Man gaat ervandoor als vrouw ziek is

Lijkt me heerlijk!

Als je lekker rustig, zonder voor de kids te hoeven zorgen , met je zieke lijf op de fiets te moeten stappen om eten te kopen en zonder herrie en toestanden in je huis uit kunt zieken.

Gr. Poezie.

Net als poezie

Ik interpreteer het dus net als Poezie. Hij zorgt dat de etenswaren, afstandbediening en kotsbak onder handbereik zijn en peert hem lekker met de drukte. Heeeeeeeeeeerlijk. Kun je lekker in je bedje ziek liggen te wezen zonder drukte.
En andersom? Och. Ik zou als vrouw misschien allang gemaakt hebben dat ik wegkwam, met zoveel eisen. Etenswaren, afstandsbediening en kotsbak onder handbereik en toedeledokie, geliefde echtgenoot. Ik ben met de kinderen naar mn moeder.

Tirza

Inderdaad!

Ik ben gelukkig niet vaak ziek, maar de laatste keer (alweer 2 jr geleden), ging mijn man doodleuk naar een vergadering in het buitenland en liet me 3 dagen alleen met een longontsteking en 2 kleine kinderen (4 en 2jr) in een nieuw land waar ik niemand kende.

Een man die de kinderen meeneemt, verdient wat mij betreft een medaille!

(ik heb mijn man ondertussen vergeven, maar ik geloof niet dat hij het nog een keer zal doen, zijn leven was een tijdje niet echt makkelijk).

Bovendien

als hij ergens anders gaat eten staat er dus ook geen kookzooi thuis in de keuken. Mijn ervaring hier is dat man nog wel iets van eten op tafel kan zetten ( al is dat dan meestal meer iets als in een frituurpan gooien of in de oven) maar van netjes opruimen en schoonmaken komt er dan niets meer van. En staat er dan hier en daaar nog vanalles. Als hijzelf al een keer ziek is dan ligt hij op bed en hoeft niets, wil niets en klaagt nergens over, verwacht niets en wil ook niet dat er even bijhem gekeken wordt. En dat maakt dan weer dat hij niet op de gedachte komt om bij mij wel even te kijken of alles nog goed gaat/ of ik iets nodig heb ook al is hij thuis. Alleen laten heeft hij 2x gedaan, moest wel ivm zijn werk maar kwam mij niet uit (hele avond tot ong na middernacht alleen op de dag van een bevalling bv)

Ja sorry koentje

Ik neig er ook naar om de man van jouw bekende juist aardig te vinden.
Hij laat merken dat hij bezorgd is, hij doet de boodschappen, neemt de kinderen mee. Tjonge wat een boef! Dat hij lijkt te vluchten kan zijn omdat het voor hem ook geen normale situatie is en hij het geregel een beetje als stress ervaart. Niet iedereen is onder elke situatie de kalmte zelve. Dat deze man niet bang is voor de ziekte zelf blijkt uit het feit dat hij wel voor zijn kinderen zorgt als ze ziek zijn. Hij déélt de lasten dan dus met zijn vrouw. En dat hij een zielig hoopje irritantigheid is als hij zelf ziek is. Tjonge, dat is toch bekend van mannen?!
Als ik ziek ben loopt mijn man ook niet om me heen te darren om mijn ziekte uitgebreid met mij te bespreken. Ik ben ziek... uitgepraat. Heel soms zou ik wel eens willen dat mijn man iets vaker uit zichzelf vraagt of hoe ik me voel en of het allemaal een beetje gaat met mij, als ik ziek ben, maar ik denk eigenlijk dat hij dat niet doet omdat hij ervan uit gaat dat ik het wel vertel als ik dat wil. Een brokje venus/mars.

Klinkt als een erg moeilijke vrouw

Tjongejonge, als je zelfs dit zo negatief interpreteert. 'Fobisch voor zijn vrouw' terwijl hij haar zo helpt?

