Mantelzorg; zie tegen de toekomst op
De band met mijn ouders is niet zo goed. Ik had het al in een andere draad benoemd, mijn zus is de lieveling, en ik telde altijd minder mee.
Ik werd vroeger overal buiten gehouden, en nu eigenlijk nog.
Nu kan ik best leven met dat feit, ik heb me eroverheen leren zetten. Maar nu gaat het vrij slecht met de gezondheid van mijn ouders.
Ze waren al langer niet zo fit meer, maar het lijkt er steeds meer op dat ze mantelzorg nodig hebben.
En tja ik ben de enige logische persoon die in de buurt woont.
Ik heb daar zo ongelooflijk geen zin in!
Ik schaam me daar heel erg voor.
Nu gaat het met mijn gezondheid ook al een paar jaar niet zo heel fantastisch. Maar mijn ouders vinden dat maar gezeur. Vooral omdat er niks concreets is gevonden, en ik dus ook geen diagnose heb vinden mijn ouders dat ik niet zo moet zeuren.
Dat ik bijna niet meer werk en elke dag meer dan een uur slaap (en nog om 21.00 uur erin lig) weten ze niet, hoeven ze ook niet te weten, en zal ze denk ik ook niet erg interesseren.
Ik heb ook liever niet dat ze het weten, want ik weet hoe mijn vader denkt over mensen die niet of weinig werken omdat ze ziek zijn.
Wat moet ik hier nu mee?
Ik krijg bijna zin om ook te emigreren 
Ik weet dat vanuit de overheid wordt verwacht dat je je inzet om te mantelzorgen. Oudere mensen moeten immers zo lang mogelijk voor zichzelf kunnen zorgen. Thuiszorg is bijna wegbezuinigd. En je laat je ouders toch niet stikken?
moestuin
Ik heb, niet voor mijn oude dag, dit jaar ook wat groente gezaaid op een klein stukje. Ik denk dat er een half persoon van kan eten (want niet alles is gelukt). Hoe groot moet zo'n stuk wel niet zijn om er een bejaard echtpaar significant van te voeden?!
niet nu
Ja, ik zit ook meer met mijn jongste kind in mijn maag dan met mijn ouders, op dit moment. Gelukkig gaat het aardig goed met mijn ouders, maar ze wonen te ver weg om mantelzorg te verlenen. Dat zou alleen in de weekenden kunnen, als mijn man ook thuis is. Ik ben totaal niet mobiel of flexibel.
Mijn jongste zal nooit zelfstandig kunnen wonen en altijd 24 uurs begeleiding moeten hebben. Ik hoop dat hij zo lang mogelijk thuis kan wonen, hopelijk laat zijn gedrag dit ook toe als hij ouder wordt.
Verder heb ik mezelf al heel lang afgeleerd me zorgen te maken over later.
ach hou nou toch op, een moestuin
Laat me niet lachen!!!
Heeft Jette zelf weleens een moestuin gehad? Heeft ze enig idee van werk en opbrengst? Het zou dan minstens een wijkmoestuin moeten worden.
Maar ja, dan zit je weer met de ongezonde effecten van stadsmoestuinen, die onlangs in het nieuws waren. Tjongejonge wat een participatiedenken!
De domheid van de overheid
Daar maak ik me ook erg veel zorgen over. Het signaal komt toch bij de overheid vandaan dat ouderen maar even mantelzorg krijgen van hun kinderen (als ze die al hebben).
Er zijn zoveel situaties denkbaar dat het gewoon niet kan. En ik vind zelf dat ik het ook niet aan ga kunnen. Maar daar denken mijn ouders dus anders over en die rekenen op me.
Nu heb ik ze dit weekend wel voorzichtig geïnformeerd dat ze wat dat betreft niet op mij hoeven rekenen.
Nu zijn ze dus behoorlijk gepikeerd, maar ik laat dit van me af glijden. Bovendien is het nog helemaal niet zover! Ze kunnen alles nog. Maar ik laat me hiervoor niet reserveren.
Bovendien toen ik ze nodig had waren ze er nooit. Toen ik erg heftig ziek was vorig jaar zijn ze nooit langs geweest en mijn moeder wilde niet oppassen toen ik een dagje ziekenhuis had. Mijn man kon toch zorgverlof nemen? Dat heeft hij dus ook gedaan, maar het kwam dus erg slecht uit op zijn werk.
Voor mijn moeder was de moeite klein geweest. Mijn kinderen zitten vlakbij haar op school, en ze lopen er zo heen. En dan alleen na school tot een uur of 18. Nee hoor dat was teveel moeite.
Maar ze verwacht het wel van mij dus.
Deze voorvallen heb ik er dus gisteren bijgehaald. Hopelijk opent dat hun ogen een beetje.
Ik besef dat ik gelukkig mag zijn met kinderen die geen speciale zorg behoeven. Ik denk dat ik met deze gezondheid er dan wel aan onderdoor zou gaan.
