Mijn moeder drijft me tot waanzin

Herkenning

Wat vervelend voor jullie, maar wat heerlijk voor mij dat er zoveel herkenning is. Ik heb me regelmatig een ontaarde dochter gevoeld omdat het maar niet lukte om me niet te ergeren aan al die aandachttrekkerij. Dat ik niet de enige ben met zo'n moeizame relatie doet me goed.
Bijzonder hoe ze zelf wel mogen klagen en zeuren, maar dat een ander dat vooral niet moet doen. Mijn moeder heeft nog maanden na een lichte operatie gezegd dat ze 'pas geopereerd was'. Zus en ik hadden ruim voor die geplande operatie gezegd dat ze moest zorgen dat er hulp was, maar dat vond ze niet nodig. Toen bleek dat pa toch niet goed genoeg de wc schoon maakte, ging ze een beroep op ons doen. Wij werken beiden fulltime en ik heb daarbij in mijn eentje de zorg over mijn dochter (vader uit beeld). Daarom had ik gezegd dat ze hulp moest regelen. Krijg ik een heel verhaal, IK ben zo hulpbehoevend, JIJ bent gezond en wilt niet eens helpen, terwijl IK lig te creperen (routine ingreepje van niks). Pa intussen zijn best doen om haar tevreden te houden. Zo gaat het altijd. Daarna werd ik nog weken in de supermarkt aangesproken door vage kennissen die het 'vreselijk' vonden hoe ik mijn moeder behandelde.
Uitvaarten zijn inderdaad een bron van irritatie, mijn moeder heeft ooit eens naast me gezeten en dan ging ze me steeds aanstoten. 'Zie je die? Die heeft kanker, die zal hier straks ook wel liggen. Zie je die? Die heeft vier kinderen, maar nu is hij homo. Erg he? Zie je de weduwe? Wat stelt ze zich aan met dat idiote zwarte hoedje.' Laat mij even lekker rustig rouwen om de overledene!

Ja…dat ken ik….

"Daarna werd ik nog weken in de supermarkt aangesproken door vage kennissen die het 'vreselijk' vonden hoe ik mijn moeder behandelde."

"Ja, en als je ook de andere kant van het verhaal zou weten…dan had je gehoopt dat je dit nooit gezegd had". en gewoon doorlopen. Maar ja, makkelijker gezegd dan gedaan. Mensen zijn nu eenmaal over het algemeen vrij dom en lichtgelovig (denken dus niet door).

Of zeggen: "Oh, en met een brede glimlach zeggen, "dat zegt mijn moeder?! Joh, je moet niet zo goedgelovig zijn".

ken het maar al te goed hoor..dat soort tactieken…Niet door laten meeslepen.

Vraagje: hoe vaak heb je eigenlijk contact met je moeder?

Dus...

...je ouders komen als je eigenlijk aan het werk bent? Dit zouden ze toch ook niet doen als je in een kantoorgebouw zou werken? Ik vraag me dan af, waarom laat je dat toe? Het kost je iedere keer meer dan een kwartier, want ik neem aan dat je nog even nastoomt als ze weg zijn. Echt zonde van je tijd. En ze nemen je werk ook niet serieus, als je ze je voor onzindingen komen storen. Dat kan ook op zaterdag.

Mijn schoonouders kwamen eerst ook onaangekondigd voor dezelfde onzindingen. Dat stoorde dan wel niet mijn werk, maar wel mijn slaapje en dat van de baby. Op een gegeven moment heb ik een paar keer niet opengedaan, daarna niet opgenomen als ze belden (en zorgde ik dat ik drie kwartier later niet thuis was - ik zag ze minstens 2x rijden toen ik terugkwam van boodschappen, dus dat had ik goed ingeschat) en nu doen ze het niet meer. Het scheelt ook dat één van de kinderen nu op school zit en ze de psz tijden van de andere niet weten, en voor mij komen ze niet. Bij jou lijkt het me eerder een soort controle of macht over jou. Zeggen dat ze niet mogen komen tijdens werktijden en ze dan ook echt niet binnenlaten? Eens per week vind ik ook erg veel.