Nou alleen dan:

Voor het grootste deel ben ik het met de rest eens; fijn zo'n man die je lekker laat uitzieken en de kinderen meeneemt.
Alleen dit zinnetje van jou: Is hij zelf ziek dan verwacht hij alle aandacht van de wereld en klaagt steen en been dat vrouw niet goed genoeg voor hem zorgt als zij een klein steekje laat vallen. Uhm tja, daar zou ik dan niet zo goed tegen kunnen en hem misschien een koekje van eigen deeg te geven door ook weg te gaan, zodat hij weet hoe dát is. Natuurlijk is het fijn dat de kinderen weg zijn en het rustig is, maar een beetje zorg krijgen is ook wel fijn als je lamlendig bent (iemand die je even een kopje thee komt brengen ofzo)

Nou,

Fijn dat de vrouw weet dat haar man bezorgt is,maar hij laat het niet blijken??Dat is niet fijn.
Het kan wel fijn zijn dat hij iets doet in het huishouden en de kinderen meeneemt.Maar een kopje thee,even vragen hoe het gaat,een boterham komen brengen,is toch ook wel heel wat.
En verder als bv deze vouw een operatie heeft gehad,zou hij wel helpen haar aan te kleden of niet???
Zou hij meegaan als steun voor haar bij een onderzoek in het ziekenhuis?
En als ze in het ziekenhuis zou liggen en hij zou dan thuisblijven,brengt hij dan de kinderen naar school en is hij dan net als andere mannen in het zieknhuis bij zijn vrouw of gaat hij naar huis om te stofzuigen en dweilen en komt alleen een uurtje in de avond met de kinderen erbij,zodat de vrouw niet kan klagen over pijn en haar zorgen,omdat de kinderen erbij zijn.
En als ze dan thuiskomt en nog hulp nodig heeft,blijft hij dan nog een paar dagen voor haar thuis of is hij dan meteen weer werken.Zodat zij dingen moet gaan doen die ze eigenlijk nog niet mag.
Dat is wat ik begrijp uit het verhaal van koentje.De man is er niet voor zijn vrouw als ze ziek is.Dat is heel erg.

En ook nog

Je kun het inderdaad zien als fijn,de man geeft zijn vrouw rust en neemt de kinderen mee.Ik zie het iets anders.Vrouw ligt ziek op bed,ze kan niet koken.Als ze iets wil eten,moet ze daar zelf maar voor zorgen.Want de man gaat naar zijn moeder met de kinderen, zijn vrouw is ziek,ze kan niet koken,dus hij is zielig,want hij heeft geen eten en gaat naar z'n mammie zodat zij voor die arme man met zijn kindjes zorgt.Zielig.

Het gaat om griep...

Niet iemand die een chemotherapie moet doorstaan. Persoonlijk heb ik dan behoefte om de hele dag in bed te liggen met de gordijnen dicht. Het huishouden kan later wel ingehaald worden als de vrouw weer beter is en de man weer thuis is.

Hahaha

Ik geloof dat laatst iemand zich nog beklaagde hoe haar man zich aanstelde toen hij griep had...

Griep

Dan ben je ook echt ziek.Dat is wat anders dan een verkoudheidje.En gaat die man anders reageren als het om iets anders gaat.Tussen griep en chemo zit nog heel veel.
Het gaat koentje,volgens mij om de aandacht.Om het er gewoon niet zijn.Als een man er niet is bij een griep is hij dat ook niet na een operatie of als een vrouw uit de running is omdat ze in het gips zit enz.Die man wil/kan niet accepteren dat zijn vrouw ziek is,stopt het weg,kan haar geen aandacht geven.Dat is abslouut niet fijn.
Je zou ook kunnen denken,jee,als die man al zo reageert bij een griepje ,hoe gaat hij reageren als zijn vrouw echt iets ernstigs gaat mankeren.

't is maar wat je fijn vindt

Tja, als ik (griep) ziek ben zit ik echt niet te wachten op aandacht of hulp. Dan wil ik m'n bed en verder. RUST! De laatste keer dat ik dat had heb m'n kinderen met de buren mee gegeven, de keer daar voor heb ik m'n schoonouders gebeld met de vraag of ze svp NU de kinderen konden komen halen. Lijkt me geweldig als mijn partner dit regelt en ook verdwijnt.

Mocht ik chemo oid hebben lijkt het luisterende oor me wel relevant, bij een gebroken been kan ik de praktische hulp waarderen, maar bij griep?

Wat zou een partner moeten doen als ik echt ziek ben? En paracetamol kan ik ook zelf in nemen, de dokter kan ik bellen en een luisterend oor zit ik niet op te wachten (schat ik heb nu voor de 5e keer gekotst).

Ben zelf ook niet zo attent als partner ziek is. Loop hoogstens een paar keer binnen om te vragen of ik iets kan betekenen (99% van de tijd nee of ik tref een slapende partner aan), en zorg vooral dat er veel rust in huis is. Klachten heb ik nog nooit gehad.

