Midlifecrisis man? Help!

'Doe ik dat wel dan kan hij zonder schuld scheiden.' Ik weet niet waar je dat geleerd hebt, maar 'schuld' en 'scheiden' hoort al lang niet meer bij elkaar. Er zal nergens uitgesproken worden of iemand schuldig is, er zal nergens een vertaling plaatsvinden in de vorm van dat de een (de onschuldige) meer krijgt dan de ander (de schuldige). Wel was het bij ons zo dat degene die heet huis verlaat als eerste mocht beslissen wat hij/zij meenam; maar daar zit ook een goede logica achter: degene die blijft heeft al heel veel, zoals vloerbedekking, gordijnen, muurbekleding etc. etc. Bovendien kan er daarna een verrekening plaatsvinden.
Ik neem aan dat het jouw bedoeling niet is om hem tot weekendvader te maken; omgekeerd is er bitter weinig kans dat hij zijn zoon alleen naar zich toe kan trekken.
Je voorbereiden op een eventuele scheiding is altijd wel verstandig. Vooral dat je zorgt dat je financieel weet hoe het ervoor staat en dat je bijvoorbeeld weet of je een ander onderkomen kunt vinden. Maar ook: uitzoeken wat je leuk vindt; sociaal netwerk opbouwen; de woonmarkt verkennen etc. Hij wil overigens pas weg als zoon oud genoeg is. 18 denk ik dan? Heeft zoon bepaalde problemen dat jullie zo beschermend over hem zijn? Of is dat toch het probleem van de omgeving?
Maar misschien is het ook goed als je eerst eens een vakantie neemt voor jezelf, eventueel met tiener. Even tot bezinning komen en een plan maken. Nu lijkt het alsof je niets gaat doen en dan alleen maar in angst wegkruipt en afwacht wat hij gaat doen (waar je dan weer verontwaardigd over kunt zijn. Je zult toch de touwtjes meer in je eigen handen moeten nemen, op elk gebied.

Tsjor

tsjor schreef op 18-05-2024 om 17:38:

'Doe ik dat wel dan kan hij zonder schuld scheiden.' Ik weet niet waar je dat geleerd hebt, maar 'schuld' en 'scheiden' hoort al lang niet meer bij elkaar. 

In reformatorische kringen is schuldloos gescheiden nog steeds een dingetje hoor. 

Waarom zou jij eigenlijk niet alleen kunnen zorgen voor tiener? En hoe oud kan tiener eigenlijk zijn als jullie elkaar pas 13 jaar samen zijn. Hooguit 12 denk ik dan als jullie er de vaart achter hebben gezet. Of jullie hebben er een geadopteerd dat kan ook zoiets. In ieder geval ik vind het voor een moeder nogal een belediging als dat gezegd wordt.   

Vanzelfsprekend kan Mir prima in haar eentje voor hun zoon zorgen. Haar man zegt dat alleen maar om haar onzeker te houden, zodat ze niet weg durft te gaan (hoopt hij, ijdele hoop). Een gezond en vriendelijk mens zegt zoiets niet. Gelukkig weet ze zelf wel dat ze beter alleen voor zoon zal kunnen zorgen dan haar man. 

Ik zal je nog wat voorspellen Mir, je hele leven zal stukken makkelijker worden zonder je man, zonder dat je steeds op eieren hoeft te lopen en allerlei leugens over jouw vermeende zwakte hoeft aan te horen.

To ga eerst eens werken aan jezelf. Het komt op mij over alsof je weinig eigenwaarde en zelfvertrouwen hebt. Dat straal je dan ook uit naar hem. Je zou niet meer mooi zijn, een bang vogeltje en hij neemt de beslissingen. Feitelijk zegt hij dat jij nu even voldoet maar als hij klaar met je is mag jij vertrekken (zodra het hem uitkomt). Blijkbaar kan een scheiding op zo'n moment wel in jullie wereldje? 

Bedenk dat jij ook een stem hebt in deze relatie! Jij mag er ook zijn en een mening hebben. Wil je dat jouw zoon later ook zo in het leven staat als zijn vader? Dit is namelijk zijn voorbeeld hoe je omgaat met vrouwen. Als een stuk vuil. 

-Werk aan jezelf in therapie (bel de huisarts en begin bij de poh!)
-Ga sporten en onderneem dingen met vriendinnen.
- neem iemand in vertrouwen en lucht je hart bij een betrouwbaar persoon in je omgeving.
- neem contact op met jullie financieel adviseur over de gevolgen van een scheiding. 

Wat Izza schrijft is des te belangrijker, omdat je na een scheiding ook nog met hem te maken hebt, hij blijft de vader van jullie kind. Bovendien, na een scheiding zul je toch ook echt zelf goed voor jezelf moeten zorgen, er is dan niemand die dat voor je doet.

Tsjor

Dit klinkt ontzettend ongezond. Hij beschadigt jou en je waardigheid. 
Hij praat zijn eigen gedrag goed, terwijl het niet oké is. Gewoon niet. Nooit.
Het is ook niet het voorbeeld dat je aan je kinderen wil meegeven over wat een normale relatie is; niet om je partner zo te behandelen en ook niet om je door je partner zo te laten behandelen.

Ik zou ook voor jezelf gaan zorgen, voor je eigenwaarde, voor je zelfredzaamheid. 
Je hebt hem niet nodig. En dit gedrag al helemaal niet. Dat moet duidelijk worden voor hem, dat er grenzen zijn. En dat jij die ook mag stellen. 

Temet schreef op 20-05-2024 om 22:00:

" Bovendien, na een scheiding zul je toch ook echt zelf goed voor jezelf moeten zorgen, er is dan niemand die dat voor je doet."

Er is zo te lezen nu ook niemand die dat voor haar doet.

Voor haar gevoel wel, ze maakt zich afhankelijk: 'ik heb hem altijd op een voetstuk geplaatst en dienstbaar opgesteld.' Dat is dan toch in de verwachting dat hij goed voor haar zou zorgen.

Tsjor

Mir2000, ik ben benieuwd hoe het nu met je gaat.