Mijn vet grote disfunctionele familie
Afgelopen week is er bij mij in mijn familie iets gebeurd, kan helaas ivm herkenbaarheid niet sterk in detail treden, waardoor ik nu helemaal zeker weet dat mijn familie wordt geregeerd door een groot jeugdtrauma. Al langer had ik het gevoel dat onze familie niet helemaal reageert op zaken zoals de meeste mensen doen, maar door wat er deze week is gebeurd weet ik dit steeds zekerder. Dit trauma heeft niet alleen gevolgen voor de generatie boven mij, maar ook bij neven en nichten zijn meerdere ernstige psychische stoornissen geconstateerd, lees met in sommige gevallen zelfs met een (al dan niet verplichte) opname.
Ook ik worstel al jaren met issues waarvan ik niet wist hoe die nu kwamen, maar deze week is er dus iets uitgekomen, waardoor ik weet dat dit ingrijpt op ons allemaal en ook onze jeugd negatief heeft beïnvloed.
Wie heeft ook zoiets meegemaakt? En wat zijn je vervolgstappen geweest? Zowel qua heling/genezing van jezelf als contact met familieleden?
Allereerst wil ik je sterkte wensen Spijt, dit moet heftig voor je zijn.
Hier goede ervaringen met schematherapie en emdr. Je moet wel een therapeut vinden die echt bij je past, door je heen prikt. Kan je het in de familie bespreekbaar maken of is dat een ‘no go’? In sommige gevallen zal de band niet meer hetzelfde worden, maar wel gewoon neutraal. Het ligt aan de situatie, ik weet niet hoe jouw band is en wat voor invloeden die banden precies hebben. Dat is natuurlijk heel persoonlijk. Hier is er lang afstand geweest, dat wordt nu weer voorzichtig opgebouwd. Je moet eerst zelf helen, denk dat dat het belangrijkste is. En vooral niet te snel willen. Nogmaals veel sterkte en succes!
Familieopstellingen hebben bij mij een blijvend, helend effect gehad. Hier ook een familietrauma dat zich bij mij uitte in een depressie. Pas naderhand voelde ik me mentaal in staat eea ter sprake te brengen bij mijn zusjes. Ik wist toen ook pas beter wat er speelde, dat zal bij jou anders zijn. Mijn ervaring: help eerst jezelf. Familieopstellingen doe je overigens niet met je eigen familie.
Ik heb individuele tafelopstellingen gedaan met een ervaren therapeute, geen groepssessies
Lentebloem schreef op 05-07-2021 om 07:22:
Allereerst wil ik je sterkte wensen Spijt, dit moet heftig voor je zijn.
Hier goede ervaringen met schematherapie en emdr. Je moet wel een therapeut vinden die echt bij je past, door je heen prikt. Kan je het in de familie bespreekbaar maken of is dat een ‘no go’? In sommige gevallen zal de band niet meer hetzelfde worden, maar wel gewoon neutraal. Het ligt aan de situatie, ik weet niet hoe jouw band is en wat voor invloeden die banden precies hebben. Dat is natuurlijk heel persoonlijk. Hier is er lang afstand geweest, dat wordt nu weer voorzichtig opgebouwd. Je moet eerst zelf helen, denk dat dat het belangrijkste is. En vooral niet te snel willen. Nogmaals veel sterkte en succes!
Dank je wel Lentebloesem voor je reactie! Ik denk dat ik ook die richting uit zal moeten..
Het contact met mijn familie was al niet geweldig, maar nu is er echt een bom gebarsten. Het triggert zaken uit het verleden enorm en daardoor zijn mensen heel heftig gaan reageren.