Joly

Je schiet van griep meteen door naar 'Groot Menselijk Leed'. Uit de begintekst van Koentje haal ik niet dat het een botterik is die zijn vrouw bij ernstige ziekte in haar vet laat gaarsmoren. Hij gaat weg met de kinderen om ergens anders te eten. Iemand die zwaar de griep heeft, heeft niet eens behoefte aan een flinke maaltijd. Een soepje met een broodje erbij is dan al heel wat. Magnetrondeur open en weer dicht,klaar.
Niet iedereen is even handig met woorden of tot in de puntjes attent, maar daarmee is diegene nog niet 'slecht'. Misschien is de man van de bekende van Koentje wel meer een doener en geen prater. Zonder hem te kennen, verdenk ik hem ervan dat zijn manier van doen in zijn beleving attent overkomt. Dat is wat ik ook bedoelde met 'stukje mars/venus'.

Nee hoor kaaskopje

Koentje zegt ook,flinke griep of iets anders.Dat hoeft geen Groot Menselijk Leed te zijn.Er zijn ook kleinere blessure's,nasleep na een kleine ingreep,dat enig medeleven en hulp wel fijn is.Niet fijn dat je man je dan in de steek laat,niet wil zien dat zijn vrouw hulp nodig heeft.Wel voor de kinderen zorgt en het huishouden,maar zijn vrouw een hele dag zonder drinken op bed laat liggen.Dat is iemand laten barsten,dat is wat koentje schrijft.

Inderdaad

Dan is het dus van horen zeggen...en gaat een verhaal een eigen leven leiden. Zal wel loslopen allemaal.

Cabra

Vind ik ook, mijn man ligt plat met hernia maar ik werk gewoon, en hij krijgt het wel voor elkaar om wat eten te maken ofzo. Hij wil niet eens dat ik de hele dag loop voor hem. Hij vindt niks erger dan dat.

Ik vind

dat man alle begrip heeft. Neemt de kinderen mee, laat haar lekker liggen zonder wat dan ook aan haar hoofd. Als je flinke griep hebt taal je niet naar eten, wat vocht af en toe is meer dan genoeg. Boodschappen in huis. Ik zou ervoor tekenen. Ik heb vaker 3 dagen plat gelegen met hevige migraine (teiltje naast bed, alles kwam eruit) en dan zette ik de kinderen voor de t.v. In het weekend nam man het over, dat werd dan steevast 2 dagen Chinees. Ik heb jaren geen Chinees gegeten, omdat dat alleen op tafel kwam als ik ziek was.

Joly

Jij haalde er een operatie bij en 'tussen griep en chemo'. Chemo noem ik 'groot menselijk leed' en een operatie is van een andere orde dan een griep(je). Ik kan me niet voorstellen dat de man van je bekende de deur achter zich dichttrekt als zijn vrouw écht niet kan lopen na bijvoorbeeld een operatie of op sterven na dood bij ligt te komen van chemotherapie. Dat is een veronderstelling die nergens op gebaseerd is. Ik proef in je vrij fanatieke reacties een frustratietje

Wel fijn

Ik vind het wel fijn als er iemand thuis is als ik ziek in bed lig. Met een flinke verkoudheid maakt het me niet uit, dan mag iedereen uit huis, maar als ik echt zo ziek zou zijn dat ik in bed wou/moest blijven, dan zou ik het erg op prijs stellen als echtgenoot thuis blijft en thee zet, en in de gaten houdt of je niet flauwvalt op de trap ofzo als je naar de wc gaat. Ik ben blijkbaar niet zo stoer als de gemiddelde OOLer.

Stoer?

Volgens mij hangt dat ook heel erg af van het aantal en soort kinderen dat je hebt. Met die stuiterballen van mij in huis, kan ik echt niet goed rusten hoor.

Nee hoor, niet stoer

Ik wil dat man en kind weg gaan zodat ik geen last heb van hun. Ik wil rust als ik ziek ben, dat is niet stoer toch? Al doen man en kind nog zo zachtjes, al fluisteren ze tegen elkaar, het irriteert me, ik heb geen zin in gezelligheid. Ik ben niet stoer, eerder egoïstisch als ik ziek ben.Stilte!!!!! En aangezien ik zo`n ongezellige moeder niet leuk vindt voor mijn zoon, kunnen ze beter even samen weg gaan. Iedereen blij.Gelukkig ben ik weinig ziek en het duurt maar een dagje.

