoelens en erover te praten…
Kortom, ik weet dat ik de keuze zelf moet maken maar dit is zo verdomd lastig als je mijn verhaal leest…zit een beetje met me handen in het haar en hoop door wat adviezen van buiten mijn kringen om een helder beeld te krijgen
Dank voor het lezen van mijn verhaal ♥️
Ik wil voorstelken de uitdrukking 'abortus plegen' af te danken. Kiezen voor abortus is misschien een werkbaar alternatief.
Groeten,
Temet
Graag wil ik dan ook even mijn reactie nuanceren, Angela. Ik vind dat iedereen in principe voor zichzelf mag bepalen, of je wel of geen kind op de wereld wil zetten, maar dat wil niet zeggen dat ik het eens ben met abortus plegen an sich. Abortus is en blijft in mijn ogen het bewust en opzettelijk beëindigen van een nieuw leven. Een leven wat er niet om gevraagd heeft om te ontstaan, wat op zich al een wonder is dat er een heel nieuw mensje uit twee verschillende cellen kan groeien...dus wat mij betreft blijf je daar van af, heb je niet het 'recht' om bewust in te breken dat proces, maar koester je dat juist.
Hopelijk denkt TS er in ieder geval nog eens goed over na ipv allerlei beren op de weg te zien wat een kind betreft.
Sorry Temet, onze reacties kruisten elkaar.
LaBelladonna schreef op 20-06-2021 om 20:02:
Graag wil ik dan ook even mijn reactie nuanceren, Angela. Ik vind dat iedereen in principe voor zichzelf mag bepalen, of je wel of geen kind op de wereld wil zetten, maar dat wil niet zeggen dat ik het eens ben met abortus plegen an sich. Abortus is en blijft in mijn ogen het bewust en opzettelijk beëindigen van een nieuw leven. Een leven wat er niet om gevraagd heeft om te ontstaan, wat op zich al een wonder is dat er een heel nieuw mensje uit twee verschillende cellen kan groeien...dus wat mij betreft blijf je daar van af, heb je niet het 'recht' om bewust in te breken dat proces, maar koester je dat juist.
Hopelijk denkt TS er in ieder geval nog eens goed over na ipv allerlei beren op de weg te zien wat een kind betreft.
Labelladonna,
Tegen abortus zijn is een totaal ander vraagstuk dan discussie over uitspraak 'als je nu kiest voor abortus mag je over 10 jaar niet alsnog een kind willen'.
ben je voor baas in eigen buik of niet, that's the question ...
gr Angela
LaBelladonna schreef op 20-06-2021 om 20:02:
Graag wil ik dan ook even mijn reactie nuanceren, Angela. Ik vind dat iedereen in principe voor zichzelf mag bepalen, of je wel of geen kind op de wereld wil zetten, maar dat wil niet zeggen dat ik het eens ben met abortus plegen an sich. Abortus is en blijft in mijn ogen het bewust en opzettelijk beëindigen van een nieuw leven. Een leven wat er niet om gevraagd heeft om te ontstaan, wat op zich al een wonder is dat er een heel nieuw mensje uit twee verschillende cellen kan groeien...dus wat mij betreft blijf je daar van af, heb je niet het 'recht' om bewust in te breken dat proces, maar koester je dat juist.
Hopelijk denkt TS er in ieder geval nog eens goed over na ipv allerlei beren op de weg te zien wat een kind betreft.
Dus je vind dat mensen zelf mogen bepalen, maar het recht niet hebben dat te doen? Je mening is niet bepaald eenduidig.
Volgens mij is het veel heftiger voor een kind om geboren te worden in een situatie waarin de omstandigheden slecht zijn of het kind ongewenst is dan om geaborteerd te worden wanneer het nog een klompje cellen is.
TO, het is hier al gezegd, maar denk eens goed na wat JIJ wil. Niet denken aan wat je omgeving er van vindt, niet denken aan je relatie, niet denken aan de mening van forumvrouwen.
succes met je besluit
'niet denken aan de mening van forumvrouwen.' Inclusief je eigen mening bedoel je dan toch? Dus heb je dit bericht voor niks op het forum gezet.
Tsjor
tsjor schreef op 22-06-2021 om 11:32:
'niet denken aan de mening van forumvrouwen.' Inclusief je eigen mening bedoel je dan toch? Dus heb je dit bericht voor niks op het forum gezet.
Tsjor
Inderdaad. Mijn mening mag ze ook links laten liggen. Baas in eigen buik en een groot recht, maar heeft als keerzijde dat je best wel alleen staat in het maken van de beslissing, hoeveel support je ook krijgt.
