Mijn man betrapt met de buurvrouw
Ik heb vorige week mijn man in huis betrapt met de buurvrouw. Wij zijn getrouwd en hebben 2 dochters van 5 en 11. Zij is ook getrouwd en heeft 2 tieners in huis. Mijn vertrouwen is zo beschaamd dat ik niet denk dat dit ooit nog goed kan komen. Beide hebben alles aan mij toegegeven. Dat ze oprechte gevoelens hebben en dit al een paar maanden speelt. Ik had ook een goede vriendschappelijke band met haar. Mijn man is in de war en weet niet meer wat zijn ware gevoelens zijn en voor wie. Ze hebben nu tijdelijk geen contact om te beseffen wat er is gebeurd. Omwille van onze dochters gaan wij netjes en rustig met elkaar om en zoeken we naar een woon oplossing, tot die tijd blijven we bij elkaar en zadelen we de kinderen hier niet mee op. Wat is afschuwelijk vind is dat de buurman nog geen flauw benul heeft wat er afspeelt. Zij neemt haar kinderen in bescherming en zegt dat ze er nog niet aan toe is om haar gezin op de hoogte te brengen. Ik vraag me af of ze dit überhaupt van plan is. Ik voel me schuldig naar haar man en ben geneigd hem op de hoogte te brengen. Maar ik weet niet of ik daar goed aan doe. Hij verdiend de waarheid en ik heb haar ook gezegd dat als zij het niet verteld ik dat doe. Maar ze doet er niets mee. Als ik het vertel kan ik mezelf weer recht in de ogen kijken, gevaar is wel dat alles escaleert en de kinderen hier ook wat van meekrijgen. Nu wonen we naast elkaar, negeren we elkaar en lijkt er in het andere gezin niets aan de hand terwijl ons gezin kapot is...Hij is zich nergens van bewust en is heel leuk en aardig tegen mijn partner, maar wordt zo enorm in de maling genomen dat ik me daar ontzettend rot onder voel.
Probeer even tot rust te komen. Vorige week en dan nu al de scheiding plannen. Rustig aan, misschien is je liefde groter dan deze schok.
Wat betreft het inlichten van de buurman, ik zou dat overlaten aan de buurvrouw. Je neigt er nu toe om een soort wraak te nemen: ons gezin is kapot en zij gaat schijnheilig door.
Jouw gezin is kapot omdat je onmiddellijk drastische strafmaatregelen wil nemen. Je man weet nog niet wat hij wil, zij weet nog niet wat ze wil.
Ja, je hebt een probleem, maar probeer dat probleem even rustig te bekijken en te bespreken met je man.
Tsjor
Ten eerste wil ik zeggen sorry dat je dit hebt moeten zien een meemaken verschrikkelijk
En oehh dit is een hele lastige situatie ik begrijp zeker wat je zegt dat je het wil vertellen en dat hij de waarheid verdient! Maar ik snap ook de kant dat je bang bent dat het escaleert en de kinderen hier de dupe van worden.
Als ik even vanuit mijzelf mag kijken wat zou ik doen?
Ik denk dat ik het wel zou vertellen tegen haar man nogmaals hij verdient het de waarheid te weten en dat niet alleen die man leeft iedere dag denkende een fijn gezin samen te hebben en vrouw te hebben niet wetende dat ze vreemdgaat en gevoelens voor een ander heeft
maaaar voordat je dat doet sas laten we even samen kijken naar hoe we ervoor kunnen zorgen dat de man niet meteen doordraait en de kids alles meekrijgen
mocht je het hem vertellen
ten eerste lijkt het me belangrijk in wat voor mood je het hem verteld zorg dat jullie samen even kunnen praten in een rustige omgeving zodat hij niet meteen ontspoort want hij zal heftig reageren als hij het hoort
ten tweede vertel je zorgen precies zo zoals je het hier hebt gezet vertel hem dat je bang bent dat de kinderen de dupe gaan worden van een heftige ruzie tussen hun vertel dat als hij zijn vrouw gaat aanspreken dat het echt belangrijk is dat hij aan de kinderen denkt aldus niet bespreken waar zij bijzijn of zijn vrouw apart nemen ergens waar de kinderen niet zijn
ik denk dat je het hem echt wel kan vertellen sas als je echt de nadruk legt op denk aan de kinderen beschadig hun niet leg de nadruk op neem je vrouw apart flip niet in het huis waar de kids bijzijn dit kan schade aanrichten voor hun.
