Man werkt thuis: Joepie! Of toch niet?

vreselijk zeg!

Ik zou dat ook echt niet hoeven. Valt er echt niet over te praten? Misschien kunnen jullie hier afspraken over maken. Bijvoorbeeld dat overal sporen achterlaten een slecht voorbeeld voor de kinderen is. Verder zou ik afspreken dat hem niets gevraagd wordt tot het moment dat hij wel te pruimen is. Misschien kun je van school zo'n bordje lenen, dat rood is als er niet gestoord mag worden en groen als je iets mag vragen? (grapje). En als jullie je storen aan elkaars valse gekrijs, dan zou ik afspreken dat doodse stilte de norm is. Als je er niet over praat, heb je kans dat hij ook denkt dat jij chagrijnig bent, omdat hij de reden niet weet.

Ik heb hier zelf geen ervaring mee omdat wij elkaars gezelschap altijd wel prettig vinden. Maar er heerst inderdaad doodse stilte, behalve in de pauzes.

herkenbaar

Ik vind mijn man erg lief maar voel me dan ook wel eens wat beperkt in m'n bewegingsvrijheid. Ik moet wel eens wat pakken boven en ik voel dan dat ik stoor.
Ik werk als hij boven thuis werkt beneden aan de laptop, maar hij banjert dan ook in en uit en dat houdt mij dan ook weer uit m'n concentratie. Al doet hij nu wel weer boodschappen en het is fijn als hij er 's ochtends bij is om de kinderen klaar te stomen voor school. En ik zet wel eens een tas met schone was neer die hij mag ophangen (doet hij zonder morren)

Ik zou het geen probleem vinden wat zachter aan te doen, ik ben zelf heel stil van mezelf
Ik zou toch praten dat jullie allebei rekening houden met elkaar met dat lawaai, want dat is wel erg hinderlijk. Al is het wel maar 1 dag (bij mij meer op dit moment)

ik had er eentje

17 maanden was mijn man werkloos en ik werd er gèk van. Niet dat hij chagrijnig was 's ochtends, hij liet ook niet overal troep achter, maar hij was gewoon zo aanwezig. De hele dag hing hij maar om me heen en ik was blij dat ik 3 dagen werkte. 3 dagen had ik rust. Hij wilde ook alsmaar "gezellig" alles samen doen, samen de was opvouwen, samen de kinderen uit school halen, samen boodschappen doen, hij vond de kletsgesprekken op het schoolplein ook gezellig. Ik kon hem wel wat aandoen, echt waar. De vlag ging figuurlijk uit toen hij weer een baan had en de relatie werd een stuk leuker.

Kan je niet ergens in huis een ruimte maken waar hij kan werken, desnoods op de slaapkamer, dan heeft hij zijn eigen plek en kan jij doen wat jij wil doen.

Ik wens je sterkte, echt.

Heel herkenbaar

Moet er ook niet aan denken dat mijn man me de hele dag voor de voeten loopt.
Staat me precies overal in de weg.
Heeft commentaar als ik mijn dagelijkse portie Dr. Phil inneem
Wij hebben één voordeel, een slaapkamertje over, die is voor mijn man !
Dan zeg ik, 't is nu klaar, vertrekken uit mijn domein!

herken het

Ik herken het, maar dan van de andere kant. Ik werk 2 dagen per week thuis normaal gesproken is er dan niemand thuis, maar soms mijn partner wel.

Hoewel hij het dan vast goed bedoelt en niet door heeft dat hij mij stoort wordt er dan continu van alles en nogwat aan me gevraagd. Relevante zaken, absoluut, maar geen dingen die niet tot na 17 uur kunnen wachten. En al die tussendoorvragen houden mij wel uit mijn consentratie.

Ik ben qua thuiswerken wellicht vrij strikt, maar ik zie thuiswerken puur als 'op een andere plek dan op kantoor werken'. En dus behandel ik evt anderen op zo'n moment ook als collega's en verwacht dat zij mij ook zo behandelen. Dus wel vragen wil je koffie, of 'zullen we lunchen', maar niet 'waar is de tuinslang' en 'kan je de was ophangen'. Als ik fysiek op mijn werk zou zijn zou je me daar ook niet voor bellen.

