Relaties
Sisi1
10-12-2023 om 16:57
Obsessief gedrag
Heel lang getwijfeld, om een topic te openen of niet. Ik weet dat ik mijn aandeel heb in het geheel en ik fouten heb gemaakt. Reacties over de wrm over de relatie etc. Zijn echt verder overbodig.. ik heb de overige forums gelezen en ben me prima bewust van gevolgen en dergelijke.
ik ben vorig jaar november een affaire begonnen met een getrouwde man terwijl ik zelf in scheiding lag, dit is ons echt overkomen in beide onze belevenissen….. Dit is uitgegroeid tot een heftige liefdesrelatie, intense vriendschap en een soort co-dependentie., waarin elkaars trauma’s , geheimen, gedeeld werden. Het leek of we een helend/verzachtende effect op elkaar hadden. Ik had in het begin nooit de illusie dat deze man z’n gezin zou verlaten, maar gaande weg gaf hij aan, echt oprecht van me te houden, verward te zijn en een weloverwogen keuze te willen maken gezien we beide de affaire wilden stoppen. We stopten meerder keren hiermee, maar elkaar loslaten langer dan 3/4 dagen lukte niet.. we ontwikkelde een patroon samen, waarin we spiegels leken van elkaar. Eind augustus heeft hij de affaire aan z’n vrouw opgebiecht en aangegeven extreem veel van me te houden en niet te weten wat hij wil met z’n leven op het moment, sindsdien woont hij ergens anders, we hebben vele gesprekken hierover gehad, nog steeds geeft hij aan extreem veel van me te houden, maar de veiligheid en zekerheid lastig vind los te laten, ondertussen woont hij nog altijd alleen en is bezig met een weloverwogen keuze te maken. Ik probeer hem los te laten en het contact te verbreken, overal geblokkeerd en verwijderd. Dit lijdt tot extreme liefdesverdriet waarbij ik al meer dan 10 kg ben kwijt geraakt, sinds september …ik dacht een lang tijdje, dat ik spoken zag hem overal zag/tegenkwam en z’n auto zag staan of rijden. Echter blijk ik nu geen spoken te zien, deze man heeft het opgebiecht en rijdt dus inderdaad langs m’n werk om te zien of ik er ben, rijdt langs m’n huis s’avonds om te kijken of ik wel of niet thuis ben, kijkt uit z’n kantoor of ik iedere ochtend wel langs rij om m’n kinderen naar school te brengen enof ik ze ophaal. Ik schrok wel een beetje van dit gedrag, We zijn het er allebei overeens dat dit niet oké is en echt obsessief gedrag lijkt, hoe komen we van elkaar af? Komen we überhaupt nog ooit van elkaar af? Wrm kunnen we elkaar niet loslaten? ik sta op met hem in m’n gedachtens en ga naar bed denkend aan hem. Ik wordt midden in de nacht huilend wakker om hem. Het is echt bizar en ik wordt er gek van.Weet iemand raad?advies? Een bemoedigend woord maybe….
MamaE
13-12-2023 om 14:08
Panama831 schreef op 13-12-2023 om 12:29:
[..]
Dan ga je wel voorbij aan zijn obsessieve volggedrag. Waarom zou je dat moeten willen? Waarom moet hij controleren of je je kinderen wel naar school brengt? Of dat de auto wel bij het werk staat?
Dit ja. Als mijn man telkens zou menen te moeten controleren of ik dochter wel naar school zou brengen en of ik wel naar mijn werk ben, dan is het klaar hoor. Vertrouwen is de basis van een relatie.
Mija
13-12-2023 om 17:39
Panama831 schreef op 13-12-2023 om 12:29:
[..]
Dan ga je wel voorbij aan zijn obsessieve volggedrag. Waarom zou je dat moeten willen? Waarom moet hij controleren of je je kinderen wel naar school brengt? Of dat de auto wel bij het werk staat?
Niet om het gedrag goed te praten maar is dit ‘controleren’? Ik heb meer de indruk dat hij ‘bij haar wil zijn’. Dat is ook ongezond maar voor mij niet helemaal op dezelfde manier dan als het uit wantrouwen voortkomt. Als dat laatste het geval zou zijn, zou het voor mij ondubbelzinnig ‘klaar’ zijn. Dat eerste geeft ook niet veel hoop maar áls de situatie genormaliseerd zou kunnen worden en weer heldere en eerlijke communicatie en beslissingen mogelijk zijn,
zou ik dat waarschijnlijk wel iets makkelijker achter me kunnen laten.
Panama831
13-12-2023 om 22:23
Mija schreef op 13-12-2023 om 17:39:
[..]
