Kiezen tussen 2 mannen
Ik heb 8 jaar een relatie met D. We hebben een mooi huis samen, beiden een goede baan, leuke gezamenlijke vrienden, twee katten, kunnen goed overweg met elkaars familie. Eigenlijk een vrij perfect leven samen, in mijn ogen. We lachen veel samen, hebben dezelfde interesses en willen dezelfde dingen in het leven. We hebben het leuk samen. Er mist alleen wel wat; passie. En dat komt wellicht vaker voor in lange relaties. Ik heb niet het gevoel van aantrekkingskracht, of verliefdheid. Natuurlijk, verliefdheid wordt minder. Maar moet dat gevoel er niet toch nog soms zijn? Ik heb al lange tijd geen behoefte aan seks met D. Het is zelfs zo dat ik er afkeer van heb. Als we zoenen of hij wil me aanraken, dan voel ik een gevoel van afkeer. Ik kan daar wellicht mee leven, al knaagt dat soms wel. Maar we hebben het verder zo leuk samen, zijn echt maatjes, knuffelen wel graag.
Echter heb ik 7 maanden geleden iemand anders leren kennen, T. Al snel klikte het zo goed tussen ons en waren we uren met elkaar aan het chatten. We kregen gevoelens voor elkaar. Kort daarna ben ik een aantal dagen naar mijn ouders gegaan, nadat twijfels vanuit mij zijn uitgesproken naar D toe. Al snel ben ik weer terug naar huis gegaan, omdat ik mijn fijne leventje niet achter wilde laten. T en ik hebben contact geprobeerd te minderen, maar dit faalde al snel. We besloten dat we elkaar moesten ontmoeten om te zien wat dit was tussen ons. T woont niet in Nederland, dus we planden een week samen in een ander land. Ik ben daar verliefd geworden op T. Terug thuis mistte ik T zo erg maar kon ik nog steeds geen beslissing maken tussen D en T. We besloten nog een ontmoeting in te plannen, zodat ik daarna wel een keuze kon maken. Dit keer zijn we 2 weken samen geweest in een ander land en aansluitend is hij 1 week in Nederland geweest. We hadden het geweldig samen, we hebben passie samen, fijne seks, ontzettend veel humor, lachen veel, en op emotioneel vlak liggen we ook op één lijn. Hier zitten echter ook een hoop obstakels in de weg. Hij heeft twee jonge kinderen met zijn ex, dus ik zou naar het buitenland moeten verhuizen (land dichtbij in Europa). Hij is moslim, dus ik zou mijn levensstijl erg moeten aanpassen en eventuele kinderen Islamitisch moeten opvoeden. Hier hebben we een hoop discussies over gehad, en we weten nog steeds niet of we hier samen uit zouden komen. Het is in elk geval niet het leven wat ik voor ogen had.
Het is een groot contrast: enerzijds heb ik mijn perfecte leven met een lieve leuke man, maar waar wel passie en initimiteit op seksueel gebied mist.
Anderzijds een man waar die passie wel aanwezig is, waar ik me tot aangetrokken voel, maar ik zou mijn leven op zijn kop moeten gooien en ik weet niet of dit kans van slagen heeft.
Na de tweede ontmoeting ben ik nog éénmaal naar het land waar T woont gevolgen en heb ik daar 3 dagen doorgebracht. Dit is inmiddels bijna twee maanden geleden.
Ik moet nu echt een knoop doorhakken. D en ik zijn twee keer naar een relatietherapeut/seksuoloog gegaan, maar ik heb niet het gevoel dat mijn verlangen naar D beter kan worden. Dit heb ik uitgesproken, en door alle twijfels zit ik nu weer een aantal dagen bij mijn ouders.
Ik wil niet terug naar D voordat ik zeker weet dat ik T kan afsluiten. Ik kan D niet nog een keer aandoen dat ik terugkom en weer twijfel en wegga. Ik wil mijn leven met D eigenlijk niet opgeven, maar ik weet ook niet of ik T kan vergeten.
Moet ik T ontmoeten en met hem uitzoeken of dit echt wat kan worden? Als ik mijn leven met D dan nog steeds niet achter me kan laten, gaat het alleen maar meer pijn doen om T op te geven, omdat we dan weer een hoop tijd met elkaar hebben doorgebracht.
Of moet ik voor D kiezen en T proberen te vergeten? T proberen te vergeten zou ik dan eerst moeten proberen, voordat ik ook daadwerkelijk terug naar huis ga.
Ik ben ook bang dat wanneer ik voor D kies ik na een aantal maanden toch weer ga verlangen naar T. Omdat we nu op een punt staan waarop we potentieel uit elkaar gaan, ga ik natuurlijk aan alle positieve dingen denken die ik met D heb. Maar wat als ik voor hem kies en de positieve gedachten na een aantal maanden afzwakken?
Ik kom er zelf echt niet uit. Ik loop vast.
Ik wil dolgraag mijn leven met D voortzetten. Maar ik wil ook zo graag tijd met T doorbrengen.
