Mijn man betrapt met de buurvrouw
Ik heb vorige week mijn man in huis betrapt met de buurvrouw. Wij zijn getrouwd en hebben 2 dochters van 5 en 11. Zij is ook getrouwd en heeft 2 tieners in huis. Mijn vertrouwen is zo beschaamd dat ik niet denk dat dit ooit nog goed kan komen. Beide hebben alles aan mij toegegeven. Dat ze oprechte gevoelens hebben en dit al een paar maanden speelt. Ik had ook een goede vriendschappelijke band met haar. Mijn man is in de war en weet niet meer wat zijn ware gevoelens zijn en voor wie. Ze hebben nu tijdelijk geen contact om te beseffen wat er is gebeurd. Omwille van onze dochters gaan wij netjes en rustig met elkaar om en zoeken we naar een woon oplossing, tot die tijd blijven we bij elkaar en zadelen we de kinderen hier niet mee op. Wat is afschuwelijk vind is dat de buurman nog geen flauw benul heeft wat er afspeelt. Zij neemt haar kinderen in bescherming en zegt dat ze er nog niet aan toe is om haar gezin op de hoogte te brengen. Ik vraag me af of ze dit überhaupt van plan is. Ik voel me schuldig naar haar man en ben geneigd hem op de hoogte te brengen. Maar ik weet niet of ik daar goed aan doe. Hij verdiend de waarheid en ik heb haar ook gezegd dat als zij het niet verteld ik dat doe. Maar ze doet er niets mee. Als ik het vertel kan ik mezelf weer recht in de ogen kijken, gevaar is wel dat alles escaleert en de kinderen hier ook wat van meekrijgen. Nu wonen we naast elkaar, negeren we elkaar en lijkt er in het andere gezin niets aan de hand terwijl ons gezin kapot is...Hij is zich nergens van bewust en is heel leuk en aardig tegen mijn partner, maar wordt zo enorm in de maling genomen dat ik me daar ontzettend rot onder voel.
Nee, je hoeft het niet te vertellen en je hoeft je ook helemaal niet schuldig te voelen over jouw kennisvoorsprong ten opzichte van de buurman. Maar niemand kan jou dwingen om te liegen of dingen te verzwijgen. Ik zou dus tegen je man en de buurvrouw zeggen: "Ik weet dit, ik voel me nu vreselijk en ik weet niet welke situaties zich gaan voordoen. Ik ga niet voor jullie liegen. Ik lieg of verzwijg alleen de waarheid, wanneer ik daar zelf voor kies. Maar als er een moment komt waarop ik het wil vertellen, dan vertel ik het."
Hierme heb je in elk geval weer zelf de regie over wat je zelf doet en kun je het misschien ook even laten rusten. Wees je er wel van bewust dat je zelf verantwoordelijk bent voor jouw eigen acties. Vertellen en niet vertellen hebben allebei gevolgen. Ik denk dat je er heel verstandig aan doet om je energie in eerste instantie op je eigen relatie en gezin te richten. En op je eigen welzijn. Het moet echt naar zijn om zoiets mee te maken. Sterkte!!
Tsjor, dankje voor je rationele berichten. Ik vind het prettig om alle meningen van meerdere kanten te lezen, ook de wat 'hardere' 
'Jouw gezin is kapot omdat je onmiddellijk drastische strafmaatregelen wil nemen'
Ik begrijp dat het misschien zo overkomt, maar omdat we pal naast elkaar wonen, die spanning tussen hen duidelijk aanwezig is en mijn man echt geen vechtlust toont om er nog met mij samen voor te gaan zie ik eigenlijk nihil kans op herstel. En hij trouwens ook niet. Hij is verliefd en ziet alles nu nog door een roze bril.
Lieve MoederSas, Fijn dat het forum je helpt. Wat ik al zei er zijn allerlei visies. En ervaringen. En meningen. Haal eruit wat je helpt of goed doet. En goed dat je terecht kunt met je verhaal en bij de hulpverlening. Het is niet niks wat je doormaakt. Liefs,
xxx
moederSas schreef op 08-04-2021 om 22:35:
Dankjulliewel voor alle reacties, ik moet jullie adviezen even op mij in laten werken maar het geeft in ieder geval steun en het lucht ook op mijn verhaal kwijt te kunnen. Er zijn 2 mensen in mijn omgeving die er vanaf weten en ik heb morgen een intake gesprek voor professionele hulp want ik kan ook niet echt helder denken nu. Als ik het vertel zal hen dat alleen maar sneller samen brengen en zal het steeds ingewikkelder worden. Rust en afstand is voor ons gezin nu even het beste maar mijn hart huilt als ik aan die man denk. We zien elkaar dagelijks, spreken iets minder.
