Mijn man is een narcist
Nadat ik overal in dit forum gezocht heb, maar geen (aktueel) draadje vond die hier specifiek over gaat, besloot ik er zelf een te openen. Wel zie ik onder het onderwerp relaties veel verhalen van vrouwen die soortgelijke situaties in hun relatie meemaken, en mogelijk ook willen meeschrijven hier. Ik hoop dat dit voor hun een eye-opener zal zijn.
Na ruim twintig jaar huwelijk ben ik via het internet, via dit forum vooral, informatie over narcisme tegengekomen. Daardoor gingen er zoveel alarmbellen bij mij af, dat ik een paar boeken over dit onderwerp uit de bieb heb gehaald.
Ik heb verbijsterd het boek 'Narcistisch misbruik in de liefde' van Mjon van Oers zitten lezen en heb dat nog niet uit. Het was doodeng en bevreemdend: alsof ik de karakterbeschrijving van mijn man las. Al die punten, al die gedragingen, ik heb ze nooit eerder aan narcisme gekoppeld, ze zijn zo specifiek beschrijvend hoe het tussen man en mij gaat, dat ik het haast niet kan geloven.
Na de eerste lezing kwam de klap: dit gaat echt nooit veranderen. Mijn vader is een narcist (gediagnosticeerd) en zelfs mijn moeder heeft deze trekken, begreep ik al lezende (ik heb altijd gevonden dat zij en mijn man veel op elkaar leken). Om een lang verhaal kort te maken: ik ben aan het rouwen, aan het verwerken en heb het verdraaide moeilijk.
In het draadje over ontrouw past dit niet helemaal en voel ik me wat dit aangaat wat misplaatst en onbegrepen. Het zijn stuk voor stuk lieve vrouwen die meeschrijven, maar dit is een specifiek soort probleem naast ontrouw waarmee ik niet teveel in die draad wil meedoen, omdat het daarvoor te heftig is. Daarom zoek ik hier een plaats waar al de vrouwen die ik tot nu toe in de rubriek 'relaties' al ben tegengekomen ook kunnen komen uitwisselen, met als doel elkaar te helpen en adviezen te geven hoe hiermee om te gaan. Ik heb vrouwen gelezen die het weten van hun man, maar ook vrouwen waarvan ik het sterk vermoed, maar die het nooit benoemd hebben.
Je komt daar in je eentje niet uit. Of je nu blijven wilt of weggaan, zonder elkaars hulp redden we het niet. Daarom hoop ik dat we elkaar hier kunnen ontmoeten.
Bart80 schreef op 30-08-2022 om 09:31:
Hadden weer eens ruzie. Heb mijn spullen gepakt en zit nu bij mijn ouders. Maar voelt niet goed. Ouders zijn zo negatief, heel mijn familie. Maar kan nergens anders naar toe. Kan terug naar mijn vriend. Mag daar blijven tot ik een huisje heb gevonden. Ik heb dan mijn eigen spullen om mij heen en de katten. Die ik heel erg mis. Maar als ik terug ga dan krijg ik ruzie met mijn familie. Die hebben het liefst dat ik elk contact verbreek en al mijn spullen op haal en op sla in een garagebox.
Weet echt niet wat ik moet doen. Maar 1 ding weet ik wel, voel me niet fijn bij mijn ouders in huis. Het moet nu gaan zoals hun het willen. Hebben mijn vriend nooit gemogen. En dat laten ze nu ook heel goed merken. Kan er niet over praten. En van mijn broer en zus hoor ik ook weinig tot niks. Ja, dat ik blij moet zijn dat ik van die gozer af ben. En dat doet heel veel pijn. Omdat ik nog steeds van mijn vriend hou ondanks alles. Weet dat hij ook een heel klein hartje heeft.
Wat vinden jullie dat ik moet doen? Help?!?
Niet terug!