Zal ik nu ook direct het contact verbreken om aan mezelf te kunnen gaan werken? Ik vind het best lastig, ik dacht nl eerder dat wij een veilige haven waren in een onzekere wereld, maar nu ben ik erachter gekomen dat het eerder omgekeerd is… Ik ben verbijsterd
Spijt schreef op 05-07-2021 om 02:03:
Afgelopen week is er bij mij in mijn familie iets gebeurd, kan helaas ivm herkenbaarheid niet sterk in detail treden, waardoor ik nu helemaal zeker weet dat mijn familie wordt geregeerd door een groot jeugdtrauma. Al langer had ik het gevoel dat onze familie niet helemaal reageert op zaken zoals de meeste mensen doen, maar door wat er deze week is gebeurd weet ik dit steeds zekerder. Dit trauma heeft niet alleen gevolgen voor de generatie boven mij, maar ook bij neven en nichten zijn meerdere ernstige psychische stoornissen geconstateerd, lees met in sommige gevallen zelfs met een (al dan niet verplichte) opname.
Ook ik worstel al jaren met issues waarvan ik niet wist hoe die nu kwamen, maar deze week is er dus iets uitgekomen, waardoor ik weet dat dit ingrijpt op ons allemaal en ook onze jeugd negatief heeft beïnvloed.
Wie heeft ook zoiets meegemaakt? En wat zijn je vervolgstappen geweest? Zowel qua heling/genezing van jezelf als contact met familieleden?
Hulp gezocht, Iemand om MINIMAAL 1 keer per week te praten en dat te herhalen heeft me heel erg geholpen. Ook de communicatie tussen jullie allemaal is erg belangrijk, het is ook goed de dingen met elkaar te delen die je ook echt met elkaar wil delen over de hulpgesprekken. Ik had het bij mij ook pas later door dat ik echt nog last had van trauma's, de gesprekken iedere week doen me echt goed en geven me beter overzicht met wat voor effect het allemaal op mij en mijn geliefden heeft. Pas als je bij de oorzaak begint pas dan kan je kijken naar oplossingen en jezelf leren ermee om te gaan.
Rachel. schreef op 05-07-2021 om 09:11:
[..]
Hulp gezocht, Iemand om MINIMAAL 1 keer per week te praten en dat te herhalen heeft me heel erg geholpen. Ook de communicatie tussen jullie allemaal is erg belangrijk, het is ook goed de dingen met elkaar te delen die je ook echt met elkaar wil delen over de hulpgesprekken. Ik had het bij mij ook pas later door dat ik echt nog last had van trauma's, de gesprekken iedere week doen me echt goed en geven me beter overzicht met wat voor effect het allemaal op mij en mijn geliefden heeft. Pas als je bij de oorzaak begint pas dan kan je kijken naar oplossingen en jezelf leren ermee om te gaan.
Dank voor je bericht, Rachel!
Het is alleen niet zo eenvoudig om zaken te bespreken buiten mijn eigen gezin, en dan bedoel ik het gezin dat ik zelf heb gevormd met man en kinderen. Zelfs met mijn sibs lijdt een gesprek hierover al tot matig (niet zeer ernstige) conflicten. Laat staan de nog uitgebreidere familie. Ook met mijn ouders hierover is nauwelijks mogelijk
Met hulp zoeken was ik al bezig, maar nu denk ik dat ik echt diepere hulp nodig heb dan ik altijd dacht… Dus waarschijnlijk ook heel regelmatig hulp zoals je, Rachel, aangeeft
Spijt schreef op 05-07-2021 om 09:17:
[..]
Dank voor je bericht, Rachel!
Het is alleen niet zo eenvoudig om zaken te bespreken buiten mijn eigen gezin, en dan bedoel ik het gezin dat ik zelf heb gevormd met man en kinderen. Zelfs met mijn sibs lijdt een gesprek hierover al tot matig (niet zeer ernstige) conflicten. Laat staan de nog uitgebreidere familie. Ook met mijn ouders hierover is nauwelijks mogelijk
Het is inderdaad raadzaam om hier hulp voor te zoeken als het grote invloed heeft op je leven. Dat hoeft juist niet iemand uit je gezin of familie te zijn. Eerder een professional, huisarts, poh, psycholoog. Iemand die buiten de situatie staat.
Ik denk dat Rachel dat ook bedoelde.
Ik wil het niet beter weten en misschien heb jij inderdaad schokkende gebeurtenissen meegemaakt (waardoor je een trauma hebt) maar als je spreekt over verschillende generaties en neven en nichten, dan denk ik (denk ik!) dat er hier iets in de genen is wat de oorzaak is.