ik snap je helemaal ik zou mezelf niet goed voelen hetzelf te weten maar de man weet van niks
ik had zelf het gene gedaan wat ik je nu heb voorgesteld
maar zolang je nog die grote twijfel heb na mijn bericht ook kan je dat gewoon hier plaatsen en zullen mensen hun meningen geven en je proberen te helpen vanuit daaruit kunnen we altijd kijken hoe of wat
ik wil je graag helpen met de verwarrende emoties en keuzes maar jij beslist natuurlijk zelf wat je doet
maar als je maar weet dat ik met je meedenk!
Moeder Sas, wat naar dat je dit moet meemaken, wat zal je van slag zijn, het is natuurlijk een soort van traumatisch. Ik kan me voorstellen dat je niet zit te wachten op dit soort opmerkingen zoals hierboven.
"Jouw gezin is kapot omdat je onmiddellijk drastische strafmaatregelen wil nemen."
Je gezin is niet kapot (zo het al kapot is) door jouw beslissingen, maar door de acties van je man, dat weet ieder zinnig mens. Toch kan je misschien meenemen uit zo'n uitspraak dat je je er ooit anders over kunt voelen en dat tijd geven misschien geen gek idee is. Tijd geven maar je niet aan het lijntje laten houden lijkt me het devies want ja man zit natuurlijk in een rare situatie: zij lijkt voor haar gezin te gaan en straks is hij alles kwijt en wellicht is die wetenschap ook de grondstof voor zijn twijfel.
Wat betreft de buurman: tja het moeilijke is, dat voor jou niet te onderscheiden valt (althans dat zou ik niet kunnen) of je zoiets zegt uit wraak en in de emotie van het moment of daadwerkelijk om hem te helpen. Heel erg moeilijk... ik zou er in ieder geval niet om liegen mocht het me gevraagd worden maar het waarschijnlijk niet zelf doen. Ik weet het ook niet goed, een groot dilemma. Wat ook nog te overwegen valt is om het wel open te gooien mochten je man en buurvrouw alsnog doorgaan. Heel veel sterkte
tsjor schreef op 08-04-2021 om 12:31:
Probeer even tot rust te komen. Vorige week en dan nu al de scheiding plannen. Rustig aan, misschien is je liefde groter dan deze schok.
Wat betreft het inlichten van de buurman, ik zou dat overlaten aan de buurvrouw. Je neigt er nu toe om een soort wraak te nemen: ons gezin is kapot en zij gaat schijnheilig door.
Jouw gezin is kapot omdat je onmiddellijk drastische strafmaatregelen wil nemen. Je man weet nog niet wat hij wil, zij weet nog niet wat ze wil.
Ja, je hebt een probleem, maar probeer dat probleem even rustig te bekijken en te bespreken met je man.
Tsjor
ik begrijp jou ook heel goed tsjor maar ik denk zelf dat het niet zo zeer wraak is maar meer een schuldgevoel van dat hij totaal niks ervan weet en sas wel vooral als je iemand kent is het moeilijk om zoiets groot achter te houden
ik kan het ook mis hebben hoor maar dat horen we misschien straks nog hopelijk krijgen we nog een reactie terug van sas
ik zeg je heel eerlijk als dit de situatie bij mij zo zou zijn en de buurvrouw weet wat mijn man heeft gedaan .. ze zegt mij niets en dan kom ik er later zelf achter had ik het haar wel kwalijk genomen dat ze niks heeft gezegd tegen mij vooral ook omdat we elkaar kennen en dan zie je me iedere dag zwoegen voor mijn gezin denkende dat ik een liever partner thuis heb zitten die alleen voor mij kiest.. dan heb ik liever dat ik eve flink gebroken ben maar daarna weer opbloei en de kans krijg om wel iemand te ontmoeten die wel 100% voor mij zou gaan (daar heeft die man ook recht op) dan dat ik van niks weet en denk een gelukkig leven met mijn partner te lijden die (ZOGENAAMD) alleen voor mij gaat
hele lastige situatie dit maar naar mijn mening heeft die man het recht om het te weten want nu word hij een beetje aan het lijntje gehouden door te denken dat hij een trouwe partner heeft
'Wat ook nog te overwegen valt is om het wel open te gooien mochten je man en buurvrouw alsnog doorgaan.' Waarom? En waarom dan op dat moment?