Omgekeerd vind ik dat je als thuiswerker ook een verplichting hebt richting je gezin. Jij wil thuiswerken, maar zij 'werken' ook thuis. Of dat nu het huishouden is of de peuter die speelt. Daar moet ruimte voor zijn. Als thuiswerker moet je dus zelf voor een rustige werkplek zorgen. Je kan best van je gezin verlangen dat ze
één bepaalde kamer niet inkomen of dat ze de muziek niet hard aanzetten, maar je kan niet verlangen dat ze zichzelf de hele dag onzichtbaar maken. Dat doe je bij collega's ook niet. Die werken ook niet geluidsloos.

Wennen

Mijn man is 2,5 jaar geleden vanuit een goede baan voor zichzelf begonnen. Ik heb er zeker in het begin heel erg aan moeten wennen. Ik voelde me heel schuldig als ik lui op de bank een boek ging lezen of ging internetten terwijl hij druk aan het werk was.
Hij heeft wel zijn eigen hok en dus heb ik verder geen last van hem. Hij heeft ook veel afspraken buiten de deur en zit veel aan de mobiele telefoon.
Voordeel is wel dat hij overdag nog wel eens ergens mee naar toe kan.

Ik ben degene die thuis werkt

En mijn man is een dag in de week thuis waarop hij ook wel eens werkt, maar meestal niet. En soms op onregelmatige basis heeft hij een echte thuiswerk dag.

Dus ik zie wel raakvlakken.
Eerst zat ik in de huiskamer met mijn bureau en PC. Maar dat werkte echt niet. Ik werd steeds gestoord dus kon alleen werken als ik alleen was. Niet fijn als je in een weekend nog even een deadline moet halen.
Als man er was had ik ook last van zijn gebel en hij van het mijne.

Ik werk in principe ook als de kinderen er zijn (11 en 13), maar dan wat minder tempo. Ik ben er dan voor probleempjes en aanspraak. Drink ook even thee als ze thuiskomen.

Maar als je in de huiskamer zit snappen ze niet dat je werkt.
Dus ik heb nu een eigen kamertje.
Dat is echt zoveel beter!
Heb je geen kamertje over om als kantoor in te richten?

De dag dat man thuis is, is wel mijn minst productieve dag. Hij loopt gewoon binnen, deelt iets mee (terwijl ik zit te bellen) kijkt op mijn scherm en zegt er iets over (Aaargh!). Of hij gaat stofzuigen (ook waar ik zit!). Terwijl de kinderen inmiddels snappen dat als papa er is ik er niet ben zeg maar.

Ik ben er al meerdere keren flink boos over geweest zonder blijvend resultaat. Bordje niet storen heeft ook al niet geholpen (o, zag ik niet).
En op hem bouwen is ook lastig omdat hij zijn vaste dag soms zonder overleg omwisselt. Heb ik nog geluk dat de kinderen zich wel redden, maar toch.

Dit is bijna een reden om weer naar een baas te verlangen

Ik zou toch eens om tafel gaan met je man. En nadenken over een werkplek met een deur. Voor muziek een koptelefoon.
Enne zo kun je je op een kantoor ook niet gedragen!

hahahahaha

Pfff, gelukkig, velen ervaren hetzelfde als ik. Ik werk zelf 3 dagen. De overige 2 doe ik m'n 'ding'. En dan graag zonder man. Die is 'welkom' 's avonds en in het weekend . Moet er niet aan denken zeg. Bedenk me wel dat hij over ca. 7 jaar met pensioen gaat. Gelukkig mag ik dan nog vele jaren werken...
Bibi

voordelen wegen zwaarder

Vooralsnog wegen de voordelen voor mij zwaarder. Man werkt thuis en is daardoor veel flexibeler met kinderen halen/brengen, wasje doen, koken, etc. Gelukkig is het bij zijn bedrijf verplicht om in een afgesloten kamer thuis te werken en niet aan de eettafel, dus als hij thuis werkt zit hij op zolder.

leuker

Man werkt elke dag vanuit huis. Prima te doen, temeer omdat ik zelf 5 dagen buitenshuis werk. Als ik incidenteel een dag thuis werk vindt hij dat overigens heel gezellig en krijg ik thee en lunch geserveerd. Hij heeft gelukkig geen last van territoriumdrift. Ik meer, het lijkt mij wel lekker om het huis een dag voor mezelf te hebben...

