Midlifecrisis man? Help!

Nee, ik herken het niet. Wat een rotsituatie voor je. Voor jou, ter overweging: voor een scheiding hoeft je partner geen toestemming te geven. Als je weg wil: ga. Deel het hem mede: zo wil je niet leven en dat ga je ook niet doen. Dus of hij gaat mee in relatietherapie, of je bent weg.
Makkelijk gezegd, dat weet ik, zeker omdat ik vermoed dat hij jouw zelfvertrouwen al jaren uitholt. En nee, tijdens de overgang zijn veel vrouwen niet op hun best. Maar hoe leuk is hij?
Sterkte, ik heb verder geen tips of advies, heel veel anderen kunnen dat beter dan ik. Maar ik wilde toch reageren, om je te laten weten dat er hier mensen zijn die met je mee willen denken. 

Hey Mir,

Wat erg allemaal voor je. Sterkte. 

Iedereen heeft bepaald voorkeursgedrag als het moeilijk wordt: vluchten, vechten of bevriezen. Heb je wel eens hierover gelezen?

Je bent op dit forum, je neemt al stappen. Goed van je. Dit wil je toch niet. En is ook niet gezond. Niet goed voor jou. En je kind. Je kind is een tiener, die ziet liever zijn moeder niet onzeker en bang. Je bent bang voor zijn razernij schrijf je. Je lichaam zit in coninue stress. Dat is toch verschrikkelijk! En dat is jouw man. Kun je tijdelijk, al dan niet met je kind, elders gaan wonen? Zo door gaat moet je niet willen. 

Mijn man heeft ook een periode zulks gedrag vertoond. Daar zat bleek later wel een vreemdgaan verhaal achter. Natuurlijk zegt je man van niet. Maar en veel weg, andere kleding, sportschool en zeggen ik ben niet gelukkig ... grote kans dat er een ander is. Maar doet er niet toe eigenlijk. Pas toen ik na weer een boze  tirade zei en nou is het afgelopen. Ik ben weg, ik accepteer dit gedrag niet meer. Toen veranderde het. Onder boosheid zit altijd wat anders. Boosheid is vaak onmacht. Frustratie. Afreageren. Stop dat. Accepteer het niet meer. Makkelijk gezegd maar als jij jouw gedrag per direct verandert, kan het echt! 

Mijn tips aan jou:
- ga zsm naar huisarts en vraag gesprekken praktijkondersteuner aan/verwijzing psycholoog. Zij kan je helpen om sterker te worden. Autonomer. En omgaan met je emotionele instabiliteit. 
- verander je gedrag. Jij lijkt te vluchten. Of te bevriezen. 
- oefen ander gedrag. Oefen bepaalde zinnen. Bijvoorbeeld: ik accepteer niet dat je zo tegen mij praat. Ik beëindig dit gesprek. Als je afgekoeld bent praten we verder. En loop dan ook echt weg. Rij weg. Blokje om. En start het gesprek later. Niet zo laten! Wordt hij weer boos: herhaal het. 
- spreek uit dat je je onveilig voelt met zijn razernij. Letterlijk zeggen. Jan, ik word bang van je. Is dat wat je wil? 
- praat hierover met een vriendin. Of zus. Zoek veilige haven. 
- bereid serieus een scheiding voor. Je hoeft niet als een lammetje te wachten tot meneer vertrekt. Hij bepaalt niet wanneer hij vertrekt. Het is ook jouw leven. Jij bent nu niet gelukkig. 
- je kan een schok effect brengen door ineens weg te zijn. Ga eens een nacht elders logeren. Of lang weekend met je kind op vakantie. 

Enne, als je deze relatie wil verder zetten dan zou ik zelf toch even een check doen of er geen ander is. Kijk eens in zijn telefoon. Of traceer waar hij is. 

Als je dit echt niet meer wil is zeggen: ik ga bij je weg want ik ben klaar met jouw verschrikkelijke gedrag, ook een optie. Scheiden kun je ook zonder in deze setting te blijven. 

Xxx

Anna Cara heeft goed adviezen, maar in iemands telefoon gaan kijken of iemand ongevraagd gaan volgen zou ik persoonlijk niet doen. Tenzij je ook zelf je telefoon aan hem wil geven en hem jou laat volgen.
Of je in therapie moet weet ik niet. Het is ook goed om te leren om beslissingen te nemen voor jezelf en jezelf niet opnieuw in een afhankelijkheidspositie te zetten, nu dan van een therapeut. Je weet zelf waar je zwakke plekken zitten.