Ik wens je sterkte, Spijt!
letterkoekje schreef op 05-07-2021 om 10:15:
Ik wil het niet beter weten en misschien heb jij inderdaad schokkende gebeurtenissen meegemaakt (waardoor je een trauma hebt) maar als je spreekt over verschillende generaties en neven en nichten, dan denk ik (denk ik!) dat er hier iets in de genen is wat de oorzaak is.
Ik wens je sterkte, Spijt!
Ook al zou er iets in de genen zitten, dan nog gaar het erom hoe je daar mee om kan gaan en vooral, hoe je ervoor kan zorgen dat het doorgeven van het trauma aan een volgende generatie stopt. Dingen kunnen versterkt of afgezwakt worden. Hulp is sowieso nodig.
Professionele hulp zoeken voor jezelf en dan eerst helder krijgen wat jouw eigen situatie is. Ik zou niet bij voorbaat allerlei contacten gaan verbreken. Rigoureuze beslissingen nemen in een crisis is meestal niet zo'n goed idee. Als je last hebt van contact met familieleden kun je die natuurlijk wel even op een laag pitje zetten, verbreken kan altijd nog. Sterkte!
Al wie afstamt van een disfunctionele familie en desondanks de werkelijkheid helder onder ogen kan zien, mag zich (vooral) gelukkig prijzen. Je was pas echt de klos geweest, wanneer je het disfunctionele normaal was gaan vinden.
Spijt schreef op 05-07-2021 om 09:19:
Met hulp zoeken was ik al bezig, maar nu denk ik dat ik echt diepere hulp nodig heb dan ik altijd dacht… Dus waarschijnlijk ook heel regelmatig hulp zoals je, Rachel, aangeeft
Ja dat werkte voor mij echt want ik had het echt onderschat voor mezelf, het zat veel dieper dan ik dacht. Ik hoop dat het jou ook echt goed gaat doen, Ik weet wel bijna zeker dat het je goed gaat doen!
Spijt schreef op 05-07-2021 om 09:17:
[..]
Dank voor je bericht, Rachel!
Het is alleen niet zo eenvoudig om zaken te bespreken buiten mijn eigen gezin, en dan bedoel ik het gezin dat ik zelf heb gevormd met man en kinderen. Zelfs met mijn sibs lijdt een gesprek hierover al tot matig (niet zeer ernstige) conflicten. Laat staan de nog uitgebreidere familie. Ook met mijn ouders hierover is nauwelijks mogelijk
Ja ik snap wat je verteld inderdaad dat is een hele lastige situatie, betreft jezelf is het wel een goed advies. Maar het is inderdaad lastig tot niet mogelijk om dingen te delen als het er zo aan toe gaat. Je hebt in ieder geval een goede stap gezet door diepere hulp voor jezelf te zoeken, ik denk nogmaals dat dat je echt goed gaat doen.
RodeKrullenbol schreef op 05-07-2021 om 15:26:
Al wie afstamt van een disfunctionele familie en desondanks de werkelijkheid helder onder ogen kan zien, mag zich (vooral) gelukkig prijzen. Je was pas echt de klos geweest, wanneer je het disfunctionele normaal was gaan vinden.
ik heb dit ruim dertig jaar als normaal gezien. Langzaam maar zeker kwamen er wat gaten in die gedachte en nu vielen de schellen dus van mijn ogen… Dus ja, lang wel de klos geweest, maar gelukkig nu ontdekt. Dus er is tijd om te helen en mijn kinderen te behoeden voor verdere problemen
Hier aangegeven dat er afstand genomen moest worden. Er werd teveel druk gezet, teveel contact gezocht. Die afstand heeft echt heel goed geholpen. Nu weer rustig aan het contact opbouwen, grenzen stellen en duidelijk zijn daarin.
Het kan dus echt wel helpen als je aangeeft een tijdje afstand te nemen. Het op jouw manier te moeten en willen doen. Dat jij het niet verbreekt, maar even op een laag pitje zet totdat jij weer meer contact aankan. Daar hoeft geen begrip voor te zijn, maar dat is niet jouw probleem en moet je je zeker ook niet laten aanpraten.