Mwoah

Man en ik zijn beiden ondernemer en geregeld beiden thuis aan t werk.
De 1 languit op de bank met een boek en de ander hard aan t werk gebeurt niet, eerlijk gezegd om de doodsimpele reden dat we geen van tweeën overdag languit op de bank liggen .
Als we teveel op elkaars lip zitten moeten we altijd even schakelen met elkaar maar dat is meestal als de één veel rustiger is (qua werk) dan de ander. Want dan moeten we even afstemmen wie wat in huis doet.
Het huis is niet mijn domein (wat ik hier wel lijk te lezen).
Dat lijkt mij ook eigenlijk beetje jaren '50 maar goed, dat komt misschien anders op mij over dan bedoeld.
Ik moet wel zeggen dat wij helaas niet ruim behuisd zijn en ofwel aan de eettafel werken, ofwel aan klein bureautje op onze slaapkamer en ik wil nog weleens uitwijken naar een flexplek.
En we zijn beiden geregeld op pad, dat helpt ook.

Maar Peenvogel, misschien heb ik eroverheen gelezen, maar zelf (meer) werken, zou dat niet fijn zijn?

Ik zou er niet tegen kunnen

Eigenlijk moet ik morgen nog wat werken, maar dat gaat natuurlijk niet gebeuren met een kind over de vloer. Ik zou denk ik gek worden als ik nooit eens een dag alleen thuis was, of in ieder geval ernstig oververmoeid en overprikkeld.

liever niet

Ofschoon wij heel graag bij elkaar zijn vinden wij onze dag alleen thuis heel belangrijk. Heerlijk als iedereen weg is en ja, ik zou er van balen als er op die dag iemand structureel thuis zou zijn. Ik geloof dat ik een kamer voor mezelf in zou richten(als die mogelijkheid er is) waarin een tv, bankje, laptop enz. zou staan. Misschien ook nog een koelkast haha
Het moge duidelijk zijn, ik hoop dat wij nooit in zo'n situatie verzeild raken.
Succes en sterkte

dag alleen

Even voor mijn beeld. Bedoel je met 'dag alleen' dat je beiden een dag per week hebt dat je niet werkt en niemand om je heen hebt? Wij hebben dat nl niet (of aan het werk of kinderen en/of partnervis thuis). Zijn er meer mensen die dat hebben? Ook in mijn omgeving ken ik nl niemand die dat heeft (tenzij 1 van de ouders fulltime thuis is).

Dag alleen

Op mijn dagen alleen thuis ben ik meestal aan het werk. Dat doet niets af aan de ontspanning, want ik vind het gewoon heel fijn om ongestoord mijn dingen op mijn manier te kunnen doen zonder getetter om me heen of mensen (lees: kinderen) die van alles van me verwachten.

De "tent voor jezelf hebben"

Euh, nee dat gevoel ken ik niet. Man en ik werken beiden evenveel. Ik beschouw het huis niet als mijn domein. Sinds kort werkt man ook een dag thuis, ik vind het heerlijk dat ik dan niet hoef te koken (was anders altijd als eerste thuis). Wat ik wel herken is dat ik doordeweeks graag op mijn vaste plek met krantje in alle rust ontbijt. Heel vervelend als man dan al het leukste stukje krant heeft, maar meestal is hij zo aardig om dat aan mij te geven. Misschien is man wel blij als ik op zijn vrije dag weg ben, haha.

Mijn domein

is mijn werkterrein.
Ik ben gastouder, en werk derhalve altijd thuis.
Mijn man past daar beslist niet tussen in een kamer vol kinderen.
Gaat zich dan met mijn werkzaamheden en manier van doen bemoeien.
Zet de TV uit, ruimt speelgoed op als de kinderen er maar eventjes niet mee bezig zijn, en dat soort dingen die hem storen, en dan zeg ik dus, vertrekken graag.

