Met mijn handen in het haar
Sinds 2019 ben ik met mijn man samen, we zijn sinds 2 jaar getrouwd. (Ik ben 29 hij 32)
Het is een gecompliceerde relatie, eigenlijk al vanaf het begin.
Zijn ouders mogen mij niet (Ik ben niet goed genoeg, te laag geschoold (Ik heb MBO 4) dat soort dingen.)
Toen we aan mijn schoonouders vertelden dat we gingen trouwen, en mijn schoonmoeder vroeg wat voor jurk ik wol en ik zei een aangesloten model, zei ze "dan moet je eerst afvallen". Mijn man nam en neemt het nooit voor me op.
Hij heeft een zware jeugd gehad, net als ik. En dat heeft zijn sporen nagelaten.
Hij kan niet goed communiceren, zich uiten of zijn mening geven. Dat is al vanaf het begin een struikelblok. Ok vraag hem al jaren of hij hulp wil gaan zoeken, maar dit doet hij niet.
Hij is daarnaast erg passief en de periodes dat hij zijn best doet om te leren communiceren of meer bij te dragen aan ons huwelijk, is het altijd tijdelijk.
Hij stelde zich vanaf het begin al vrij zwak op, hij laat iedereen over zich heenlopen, waardoor ik al vaker te horen heb gekregen van mensen "jij bent wel de baas he" en "je merkt wel wie de broek aan heeft". Dit vind ik vreselijk, ik wordt gezien als een harde bitch, maar als ik geen knopen doorhak dan gebeurd er niks.
Dit gaat me nu opbreken. Ik voel me daardoor niet meer tot hem aangetrokken, we leven al 3 jaar als broer en zus (ja, al voor ons huwelijk.)
Ik wilde ook nog niet trouwen, maar hij broeg me alsnog ten huwelijk en ik wilde geen nee zeggen, omdat ik bang was dat onze hele relatie dan over zou gaan. Nu weet ik dat het stom is.
Ik denk al langer na over onze toekomst. Ik zie geen toekomst met hem, maar ook niet zonder hem. Want naast dit alles is hij ontzettend lief en begripvol, en merk ik echt aan hem dat hij van me houdt. Ik voel alleen die vonk niet meer. Al jaren niet.
Ik heb het al die tijd laten gaan, ik dacht, misschien is dit hoe de liefde is. Oppervlakkig en veilig. Een sleur bijna.
Ik dacht, misschien kan ik gewoon niet echt hoteldebotel verliefd zijn op iemand.
Je voelt hem al aankomen.
Toen veranderde ik van baan en leerde ik iemand kennen. Nee, ik ben niet vreemdgegaan. Maar ik ben wel smoorverliefd.
Maar nu, een paar weken later, merk ik dat hij mij ook ziet zitten.
Nu zit ik zo in tweestrijd. Ik wil trouw blijven, hoe dan ook, omdat ik mijn man niet wil kwetsen. Dat verdiend hij niet.
Maar ik weet niet wat ik moet.
Moet ik in mijn seksloze huwelijk blijven, omdat hij verder wel lief voor me is, en hopen dat hij op ten duur psychologische hulp gaat zoeken? Of ga ik bij hem weg?
Niet eens perse om die andere man, ookal moet ik toegeven dat ik hem graag beter wil leren kennen, maar überhaupt, voor mezelf. Moet ik blijven of loslaten?
Ik weet het echt niet. Ik voel me ook schuldig omdat mijn man verder echt een lieve vent is die veel om me geeft. Het zou hem zoveel pijn doen.
Ik ben ook bang om iets moois te verliezen, omdat ik echt wel van hem houd.
Maar is dat genoeg?
En de boel openbreken en een open relatie voorstellen? Misschien wil hij dat ook wel?
Ik zou oppassen met de ene relatie voor de andere inwisselen, je kan beter een tijdje alleen zijn en voelen wat je wil van een relatie. En voor nu: zou je bij hen weggaan als er geen ander in beeld was?
MRI schreef op 22-10-2024 om 18:00:
En de boel openbreken en een open relatie voorstellen? Misschien wil hij dat ook wel?
Ik zou oppassen met de ene relatie voor de andere inwisselen, je kan beter een tijdje alleen zijn en voelen wat je wil van een relatie. En voor nu: zou je bij hen weggaan als er geen ander in beeld was?