ik ben blij dat je hulp krijgt en erover kunt praten ik hoop dat je wat mentale rust zal krijgen ❤🌸
Dat het een lastige situatie is, dat is zeker. Ik ben het eens met wat tsjor en ook anderen zeggen dat de relatie met je man nu schade heeft opgelopen maar dat de vraag wat dat voor je gezin betekent een andere vraag is. Wel of niet scheiden is een aparte beslissing. Aan de andere kant kan ik me heel goed voorstellen dat je je dat wilt. Rust nemen en hulp zoeken is zeker verstandig, maar je hoeft ook niet lijdzaam af te wachten tot je man besluit of hij wel of niet wil blijven.
Scheiden is pijnlijk, zeker voor de kinderen. Maar jezelf wegcijferen ten gunste van je gezin is ook ongezond.
Besluit uitstellen?
Jullie kunnen doen wat jullie willen, samen doorgaan of apart gaan wonen, maar dat hoeft nog geen definitief besluit te zijn. Je kunt ook besluiten de beslissing een halfjaar of een jaar voor jullie uit te schuiven. Eerst maar eens kijken hoe de emoties zich ontwikkelen. De boosheid en de verliefdheid laten zakken. En dan kijken wat er overblijft. Ook dat is een reële mogelijkheid.
Alkes schreef op 09-04-2021 om 08:22:
Rust nemen en hulp zoeken is zeker verstandig, maar je hoeft ook niet lijdzaam af te wachten tot je man besluit of hij wel of niet wil blijven.
Scheiden is pijnlijk, zeker voor de kinderen. Maar jezelf wegcijferen ten gunste van je gezin is ook ongezond.
Hier ben ik het absoluut mee eens. Zal lastig worden, maar neem de regie terug, als je dat kan. Laat je man maar merken dat hij een hele grote fout heeft begaan... En dat jij bepaald hoe dit verder gaat...
Ik snap niet zo goed de reacties dat ze zich er niet mee mag bemoeien om het de buurman te vertellen. Ze is een direct betrokken en geen outsider in dit geheel. Er wordt expliciet aan haar gevraagd om mee te liegen in het bedrog naar de buurman toe. Hoe kan topic starter werken aan haar relatie als ze gelijkertijd mee moet doen in het geheim van het vreemdgaan van man en buurvrouw? Het is een beetje als het meewerken aan het alcoholgebruik van een alcoholist door naar buiten te zwijgen en mee te werken aan de leugen. In de verslavingszorg wordt dan aangegeven dat je daarmee feitelijk meewerkt aan het alcohol gebruik van de partner. Ik zie hier eigenlijk wel een parallel en zou dus niet zwijgen en zeker niet liegen. Ik zou een deadline geven aan de buurvrouw en je man. Of zij vertellen het de buurman of jij doet het.
Duizendpoot schreef op 09-04-2021 om 12:17:
Ik snap niet zo goed de reacties dat ze zich er niet mee mag bemoeien om het de buurman te vertellen. Ze is een direct betrokken en geen outsider in dit geheel. Er wordt expliciet aan haar gevraagd om mee te liegen in het bedrog naar de buurman toe. [...] Ik zou een deadline geven aan de buurvrouw en je man. Of zij vertellen het de buurman of jij doet het.
maar waarom? de buurvrouw heeft trouw beloofd aan haar man en die belofte heeft ze geschonden. Het is dus iets tussen hun twee. Met het vreemdgaan van de buurvrouw an sich heeft de topicstarter in principe niets te maken.
Nu heeft TS er wel mee te maken omdat de buurvrouw haar eigen man uitkoos om mee vreemd te gaan, dus de TS kan gewoon tegen de buurman zeggen dat haar man is vreemdgegaan en dat het daarom ruzie is tussen haar en haar man als hij vraagt waarom er spanningen zijn. Met wie hij vreemdgegaan is kan ze in het midden laten.
Rhonda,
Waarom niet? Waarom zou je het niet vertellen?
Je houd mede de leugen in stand. Het is precies zoals duizendpoot zegt wat ik bij de afkickkliniek heb geleerd met mijn man. Door te zwijgen en te draaien houd je het mede ik stand.
En nee ts is niet verantwoordelijk voor hun huwelijk maar als de buurman er plots achter komt ( want dat gaat hij komen ) dan geloof mij zijn de rapen gaar. Dan denk ik dat ts man moeten maken dat hij weg komt.