Mag je blijven bij je ouders tot je een huisje hebt? ik snap niet heel goed wat je nu schrijft. Je katten mogen niet bij je ouders begrijp ik?
Wat bedoel je precies met het moet gaan zoals mijn ouders het willen. Als zij elk dingetje in je leven over jou willen beslissen lijkt mij dat niet goed. Of willen ze alleen persé dat je niet terug gaat naar je vriend.
Dat kan ook hele erge bezorgdheid zijn en die snap ik ook. Ook omdat ook uit dit schrijven weer blijkt dat je nog helemaal niet los bent van je vriend.
Ik heb zo vaak gezien dat vrouwen toch weer terug gaan naar hun partner die ze mishandelt en dat altijd moeilijk gevonden om dat te snappen.
Ga niet terug, nooit never. Hij heeft narcistische trekken en is verslaafd. Houden van? misschien maar wat is houden van dan?? en houd hij van jou? meer van zijn bier en cocaïne in ieder geval. Het gevoel wat je hebt gaat ook weer over en je moet ruimte krijgen om weer van je zelf te houden. Heb zelfrespect, echt niet niet niet teruggaan!
Jij moet zelf sterker worden!!!! Zoek buiten je familie hulp. Ga naar de huisarts, laat je verwijzen heb gesprekken met de POH.
Ik vermoed dat als jij niet meer zo in limbo staat "ik hou nog van hem wel terug niet terug o help ik is die katten zo" je ouders ook weer wat relaxter worden. Die zijn waarschijnlijk op hun dood dat je weer terug gaat.
Is het een idee om ergens anders in het land een nieuw leven op te starten, heb je vrienden, kennissen of andere familie leden elders?
Niet teruggaan!
Lees eerst eens een goed boek over deze problematiek, zoals Narcisme in relaties van Alice Vlottes.
En zoek hulp, eerst van de POH, maar beter van een psycholoog die gespecialiseerd is in hulp aan slachtoffers van narcisme, want dit is erg complex. Het is voor velen heel erg (te) moeilijk om op eigen kracht los te komen uit het web van de narcist.
Puinhoop: hoe is t nu met je?
Hallo,
Hoe het met mij gaat?
Vind het heel moeilijk allemaal.
Ik weet dat het beter is als we uit elkaar gaan, maar ik mis hem ook heel erg.
Want ik weet ook hoe hij ook kan zijn, heeft een heel klein hartje. En die kant mis ik zo. Heb relatietherapie voorgesteld. En daar heeft hij mee ingestemd. Maar nu doet hij ineens afstandelijk, mag ik hem niet meer appen. Gevoel dat hij nu weer terugkrabbelt.
Ik zit nog bij mijn ouders. Wel druk bezig met een vakantiehuisje waar ik 6 maanden in zou kunnen. Zou fijn zijn even plekje voor mezelf waar ik tot rust kan komen. Zouden deze tijd ook gebruiken om te kijken wat er nog tussen ons is, relatietherapie. Maar heb nu het idee dat hij dat eigenlijk helemaal niet wilt. Vind het heel lastig allemaal.
Bart80 schreef op 07-09-2022 om 19:48:
Hallo,
Hoe het met mij gaat?
Vind het heel moeilijk allemaal.
Ik weet dat het beter is als we uit elkaar gaan, maar ik mis hem ook heel erg.
Want ik weet ook hoe hij ook kan zijn, heeft een heel klein hartje. En die kant mis ik zo. Heb relatietherapie voorgesteld. En daar heeft hij mee ingestemd. Maar nu doet hij ineens afstandelijk, mag ik hem niet meer appen. Gevoel dat hij nu weer terugkrabbelt.
Ik zit nog bij mijn ouders. Wel druk bezig met een vakantiehuisje waar ik 6 maanden in zou kunnen. Zou fijn zijn even plekje voor mezelf waar ik tot rust kan komen. Zouden deze tijd ook gebruiken om te kijken wat er nog tussen ons is, relatietherapie. Maar heb nu het idee dat hij dat eigenlijk helemaal niet wilt. Vind het heel lastig allemaal.