Een open relatie zou mijn man echt niet willen. Dat heeft hij ook wel eens gezegd.
Ik moet zeggen dat ik al langer twijfel aan mijn huwelijk. We houden van elkaar, maar ik mis iets. Communicatie bijvoorbeeld. En fysieke aantrekkingskracht.
Dus eigenlijk is het feit dat ik verliefd ben geworden op een ander voor mij echt een alarmbel, maar is dat gegrond...
Je zou relatietherapie kunnen overwegen om te kijken of er nog iets te redden valt, maar aan de andere kant denk ik 'waarom zou je bij hem blijven? Ik lees nergens dat je nou een kanjer van een vent in handen hebt. Plus, zijn ouders zien je ook al niet zitten.
Maar ga er voor de zekerheid wel van uit dat het met deze nieuwe misschien ook niets wordt, dus dat je ook (een tijdje) alleen zult zijn. Ik zou nu in eerste instantie zeggen, ga voor jezelf, want om zo vroeg in je relatie al zo'n uitgebluste relatie te hebben, tja...dat zegt toch al genoeg?
1968 schreef op 22-10-2024 om 18:19:
Je zou relatietherapie kunnen overwegen om te kijken of er nog iets te redden valt, maar aan de andere kant denk ik 'waarom zou je bij hem blijven? Ik lees nergens dat je nou een kanjer van een vent in handen hebt. Plus, zijn ouders zien je ook al niet zitten.
Maar ga er voor de zekerheid wel van uit dat het met deze nieuwe misschien ook niets wordt, dus dat je ook (een tijdje) alleen zult zijn. Ik zou nu in eerste instantie zeggen, ga voor jezelf, want om zo vroeg in je relatie al zo'n uitgebluste relatie te hebben, tja...dat zegt toch al genoeg?
Je slaat de spijker op zijn kop. Zo voelt het, een uitgebluste relatie, nu al.
Ik ga er ook van uit dat het met de andere man niks wordt. Hij is een goede vent die nooit wat met een getrouwde vrouw zou beginnen, ookal ziet hij me wel zitten.
Ik vind het moeilijk om de knoop door te hakken, omdat mijn man ook goede kanten heeft. Hij is heel liefdevol.
Maar de negatieve dingen hebben in de loop van de tijd de overhand gekregen.
Ik vraag me af of het mogelijk is om de 'vonk' weer aan te wakkeren, of dat er misschien al teveel is gebeurt...
Je weet het antwoord denk ik al. Ik denk dat het jou niet om alleen sex gaat, je beschrijft meer irritaties op en over hem, dus een eventuele open relatie lijkt mij geen optie. Los van dat je man dit niet wil.
Mijn advies: hak knopen door. Start of een toekomst zonder hem. Waar ruimte is voor nieuwe liefdes. Laat je angst los of je iets moois weggooit. Of maak het bespreekbaar. Dat je niet gelukkig bent en verliefd bent op ander. Maar niks doen zal je tot grensoverschrijding brengen.
En ga in ieder geval niet vreemd. Zeg ik als ervaringsdeskundige. Het is egoïstisch als je dat doet. Je wordt ook nog eens een leugenaar. En psychologisch is het een zware slag voor je partner als het uitkomt. En je moet jezelf ook nog in de spiegel aan kunnen kijken. En geloof mij: het is géén feest. Niet voor de bedrieger. En niet voor de bedrogene.
Kortom: ga in de actie stand. Deze post kan het begin zijn.
Anna Cara schreef op 22-10-2024 om 18:26:
Je weet het antwoord denk ik al. Ik denk dat het jou niet om alleen sex gaat, je beschrijft meer irritaties op en over hem, dus een eventuele open relatie lijkt mij geen optie. Los van dat je man dit niet wil.
Mijn advies: hak knopen door. Start of een toekomst zonder hem. Waar ruimte is voor nieuwe liefdes. Laat je angst los of je iets moois weggooit. Of maak het bespreekbaar. Dat je niet gelukkig bent en verliefd bent op ander. Maar niks doen zal je tot grensoverschrijding brengen.
