Moeilijk communiceren met partner
Hey iedereen, hier mijn allereerste bericht omdat ik zelf een beetje ten einde raad ben.
Mijn partner en ik hebben momenteel een zoontje van 1jaar en we merken dat onderling communiceren steeds moeilijker gaat. Binnen ons gezin hebben we vaak dezelfde mening maar eenmaal bij anderen laat mijn partner zich vaak overhalen (vb door ouders, vrienden,…)en zal niet snel voor zijn eigen mening in opvoeding opkomen. Ik kan hier heel moeilijk tot hem doordringen wat voor veel frustraties en ruzies leidt. Ik ben dan soms te hard voor hem omdat hij ook niet begrijpt wat ik bedoel. Ik voel me in zulke situaties vaak alleen. Hij trekt zich dan terug (games,tv, muziek) waardoor communiceren niet meer bestaat. Hebben jullie hier ervaring mee? Ik zou zo graag op één golflengte zitten met mijn man maar ik merk dat we verder en verder uit elkaar aan het groeien zijn.
dank jullie wel, het gaat ook vooral niet over wat goed en fout is want dat is vaak door vallen en opstaan. Het is vooral hoe jullie als koppel hier samen over gaan en dingen duidelijk maken aan anderen. Ik heb ook al aangegeven dat als wij niets zeggen of reageren de grootouders ook niet weten wat wij belangrijk vinden. En dat maakt het natuurlijk moeilijk.
Ja maar… zwijgen is écht regelmatig goud hoor!
Ben zooo blij achteraf dat ik de meeste ergernissen ingeslikt heb en alleen geklaagd heb bij vriend of vriendinnen. Ik heb alleen dingen aangegeven aan grootouders die ik echt belangrijk vond. En dan nog werkte dat soms behoorlijk averechts. Het waren namelijk míjn dingetjes en plannen enz en bijv mijn schoonmoeder kon daar dan net even niks mee. Maar deed wel haar best maar het kwam er dan heel onhandig uit.
Achteraf bedacht ik me dan altijd dat ik het beter niet had kunnen zeggen. (doel werd niet behaald maar ik maakte hen wel onzeker)
En sommige zaken vond ik echt wel slikken. (Idd het beruchte volstoppen met snoep oid) Maar toch, nu kinderen eenmaal volwassen zijn, is het helemaal goed zo. Ze hebben een warme band met grootouders en dat is zoveel waard.
Je hebt je kinderen niet alleen, ze zijn ook kleinkind van, enz.
En ouders ben je idd samen, maar je hoeft echt niet als één man te denken en te handelen. Maak juist gebruik van elkaars diversiteit, maakt leven van je kind alleen maar rijker.
ik denk ook dat je man het thuis met jou eens is, omdat het hem niet zo veel uitmaakt (wel of geen mobiel, wel of niet op de arm). Hij vindt het gewoon wel oke om het te doen zoals jij wilt.
Zijn ouders doen het anders en hij heeft dan geen redenen waarom dat niet zou mogen. Dan is het moeilijk om die 'regels' te verdedigen.
Ik zou dat ook moeilijk vinden als ik je man was. Jíj vindt het heel belangrijk, maar..... dat is het niet echt. Voor jou wel, dat snap ik. Maar belangrijke dingen zijn: als ze een grote hond alleen bij het kind zouden laten, samen boodschappen gaan doen en de baby alleen thuis laten, roken binnenshuis; dát zijn zaken waar ik ruzie voor over zou hebben. Maar die ruzie zou je dan waarschijnlijk niet hebben met je man, want déze dingen zou hij ook niet accepteren, uit zichzelf niet.
Als je kindje naar anderen gaat, nu naar opa en oma, later naar vriendjes, dan zijn daar andere gewoontes; met slapen, eten, spelen. Dat met die chips hierboven is natuurlijk niet handig,.maar veel andere dingen kunnen geen kwaad, zjjn niet gevaarlijk en vaak 'leuk anders' voor je kindje.
En voor de ruzie met je man: ik denk dat het eigenlijk jóuw regels zijn en dat hij het moelijk vind hier bij zijn ouders aan vast te houden, omdat hij voelt dat het eigenlijk helemaal niet zo belangrijk is, wel of geen mobiel.