Volgens mij werd de vraag aan 'puinhoop' gesteld maar ik denk dat zij dit topic niet meer leest.
Ook goed om van jou te horen. Wil je een eerlijk antwoord? nou ja je krijgt een eerlijk antwoord sowieso. Ga in dit geval NIET in relatietherapie! Dat werkt echt alleen als beiden er voor de volle 100 procent achterstaan én als er een goede basis is geweest. En dat is echt niet zo. Je hebt je helemaal afhankelijk gemaakt van zijn nukken en grillen. Eerst zeggen oké relatie therapie dan weer afstandelijk doen en jij maar wachten en hopen. Je blijft op deze manier continue emotioneel met hem bezig. En dat is zo te lezen al jaren zo.
Ik snap dat je dingen mist.. niemand is alleen maar 100 procent slecht. Maar in jullie relatie zijn er zo ongelooflijk veel rode vlaggen, zijn verslaving, het zo draaien dat jij de schuld krijgt, mogelijk narcistisch gedrag, gewelddadig gedrag.
Echt neem hem niet terug nooit! echt nooit!. Ook niet als hij zegt dat hij veranderd is. Wat overigens echt wel kan maar dan moet hij dat langdurig laten zien. En voorlopig zit dat er niet in. En helaas voor hem misschien wel nooit. Ik zeg helaas voor hem want hij gaat keihard met zijn kop tegen muren lopen. Maar dat is jouw probleem niet. Bouw aan je eigen toekomst.
Wie ben jij, wat wil je, wat zijn je wensen en dromen voor de toekomst. Ga lezen over mensen die het roer hebben omgegooid, een andere opleiding doen, cursussen. Geschiedenis filosofie, haken, breien, kunst clubjes, natuurbehoud. Ik roep maar wat. iets anders dan anders, iets om jezelf te ontwikkelen.
Kom op Bart80 de wereld is te mooi ( ondanks alle problemen) je kunt je nog zo ontwikkelen ( zegt deze 50 + dame) en het is aan de andere kant ook weer te kort om je te blijven vastklampen ( letterlijk of figuurlijk/emotioneel) aan deze man die jou niet waard is.
Als hij opeens weer voor de deur staat zou ik zeggen "nu weet ik het even niet meer" laten we een jaar wachten.. als hij niets meer van zich laat horen. Nog 10x beter, Gewoon laten gaan en verder leven.
Ja je bent verdrietig en het is niet makkelijk om alleen te zijn maar echt de meeste mensen hebben echt veerkracht genoeg om een nieuw leven op te bouwen.
Hallo,
Ik zit nog bij mijn ouders. Maar heb een plek gevonden waar ik voor 6 maanden naar toe kan. Waar ik hopelijk tot rust kom. Vind het moeilijk, maar kijk er ook naar uit. Mijn vriend laat mij niet met rust. De ene dag stuurt hij berichten dat hij mij enorm mist en graag wilt dat ik naar huis kom. Het ander moment krijg ik weer allemaal bagger over me heen.
Dreigd ook dat hij zichzelf iets aan gaat doen. Vind dat heel moeilijk.
Maar de eerste stap heb ik gezet, en dat is een eigen plek.
Hallo Bart,
Het je al eens een boek gelezen over narcisme in relaties (ook wat je aan het einde kunt verwachten)? Het boek van Alice Vlottes is goed, leest makkelijk en is niet te dik.
Verder raad ik je ook aan je te verdiepen in de Grey Rock methode, mocht je dat nog niet gedaan hebben.
