Niet verder na ontrouw

Volgens mij gaat "verder na ontrouw' over hoe je zelf verder gaat na ontrouw, hoe je ermee omgaat, wat je allemaal te verwerken en te kiezen hebt. Dat kan betekenen dat je -uiteindelijk- kiest om met je partner door te gaan die ontrouw was of om je eigen weg zonder hem/haar te gaan. 

Verbindingisnooitzwartwit schreef op 14-11-2021 om 10:54:

Volgens mij gaat "verder na ontrouw' over hoe je zelf verder gaat na ontrouw, hoe je ermee omgaat, wat je allemaal te verwerken en te kiezen hebt. Dat kan betekenen dat je -uiteindelijk- kiest om met je partner door te gaan die ontrouw was of om je eigen weg zonder hem/haar te gaan.

Ja maar ts bedoelt natuurlijk: wie is er gestopt met  een partnerrelatie na ontrouw. Nou ik dus, Verdriet, maar wel na heel veel proberen er wat van te maken (niet dat dat altijd een goed idee is overigens)

EmmaT schreef op 14-11-2021 om 11:19:

Het is toch zo dat degene die vreemd gaat de (exclusieve) partnerrelatie stopt?

ha ja zo zou je het kunnen zien en voor de exclusieve partnerrelatie geldt dat zeker op dat moment. Maar lees eens de draadjes '' verder na ontrouw". Daar gaat het duizenden berichten lang over mensen die hebben besloten toch weer te proberen voor de monogame partnerrelatie te gaan. 

Misschien beter dat we dat andere draadje niet erbij gaan halen; blijven bij de vraag van TS; ‘ zijn er mensen die gekozen hebben niet verder te gaan.’ Hoe die keuze voor hen heeft uitgepakt, hoe zij zichzelf hebben weten herpakken en er wel of niet in slagen rust in hun lijf te behalen.

Flanagan schreef op 14-11-2021 om 11:43:

Misschien beter dat we dat andere draadje niet erbij gaan halen; blijven bij de vraag van TS; ‘ zijn er mensen die gekozen hebben niet verder te gaan.’ Hoe die keuze voor hen heeft uitgepakt, hoe zij zichzelf hebben weten herpakken en er wel of niet in slagen rust in hun lijf te behalen.

Het was een antwoord op Emma. Je kan niet vermijden dat je het zowel over de dynamiek gaat van toch proberen als er definitief een punt achter zetten. het zal waarschijnlijk toch gaan over: hoe ben je tot deze conclusie gekomen en hoe werkt het voor jou, heb je nog geprobeerd er iets van te maken qua relatie?

Als het de voorkeur van ts is om het alleen te hebben over hoe men de rust in haarzelf vindt, dan is het logisch je daar naar te richten. En dat zou ik ook doen. Maar dat heb ik nog niet gelezen tot nu toe. Zij mag het zeggen hoor en dan begrijp ik dat.

In het andere draadje schrijven er ook mensen mee die wel gestopt zijn na vreemdgaan en dat geeft soms een interessante dialoog. Er schrijven zelfs mensen mee die nooit vreemdgaan hebben meegemaakt en toch hun visie geven. En dat mag ook. 

Dat het in dit draadje gaat over wel stoppen is imho een focus verschil in de verwarrende dynamiek die de partnerrelatie na het vreemdgaan vertegenwoordigt. 

Wel een interessant focusverschil en ja het is zeker de moeite waard nu eens te gaan kijken vanuit de ogen van degene die (uiteindelijk)  besloten heeft te stoppen. Het is de andere kant van het spectrum van gevoelens en daden na het vreemdgaan maar je kan niet zonder af en toe een verwijzing naar de andere elementen van dat spectrum. 

Verdriet21 schreef op 14-11-2021 om 13:05:

[..]

Dank je wel voor je reactie. Ik bedoel natuurlijk: Zijn er mensen die na het uitkomen van de affaire van hun partner ervoor kiezen om de relatie te stoppen. En indien het geval is, of zij nog steeds achter hun keuze staan.