Blijft enkel de succes wending staan
Wel opvallend dat jouw advies (denk niet aan de meningen van forumvrouwen) komt als reactie op de inbreng van LaBelladonna, die een kritische reflectie geeft op abortus.
Alle meningen mogen, als je maar de optie 'abortus' niet uitsluit op basis van jouw levensvisie; zo komt het over. Dan moet je niet luisteren naar de mening van forumvrouwen.
Er zijn dan al heel wat berichten aan vooraf gegaan. Bovendien heeft Saista zelf haar vraag hier neergezet, dus je mag ervan uitgaan dat ze graag andere meningen en inzichten wilde horen. Daar is ze zelf eigen baas over.
Tsjor
Toch zit er ook wel wat in, om het forum - na lezing van alle meningen - weer terzijde te leggen en vooral naar jezelf te luisteren bij het nemen van een besluit. Dat is de tip die ik lees in het bericht van MoederBarberin en daar ben ik het wel mee eens.
Toen mijn dochter net was geboren, kwam er een tante op bezoek, ik vroeg of ze nog tips had en ze zei: 'Ja. Luister niet naar tips. Vooral niet naar tips van tantes.' Het was een geintje, maar wel eentje met een kern van waarheid. Luister maar vooral naar jezelf. Dat kan een heel waardevolle tip zijn.
Toch zit er ook wel wat in, om het forum - na lezing van alle meningen -
weer terzijde te leggen en vooral naar jezelf te luisteren bij het nemen van een besluit.'
Zeker, maar dat is toch evident? Uiteindelijk moet je altijd zelf je eigen beslissing nemen. Maar als je een bericht plaatst en adviezen/verhalen/meningen wil horen, dan lijkt het me logisch dat je die meningen ook leest. Gelukkig zijn dat ook heel verschillende meningen. Uiteindelijk maak je zelf je eigen afwegingen.
Tsjor
tsjor schreef op 22-06-2021 om 13:10:
Wel opvallend dat jouw advies (denk niet aan de meningen van forumvrouwen) komt als reactie op de inbreng van LaBelladonna, die een kritische reflectie geeft op abortus.
Alle meningen mogen, als je maar de optie 'abortus' niet uitsluit op basis van jouw levensvisie; zo komt het over. Dan moet je niet luisteren naar de mening van forumvrouwen.
Er zijn dan al heel wat berichten aan vooraf gegaan. Bovendien heeft Saista zelf haar vraag hier neergezet, dus je mag ervan uitgaan dat ze graag andere meningen en inzichten wilde horen. Daar is ze zelf eigen baas over.
Tsjor
Ja, dat klopt. Mijn reactie was gericht op de mening van Belladonna. Niet omdat ik vind dat ze haar mening niet mag hebben, maar omdat ik vind dat dit niet de plek is om hem te uiten.
TO vraagt om adviezen in haar OP. Bel het fiom, luister naar je gevoel, denk aan je toekomst/leeftijd/medische geschiedenis/etc, dat zijn adviezen.
Belladonna gaf een mening en ík ben dan weer van mening dat de boodschap 'je hebt het recht niet' niet enkel foutief is -wettelijk heb je dat recht wél- maar ook een schuldgevoel bij de vrouw neerlegt die ze nu niet nodig heeft. Ze moet een keuze kunnen maken op basis van haar eigen gevoel. Er hangt al genoeg taboe omheen zonder dat mensen je gaan vertellen dat zij het verkeerd vinden.
Ja, iedereen mag haar mening geven op een openbaar forum, maar ik mag dan ook vinden dat een mening niet gepast is in de situatie.
Lees dit topic nu voor het eerst, ben wel benieuwd naar hoe het is verder gegaan en welk besluit TO heeft genomen?
Hm gezien ik mn post niet kan aanpassen hier (helaas), kleine aanvulling: als er al een besluit is genomen uiteraard.
Kersje schreef op 05-07-2021 om 17:59:
Hm gezien ik mn post niet kan aanpassen hier (helaas), kleine aanvulling: als er al een besluit is genomen uiteraard.
Bericht van het forumbeheer.
Beste forumbezoekers,
In afwachting van de correctiemogelijkheid die er aan komt, helpen wij graag. Maak een nieuw bericht met de gewenste wijzigingen er in en rapporteer het oude bericht. Wij verwijderen dat dan.
Met vriendelijke groet,
Heidi Sour
Forumbeheer Ouders.nl