Als hij dreigt zichzelf wat aan te doen (ja, de manipulatiepogingen worden steeds heviger), kun je het beste daar niet op reageren (of in een gesprek alleen "Goh" zeggen en weglopen of over wat nietszeggends beginnen, het weer ofzo, of dat de koffie lekker is, of zeggen dat je moe bent/naar het toilet moet en weggaat/gesprek afsluit). Als dat je niet lukt, kun je hem ook de verantwoordelijkheid teruggeven: Als jij denk dat dat de beste oplossing is, moet je dat maar doen. Ik kan je niet tegenhouden.
En dan niet erover doorgaan, meteen over iets oppervlakkigs beginnen of liefst het gesprek beëindigen. Zo geef je het signaal dat je je niet meer laat manipuleren.
Mijn therapeut was trouwens meedogenlozer, die zei dat ik gewoon moest antwoorden: Zal ik vast een ambulance sturen? 🤭
Bart80 schreef op 20-09-2022 om 05:21:
Hallo,
Ik zit nog bij mijn ouders. Maar heb een plek gevonden waar ik voor 6 maanden naar toe kan. Waar ik hopelijk tot rust kom. Vind het moeilijk, maar kijk er ook naar uit. Mijn vriend laat mij niet met rust. De ene dag stuurt hij berichten dat hij mij enorm mist en graag wilt dat ik naar huis kom. Het ander moment krijg ik weer allemaal bagger over me heen.
Dreigd ook dat hij zichzelf iets aan gaat doen. Vind dat heel moeilijk.
Maar de eerste stap heb ik gezet, en dat is een eigen plek.
Goed bezig! Het is ook moeilijk als iemand dreigt zichzelf iets aan te doen. Maar het is natuurlijk geen eerlijk spel, dat besef jij ook wel.
Ik heb ooit een vriendin gehad die mij op de meest onmogelijke momenten belde om te vertellen dat ze met een touw bij een boom stond. Niet zozeer als drukmiddel om iets van mij gedaan te krijgen maar ergens toch ook wel, want ze wilde natuurlijk mijn aandacht. Ik heb daar toen voor mijn eigen welzijn te lang over gedaan om dat te begrenzen, ook omdat ik echt wel zag dat ze in nood was. Maar wat ik daar achteraf van heb geleerd:
1) Het enige zinnige om te zeggen tegen iemand die hardnekkig suïcidaal is, is: zoek professionele hulp. Je kunt geen pleister plakken op een slagaderlijke bloeding en iemand die psychiatrisch ziek is, heeft professionele hulp nodig.
2) Als iemand dat advies niet opvolgt, zijn diens verwachtingen van jou als medemens te hoog. Je kunt dan zeggen: "Het spijt me heel erg maar ik kan dit niet op me nemen. Het drukt te zwaar op mijn eigen leven en mijn eigen stemming. Daarom verbreek ik het contact met jou."
Ik begrijp heus dat jouw vriend waarschijnlijk helemaal niet geholpen wil worden. Hij wil gewoon een lijntje houden. Maar als jíj het normale doet en hij gaat daar niet in mee, is dat uiteindelijk zijn probleem. Hij kan ook het normale doen als hij suïcidaal is, namelijk professionele hulp zoeken. Als hij dat niet doet, hoef jij dat niet voor hem op te lossen. Wat je nog eventueel als tussenstap zou kunnen doen om jezelf te ontlasten, voordat je aangeeft dat je hem gaat blokkeren, is iemand uit zijn familie bellen, als jij daar contact mee hebt. Je kunt de zorg voor hem dan als het ware overdragen. Ook dat past waarschijnlijk niet in zijn doelstellingen, waarin zijn zelfmoorddreigingen bedoeld zijn om jou in het gareel te krijgen. Maar het is wél passend in een situatie waarin iemand daadwerkelijk in nood is en suïcidaal is. Ook daar geldt weer: jij doet het normale, hij niet.