Tsjor

Er valt wat te zeggen voor het idee van bij elkaar blijven voor de kinderen. Een collega van mij zit nu in zo'n situatie. Maar hij een zijn vrouw gaan wel respectvol met elkaar om, dragen de zorg voor de kinderen in gezamenlijk overleg, gunnen elkaar over en weer het nodige. Dan is het nog wel te doen.

Bij je man blijven terwijl hij je loopt af te zeiken en uit te schelden is geen houdbare situatie. Ik zou inderdaad voorbereidingen treffen voor een scheiding. Kennis is macht. Zodat je weet wat je rechten en mogelijkheden zijn en je vanuit die positie kan zeggen dat als hij zijn gedrag niet aanpast, jij degene bent die vertrekt. 
Mogelijk past hij zijn gedrag dan aan, misschien ook niet, maar dan heb jij tenminste voor een deel de controle 

Het maakt trouwens weinig uit of hij een ander heeft. Hij gedraagt zich als een plurk, dat is hoe dan ook niet acceptabel.
Al denk ik persoonlijk wel dat hij een ander heeft, of minimaal een oogje op een ander. Maar kennelijk (nog?) geen plannen om bij haar in te trekken 

Wat een nare situatie. Een aantal dingen herken ik wel bij mijn partner maar ik ben zelf ook vrij mondig en heb genoeg zelfvertrouwen om de fout niet alleen bij mezelf te leggen als hij lastig doet. 
Mijn advies is dan ook om jezelf een andere houding aan te leren waardoor hij merkt dat zijn gedrag niet meer hetzelfde effect op je heeft. Hopelijk begrijp je wat ik bedoel. 

Verder kun je al voorbereidingen treffen om eventueel zelf bij hem weg te gaan. 

Zomaar even een ideetje hoor, vind de bovenstaande bijdragen al heel goed. Maar wat zou er gebeuren als je zijn gedrag eens zou kopiëren? Ga ook sporten, kleed je mooi aan, ga met vriendinnen op pad, trek je eens even helemaal niets van hem aan, maar ga zelf plezier maken. Wat zou er dan gebeuren? Krijgt je man misschien weer interesse in je? Je was/bent natuurlijk al jaren zijn vaste haven, hij hoeft niets te doen om jou te behagen, je blijft toch wel tegen hem opkijken. Een beetje de term 'bezit van de zaak, einde van het vermaak' Dus wat zou er gebeuren als hij het gevoel krijgt dat ook jij degene kan zijn die op zou kunnen stappen. (iets wat je niet wilt en m.i. ook niet hoeft te doen) maar ik denk dat je voor hem een interessanter persoon wordt als je je eigen plan gaat trekken.
Eigenlijk een beetje wat Poezekat hierboven ook schrijft. 

'Ga ook sporten, kleed je mooi aan, ga met vriendinnen op pad, trek je eens even helemaal niets van hem aan, maar ga zelf plezier maken. Wat zou er dan gebeuren? Krijgt je man misschien weer interesse in je?' Of misschien is het gewoon goed voor jezelf, ook belangrijk.

Tsjor

het lijkt mij niet dat de sfeer in huis fijn is voor jullie kind. En al helemaal niet om dit nog jaren vol te houden. Juist voor kind zal ik niet bij elkaar blijven. Niks ergers dan ouders die elkaar niet moeten en spanning in huis. Ik zou een paar weken een huisje huren in de buurt en proefscheiden. Als het bevalt doorzetten. In iedergeval niet braaf wachten tot man je in de kliko gooit. Het is ook jouw leven. 

'Nu is het hek echt van de dam' Sinds hoe lang is dit?
Als je hier iets post over naar gedrag van je man weet je dat je binnen de kortste keren gelauwerd wordt als je gaat scheiden. Dat is ook logisch, je stuurt een bericht op het moment dat je het niet meer ziet zitten door negatief gedrag. Het is te uitvoerig om elk moment te beschrijven en alle faciliteiten eromheen. Daarom probeer is altijd enig tegenwicht te bieden en andere mogelijke invalshoeken op te zoeken. Hetgeen me niet altijd in dank wordt afgenomen trouwens.
Maar dan toch: wat denk je, is dit een huwelijkscrisis of het einde van je huwelijk?

Tsjor

Ga je informeren, ga voorbereidingen voor een scheiding treffen. Dan kun je laten wel beslissen of je het al dan niet doorzet. Maar eerst informatie verzamelen.