Niet om het gedrag goed te praten maar is dit ‘controleren’? Ik heb meer de indruk dat hij ‘bij haar wil zijn’. Dat is ook ongezond maar voor mij niet helemaal op dezelfde manier dan als het uit wantrouwen voortkomt. Als dat laatste het geval zou zijn, zou het voor mij ondubbelzinnig ‘klaar’ zijn. Dat eerste geeft ook niet veel hoop maar áls de situatie genormaliseerd zou kunnen worden en weer heldere en eerlijke communicatie en beslissingen mogelijk zijn,
zou ik dat waarschijnlijk wel iets makkelijker achter me kunnen laten.
Het lijkt op controleren wat ze doet. Het zal hem er niet om te doen zijn of haar dochter naar school gaat, maar gewoon om te kijken wat ze aan het doen is.
En dan ook nog kijken of ze op het werk is, of ze 's avonds thuis is... Dan controleert hij haar dus bijna de hele dag.
Ik vind dat richting stalken gaan.
Sisi1
14-12-2023 om 18:32
Elpisto schreef op 11-12-2023 om 13:41:
[..]
Dus eigenlijk wil je tips, zonder dat mensen daarin aanstippen dat de manier waarop je deze "relatie" gestart bent, vrij veel issues met zich mee brengt?
Dat is wel redelijk typisch ja. De waarheid onder ogen zien zorgt ervoor dat je iets erkennen moet wat je liever niet doet.
De vraag die je je misschien moet stellen, nog los van het feit dat jullie elkaar, zoals het leest, heel erg aantrekken en afstoten, een gezonde basis is voor een gezonde relatie.
Het leest namelijk niet echt weg als iemand die van zijn partner wil scheiden, maar hopeloos bezig is om beide bordjes in de lucht te houden.Ik kan me voorstellen dat dat voor jezelf erg lastig is, maar gaandeweg heb je blijkbaar toch het gevoel en/of het geloof gekregen dat die bij zijn partner zou weg gaan. De tegenstrijdigheden die daar in zitten in wat hij tegen je verteld, zouden bij mij wel wat alarmbellen laten doen afgaan: Hij is helemaal niet van plan om zijn huwelijk te verlaten, maar geeft je misschien net genoeg om er voor te zorgen dat hij dit op deze manier kan voortzetten.
Weet je ook wat de reactie van zijn partner geweest is? En in hoeverre kun je daar op vertrouwen?
Ik snap dat dit misschien wat vervelend over komt, of dat ik het in elk geval wat vervelend begon, maar goed: Het is wel oprecht. Mijn vrouw had ook een affaire. Heel veel mensen hier hebben te maken gehad met een partner die een affaire heeft gehad. En als ik kijk naar mijn eigen situatie, en zeker ook naar de situaties die hier beschreven zijn, denk ik dat je onderschat hoeveel een man ( of vrouw) in die situatie kan liegen. Zowel richting zijn partner, als richting zijn affaire-partner.
De affaire-partner van mijn vrouw, om maar eens een voorbeeld te geven, had het al over samenwonen ergens halverwege de dorpen, stuurde filmpjes van zijn kinderen bij uitvoeringen. Noem het maar op. Terwijl hij daar naast nog een stuk of 3 affaires had uiteindelijk, en onder aan de streep er alles aangedaan heeft om zijn vrouw te overtuigen om vooral niet bij hem weg te gaan (wat hem gelukt is).
En dat is direct mijn vraag dan ook: Hoe betrouwbaar denk je dat zijn woorden zijn, wetende dat hij een affaire met je begonnen is.
Wat heeft verdere tekst van je nog enige zin, als je me al per direct een stempel geeft.. wie is er dan typisch bezig. Ik geef duidelijk aan, dat ik goed begrijp waar mijn fouten inzitten, ik weet dat een affaire niet oké is. Daar kunnen we lang over praten, samen. Ik ben notabene single, dus het is niet dat ik zelf vreemdging, ja ik kneep een oogje dicht en nam wat ik nodig had van de ander om de lastige situatie of omstandigheden te doorstaan die ik persoonlijk mee maakte. Wellicht egoïstisch maar ik heb geen relatie met de vrouw verder.
Ik weet hoeveel een mens kan liegen, beloven, ik ben verder niet naïef. Ik vraag ook om tips om los te komen, omdat het gevoel gewoon te groot is, de tijd wellicht niet juist.