Ik hoop dat je door de afstand steeds meer gaat realiseren dat je van hem waarschijnlijk niet het normale kunt verwachten, geen wederkerigheid en oprechtheid kunt verwachten. En om relatietherapie te laten slagen, moet dat wel kunnen. Natuurlijk heeft hij ook kwaliteiten. Maar eigenlijk gaat het daar niet om. Het gaat om hoe hij is in de relatie met jou: of jij je gewaardeerd en veilig voelt in de relatie met hem, of de relatie met hem jou stimuleert om goed voor jezelf te zorgen en jezelf te ontwikkelen, een goed leven te hebben etc. Hij kan een aantal fantastische eigenschappen hebben maar als je door interactie met hem vaak het gevoel hebt moe, bang, slecht, klein, onzeker, verward te zijn, dan is hij natuurlijk een slechte partner voor jou. Want het is natuurlijk niet de bedoeling dat je je steeds slechter gaat voelen van een relatie.
Hou vol Bart82, ik zou hem zelf ook blokkeren, een ander telefoonnummer nemen en weg gaan.
Als je je zorgen maakt dat hij daadwerkelijk suïcidaal is kun je zoals Omnik zegt iemand uit zijn sociale cirkel bellen of zijn huisarts.
Je kunt ook nog overwegen om hem te bellen of een brief te schrijven dat je hebt besloten om voorlopig geen contact te willen omdat je zelf aan de situatie onderdoor gaat, met name door zijn wisselende stemmingen en zijn gedrag.
En vermeldt ook dat hij voor zichzelf hulp kan zoeken. Als hij suicidaal is ( maar vraag het mij af, ik denk dat het wel eens chantage kan zijn maar goed ik ken hem niet), maar er is een noodnummer 0800-0113( zelfmoordpreventie)Noem dat desnoods en verbreek vervolgens al je contacten met hem. Een ander telefoonnummer en je nieuwe adres alleen bij mensen die jij vertrouwt achterlaten. Dus ook niet bij mensen die jouw nieuwe adres wel eens aan hem kunnen geven.
Stel je heel zakelijk op naar hem. Anders blijft hij bezig. Gaat hij echt heel vervelend doen, dan de politie bellen.
Maar ik zou mijn schepen achter mij verbranden en ergens anders opnieuw starten.
Leene schreef op 20-09-2022 om 13:16:
Hou vol Bart82, ik zou hem zelf ook blokkeren, een ander telefoonnummer nemen en weg gaan.
Als je je zorgen maakt dat hij daadwerkelijk suïcidaal is kun je zoals Omnik zegt iemand uit zijn sociale cirkel bellen of zijn huisarts.
Je kunt ook nog overwegen om hem te bellen of een brief te schrijven dat je hebt besloten om voorlopig geen contact te willen omdat je zelf aan de situatie onderdoor gaat, met name door zijn wisselende stemmingen en zijn gedrag.
En vermeldt ook dat hij voor zichzelf hulp kan zoeken. Als hij suicidaal is ( maar vraag het mij af, ik denk dat het wel eens chantage kan zijn maar goed ik ken hem niet), maar er is een noodnummer 0800-0113( zelfmoordpreventie)Noem dat desnoods en verbreek vervolgens al je contacten met hem. Een ander telefoonnummer en je nieuwe adres alleen bij mensen die jij vertrouwt achterlaten. Dus ook niet bij mensen die jouw nieuwe adres wel eens aan hem kunnen geven.
Stel je heel zakelijk op naar hem. Anders blijft hij bezig. Gaat hij echt heel vervelend doen, dan de politie bellen.
Maar ik zou mijn schepen achter mij verbranden en ergens anders opnieuw starten.
Dat zou ik dus juist absoluut niet doen! Meld hoogstens nog 1 keer dat het uit is, dat je je hem aanraadt om psychologische hulp te zoeken en/of geef hem dat nummer van zelfmoordpreventie, en blokkeer hem dan gewoon. Ga grey rock (google daar maar eens op). Probeer alle contact te vermijden, en als hij je toch weet op te sporen kun je daarvan melding maken bij de politie. Hij zal niet meteen voor stalking worden opgepakt, maar het is in ieder geval wel goed, als hij je lastig blijft vallen, om dat te melden.