Karin

Als ik eerlijk ben zou ik het best fijn vinden als ik nog als een kind op de bank kon gaan liggen, overgeleverd aan de goede zorgen van mijn moeder. Maar helaas...
Je kunt toch niet verwachten dat je man/vrouw de hele dag naar je zit te staren om te voorkomen dat je iets tekort komt of flauw gaat vallen? Roep jij je man dan als je naar de wc moet? Ben jij al vaak in je leven flauwgevallen, waardoor de angst dat dat gebeurt terecht is?
Wij zouden in september op vakantie gaan. Doordat ik ziek werd moest de vakantie geannuleerd worden en heeft mijn man zijn vakantie thuis doorgebracht, hoewel hij best iets had willen doen. "Ga dan," zei ik. Maar blijkbaar vond hij dat geen leuk idee. En daar voelde ik mij weer bezwaard over. De hele dag bij een zieke zitten is lief, maar het is ook verstandig om af en toe aan jezelf denken. Maar wat de man van Koentjes kennis betreft, die had gewoon een praktische oplossing bedacht: kennis kon lekker rustig in bed liggen en hij hoefde niet te koken. Best slim.

Kaaskopje-koentje

Ik begon niet over chemo,dat was liat,waar ik op reageerde.Lees maar terug.Bovendien heb ik het niet over de man van een bekende,dat is Koentje.Ik zou wel de vriendin van de vriendin van koentje kunnen zijn.Mijn man kan-wil niet zien dat ik ziek ben.Hij gaat me negeren,kan geen aandacht geven,zorg bieden.Hij gaat juist aandacht vragen.Dat is 1 keer bijna tot een breuk gekomen.Echter toen ik sterk genoeg(herstelt was) om de scheiding in gang te zetten,was mijn man weer gewoon mijn man.Moeilijk uit te leggen.Ik heb toen besloten om mijn huwelijk niet op te geven.Zo vaak ben ik niet ziek,geblesseerd enzo.En dan heb ik een leuke man.Maar als ik iets mankeer sta ik er alleen voor.Gelukkig heb ik fijne ouders,vriendinnen,die me wel op kunnen vangen.Dat geeft dan soms ook wel vreemde situaties.
Maar ik kan me wel voorstellen wat koentje bedoelt.Natuurlijk is het fijn om lekker in bed te liggen en met rust gelaten te worden.Als jij dit zo wil.Maar laten barsten is iets heel wat anders.
In onze vriendengroep worden ondertussen al hele groffe grappen gemaakt om het gedrag van mijn man tijdens mijn zwangerschap,na mijn ongeluk(gebroken sleutelbeen,2 gebroken ribben ,de andere ribben zwaar gekneusd)geen groot menselijk leed,maar ik redde het toen zonder hulp.Die mijn man me niet bood,dus was ik afhankelijk van ouders en vriendinnen.
Jammer dat koentje zelf niet meer reageerd,maar ik denk dat koentje dit bedoelt.En om dan antwoord te geven op koentje haar vraag,op zo een man kun je wel bouwen,als je maar niet ziek word.Dan sta je alleen.Maar dat is een keuze die je als vrouw zelf maakt.
Wat ik jammer vind dat jullie het verschil niet zien of willen zien tussen een dagje met rust gelaten worden of laten barsten,negeren,net doen of er niets aan de hand is.Daardoor reageer ik inderdaad heftig.Maar ik denk dat iets is wat je zelf meegemaakt moet hebben wil je kunne beseffen hoe het voelt.

Joly....

inderdaad, wat jij beschrijft bedoelde ik dus; niet de ik laat haar gewoon even met rust reactie (die ik ook vrij normaal vind) maar meer een paniekreactie en een vreemd soort afstandelijkheid zodra vrouw iets mankeert.

Ik was zelf gewoon enkele dagen ziek, dus niet op het forum, maar vind het ook nogal irritant als er mensen zijn die allerlei aanmerkingen hebben op het uberhaubt starten van een draadje over een probleem wat niet direct persoonlijk is. Want het is gewoon een fenomeen wat mij interesseert, ik vraag me af wat er omgaat in zo iemands en wat eraan ten grondslag ligt. Iets wat binnen een relaties kan spelen, wat ik dus binnen rubriek relaties aan anderen voorleggen ter herkenning of wat ook.
Alsof je daarmee uit de school klapt naar je vriendin van vriendin.... Het is toch een anoniem forum?