Mir2000 schreef op 18-05-2024 om 14:47:

Als het aan m’n man ligt is dit het einde van ons huwelijk maar scheiden in ‘ons wereldje’ not done en hij vertrouwde ons kind niet alleen aan mij. Dat laatste vind ik enorm pijnlijk en kwetsend want dat is nergens op gebaseerd. Mijn band met onze tiener is prachtig. Hij heeft dat niet. Misschien is hij bang dat hij na de scheiding zo’n weekend papa wordt omdat tiener niet naar hem toe zou willen.
.

Uiterlijke schijn is belangrijk dus voor hem met z’n ‘scheiden doe je niet in ons wereldje’? Neem daarnaast het al jaren jou ‘kleinhouden’ en de cirkel is rond. Achter zijn dominante schuilt vooral ook angst is mijn vermoeden, want je zou weleens gelijk kunnen hebben met zijn angst dat jullie zoon vooral naar jou zal trekken na een scheiding!

Ga vooral niet op het wachtbankje zitten van wanneer hij wél zou gaan en vergis je niet, een tiener krijgt veel meer mee dan je nu denkt. 

Ik vind je hier eigenlijk ook helemaal niet overkomen als een bang vogeltje, juist niet zelfs. Je hebt een goede baan en je bent veel krachtiger dan je denkt, zeg dat ook wat vaker hardop tegen jezelf als je in de spiegel kijkt!!

Durf te wedden dat er van zijn dominantie en zgn stoere gedrag maar weinig zal overblijven als jij eindelijk eens met je vuisten op tafel slaat en gaat! 💪🌹

Toen ik in een landurig huwelijkscrisis zat als gevolg van een naar conflict met de moeder , herkende ik ook signalen  van een midlifecrisis voorafgaande aan het conflict want grote ongenoegen over zijn werk en hoe jongere ( en vrouwelijke) collega’s de interessante functies mochten invullen en man bleef stilstaan. Ook de behoefte gezonder en sportiever te leven. Man wilde zelf een brevet halen alsof het niets kostte.
Ik heb mij er enorm aan geërgerd maar wilde die ontevredenheid niet naar mij toe trekken alsof hij het op mij kon afreageren. Ik ben ten behoeve van mijn eigenwaarde via de POH een mindfullnesstraining gaan volgen. Dat heeft mij geholpen met objectief een gebeurtenis filteren; niet te snel oordelen en aannames doen maar mijzelf te tijd geven of ik het de moeite vond het aan te kaarten, wetende dat ik heel boos kon reageren, er niet toe doende met wie ik dan ook te maken had want eerlijkheid staat bij mij op 1. Maar door niet te impulsief te reageren, beschermde ik mijzelf ook tegen onjuiste aannames.
Het heeft mij ook geholpen minder te gaan pleasen want ik ben door de training ook gaan leren meer voor mijzelf te gaan; schouder ophalend wat hij ervan vond. Ik had ook recht op een eigen mening en dat heeft hij regelmatig mogen aanhoren. Zo werkte ik aan gelijkwaardigere relatie. Ik had het nadeel dat hij de kostwinner is en dat zijn moeder de hele familie tegen mij had opgezet en mijn ouders ook hulpbehoevender waren geworden. Hoop gedoe, maar tevens de kracht achter mijn vasthoudendheid voor die eigenwaarde te gaan; het was zwemmen of verzuipen. Verder vond ik dat de mlc zijn ‘ ziekte en dus zijn probleem was dus wat hij niet op mijn bord hoefde te schuiven.
Loop niet te hard; veranderingen vergen tijd omdat het stoppen met pleasen als iets ongewoons kan aanvoelen, jezelf afvragend wie je eigenlijk wel bent. Jezelf afvragend of die ‘hardheid’ bij je karakter past.

Man ik zijn nog steeds samen, relatie is evenwichtiger en, mede door overlijden van zijn moeder, zit er geen ruis meer op de zender. Mijn man is mij meer gaan zien en weet dat ik ook heel sterk en volhardend kan zijn. Zelf weet ik dat dit ook een groot geduld van mij heeft gevraagd. Maar dat had ik met liefde voor mijn kinderen ervoor over.

De training (€50) duurt 8 weken zodat die kan wortelen; een  training die je meeneemt welke draai de toekomst ook gaat krijgen. Leerzaam om die te doen, voor je evt. samen een relatietherapeut willen inschakelen, naar mijn mening om te voorkomen dat je uit gewoonte te veel water bij de wijn gaat doen.