Minderjarige dochter en familie van vriend

Het lijkt me dat dit de komende jaren alleen maar erger wordt dus ik denk dat je er maar beter maar gewoon aan kan wennen.

-Het is vakantietijd; ze hoeft niet vroeg op naar school of iets dergelijks.
-Ze heeft wel rekening met je gehouden door je uit te nodigen maar je hebt daarvoor bedankt.
- Jammer dat je dat haar niet gunde terwijl je haar nog genoeg dagen deze vakantie ontbijt op bed kan brengen.

Lees je post nog maar een paar keer over.

tips: ga op andere dagen leuke dingen met haar plannen.

Ik kan de irritatie van je dochter wel begrijpen. Omdat jij het niet leuk vindt om met de ouders van vriend om te gaan moet zij een etentje missen. Je had toch op een ander moment iets leuks met haar kunnen doen? 

pff je hebt haar 17 jaar bij je gehad en nu even een dagje niet wat een ramp.

Oef, ik vind je bericht wel erg negatief richting vriend en ouders. Ze hebben een gezellig dagje uit, vragen jou ook mee. Ik begrijp de irritatie van je dochter wel. Gezellige dag afsluiten met blijven eten. Waarom niet? Lief dat ze nog aan je vraagt of dat mag. Hier was de mededeling dat ze niet thuis eet, voldoende geweest. 
Je had ‘s ochtends ook zelf wat vroeger kunnen opstaan om haar een gezellige dag te wensen. Je dochter gaat haar vleugels uitslaan. Ik hoop dat je haar ook wat los kan laten en niet de hele dag zit te wachten tot ze terug is. Je dochter is niet verantwoordelijk voor jouw geluk. Zo vaak zullen deze mensen jullie dochter toch niet ‘meezeulen’? 

Het is enorm wennen dat je dochter nu vaker van huis zal zijn maar dat komt echt goed. Onze zoon is al de deur uit en ik moest er enorm aan wennen dat we elkaar minder lang zien als hij (alleen of met vriendin) langs komt. En zeker als er tijdens zo'n weekend ook nog allerlei andere dingen gepland stonden waardoor we elkaar tijdens zo'n weekend amper zagen. In het begin voelde ik me net een hotel tijdens zo'n weekend met allerlei afspraken met vrienden van vroeger maar nu ben ik eraan gewend en geniet vooral van de momenten waarop we elkaar wel zien. En niet elk weekend staat vol gepland met afspraken. 

Ik begrijp de boosheid van je dochter wel, want waarom een leuke afsluiter van een familiedag (met etentje) zien als ‘opeisen’ door vriend en schoonouders? 
Ik vind dat je nogal wat druk op je dochter legt, al zal dit geheel onbewust zijn. En wat als ze nu had besloten bij vriend te blijven slapen, wat ik best zou begrijpen na zo’n dagje uit?
Ze is 17, bijna meerderjarig, dus je zult haar steeds vaker een dag niet gaan zien. Kan me heel goed voorstellen dat dit ontzettend wennen zal zijn, maar geef haar wat meer ruimte haar vleugels uit te slaan zeg en wees blij dat ze een leuke dag heeft gehad met hen ipv het te zien als iets negatiefs.

Waarom moet je per se elke dag je dochter zien en moet zij haar leven daarop aanpassen? Ze is 17. Sommige kinderen wonen dan al op kamers. Of studeren en gaan dan eens uit en blijven bij iemand slapen.
Gaat jouw dochter nooit logeren of op kamp of zo?

Nu moet ze een leuke dag eerder eindigen omdat haar moeder haar even wil zien voordat ze naar bed gaat. 
Kinderen krijgen op die leeftijd een eigen leven waar je als ouder beperkter deel van uitmaakt dan wanneer ze heel jong zijn. Deal ermee en knip de navelstreng door.

Ik vind je een beetje egoïstisch, eerlijk gezegd. Je dochter die bijna volwassen is heeft een leuke dag met haar vriend en zijn ouders. En dan vind jij dat ze naar huis moet komen zodat jij haar nog even kunt zien? Zij heeft recht op haar eigen leven, jij geen recht op haar.
Lees deze tekst van Kahlil Gibran en laat hem goed op je inwerken:

Je kinderen zijn je kinderen niet.
Ze zijn de zonen en dochters van ’s levens hunkering naar zichzelf.
Ze komen door je, maar zijn niet van je,
En hoewel zij bij je zijn, behoren ze je niet toe.
Jij mag hen geven van je liefde, maar niet van je gedachten,
Want zij hebben hun eigen gedachten.
Je mag hun lichamen huisvesten, maar niet hun zielen,
Want hun zielen toeven in het huis van morgen, dat je niet bezoeken kunt, zelfs niet in je dromen.
Je mag proberen hun gelijke te worden, maar tracht hen niet aan je gelijk te maken. Want het leven gaat niet terug, noch blijft het dralen bij gisteren.
Jullie bent de bogen, waarmee je kinderen als levende pijlen worden weggeschoten.
De boogschutter ziet het doel op de weg van het oneindige en hij buigt je met zijn kracht, opdat zijn pijlen snel en ver zullen vliegen. Laat het gebogen worden door de hand van de boogschutter een vreugde voor je zijn:
Want zoals hij de vliegende pijl liefheeft, zo mint hij ook de boog die standvastig is.
Uit: Kahlil Gibran (1923). De Profeet.

Kinderen die ouder worden maken zich van hun ouders los. Dat is hoe het hoort te gaan. Je ziet ze steeds minder, hun wereld wordt steeds groter. En in plaats van dat tegenwerken zou je dat moeten aanmoedigen. Zeker als ze netjes van tevoren belt om te vragen (!) of ze mag blijven eten, zou je haar daarvoor moeten belonen met een volmondig JA.

Natuurlijk snap ik dat je het jammer vindt dat je haar niet ziet. Maar je zult eraan moeten wennen. Precies wat hierboven ook al geschreven werd, ze had nu ook al op kamers kunnen zitten. Of zelfs stage lopen of een opleiding volgen in het buitenland. Ben je echt van plan dat allemaal te blokkeren als ze dat zou willen, omdat jij haar niet kan missen?

Zorg voor een hobby voor jezelf, vrienden en vriendinnen, (meer) werk zodat zij ook de ruimte voelt om zelf op pad te gaan. Zij is niet verantwoordelijk voor jouw geluk. Leg die last niet op haar schouders.

Sorry maar tijd om je dochter los te laten. Ze is 17 geen 7! Jij kiest er zelf voor om niet mee te gaan (wat als zeer onaardig over kan komen bij zowel die ouders als je eigen dochter). En nu moet ze ook nog een andere activiteit missen omdat jij haar wilt zien. Ze is op een leeftijd dat ze haar eigen beslissingen kan nemen. 

Dus je hebt liever dat je dochter niet eet 's avonds?

Ik vind het niet heel gezond klinken dat je een 17-jarige per se moet zien op een dag. Ik denk ook niet dat het bij de andere ouders opkomt dat jij dit zou willen.  

Nee, vind ik zeker niet. Grof gezegd: je dochter is er niet voor jou, jij moet er wel voor je dochter zijn.
En daarnaast: als je met elkaar op stap bent geweest en je hebt het leuk gehad dan is het een hele leuke afsluiter als je nog samen eet. DAT snap jij toch ook wel?

Het gaat helemaal niet om wat die ouders doen en willen. Je dochter is uitgenodigd voor het eten en heeft zin om op die uitnodiging in te gaan. Ze is niet bezig met of ze jou vanavond nog ziet. Waarom zou ze ook? Ze leidt haar eigen leven en hé, morgen weer een dag. Ik ben al verbaasd dat ze je als zeventienjarige nog vraagt of het mag. Mijn kinderen hoeven mij alleen maar te laten weten als ze later thuiskomen dan ze hadden gezegd. Ze hoeven me geen toestemming te vragen om iets met andere mensen te doen. Alleen als ze mee willen eten (of niet) verwacht ik daar duidelijkheid over. Ik vind het echt veel te veel gevraagd aan een zeventienjarige om een leuke uitnodiging af te slaan om je moeder nog even te zien. Ik snap je dochter dus heel goed. En ik zou als ik de moeder van het vriendje was niet op het idee komen dat ik je dochter niet zou mogen vragen voor het eten omdat ze jou nog even moet zien voor je naar bed gaat. 

Jeetje, ik vind je bericht en denkwijze erg egoïstisch. Waarom moeten je dochter en die ouders zich aanpassen en rekening houden, zodat jij je dochter nog kan zien. Het is niet alsof ze een maand weg is geweest. Ik vind het zelf trouwens ook heel normaal en juist gezellig om een dag samen af te sluiten door lekker samen te eten. Je bent onzeker en jaloers en anderen moeten dat voor je oplossen. Wen er maar aan, want ze is 17 en heeft steeds meer haar eigen leven, zoals het ook hoort.