Vrouwen kunnen over het algemeen nog relativeren. Mannen worden twee alfa mannetjes die de vuist met elkaar op gaan.
Dus eigenlijk als ik je goed lees, mocht jou man vreemd gaan met de buurvrouw dan maakt het jou niet uit dat jij het niet weet? Dat alles en iedereen mee liegt om jou zo genaamd te sparen en niets te vertellen.
> ... en mijn man echt geen vechtlust toont om er nog met mij samen voor te gaan zie ik eigenlijk nihil kans op herstel. En hij trouwens ook niet. Hij is verliefd en ziet alles nu nog door een roze bril.
Aha. Dus hij weet stiekem wel wat hij wil. Hij wil dat JIJ de verantwoordelijkheid op je neemt voor de scheiding, zowel moreel als praktisch. Wat een lafaard!
En wat ik ook niet zo goed begrijp is dat zoveel mensen hier ts de richting op praten van 'ja je moet wel gaan kijken of je huwelijk/ gezin nog wel te redden is'. Houd me ten goede, als ts twijfelt of op een later moment bakzeil haalt in de zin dat ze het alsnog weer wil proberen met haar man, zal ik de eerste zijn om te zeggen "meid, doe wat goed voelt, zeker omdat er kinderen zijn". Maar ts komt in haar openingsposting niet met twijfel of ze nog door wil gaan. Sterker nog ze zegt dit "Mijn vertrouwen is zo beschaamd dat ik niet denk dat dit ooit nog goed kan komen."
En vervolgens gaat haar vraag over of ze het aan de buurman zal vertellen. Ik vind het best heftig dat daarover heen zij verschillende keren te horen krijgt dat ze maar beter en langer over haar beslissing inzake haar huwelijk moet nadenken. Dat is een projectie van die mensen over hoe zij vinden dat iemand met bedrog om moet gaan. En nogmaals: als ts zélf aangeeft door te willen of te twijfelen is het een heel ander verhaal. Maar ze zal niet de eerste op het forum zijn die omwille van haar gezin haar initiële gut feeling opzij zet om vervolgens jarenlang met terugkerende angsten en depressies erachter te komen dat zij weliswaar er is voor haar gezin (en dat kan een keuze zijn en dat vind ik ook loffelijk, zelf ook gedaan trouwens) maar dat zij in haar persoonlijke relatie met de vreemdganger het nooit meer is goedgekomen.
Het is aan haar en zij mag nu vinden en voelen dat haar vertrouwen zo is beschaamd dat ze niet denkt dat het goed zal komen.
Lexus, je kan het ook zien als een meer algemeen advies. TS staat nog te suizebollen van een ingrijpende gebeurtenis die nog maar zeer kort geleden heeft plaatsgevonden, en het kan verstandiger zijn om in zo'n situatie even het stof wat te laten neerdwarrelen en niet meteen ingrijpende beslissingen te nemen.
En in dit geval is de ingrijpende gebeurtenis het vreemdgaan van man, maar ook bij andere aardverschuivingen in je persoonlijk leven kan je misschien beter even pas op de plaats maken.
Groeten
Temet
TS, kom voor jezelf op. Ten eerste naar je man: gaat hij echt voor jou kiezen of niet. Zo nee, daar is de deur, daaaag. "Ik wil enkel een vent die echt voor mij kiest. Je hoeft niet bij mij te blijven. Als jij mij niet hoeft, genoeg andere mannen in de wereld. Veel geluk met de buurvrouw verder". Maar bovenal: wat kies jij? Wil jij nog wel verder TS?
Kiest je man voor jou, dan kun je richting man en buurvrouw communiceren: als jullie ooit nog contact met elkaar hebben, dan komt de buurman alles te weten.
Temet: ja natuurlijk, het is een goed algemeen advies om niet te snel te besluiten in crisis situaties. Het zou fijn zijn als het als zodanig gecommuniceerd werd en niet ongevraagd tot een issue gemaakt wordt waar ts (nog) niet mee bezig is. Het is off topic. De (innnerlijke) druk op moeders om zichzelf op zij te zetten ten bate van het gezin is waarschijnlijk al 'van culture' aanwezig. Ik kan me zelfs voorstellen dat dat te vroeg doen zelfs op de lange duur juist ten koste gaat van een beslissing toch voor man en gezin te gaan. (Even) absoluut kwaad mogen zijn en de handdoek in de ring te kunnen gooien is wellicht helender voor de hele situatie. Maar goed, dat is niet aan ons denk ik. Het ging om vertellen aan de buurman