Wellicht heeft iemand wijze raad voor mij of kan mij nieuwe inzichten geven 
hoi ,
Als ik het zo lees en je reactie.
Lijkt je alles goed te praten van T . Alles wat je voor hem doet verhuizen voor zijn kinderen , daarbij zijn geloof aannemen. Lijkt je allemaal minder mee te zitten.
Als je zo afkeer heb na vriend D wel van hem houd. Klinkt meer als goede vrienden en stabiel vertrouwde toekomst jaren die niet zomaar weg wil gooien. Meer weer wat je aan hem heb bij T vraag is. Maar je bent meet bezig met T als zkr hoor dan met D. Lijkt meer rot te vinden voor D zelf dan dat je denk dat hem echte gaat missen. Als zo hoor ben meer bang t niet los kan laten of spijt krijg niet opdat gevoel in gaan. Zou zeggen volg je hart en ga dan ook vol voor T . Ik denk hoever je al ben gegaan door met ander te gan dan Dit zeg ook al wat. Als je op vakantie wil zo gezellig met D dan ga met D op vakantie en laat je D niet 3 wkn wachten. Dan kun je niet wachten op D weer te zien. Als zo hoor heb je die gevoelens van verliefdheid en verlangen naar hem niet. Kan bij T ook wegegaan. Maar bij D is het al weg. Ik denk niet dat je dat af kan dwingen jezelf naar hem te verlangen. Gevoel is er of niet of er moet wat gebeurd zijn waardoor veranderd is . Dat je denk als dat veranderd komt het terug. Ik denk als niet voor T gaat altijd denk wat als . N grote kans mis kan gaan maar ook goed. Zijn wel meer grenzeloos verliefd en passie heb wel rwlatie nodig anders wordt vriendschap dat is ook mooi maar je lijkt meer te willen als ik zo hoor anders twijfel je niet om naar T te gaan. Ik zou zeggen volg je hart want dat klopt
Toekomt kijken kun je ook niet kunt wel f blijf omdat vertrouwt voelt ook D kan in een keer verliefd worden op een ander en in eens weg gaan. Je kunt toekomst niet voorspellen gewoon doen wat voor jou goed voelt en te blijven uit medelijden voor D . Zal D ook niet willen en je beste gunnen en als goed kan zal ook voelen dat je hem niet meer zo ziet als eerst en doet dat ook pijn als je er fysiek wel aanwezig bent maar mentaal zit je bij ander gun je D ook een die vol voor D gaat houden van is ook loslaten. Denk niet dat je plezier doet om maar te blijven. Maar zo zie ik het ik zit niet in je situatie en watwij ook zeg je mag je eigen keus en gevolg heb je niet in de hand. Heel veel succes wat je keus ook wordt.
BlueFawn schreef op 21-01-2022 om 22:59:
[..]
Waarom zou je bij iemand blijven die onbetrouwbaar is? Wat maakt dat je denkt dat hij geen details wil weten? Echt ik walg hiervan.
Haha hilarisch dit te lezen, terwijl je zelf ook vrouwen hebt gedate die op zoek waren naar een relatie, maar jij enkel voor je eigen eenmalige genot ging maar het niet waard vond dit eerlijk te melden. Hoezo dubbele standaard en moraal 
Even heel nuchter gezien:
Je vergelijkt nu 2 "relaties" of mannen met elkaar. Dat vertekent je beeld enigszins. Stel dat je nou single was geweest. Hoe was je dan omgegaan met je nieuwe liefde? Was je dan ook hals over kop naar Engeland verhuisd?
In ieder geval had je tijd nodig gehad om alles te regelen. Praktisch, logistiek en administratief. Misschien had het in het gunstigste geval een half jaar geduurd voordat je definitief bij hem kon leven. De eerste weken waren dan waarschijnlijk wittebroodsweken geweest. Strontverliefd, vol met passie op een roze wolk. Maar vroeg of laat maakt dat plaats voor het dagelijks leven daar. Nieuwe omgeving, andere gewoontes, dagelijkse indeling, integratie in zijn leefomstandigheden.
Dan moet je relatie echt een stevige basis hebben om de wederzijdse verschillen te overbruggen. En dan heb ik het nog niet eens over de cultuurverschillen. De passie gaat zeker minder worden en dan beland je misschien op hetzelfde punt waar je in je huidige relatie bent.
Ik spreek uit ervaring. 26 jaar geleden heb ik een Duitser ontmoet (beide single) en we waren straalverliefd. We hebben een jaar lang een weekendrelatie gevoerd voordat ik naar Duitsland verhuisde. En ik kan je vertellen dat het niet makkelijk was. Hoe veel ik ook van hem hield (hebben 2 kinderen gekregen), ik weet niet of ik dat weer zo zou doen.
Bij jou zal het nog ingrijpender zijn omdat je nu in een stabiele relatie zit. Of beter gezegd: zat. Want tussen jullie is alles veranderd en zal nooit meer hetzelfde worden.
Verliefd zijn is heerlijk, verblindend en alleverzengend, maar dat gaat echt over.
Sterkte!