Ingeslopen

Je hebt helemaal gelijk. Het is er een beetje ingeslopen en ik heb dat laten gebeuren omdat ik dacht dat als ze door de week al even waren geweest, ik niet in het weekend de goede dochter hoefde uit te hangen. Als ze op zaterdag komen ben ik er vaak niet, ik ga niet thuis blijven voor het geval dat (eerder andersom). Dan bellen ze 's avonds altijd even waar ik was/waarom ik er niet was (controle). Ik dacht dus dat een kwartiertje op dinsdag of woensdag een mooi alternatief was.
Dat ze mijn werk niet serieus nemen klopt. Als mijn ouders een feestje geven verwacht mijn moeder dat ik door de week met haar naar de Sligro of andere groothandel ga. Dat doe ik niet, daar heb ik ook geen tijd voor. Maar dan vindt mijn moeder dat ik toch best op een ander moment kan werken, bijvoorbeeld 's avonds. Dat klopt in principe ook, maar dat doe ik niet, dan is het tijd voor het gezin. En bovendien bepaalt zij dat niet. Daar heb ik al heel wat driftbuitjes over moeten incasseren.
Toen ik nog op kantoor werkte belde mijn moeder trouwens ook gewoon om de meest onzinnige dingen. Als ik mijn rechtstreekse nummer niet opnam (leve de nummerherkenning), belde ze gewoon via de receptioniste. Tot die haar op mijn verzoek niet meer doorverbond met de mededeling dat ik in bespreking zat. Toen hield het op. Dan kreeg ik op een ander moment wel het verwijt dat ik niet te bereiken was. En dan zei ik dat dat ook helemaal niet de bedoeling was. "Maar als er nu iemand DOODGAAT?" Dan laat je maar een boodschap achter bij de receptioniste...

Ach echt?

Een kwartiertje per week?

Nou ik weet niet hoor, maar op zich zou dat toch niet het probleem moeten zijn. Ik vind het wat anders als ze iedere dag op de stoep zouden staan. Ik vind het een beetje voorbarig om daar uit te concluderen dat de ouders van middelbare dochter haar werk niet serieus nemen.

Boodschappen doen

Ja dat is wel wat anders. Mijn reactie was op Limi d'r bericht en niet op jouw laatste post, middelbare dochter.

Ginny

Nou ik weet het ook niet hoor Ik doe maar een gok.

Maar ik vind het serieus vreemd dat je, als je weet dat iemand thuis WERKT, dan iedere week op dat werk langskomt met een onzinnige reden als krantenartikelen brengen of zo. Die kun je namelijk ook opsturen of bewaren. (Mijn schoonmoeder doet beide. De laatste keer zat er een knipsel tussen over dat jongeren steeds vaker aan de drugs gaan. Mijn oudste is 6! Volgend jaar ga ik vanuit huis werken; ik ben blij dat ze al hebben afgeleerd om dit soort dingen meteen te komen brengen als ze het hebben uitgeknipt.)

Kijk, als je positieve energie krijgt van een kwartiertje koffie drinken met gezellig bezoek, altijd doen. Maar dat is hier niet het geval. Ik lees er ook niet in dat het gezellig wordt gevonden door de moeder. Dus dan blijven er -voor mij- niet heel veel redenen over waarom ze wel komen. En als je het werk van je dochter serieus neemt, dan bel je toch eerst even of het gelegen komt? Ja, nu niet meer natuurlijk, nu zijn ze het gewend dat het altijd kan. Toch denk ik dat je dat best weer kunt terugdraaien. Alles kan

Limi

"..je ouders komen als je eigenlijk aan het werk bent? Dit zouden ze toch ook niet doen als je in een kantoorgebouw zou werken? Ik vraag me dan af, waarom laat je dat toe?"

Ik denk dat jij misschien niet met zo'n niets-ontziend type te maken hebt gehad. Die eigenen zich namelijk allerhande rechten toe. Mijn moeder kwam niet alleen de hele tijd bij mij langs maar ook op mijn werk hoor (had een bali-functie). Of bijvoorbeeld in een theehuis waar ze wist dat ik wel eens met mijn vriendinnen kwam op zaterdagmiddag. Of ze kwam/ komt gewoon op het bankje voor mijn huis zitten. Waarom laat het toe? Wat is je voorstel? Een straatverbod? Duizend keer gezegd dat ik dit niet wil, bleef het doen en gaat jammeren als je er boos om wordt. Want ja, zij had immers dat recht als moeder.
Overigens had ik een keer per week nog wel op kunnen brengen als ik wist dat het daarbij bleef. Nee, er zijn mensen die je nietsontziend kunnen stalken hoor.