Hanne

Ja, dat bedoel ik precies met dag alleen. Ik heb op maandag mijn echte vrije dag helemaal voor mij alleen. Ik werk 33 uur per week dus heb om die vrije maandag genoeg tijd over om mijn deel te doen in het huishouden. Man zijn vrije dag is op vrijdag, hij werkt 36 uur en ook voor hem geldt hetzelfde wbt huishouden. Ook hij vindt het heerlijk als ik en de kinderen vrijdag weg zijn.

Hier ook een dag per week alleen

Ik werk vier dagen, man ook. Daarmee hebben we allebei een dag alleen thuis totdat de kinderen thuiskomen uit school.
Ik vind het heerlijk. Natuurlijk zijn er ook huishoudelijke taken maar ik ga die dag zeker niet de hele dag poetsen. Juist die dag is tijd voor mezelf, meer dan het weekend.

thuiswerken

Hier sinds bijna 2 jaar een man die op de vrijdag thuis werkt. En ik vind het heerlijk. De ochtend werk ik zelf ook, maar voor ik weg ben zit hij al op zijn kantoortje. Tussen de middag is vaak de oven al aan, lekkere broodjes erin en als zoon dan ook thuis is eten we gezellig wat. Daarna zoon weer naar school, man weer aan het werk en ik ga aan de poets of boodschappen halen.
Wat ik het fijnste vindt is het feit dat hij wat uitgeruster aan zijn weekend begint, voor mij ook veel leuker!

autisten zijn top

Man en ik genieten in stilte van elkaars gezelschap en wisselen geen woord, behalve in de vaste pauzes, wanneer we aan de keukentafel zitten. Autisme heeft nadelen, maar absoluut ook voordelen!

eigen "hok"

Man heeft een eigen "hok" met eigen koffiezetapparaat enz. We drinken wel samen koffie en lunchen samen, maar voor de rest doen we allebei ons eigen ding.
Voordeel is dat hij 's avonds mee kan eten.

Mijn vader

Mijn vader werkte vanaf mijn tiende thuis. Dat had zijn voor- en nadelen. Ik ben geneigd het vooral een nadeel te vinden. Hij bemoeide zich met alles in huis. Als er wat gedoe was in de keuken, kwam er al gauw 'wat gebeurt daar?!' van zolder. Het mocht niet rumoerig zijn in huis, dus met vriendinnetjes spelen terwijl mijn vader werkte was niet de bedoeling. Feestdagen waren leuk en aardig, maar als er een deadline was, moest vader naar zolder om te werken. Moeder werkte voor mijn vader. Zij typte alles wat hij geschreven had. Ook tot laat in de avond. Dat vond ik dan wel weer wat gezelligs hebben, dat gerikketik van mijn moeder terwijl ik in mijn kamer was. Mijn vader had een voor mij begrijpelijk dagritme, maar of het nou ideaal was, nee. Tot 4 uur in de nacht werken, laat uit bed, pas laat weer op gang kunnen komen en dan tot laat in de avond/vroeg in de nacht weer stress omdat het niet opschoot. En ik vermoed ook dat het thuiswerken er mede voor gezorgd heeft dat mijn ouders een beetje buiten de wereldse realiteit zijn komen te staan. Als je als mens met andere mensen omgaat, ga je mee in de stroom van alle ontwikkelingen die in de maatschappij plaatsvinden. Je ziet ook wat normaal is in andere gezinnen en dergelijke. Je wordt ook wel eens teruggefloten door collega's, of aangesproken op minder gewenst gedrag. Kortom: je tussen de mensen begeven, op het werk bijvoorbeeld, is 'gezond' voor hoe je in het leven staat, is mijn mening. Ik denk dat het voor mijn vader beter was geweest.