En ga in ieder geval niet vreemd. Zeg ik als ervaringsdeskundige. Het is egoïstisch als je dat doet. Je wordt ook nog eens een leugenaar. En psychologisch is het een zware slag voor je partner als het uitkomt. En je moet jezelf ook nog in de spiegel aan kunnen kijken. En geloof mij: het is géén feest. Niet voor de bedrieger. En niet voor de bedrogene.
Kortom: ga in de actie stand. Deze post kan het begin zijn.
Het gaat inderdaad om meer zaken dan alleen sex.
Als ik mijn man zou vertellen dat ik verliefd ben op een ander zou dat hem zo kwetsen dat hij in staat is om ons huwelijk te verbreken. Hij is vrij trots en jaloers.
Vreemdgaan wil ik absoluut niet, omdat ik zelf de pijn ken van bedrog.
De twijfel is nog zo aanwezig, maar je hebt gelijk, ik moet knopen door gaan hakken. Ik weet alleen nog niet welke...
serieus, waarover moet je nog nadenken? Je bent pas 29 jaar, leeft al 3 jaar in een seksloos huwelijk als broer en zus, wilde eigenlijk al niet trouwen etc etc
Gun jezelf en je partner beter en hak die knoop eindelijk eens door!
Echt hak de knoop door , ga geen kindjes maken enz. gun jezelf en je man meer ..ik lees geen liefde voor je man wel een hoop wrok , laat hem los.
Anoniemvoornu schreef op 22-10-2024 om 19:03:
Echt hak de knoop door , ga geen kindjes maken enz. gun jezelf en je man meer ..ik lees geen liefde voor je man wel een hoop wrok , laat hem los.
Niet perse wrok, maar wel een hoop ergernis... althans.. is er een verschil.
Kinderen zou ik sowieso niet aan beginnen met deze man.
JennaM schreef op 22-10-2024 om 19:34:
[..]
Niet perse wrok, maar wel een hoop ergernis... althans.. is er een verschil.
Kinderen zou ik sowieso niet aan beginnen met deze man.
De koek is op zeggen ze dan, je hebt je keuze eigenlijk al gemaakt denk ik
Noem eens EEN goede reden om bij hem te blijven?
Pippeltje schreef op 23-10-2024 om 16:41:
Noem eens EEN goede reden om bij hem te blijven?
Hij is lief en zorgzaam. En ik hou van hem. Maar ik heb de twijfel of dat dat genoeg is.
De twijfel is van, wat als die vonk weer terug kan komen? De aantrekkingskracht. Maar dan heb ik weer twijfel over hoe.. hoe komt dat terug? Als het al mogelijk is.
Is het niet hebben van intimiteit een goede reden om weg te gaan, ookal is iemand zo lief voor je?
JennaM schreef op 23-10-2024 om 18:20:
[..]
Hij is lief en zorgzaam. En ik hou van hem. Maar ik heb de twijfel of dat dat genoeg is.
De twijfel is van, wat als die vonk weer terug kan komen? De aantrekkingskracht. Maar dan heb ik weer twijfel over hoe.. hoe komt dat terug? Als het al mogelijk is.
Is het niet hebben van intimiteit een goede reden om weg te gaan, ookal is iemand zo lief voor je?
Je mag jezelf een relatie gunnen waarin álle aspecten van liefde aanwezig zijn.
JennaM schreef op 23-10-2024 om 18:20:
[..]
Hij is lief en zorgzaam. En ik hou van hem. Maar ik heb de twijfel of dat dat genoeg is.
De twijfel is van, wat als die vonk weer terug kan komen? De aantrekkingskracht. Maar dan heb ik weer twijfel over hoe.. hoe komt dat terug? Als het al mogelijk is.
Is het niet hebben van intimiteit een goede reden om weg te gaan, ookal is iemand zo lief voor je?
Lief en zorgzaam zolang hij niet voor je op hoeft te komen... echt denk verder wat als je een kindje krijgt en je schoonmoeder zich overal mee gaat bemoeien en hij blijft deze houding houden ...
Sorry dat ik je ogen moet openen, maar een partner die niet voor je opkomt is niet lief en zorgzaam. Dat is toch een basisvoorwaarde voor een fijne relatie, dat je voor elkaar zorgt en dus ook voor elkaar opkomt.