Middelbare dochter

Mijn moeder was ook zo. Nu is ze dement en voelt dat ze van mij afhankelijk is en dimt ze een beetje. Ik ga niet alles vertellen want dan word ik er depressief van. Maar ik raad je aan haar zo goed als te negeren en te richten op de positieve zaken rond dit gebeuren: je hebt ten minste een zus die weet hoe ze is (ik ben enig kind, je begrijpt denk wel hoe eenzaam dat moet voelen), je hebt waarschijnlijk een partner en een gezin. Je vader leeft nog. (stel je voor hoe het gaat als hij er niet meer is en jij bent de enige op wie ze leunt). Hoewel, is je moeder, naast manipulatief ook claimerig? Mijn moeder was dat wel, werd er gek van.
Het meest verdriet deed het me nog dat ik eigenlijk best van haar hield maar zij kon dat niet ontvangen doordat ze maar dingen op haar manier wilde en eigenlijk niet in staat was over haar slachtofferschap heen te kijken. Ik heb wel eens gezegd: ik wil jou eigenlijk een mooi cadeautje geven maar jij wil alleen de verpakking maar. Antwoord: "nou dan geef je ten minste toch wat want daar heb ik recht op" Zucht. Nu is het contact dus wat beter maar dan moet ik me ook richten op de liefde die ik toch voor haar heb en dat ik toch het beste voor haar wil. Dus
het verleden afsluiten.
Maar zou ze nog zo doen als vroeger, dan zou ik ook weer helemaal compleet gestoord van haar worden. Zo verbijsterend onredelijk en egoïstisch. maar goed, het is dus wel wat verbeterd hier. Maar ja, ik doe nu natuurlijk ook heel veel voor haar dus je kan ook zeggen dat ze toch haar zin heeft. Maar het nieuwe is dat ze daar wel dankbaar voor is en dat scheelt alles.

Mari

Dank voor je verhaal. Ik hoop niet dat mijn moeder dement wordt, mijn oma werd toen ze dement werd alleen nog maar erger. Ik ben inderdaad heel erg blij met mijn zus en ook met mijn gezin. Ik ben op zich een gelukkig mens, alleen mijn moeder weet in mijn 'blije ballon' toch steeds weer een gaatje te prikken. Ik zou graag een leuke relatie met haar hebben, maar ik vrees dat ik me erbij moet neerleggen dat dat niet gaat lukken.

Het is toch zo

Jouw moeder is wel heel pittig ... en ik vind dat je nog best redelijk je 'terrein' verdedigt. Vwb de botheid permitteren onder de noemer van 'maar het IS toch zo?' Dat herken ik ook wel bij mijn moeder. Die denkt je ook van alles te kunnen toevoegen omdat het 'de waarheid' is. Daar is ze nu wel zo'n beetje mee gestopt toen ik haar eens toevoegde dat er zoveel dingen 'waar' zijn en die ze zelf ook niet zou wil horen van een ander. Nou dan! En dat zag ze toen toch ook wel in. Ik heb inmiddels een best goede relatie met haar en zeg gewoon dingen terug als het me dwars zit en dat doet zij ook. Soms knettert dat dus best behoorlijk, maar ik heb er wel een goed gevoel over, omdat ik mijn gevoel kan uitspreken waarbij ik probeer niet met verwijten te komen. Bij mijn schoonmoeder is dat anders, daar loop ik regelmatig op eieren omdat mijn man niet tegen haar op durft te komen. Daardoor groeien de spanningen en begin ik me steeds meer aan haar te ergeren. Gelukkig zie ik haar zelden. Sterkte!
Nog even dit. Over de bezoekjes van je ouders. Het klinkt wel wat lijdelijk van jouw kant. ZIJ komen bij JOU langs. ZIJ willen je dochter zien en komen langs, of met een knipseltje (da's een vette smoes volgens mij!) Als je de bezoekjes zelf dirigeert ben JIJ in charge en niet zij. Dus: zeg dat die bezoekjes zomaar je niet uitkomen en spreek een dag af dat ze welkom zijn. Mss met een smoes (jammer dat je niet meer tijd voor ze hebt) maar hou voet bij stuk. JIJ bepaalt wanneer er bezoek komt in jouw huis (Het is dit keer JOUW huis, dus JOUW regels en die wetmatigheid moet ze toch herkennen Kijk zo'n opmerking zou ik naar mijn eigen moeder dus gewoon maken, weet niet of jij dat durft.

Lekker

zo'n moeder, en dan straks nog verplicht voor haar moeten zorgen,met die roep om verplichte mantelzorg voor je ouders. Zie discussies in andere rubrieken. Doe je waarschijnlijk ook nooit iets goed en de professionele hulp gaat je verwijten dat je niet genoeg voor je moeder over hebt als je het even voor gezien houdt. Gelukkig kunnen je zus en jij elkaar steunen.

Wat er niet in zit zit er niet in

jammer maar je vader en moeder proberen te veranderen gaat echt niet meer lukken.

en die blije ballon, ja die moet gewoon blij blijven, laat je dus niet meer prikken. Hup de deur uit als ze weer zo vervelend is. Dan maar geen contact.

Ziezo

Ik ben maar eens begonnen met het vertellen aan mijn ouders dat ze eerst moeten bellen als ze willen langskomen. 'Wat een onzin,' zei mijn moeder. Dus de volgende keer dat ze onaangekondigd langskwamen, ging ik 'toevallig' net de deur uit. En de keer daarop zat er een (bevriende) klant (die ik wel van tevoren had verteld wat er kon gebeuren). Ben benieuwd of het kwartje inmiddels is gevallen.
Ook Middelbaar, ik heb ook wel eens tegen mijn moeder gezegd dat ze niet alles maar kan zeggen in het kader van 'het is toch zo'. Met een hoop voorbeelden die ook zo waren, maar niet leuk voor haar om te horen. Zegt ze doodleuk: 'Dat is TOTAAL iets anders.' Tuurlijk.
Ik ga mijn grenzen wat actiever bewaken. Dank voor al jullie suggesties!