Daarbij maken jouw regels het minder leuk voor de opa en oma. Zo'n lijstje je met 'dit mag wel en dit mag niet'. Tenzij het om gevaarlijke situaties gaat of jij er echt last van hebt, zoals met die chips. Maar anders zou ik hen de ruimte geven het op hun manier te doen.
Ik heb me eigenlijk nooit bemoeid met het oppassen door opa en oma. Waar het echt om gaat is of je kind veilig en geliefd is en de rest is helemaal niet zo belangrijk. Als je net moeder bent geworden dan zorgen je hormonen er voor dat je er misschien wat teveel bovenop zit. Dat wordt wel minder als je in de loop van de tijd je kind steeds vaker aan anderen moet overlaten. Is je man ook vaak alleen met juĺlie kind? Kan hij het wel een beetje op zijn eigen manier doen? Het is niet zo dat als oma je kindje met een mobiel in slaap laat vallen, dat dat dan gevolgenn heeft of zo. Dus laat het wat meer los. Een fijne ontspannen band in de familie is veel belangrijker voor een kind.
Je vraag was hoe anderen dat doen als koppel: nou, zoals je hierboven leest dus. Ze maken geen ruzie over dingen die niet zó belangrijk zijn.
En dingen die je allebei belangrijk vind en dat ook zijn, zoals veiligheid, daar hoef je geen ruzie over te maken. Dan sta je daar als koppel vanzelf samen sterk in, ook naar anderen toe.
het is inderdaad zo dat niet alles even belangrijk is. Ik vind het wel persoonlijk belangrijk om het er onderling over te hebben. We hebben nu ook afgesproken dat een dutje niet meer nodig is in de voormiddag waardoor het probleem op de arm slapen is opgelost. Het zou gewoon fijn zijn om wat steun en advies onderling te bekomen en het er rustig over te hebben wie wat belangrijk vind en kijken wat we eraan kunnen doen zodat het voor iedereen ok is en dat is vaak geven en nemen. Wat meer loslaten hoop ik dat op termijn wat zelf zal komen ☺️
Het kan ook inderdaad zijn dat jij verbaal wat sterker bent en daardoor misschien wat overheersender (ik bedoel dit niet vervelend)
Mijn ex-man was erg conflictvermijdend en had bij dit soort kwesties vaak de instelling van 'prima, als jij dat wilt'... en dan was het gemakkelijker om gewoon in te stemmen met wat je partner vraagt. Maar uiteindelijk liet hij het gewoon zoals het was, zelfs als het anders liep bij de grootouders.
Misschien kun je, als er nog eens iets voorvalt, peilen wat hij er nu werkelijk van vindt (zonder je eigen mening te laten doorschemeren) en zien wat hij te zeggen heeft. Ik denk namelijk dat hij snel doorheeft wat het gewenste antwoord is en dan dat gewoon gemakshalve aanvaardt. Mijn ex deed dat, maar mijn broer en nieuwe vriend doen dit ook snel, dus ik vermoed dat het ook een beetje een man-vrouw verschil is. Mannen voeden (even generaliserend, vaak wel een stuk losser op, en dat verschil hoeft niet erg te zijn natuurlijk)
Heb je dit qua communicatie met meerdere onderwerpen zo met hem? Of valt je het dan gewoon niet zo op, dat kan natuurlijk ook.
ik snap het helemaal. Hij is qua communicatie inderdaad niet zo sterk. Hij gamed veel waardoor hij zij al vaak afsluit en heeft ook een geluidsdempende hoofdtelefoon. Hier heb ik gedurende jaren al mee leren leven ☺️… Hey sluit zich vaak af en reageert vaak met ‘maakt niet uit’ als ik een bepaalde mening vraag. Maar dat maakt het momenteel heel vermoeiend aangezien ik de mening vraag maar nauwelijks feedback krijg… ik wil samen naar oplossingen zoeken en niet mijn mening opdringen maar heb wel vaak het gevoel dat ik er alleen voor sta en dat wil ik ook niet. We doen dit samen en als ik hem erop aanspreek krijg je een reactie van ‘ik moet nog groeien in het vaderschap’ maar dag is voor ons beide het geval. Dus hopelijk gaan we er samen wat aan werken en leren we er op een rustige manier wat over praten.