Tsjor
'Je gezin is niet kapot (zo het al kapot is) door jouw beslissingen,
maar door de acties van je man, dat weet ieder zinnig mens.'
Ik ben een zinnig mens. De acties van de man heeft zeker een probleem gebracht, een groot probleem zelfs. Maar de conclusie om dan maar meteen uit elkaar te gaan is toch van moederSas zelf. Seksualiteit speelt in de verhouding man/vrouw, niet in de verhouding naar de kinderen toe. De relatie is beschadigd, dat is zeker waar, maar of je daarmee ook moet concluderen dat het gezin kapot is, dat is volgens mij toch echt nog een volgende stap.
Tsjor
Oh wat een heftig iets voor jou! In je eigen huis! En dan voor je kinderen het verborgen moeten/willen houden. Denken aan de kinderen van de buren. Denken aan haar man. En dan al jouw emoties over dit verraad en niet weten waar je staat bij je man. Heel heftig allemaal.
ik kan je het volgende meegeven in antwoord op je vraag: bij mij is de partner van haar binnengestapt en ik heb het altijd gewaardeerd. Ik ben daarom absoluut voor het de ander vertellen. Waarom niet? En jij hoeft geen pokerface meer op te zetten. Je moet al genoeg voor je houden en toneel spelen.
Meestal is het spannende er van af na ontdekking en gaat de roze bril ook af. Het stiekeme is weg en het voelt ineens goedkoop. Jouw man twijfelt al lees ik. Hij is in de war. Ja, nu wordt het echt en is zij (en gezin) misschien helemaal niet leuker dan jij. En wil jij hem misschien niet meer. Want hij blijkt niet de man te zijn die je dacht. Misschien vindt hij zichzelf ook wel een kl##tzak. En wordt hij nu pas wakker.
Mijn zorg: zorg jij dat jouw boosheid en emoties ergens kunt uiten?
En dan dit: er komt geen goed moment. Gewoon nu vragen of de buurman een rondje met je gaat lopen ivm iets belangrijks wat je dwars zit...
Anna Cara schreef op 08-04-2021 om 13:23:
Mijn zorg: zorg jij dat jouw boosheid en emoties ergens kunt uiten?En dan dit: er komt geen goed moment. Gewoon nu vragen of de buurman een rondje met je gaat lopen ivm iets belangrijks wat je dwars zit...
Hier ben ik het ook erg mee eens
Ja als ik bovenstaande reacties zo lees, is misschien het de buurman vertellen toch het beste. Beter dan wachten en vertellen als ze doorgaan, wat ik eerder zei. Je zit in een heel moeilijke positie en net als de mensen hierboven hoop ik dat je in real life mensen hebt om mee te praten hierover.
MoederSas,
Wat een kl... situatie. Ik voel echt met je mee. Wat een hell.
Toen ik 10 was, kreeg ik ook zo een mededeling van mijn vader "Jongens, je moeder komt niet meer thuis". Mijn moeder had ook wat met buurman. Ik zou buurman nu nog wat kunnen doen. Ook mijn moeder, en nu nog. Want was vergissing van mijn moeder. Dus die kwam later weer terug. Mijn vader heeft het mijn moeder uiteindelijk vergeven en zijn weer erg gelukkig samen geworden. Dat heeft ze vast veel gekost. Maar is gelukt.
Dus ik ben het met Tsjor eens.
Natuurlijk kan je het buurman vertellen. Maar lost dat iets voor jou situatie op? Is dat niet iets tussen buurvrouw en buurman? En of ze dat doen.....
En hoe denk je dat de kinderen van buurman daarna naar jou kijken? Jij bent de brenger van slecht nieuws..... Heeeeeel slecht nieuws.
Uit elkaar gaan kan je nog altijd. Ik zou er ook niet mee kunnen en willen leven. Maar dat zal je bij jezelf moeten polsen, of je dat wil en kan.