Heel veel sterkte. Je hebt al goede stappen gezet, bij hem weg gaan en woonruimte voor jezelf vinden. Vanaf hier ga je steeds sterker worden, word je weer meer jezelf, ga je ontdekken wat jij nu eigenlijk belangrijk en fijn vindt en ga je een mooie toekomst tegemoet. Maar dat kost wel wat tijd, dus heb geduld met jezelf.
Jonagold schreef op 20-09-2022 om 13:27:
[..]
Dat zou ik dus juist absoluut niet doen! Meld hoogstens nog 1 keer dat het uit is, dat je je hem aanraadt om psychologische hulp te zoeken en/of geef hem dat nummer van zelfmoordpreventie, en blokkeer hem dan gewoon. Ga grey rock (google daar maar eens op). Probeer alle contact te vermijden, en als hij je toch weet op te sporen kun je daarvan melding maken bij de politie. Hij zal niet meteen voor stalking worden opgepakt, maar het is in ieder geval wel goed, als hij je lastig blijft vallen, om dat te melden.
Heel veel sterkte. Je hebt al goede stappen gezet, bij hem weg gaan en woonruimte voor jezelf vinden. Vanaf hier ga je steeds sterker worden, word je weer meer jezelf, ga je ontdekken wat jij nu eigenlijk belangrijk en fijn vindt en ga je een mooie toekomst tegemoet. Maar dat kost wel wat tijd, dus heb geduld met jezelf.
Dat bedoel ik eigenlijk ook Jonagold maar misschien heb ik het niet duidelijk opgeschreven. Ik schreef eerst blokkeer hem.. maar later bel of schrijf hem nog één keer. Daar bedoel ik mee met de mededeling dat je hem niet meer wil zien, en je hem aanraad hulp te zoeken. Ik denk dat we hetzelfde bedoelen. Maar misschien moet je die brief inderdaad heel kort houden en niet te veel uitweiden over "het waarom" je hem niet meer wil zien. Dat is misschien beter. Mijn advies was absoluut niet de bedoeling om weer uitgebreid te praten met hem
Dank voor jullie steun. Dat is fijn!!
Dat mis ik wel vanuit mijn familie. Begrijpen niet waar ik in zit.
Ben er nog lang niet. Maar eerste stap is gezet door een plekje voor mezelf te vinden. Kijk daar naar uit. En hopelijk krijg ik dan een beetje rust. Stap voor stap kom ik er wel.
Weten jullie hoe ik dit het beste kan doen.
Ik kan mij niet inschrijven op dat adres omdat het een vakantiehuisje is. Sta dus nog ingeschreven bij mijn ex. En bij mijn ouders kan ik mij niet inschrijven omdat ik daar niet woon. En wil ook niet dat zij gekort worden in AOW en pensioen. Maar wil niet meer ingeschreven staan bij mijn ex en wil ook niet dat de post daar nog bezorgt word. Hoe kan ik dit het beste oplossen??
Volgens mij kun je het adres van je ouders gebruiken als briefadres. Dan gebruik je dat zeg maar als postbus. Maar vraag dat na bij de gemeente van je ouders, afdeling burgerzaken/publiekszaken.
Momenteel vangen wij 6 maanden mijn dochter op met 3 pubers
Plaatsing gedaan door veilig thuis
Wij geven aan dat ons huis niet geschikt is voor 4 extra personen
Waarvan 3 studerende
Er wordt geen enkel hulp aangeboden
Instellingen staan alleen achter narcist ische vader
Wij draaien op voor alle kosten en worden bedreigd met jeugdwet
Ik wil graag contact met ouders die nu ook via veilig thuis hun kinderen opvangen
Je schrijft 'hun kinderen', bedoel je dat het je eigen kinderen zijn? Ik snap het niet zo goed.