Goed

Gingen ze op die momenten ook zonder morren weg? Dat zou wel fijn zijn.

Overigens drong hier het ervaren beter door dan het horen. Dus nadat mijn schoonmoeder had gehoord dat ik het niet zo op prijs stelde als ze onverwachts kwam als de baby net moest slapen (omdat ze doodleuk zei dat hij dan maar even wakker moest blijven), zou ze eerst nooooooit meer onverwachts komen, maar dat was ze snel vergeten. Pas na een paar keer voor niets zo ver te hebben gereden hielden ze er mee op.

Mooi!

Al is het maar dat je zelf bezig bent met je grenzen bewaken, dat geeft al een beter gevoel. Het zal de komende tijd wel tot knetters leiden, sterk blijven hoor!

'dat is TOTAAL iets anders' klinkt me akelig bekend in de oren Hoezo TOTAAL anders?! Ik heb gelukkig op die momenten de volle steun van mijn vader, die ziet de onredelijkheid van mijn moeder ook in en gaat er net zo vrolijk tegenin. Jammer dat jouw vader kennelijk dat niet doet/kan.

Nou...

De grap is dat er vandaag ineens krantenknipsels in de brievenbus lagen, terwijl er niet is aangebeld (ik zat gewoon in mijn werkkamer). Of dat nou een teken is dat de boodschap is doorgekomen of dat er wordt gemokt, geen idee! Waarschijnlijk een manier om te zorgen dat ik me schuldig ga voelen. Trap ik mooi niet in! Ben benieuwd hoe de boel zich gaat ontwikkelen.
Volgende 'probleempje' is natuurlijk Pasen. Goede Dochters horen iets te organiseren met Pasen (en met kerst en met moederdag en met trouwdagen enz.). Dochter heeft een baantje en moet veel extra werken dit weekend, wat fijn is voor haar portemonnee (dat steun ik van harte, ga vooral zelf werken voor dingen die ik niet voor je wil betalen). Zus heeft een veeleisende baan en is een beetje op, die wil gewoon met een schoffel in de tuin haar hoofd leeg maken. En ik wil ook gewoon rust aan mijn kop. Of is dat nou weer erg onattent? Gewoon een kopje koffie is dan weer nooit genoeg, het moet minstens een brunch zijn.

Grappig

"Of is dat nou weer erg onattent? Gewoon een kopje koffie is dan weer nooit genoeg, het moet minstens een brunch zijn"

Grappig, mijn schoonzus doet inderdaad een brunch! Die heeft zich goed laten opjutten door de supermarktfolders, denk ik. Ik weet niet waar het idee anders vandaan komt. In voorgaande jaren zijn we helemaal niet met familie bijeen gekomen met pasen.
Dus nee, ik vind het niet onattent als je niks zou doen. De meerderheid heeft andere wensen, dan lijkt het me toch simpel.

He, daar heb je 'm weer….

"…het..MOET…minstens een brunch zijn?"
sinds wanneer MOET jij iets doen? Jij MOET niets. Doe lekker de dingen waar jij en je gezin zich prettig bij voelen. Het draait namelijk NIET om je moeder, weet je nog? Doorzetten en je niet laten intimideren. Lekker doen waar jullie zelf zin in hebben, punt. Moeder boos, verdrietig of weet ik wat? Jammer dan. Maar nogmaals: JIJ MOET NIETS!

Ik ben benieuwd hoe het gegaan is.

Fijne Pasen alvast!

Koffie

Mijn zus en ik waren goed voorbereid op de dingen die van ons werden verwacht en we wilden daar allebei niet in mee gaan. In onderling overleg hebben we besloten dat mijn zus mijn ouders zou uitnodigen op de koffie (zij ziet ze niet zo vaak omdat ze buitenshuis werkt en buiten het centrum woont) en dat dochter en ik daar ook even een half uurtje heen zouden gaan. Zo is het ook gebeurd. Mijn moeder heeft wel van al haar kennissen opgesomd wat die met hun kinderen gingen doen (brunchen, gourmetten, boswandeling maken, enz.) maar daar zijn we niet op ingegaan. Na een half uurtje zijn dochter en ik weer naar huis gegaan. Mijn zus heeft mijn ouders na in totaal anderhalf uur haar huis uitgebonjourd met de mededeling dat ze een planning voor de dag had. 's Avonds is mijn zus gezellig hier komen eten en hebben we een filmpje gekeken.