Okay,  duidelijk. Mijn verhaal: ik had geen kinderen met degene die vreemd ging. Na het vreemdgaan wil je het eigenlijk meteen uitmaken, maar je houdt nog van die persoon. Dat is het dubbele. En als je dan een partner hebt die er alles aan zegt te gaan doen, dan wil je het toch proberen, ondanks je kwaadheid en verdriet. Bij mijn ex speelde seksverslaving en ja hij is er ook heel veel aan gaan doen: naar therapeuten, abstinent worden, naar 12-stappengroepen. Dus dat was hoopgevend. En toch: het verdriet en wantrouwen bleef bij mij. Maar ik hield altijd de deur op een kier en gaf hem het voordeel van de twijfel want ik hield ook van hem. Maar op het moment dat hij dacht dat hij mij weer 'had'' ging hij weer vreemd. Nog een kans gegeven maar ik vertrouwde hem niet meer, hij vertrouwde zichzelf ook niet trouwens en was daar eerlijk in. Nou dan weet je genoeg. Toch hielden we van elkaar maar besloten dat het niet meer werkzaam was. We hebben het meer dan drie jaar geprobeerd. 

Dat is nu meer dan vijf jaar geleden. Ik mis hem nog steeds en ik weet hij mij ook. Ja het gaat iets beter met me omdat ik niet in die roller coaster zit van mijn eigen wantrouwen en zijn verslavingsgedrag. Maar ik ben wel alleen. Stik alleen, omdat de kinderen nu ook het huis uit zijn, ik verder geen familie heb en corona helpt ook niet om dingen te doen of vrienden te zien. 

Een nieuwe relatie durf ik niet meer aan, en bovendien lijkt mijn hart nog vast te zitten in de relatie met die ex. We spreken of mailen elkaar niet overigens. Dagelijks denk ik: fuck het had zo leuk kunnen zijn want er was ook veel liefde. Maar ik denk ook: ik had meteen moeten kappen bij de eerste keer vreemdgaan, nu heb ik er veel jaren aan verspild en ben te oud en te zeer aangeschoten wild (was daarvoor al weduwe geworden) om nog een nieuwe partner te vinden. Dus rust: ja Veel te veel rust: ook ja. En nog steeds verdriet om het missen. 

Maar... als je jong bent, je partner duidelijk er niet aan wil werken en je kent jezelf als iemand die het vreemdgaan moeilijk van zich af zal kunnen zetten, zeg ik: ga ervoor, ga voor de breuk. Dan laat je niet met je sollen zoals ik gedaan heb en bespaar je jezelf jaren verdriet. 

Ik heb er ook weer geen spijt van dat ik alleen verder ben gegaan, juist als ik vaak lees van mensen die wel doorgingen en maar elke keer triggers hebben en verdriet en wantrouwen. Dat had ik ook en dat vreet aan je. Het is nu eenzaam en zo maar het is wel eerlijk naar mijzelf. 

Verdriet21 schreef op 14-11-2021 om 13:46:

[..]

Wat spijtig om te horen van jouw verhaal. Mijn partner en ik zijn al 30 jaar bij elkaar en we hebben samen 3 kinderen. Altijd al een mooie relatie gehad. Ben er achter gekomen dat hij al 5 jaar vreemd gaat en zelfs de Truus zwanger heeft gemaakt. Ik ben overigens 47.

Ach wat pijnlijk. Ja juist het dubbele kan zo pijnlijk zijn: al zolang een mooie relatie en drie kinderen, dat verbindt natuurlijk ook.  Wat zegt hij zelf over verder gaan? En wat zegt jouw gevoel over alleen verder gaan? Hoe oud zijn de kinderen? 

Ja en ik bedenk net: het vreemdgaan van jouw man is van een hele andere orde dan dat van mijn ex. Bij mijn ex kon je nog zeggen: 'acht het was alleen seks'', bij je man zal er een emotionele band zijn geweest, een soort dubbel leven. 

Een vriendin van mij is alleen verder gegaan en staat daar heel erg achter en vindt het het beste wat ze had kunnen doen in de situatie. Zij had ook geen kinderen en kreeg vrij snel een nieuwe relatie. Dat kan ook veel doen natuurlijk.

Verdriet21 schreef op 14-11-2021 om 14:34:

[..]

Hadden zij voor de affaire wel een fijne relatie? En waren zij ook al lang bij elkaar?

Ja ze waren wel al een tijd bij elkaar, maar ik moet eerlijk zeggen dat de rek er een beetje uit was al. Ze vonden elkaar best saai naar wat ik begrijp.