Ja de reactie van de partner weet ik, die wilt samen verder al geeft hij geen gevoel meer te hebben voor haar en veel van mij te houden, mij verschrikkelijk te missen. Verder bemoei ik me er niet mee, ik wordt al als oorzaak gezien van het leed, de hele dorp kijkt al op me neer. Ik ga deze vrouw verder ook niet treiteren of op zoeken, het was nooit de bedoeling om mijn geluk op haar verdriet te baseren, nooit is dat de bedoeling geweest.
Je geeft voorbeelden en zo heb ik m’n eigen voorbeelden, maar ik vertrouw deze man wel 100% en niet op z’n blauwe ogen, maar op z’n daadkracht.
Hij heeft veel voor me gedaan en me met veel geholpen, niet om het een of het andere maar als vrienden en als zakenpartners wat geheel loslaat van de affaire, zonder enige tegenprestatie te vragen of te willen. We kennen elkaar al 5 jaar verder en beide nooit iets gedaan samen tot vorig jaar november, toen we er achterkwamen dat we al vanaf, de eerste ontmoeting, regelmatig aan elkaar dachten en beide dachten dat het niet wederzijds zou zijn, Ik hoop dat ik je vraag semi heb beantwoord alsnog..
Sisi1
14-12-2023 om 18:36
Mija schreef op 11-12-2023 om 13:58:
Ik vind dat je een gezonde impuls hebt. Je ziet dat jullie op een ongezonde manier met elkaar verwikkeld zijn geraakt en wil dat ontwarren. De waarheid is: jij kan dat alleen voor jezelf beslissen en doen, hij kan dat alleen voor zichzelf beslissen en doen. Juist het spreken in ‘wij’-vorm verwijst naar die verstrengeling. Jullie kunnen niet ‘elkaar’ loslaten want dat ‘wij’ is juist teveel verwikkeld. Dat hele verhaal over zijn verwarring en wat hij wel of niet wil of doet of kiest is voor jou juist onderdeel van de ellende: je maakt je afhankelijk van zijn mentale balans en gezonde keuzes en gedrag. Dat kan niet: als de ander niet in balans is en jij dreigt mee kopje onder te gaan moet je je losmaken. Het maakt niet uit wat je zou wensen dat de uitkomst was. Dus: jij wil het niet meer. Jij wil niet meer zo obsessief verwikkeld zijn met iemand anders. Het beschadigt jou en je leven wordt enorm verwarrend en zwaar. Het lukt je niet om daarnaar te handelen en de emoties die erbij komen zijn ondraaglijk. Wat nu?
Ik zou zeggen: wat helpt jou om om te gaan met emoties? Veel afspreken met mensen? Kalmerende middelen slikken? Veel sporten? Mediteren? Hulp inschakelen? Ik zou in jouw plaats naar de huisarts gaan en aangeven dat je er zelf niet meer goed uitkomt. Misschien helpen een paar gesprekken met een POH-ggz om afstand te nemen en dat vol te houden. Misschien helpt het samen doorspreken wat voor jou gezonde keuzes zijn en daar afspraken over maken.
Concentreer je op zelfzorg! Pas als jij weer op je voeten staat in je eigen leven, is er een betere beoordeling van die relatie mogelijk. Nu is het gewoon aan alle kanten onzekerheid, ellende en pijn en trekt de verbondenheid je onder water.
Dankjewel! Ik doe heel hard m’n best! Ik wil geen disbalans en ongelijke relatie of dergelijke, mensen reageren met het idee dat ik naïef ben en geloof in ware liefde., een hopeloze romanticus wellicht zelfs… maar ik weet als beste dat al tref je je ware liefde, soms het leven misschien wat anders voor je in petto heeft of je hoort gewoon niet samen. Ik heb gewoon veel last van m’n liefdesverdriet, emoties en zoek tips om er beter uit te komen mee om te gaan. Thanks voor de tips!! Ik ga er wat mee doen 😀
Sisi1
14-12-2023 om 18:57
MRI schreef op 10-12-2023 om 21:23:
Dankjewel heb dit de afgelopen dagen meerdere keren geluisterd, ik kom tot de conclusie dat er wel degelijk enige spraak hiervan is. Al zal iedere relatie zich op de een of ander manier kunnen conformeren met wat er gezegd wordt. Het geeft veel inzicht
MRI
14-12-2023 om 21:05
Sisi1 schreef op 14-12-2023 om 18:57:
[..]
Dankjewel heb dit de afgelopen dagen meerdere keren geluisterd, ik kom tot de conclusie dat er wel degelijk enige spraak hiervan is. Al zal iedere relatie zich op de een of ander manier kunnen conformeren met wat er gezegd wordt. Het geeft veel inzicht
Graag gedaan, fijn dat je er iets aan hebt.
Reageer op dit bericht
Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.