Ik zou er nog een paar nachtjes over slapen... laat je man maar eens even sudderen.. Dat heeft hij dik verdient....
Dit is het misselijkste dat een echtgenoot met je kan doen..
Ik denk dat nu je gaan bemoeien met de buren, omdat het jou afleidt van het echte probleem: jouw man. Jouw man die nog steeds "niet weet" wat 'ie voelt. Jouw man die niet kiest voor jou. Jouw man die niet kiest voor zijn gezin. Jouw man die ervoor kiest om jouw in eenzame onzekerheid te laten zitten; die nu bij jou de opdracht neerlegt om aan hem aan te tonen dat jij hem waard bent.
Ja, je moet het vertellen. Maar misschien niet nu. Je hebt al genoeg problemen in je eigen gezin. Eerst moet je goed weten wat je wil, je moet steun van buitenaf om je heen geregeld hebben, je moet een eigen advocaat hebben. En dan pas vertellen.
Moeder Sas,
Wat verschrikkelijk. Echt, wat heb ik met je te doen. Wat een gigantisch verdriet.
Wat zul je je verraden voelen...
Ik heb aan beide kanten gestaan, jaren geleden liep ik geregeld een wandeling met de over buurman. Met zijn vrouw was ik ook heel goed bevriend.. Ik kwam er achter dat de andere over buurman vreemdging met de vrouw van de buurman waar ik mee wandelde. Het kwam als een bom bij me binnen. Ik vond het verschrikkelijk. Nadat bij mij de eerste klap gezakt was en mijn over buurman vroeg wat er toch met zijn vrouw was en mij. Hij kon er de vinger niet opleggen.
Ik heb hem toen de waarheid klappertandend verteld! Ik had er echt verdriet van en de overbuurman ook. Maaaaar hij was mij " dankbaar op zijn blote knieën" omdat ik eerlijk was. Dat ik hem niet gespaard had in het gehuichel en gelieg... zoals vele andere die het al lang wisten.
Drie jaar geleden kwam ik er achter dat mijn man vreemdging. Mijn hele omgeving had hun mond gehouden. En ik kan je uit eigen ervaring vertellen, het heeft fundamenteel iets veranderd in mij dat iedereen hun mond hield. Mijn vertrouwen is enorm beschadigd daardoor.
Maar wat ik dus bedoel. Zeg het h e m. Hoeveel verdriet het ook gaat doen. Ben die 1 op de 1000 die eerlijk is. Die respect voor hem heeft en nog een klein beetje fundering heel kan laten in hem als persoon.
Mijn man en ik zijn nog samen na de uitkomst in ontrouw. In het andere draadje kun je meer lezen. Mocht je besluiten met je man door te gaan kun je altijd mee schrijven.
Ik wens je oprecht heel veel sterkte met deze situatie.
Of: zeg tegen je man dat jij het aan de buurman wil gaan vertellen binnen zoveel dagen en dat hij, als hij dat voor wil zijn, met de buurvrouw kan overleggen dat zij het samen vertellen of dat hij dat alleen doet. Uiteindelijk is het hun verantwoordelijkheid.
Maar ik vraag me af hoe vaak jij je buurman tegenkomt, dus hoe 'normaal' is het dat jullie elkaar spreken?
Tsjor
Aan de buurman vertellen? Belachelijk! Hou je nou gewoon bezig met je eigen huwelijk en kijk of dat nog te redden is als je dat wil en laat de buren hun eigen problemen opknappen.
Wat heb jij met hun huwelijk te maken? Jij kan niet voor de buurvrouw bepalen dat ze dat tegen haar man moet vertellen.
Dankjulliewel voor alle reacties, ik moet jullie adviezen even op mij in laten werken maar het geeft in ieder geval steun en het lucht ook op mijn verhaal kwijt te kunnen. Er zijn 2 mensen in mijn omgeving die er vanaf weten en ik heb morgen een intake gesprek voor professionele hulp want ik kan ook niet echt helder denken nu. Als ik het vertel zal hen dat alleen maar sneller samen brengen en zal het steeds ingewikkelder worden. Rust en afstand is voor ons gezin nu even het beste maar mijn hart huilt als ik aan die man denk. We zien elkaar dagelijks, spreken iets minder.