Kaaskopje

Ik verwacht ook niet dat echtgenoot de hele dag naar me gaat zitten staren, zeg ik dat dan?, beetje overdreven hoor. Maar de hele dag naar zijn moeder verdwijnen is weer een andere uiterste. En ja, helaas ben ik wel eens flauwgevallen bij heftige buikgriep. Niet fijn als je dan in je eentje bent.

Koentje

Ik herken het dus.Het is soms moeilijk,ik reageer natuurlijk wel op zijn gedrag.Ik denk dat het een soort angst is,onmacht.Hij kan het niet aan dat ik ziek ben,dus hij doet net of het niet zo is.Da aandacht op hem leggen op sommige momenten vind ik echt heel erg moelijk,daar kan ik niet mee omgaan.
Nog 1 voorbeeldje om te laten zien dat het niet de zorg is.Ik ben dus al zover,dat als ik iets mankeer dat ik dat niet tegen hem zeg.Ik weet ondertussen hoe hij reageert,of liever gezegd niet reageert.Ik was gevallen,in de keuken van een ladder,Keukenkasje kapot,fruitschaal aan diggelen,kras over een ander kastje.Zelf blauwe bovenarm,diepe snee en een paar hechtingen.Dochter komt thuis,ziet de keuken vraagt geschrokken wat er gebeurt is.Later komt man thuis,ik ben eten aan het opscheppen ,we gaan zitten,man zegt niets.Vraagt mijn dochter aan mijn man of hij niets ziet aan de keuken.Ja zegt man,is daar iemand gevallen??Waarop dochter verontwaardigd reageert dat ik gevallen ben en of hij niet even zou vragen hoe het met me ging,dat ik wel naar de dokter moest en hechtingen had.Ooh zegt m'n man dan,dat is niet best, en verder niks. 2 dagen later vraagt hij vrolijk of ik mee ga sporten.Ik zeg dan dat het niet kan met m'n pijnlijke arm en dan reageert hij daar ook weer niet op.Ook later heeft mijn man nooit iets gezegd over m'n arm.Zijn we op vakantie en we raken aan de praat met een ander stel.Er wordt gevraagd wat er met m'n arm gebeurt is.Ik leg het uit,waarop die mensen zeggen dat ik goed weggekomen ben.Dan zegt man,Ja,ze is zeker goed weggekomen,ik ben me rot geschrokken.Op dat moment zie ik aan zijn gezicht dat hij het meent.Hij kan het gewoon echt niet tegen mij.Heel vreemd.Net of hij denkt als we maar doen of er niets is,is er ook niets ofzo???
Nu is dit voor mij een kleinigheidje.Maar toen met m;n gebroken sleutelbeen en ribben en tijdens mijn zwangerschap ,is het echt heftig geweest.Hoe meer hulp ik nodig heb,hoe erger mijn man.Ik loop nu met een verkoudheid,voor mijn man thuiskomt ga ik nog even douchen,zodat ik er voor zover mogelijk fris en monter uitzie.Zolang ik dit doe zet hij nog thee voor me,als ik ziekjes lijk,moet ik het zelf doen bij wijze van spreken.

Nou ja..

Is dat de man met wie je oud gaat worden? Ouderdom komt met gebreken.. hoe ouder je wordt hoe vaker je iets zult hebben. Ik zou je man maar eens naar de dokter sturen, voor hemzelf dus om het probleem tussen zijn oren op te lossen zodat hij er straks voor jou kan zijn. en jij voor hem.

Joly

Ik vermoedde al dat je mening over de man van Koentjes kennis gekleurd was door eigen ervaringen. Dat betekent wel dat je geen neutrale mening hebt. Het verhaal is uit de derde hand en je weet dus niet hoe ernstig de verwaarlozing van die bewuste man nou echt is. De kinderen meenemen om moeder te ontlasten komt op mij niet verkeerd over.
Wat jij vertelt over je eigen situatie vind ik wel erg apart. Ik zou daar geen genoegen mee nemen en ik zou zéker niet onder de douche stappen om er fris en monter uit te zien. Ik zou eerder de neiging krijgen om eens lekker in zijn gezicht te hoesten of zo en als hij daar ook verkouden van wordt, mag hij zijn eigen potje thee zetten.
Ik zou het onderwerp toch eens bespreken met je man als er niemand ziek is. Nonono heeft wel gelijk met dat je op elkaar moet kunnen rekenen bij het ouder worden. Het is mooi om van elkaar te houden als alles normaal is, maar als een van de twee er niet voor de ander kan zijn in tijden van ziekte of andere ellende, vind ik het een armoedige relatie.