Hanne

Bij mijn vorige werk had ik een tijdlang twee dagen voor mezelf! Maandag en donderdag. De donderdag omdat ik dan gewoon niet werkte en de maandag omdat ik op zaterdag werkte en daar maandag voor vrij kreeg. Een ideale situatie vond ik dat. Zo hadden mijn man en ik allebei dagen/een dag lekker alleen en was er tijdens 4 dagen in de week een van ons tweeën thuis. Inmiddels heb ik een andere (tijdelijke) baan en is mijn man arbeidsongeschikt. Ik heb weer op maandag vrij en dan is mijn man ook thuis. Hij doet 3 ochtenden in de week vrijwilligerswerk. Wij vinden het wel gezellig om die dag samen thuis te zijn. Mijn man gaat vaak al rond 9 uur naar bed, omdat de koek dan gewoon op is voor hem en dan ben ik alleen in de huiskamer. Dat 7 dagen per week... dat is genoeg tijd alleen

Herkenbaar

Hier ook een vrijdagse thuis werker....en ook ik vind het vreselijk, niet hem natuurlijk, maar voor mijn gevoel zit hij mij in mijn vaarwater...en eigenlijk ook niet eerlijk, want hij zit op kantoor. Het komt er op neer dat ik het gevoel heb stil te moeten zijn, want " papa is aan het werk". Ik werk de ochtend en ben om 12.30 thuis. Jongste haal ik dan gelijk op bij de oppas. Ik moet stofzuigen (hond die mega verhaard en met een kind van 2 moeten die haren gewoon weg), jongste speelt gewoon en ja, ook boven waar het kantoor is....het grappige wel is dat ik weet dat het aan mij ligt, manlief heeft geen last van de " herrie"....

Thuiswerken? Liever niet op woensdag

Mijn man werkt incidenteel thuis en dan op wisselende dagen, afhankelijk van wat hij bij de baas of thuis wil doen.
Wij hebben wel de afspraak gemaakt dat hij dat niet op woensdag doet, dat de kinderen nu nog beiden BO gewoon met vriendjes naar huis kunnen komen en niet stil hoeven zijn, omdat papa werkt.
Als er een vaste dag zou zijn voor het thuiswerken zou ik er beter tegen kunnen dan nu. Dan kan ik mijn activiteiten afstemmen op zijn werkdag.
Als hij nu thuiswerkt komt dat belangrijke telefoontje binnen als de wasmachine staat te centrifugeren, waar dan de stekker wordt uitgetrokken (dat is de snelste actie om te stoppen) de herstart wordt aan mij overgelaten. De eettafel ligt vol met elektronica componenten waarmee een printplaat moet worden gemaakt en als ik dan langsloop rolt er iets op de grond, paniek!
Ik kan niet lekker mijn ding doen en hij neemt de ruimte die hij nodig heeft zonder in de gaten te hebben dat de rest van het gezin zich daar aan stoort.
Ik heb het liefst dat hij naar kantoor/werkplaats gaat, hoewel ik ook wel zie dat hij sommige dingen makkelijker thuis kan doen.
Die printplaatjes solderen die als voorbeeld dienen voor leveranciers daar heeft zijn baas de mogelijkheden (nog) niet voor.
Het gaat dan bijvoorbeeld om een schakeling die de verlichting in treinen moet dimmen. Die schakelingen worden normaal bij externe leveranciers ingekocht maar als niemand het gewenste ding kan leveren bouwt mijn man zelf een voorbeeld en dat is in de grote werkplaats waar hele treinen binnenrollen niet mogelijk, dat doet hij dus thuis.
Aan mijn eettafel waar ik met kinderen en vriendjes iets wil drinken en eten. Op een vaste dag zou dat beter inpasbaar zijn maar in ieder geval niet op woensdag.

zouden thuiswerkende mannen dit ook hebben?

En dan bedoel ik mannen die altijd thuis werken?
Dat het hen hindert als hun vrouw er (vaker) is?

Vast wel

Als je gewend bent aan een huis zonder man/vrouw, waarin je kan telefoneren op een moment dat het jou uitkomt en de ander gaat ineens stofzuigen dan irriteert dat.
Toen ik zonder kinderen nog fulltime in een ziekenhuis keuken werkte was mijn man om het weekend alleen thuis, deed onderhoud aan het huis en de tuin. Als ik dan een weekenddag om moest ruilen met een collega, irriteerde het hem ook als ik dan ineens toch zondag thuis was en een gezellig ontbijt ging maken met warme broodjes eitjes en jus d'orange terwijl hij naar beneden kwam in race-tenue om lekker te gaan toeren op de racefiets. Zat ik met mijn eitjes en jus, dat ligt zwaar op de maag met een rondje racen.